สวัสดีครับ
ผมพึ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมา7เดือน ไปเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมา เนื่องจากเธอรับนิสัย ตัวตนของผมไม่ได้หลายๆเรื่อง เธอทนมานาน คิดว่าจะปรับตัวได้ แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ผมเข้าใจทุกอย่าง แต่ก่อนเคยบอกคนอื่นเวลาอกหัก ให้ปลงซะ ตัวเขาของเขา อย่าไปยึดติด บังคับกันไม่ได้ พอมาเจอกับตัวเองนี่ ช็อคไปเลย เคว้งคว้างหลายวัน แต่รู้ว่าเขาก็คงเจ็บเหมือนกันที่บอกเลิกเรา ผมเองคิดอยากจะลืม โดยลบทุกอย่างเกี่ยวกับเธอทิ้ง แต่ถึงจะลบไป ภาพเธอก็ยังอยู่ในความทรงจำ ตลอดเวลาที่คบกัน เธอดีกับผมมากจริงๆ ช่วยผมในหลายๆอย่าง พาออกกำลัง สุดท้ายอดใจไม่ไหวขอคุยให้เข้าใจว่าที่ผ่านมาทำอะไรที่ไม่ดีกับเธอบ้าง เพราะบางทีผมก็ไม่รู้สึกตัวว่า ทำร้ายเธอเข้าให้
จนมาคุยกัน เรื่องโกรธกันตอนเลิก ให้อภัยกันแล้ว แต่ผมขอโอกาสเธอแก้ตัวใหม่ ในเวลา6เดือน จะกลับไปพิจารณาตัวเอง ปรับปรุงตัว บุคลิกภาพ เพื่อขอโอกาสเธออีกครั้งที่จะมาคบกัน แต่ระหว่างนี้เหลือฐานะแค่เพื่อนห่างๆ เธอโอเคที่จะคุยกัน แต่ระหว่างที่คุยกัน รับรู้ว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้วจริงๆ ยิ่งคุยยิ่งปวดใจ สุดท้ายเลยขอเลิกคุย แต่จะกลับมาใหม่หากคิดว่าพร้อมแล้วจริงๆที่จะกลับมาคบกับเธอ โดยให้เธอตัดสินใจว่าไปต่อหรือจบ ซึ่งผลเป็นยังไงผมไม่เสียใจเลย เพราะที่ผ่านมายอมรับว่าไม่ได้ใช้ความพยายามมากพอ ใจหนึ่งก็อยากปล่อยเธอไปเจอคนที่ดีกว่า แต่ใจหนึ่งรักเธอมากจริงๆ อยากจะขอพิสูจน์ตัวเองให้เธอเห็น แต่ระหว่างนี้เธออาจจะมีใครมาในชีวิต ก็เป็นสิทธิ์ของเธอ ต้องขอบคุณเธอมากที่ยังให้โอกาส
ซึ่งระหว่างนี้ที่ไม่ได้คุยกับเธอ พยายามทำทุกอย่างให้หายเศร้า ฟังเพลง สร้างกำลังใจให้ตัวเอง วิ่งออกกำลังกาย มีคนเข้ามาปลอบใจ มีผู้หญิงเข้ามาคุยด้วย ...คิดว่าเวลาผ่านไปจะทำให้ดีขึ้น แต่มันไม่เหมือนเดิมจริงๆ กับตอนที่มีเธอในชีวิต ตอนนี้หนักขนาดที่ว่าฝันถึงทุกคืน ว่ายังไปเที่ยวไปกินข้าวด้วยกันเหมือนเก่า ก่อนที่จะตื่นพบมาว่าเป็นอดีตไปแล้ว
แต่ตัวผมก็หนักแน่นแล้วว่า ถ้าไม่จำเป็นจะไม่กลับไปคุยจนกว่าตัวเองจะพร้อม กลัวว่าจะกลับไปทำให้เธอเสียใจอีก
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้... ขอบคุณพื้นที่ในพันทิพให้ได้ระบายนะครับ สำหรับกระทู้เพ้อๆอันหนึ่ง
ไม่มีชื่อเรื่อง รู้แต่ว่าเศร้ามาก..
