อยากแชร์ประสบการณ์ความรักที่เจอมากับตัว...เผื่อมีใครอยากแลกเปลี่ยนประสบการณ์/ปรับทุกข์ หรือให้กำลังใจ เชิญได้ค่ะ...
เรื่องของเรามีอยู่ว่า...เรากับแฟนทำงานที่เดียวกันค่ะ มาเจอกันที่ทำงาน เค้าเข้ามาทีหลังเรา แรกๆก็ไม่ได้มีวี่แววว่าจะชอบกันนะ แต่พอคุยกันหยอกกันไปมาก้ชอบกันค่ะ แต่ด้วยความที่ทำงานสังกัดเดียวกัน ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่จึงไม่ได้เปิดเผยมากนักจะมีคนรู้แค่คนที่เราสนิท (พล็อตเรื่องยังกับคลับฟลายเดย์) ด้วยความสัมพันธ์แบบไม่ปิดเผยนี่แหละค่ะ เป็นช่องโหว่ให้เค้าไปคุยกับคนอื่น (กุว่าแล้ววว) พอเราจับได้ก้ทะเลาะกันค่ะ แล้วก้เลิกกัน ห่างๆกัน แต่พอเค้ามาง้อ...ใช่ค่ะ! อภัย (จนเพื่อนเอือม 555) ตอนรักกันก้มีความสุขดีค่ะ แต่ก้ระแวงตลอด เพราะเราก้จับได้ว่าเค้านอกใจเราหลายครั้ง แต่ก้ยังมิวายจะทนเค้านะ
ด้วยความคิดที่ว่า"ถ้าเราดีกับเค้าเราจะเปลี่ยนเค้าได้" เค้าจะหยุดที่เรา.....แต่เปล่าเลย เราไม่สามารถเปลี่ยนสันดานใครได้ เราจับได้อีกครั้งว่าเค้าแอบคุยกับน้องในบริษัท เค้าบอกเราว่าไม่มีอะไรจริงๆแค่พี่น้องกัน คุยเรื่องงาน
จริงๆครั้งนี้เราไม่มีหลักฐานอะไรมามัดตัวเค้าหรอก แต่ความรู้สึกมันบอกว่าเกินเรื่องงานแน่นอน...(กว่าจะฉลาด)
เราตัดสินใจจบทุกอย่างด้วยการเงียบไปเลย เรารู้สึกแย่มาก ทำไมต้องเป็นคนใกล้ตัวตลอด หลังจากนั้นได้ไม่นานเค้าก้เริ่มคุยกันอย่างจริงจัง เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกัน คนที่เราสนิทก้เริ่มมาบอกว่าเค้าคุยกันตลอด นั่น นู้น นี่ ...เราก้เจ็บนะ! แต่เลือกจะออกมาแล้วก้ต้องอยู่ให้ได้สิวะ! ทุกวันนี้บางครั้งก้ยังต้องทำงานร่วมกับทั้งคู่นะ แต่ก้แยกแยะได้ ไม่ได้ไปอะไรกับเค้าทั้งคู่ในเรื่องงาน ตัวผู้หญิงเองเค้าก้รู้เรื่องเรานะแต่ก้ทำงานกันปกติ ในส่วนตัวก้ไม่ได้ไปตามอาละวาดอะไรนะ ก้เฉยไป แต่ทุกครั้งที่ได้เห็นเค้าทั้งคู่ก้เจ็บนะ...และเค้าเองก้แคร์ความรู้สึกผู้หญิงคนนั้นมากกว่าเราด้วยซ้ำ มันยิ่งตอกย้ำกันไปใหญ่ ... เราโชคดีตรงที่มีเพื่อนที่เข้าใจและคอยให้กำลังใจค่ะ ทำให้เราไม่ฟุ้งซ่านมาก
ทำงานที่เดียวกับแฟนเก่าและแฟนใหม่ของเค้า... เห๊อะๆ
เรื่องของเรามีอยู่ว่า...เรากับแฟนทำงานที่เดียวกันค่ะ มาเจอกันที่ทำงาน เค้าเข้ามาทีหลังเรา แรกๆก็ไม่ได้มีวี่แววว่าจะชอบกันนะ แต่พอคุยกันหยอกกันไปมาก้ชอบกันค่ะ แต่ด้วยความที่ทำงานสังกัดเดียวกัน ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่จึงไม่ได้เปิดเผยมากนักจะมีคนรู้แค่คนที่เราสนิท (พล็อตเรื่องยังกับคลับฟลายเดย์) ด้วยความสัมพันธ์แบบไม่ปิดเผยนี่แหละค่ะ เป็นช่องโหว่ให้เค้าไปคุยกับคนอื่น (กุว่าแล้ววว) พอเราจับได้ก้ทะเลาะกันค่ะ แล้วก้เลิกกัน ห่างๆกัน แต่พอเค้ามาง้อ...ใช่ค่ะ! อภัย (จนเพื่อนเอือม 555) ตอนรักกันก้มีความสุขดีค่ะ แต่ก้ระแวงตลอด เพราะเราก้จับได้ว่าเค้านอกใจเราหลายครั้ง แต่ก้ยังมิวายจะทนเค้านะ
ด้วยความคิดที่ว่า"ถ้าเราดีกับเค้าเราจะเปลี่ยนเค้าได้" เค้าจะหยุดที่เรา.....แต่เปล่าเลย เราไม่สามารถเปลี่ยนสันดานใครได้ เราจับได้อีกครั้งว่าเค้าแอบคุยกับน้องในบริษัท เค้าบอกเราว่าไม่มีอะไรจริงๆแค่พี่น้องกัน คุยเรื่องงาน
จริงๆครั้งนี้เราไม่มีหลักฐานอะไรมามัดตัวเค้าหรอก แต่ความรู้สึกมันบอกว่าเกินเรื่องงานแน่นอน...(กว่าจะฉลาด)
เราตัดสินใจจบทุกอย่างด้วยการเงียบไปเลย เรารู้สึกแย่มาก ทำไมต้องเป็นคนใกล้ตัวตลอด หลังจากนั้นได้ไม่นานเค้าก้เริ่มคุยกันอย่างจริงจัง เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกัน คนที่เราสนิทก้เริ่มมาบอกว่าเค้าคุยกันตลอด นั่น นู้น นี่ ...เราก้เจ็บนะ! แต่เลือกจะออกมาแล้วก้ต้องอยู่ให้ได้สิวะ! ทุกวันนี้บางครั้งก้ยังต้องทำงานร่วมกับทั้งคู่นะ แต่ก้แยกแยะได้ ไม่ได้ไปอะไรกับเค้าทั้งคู่ในเรื่องงาน ตัวผู้หญิงเองเค้าก้รู้เรื่องเรานะแต่ก้ทำงานกันปกติ ในส่วนตัวก้ไม่ได้ไปตามอาละวาดอะไรนะ ก้เฉยไป แต่ทุกครั้งที่ได้เห็นเค้าทั้งคู่ก้เจ็บนะ...และเค้าเองก้แคร์ความรู้สึกผู้หญิงคนนั้นมากกว่าเราด้วยซ้ำ มันยิ่งตอกย้ำกันไปใหญ่ ... เราโชคดีตรงที่มีเพื่อนที่เข้าใจและคอยให้กำลังใจค่ะ ทำให้เราไม่ฟุ้งซ่านมาก