ผมพึ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมา7เดือน ไปเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมา เนื่องจากเธอรับนิสัย ตัวตนของผมไม่ได้หลายๆเรื่อง เธอทนมานาน คิดว่าจะปรับตัวได้ แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ผมเข้าใจทุกอย่าง แต่ก่อนเคยบอกคนอื่นเวลาอกหัก ให้ปลงซะ ตัวเขาของเขา อย่าไปยึดติด บังคับกันไม่ได้ พอมาเจอกับตัวเองนี่ ช็อคไปเลย เคว้งคว้างหลายวัน แต่รู้ว่าเขาก็คงเจ็บเหมือนกันที่บอกเลิกเรา ผมเองคิดอยากจะลืม โดยลบทุกอย่างเกี่ยวกับเธอทิ้ง แต่ถึงจะลบไป ภาพเธอก็ยังอยู่ในความทรงจำ ตลอดเวลาที่คบกัน เธอดีกับผมมากจริงๆ ช่วยผมในหลายๆอย่าง พาออกกำลัง สุดท้ายอดใจไม่ไหวขอคุยให้เข้าใจว่าที่ผ่านมาทำอะไรที่ไม่ดีกับเธอบ้าง เพราะบางทีผมก็ไม่รู้สึกตัวว่า ทำร้ายเธอเข้าให้
จนมาคุยกัน เรื่องโกรธกันตอนเลิก ให้อภัยกันแล้ว แต่ผมขอโอกาสเธอแก้ตัวใหม่ ในเวลา6เดือน จะกลับไปพิจารณาตัวเอง ปรับปรุงตัว บุคลิกภาพ เพื่อขอโอกาสเธออีกครั้งที่จะมาคบกัน แต่ระหว่างนี้เหลือฐานะแค่เพื่อนห่างๆ เธอโอเคที่จะคุยกัน แต่ระหว่างที่คุยกัน รับรู้ว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้วจริงๆ ยิ่งคุยยิ่งปวดใจ สุดท้ายเลยขอเลิกคุย แต่จะกลับมาใหม่หากคิดว่าพร้อมแล้วจริงๆที่จะกลับมาคบกับเธอ โดยให้เธอตัดสินใจว่าไปต่อหรือจบ ซึ่งผลเป็นยังไงผมไม่เสียใจเลย เพราะที่ผ่านมายอมรับว่าไม่ได้ใช้ความพยายามมากพอ ใจหนึ่งก็อยากปล่อยเธอไปเจอคนที่ดีกว่า แต่ใจหนึ่งรักเธอมากจริงๆ อยากจะขอพิสูจน์ตัวเองให้เธอเห็น แต่ระหว่างนี้เธออาจจะมีใครมาในชีวิต ก็เป็นสิทธิ์ของเธอ ต้องขอบคุณเธอมากที่ยังให้โอกาส
ซึ่งระหว่างนี้ที่ไม่ได้คุยกับเธอ พยายามทำทุกอย่างให้หายเศร้า ฟังเพลง สร้างกำลังใจให้ตัวเอง วิ่งออกกำลังกาย มีคนเข้ามาปลอบใจ มีผู้หญิงเข้ามาคุยด้วย ...คิดว่าเวลาผ่านไปจะทำให้ดีขึ้น แต่มันไม่เหมือนเดิมจริงๆ กับตอนที่มีเธอในชีวิต ตอนนี้หนักขนาดที่ว่าฝันถึงทุกคืน ว่ายังไปเที่ยวไปกินข้าวด้วยกันเหมือนเก่า ก่อนที่จะตื่นพบมาว่าเป็นอดีตไปแล้ว
แต่ตัวผมก็หนักแน่นแล้วว่า ถ้าไม่จำเป็นจะไม่กลับไปคุยจนกว่าตัวเองจะพร้อม กลัวว่าจะกลับไปทำให้เธอเสียใจอีก
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้... ขอบคุณพื้นที่ในพันทิพให้ได้ระบายนะครับ สำหรับกระทู้เพ้อๆอันหนึ่ง