อดไม่ได้ที่จะตั้งกระทู้ มันคาใจ ถ้ารกก็ขอโทษด้วยนะคะ
บอกก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงแท้ๆนะคะ แต่ทรงผมอาจดูออกทอมๆหน่อยชวงนี้ แต่ก็ใส่เสื้อลายหวานแล้วนะ
วันนี้ตอนเย็นรอรถเมล์ขากลับ ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามเดอะมอลล์งามวงศ์วาน แถบๆหน้าร้านขายเครื่องสำอางค์ พอมองรถเมล์ สายตามันปะทะกับชายคนหนึ่ง ใส่ชุดสีดำ หุ่นปกติไม่อ้วนไม่ผอม มือถือเอกสารอยู่ปึกหนึ่ง น่าจะวัยทำงานแต่ดูอายุไม่มากรุ่นใกล้ๆกับเรา ทีแรกเราก็รู้สึกดีที่เขาแต่งตัวสะอาด ดูบุคลิกดีนะ (จนแอบคิดเหมือนกันว่าเฮ้ยเป็นหรือเปล่า) แต่เขาคงเป็นคนใจร้อน คือมองรถเมล์มันก็ต้องเผลอไปมองถูกบ้าง เราก็มองอย่างอื่นบ้างแล้วนะ เวลาเราอยู่ข้างนอกเราจะเผลอคิ้วขมวดทั้งๆที่เราไม่ได้คิดอะไรหรอก เรากำลังกังวลว่าจะทำอะไรต่อไปมากกว่า ฝนเพิ่งตกเสร็จรถเลยมาช้าหน่อย พอเผลอมองบ่อยหน่อยเท่านั้นแหละ พี่แกทำหน้าบูดๆแล้วเดินมาหาเราเลย ก่อนผ่านหน้าเรามีหยุดแหงนคอมามองหน้าเราด้วยแบบหาเรื่องเลยค่ะ แล้วค่อยผ่านไป ตอนนั้นเรายังมองรถเมล์อยู่แบบเดิมนะ มันเคืองอ่ะ เหมือนตูผิดอะไรว่ะ อยากรู้ว่าแบบนี้เป็นคุณจะทำอย่างไรคะ หรือช่วยพูดอะไรให้เราสบายใจที เราสัญจรแถวนั้นบ่อย ไม่อยากเจออีก
ขอบคุณมากค่ะ
ถูกผู้ชายมองหน้าหาเรื่องที่ป้ายรถเมล์ค่ะ แบบนี้ควรทำอย่างไรดีคะ
บอกก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงแท้ๆนะคะ แต่ทรงผมอาจดูออกทอมๆหน่อยชวงนี้ แต่ก็ใส่เสื้อลายหวานแล้วนะ
วันนี้ตอนเย็นรอรถเมล์ขากลับ ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามเดอะมอลล์งามวงศ์วาน แถบๆหน้าร้านขายเครื่องสำอางค์ พอมองรถเมล์ สายตามันปะทะกับชายคนหนึ่ง ใส่ชุดสีดำ หุ่นปกติไม่อ้วนไม่ผอม มือถือเอกสารอยู่ปึกหนึ่ง น่าจะวัยทำงานแต่ดูอายุไม่มากรุ่นใกล้ๆกับเรา ทีแรกเราก็รู้สึกดีที่เขาแต่งตัวสะอาด ดูบุคลิกดีนะ (จนแอบคิดเหมือนกันว่าเฮ้ยเป็นหรือเปล่า) แต่เขาคงเป็นคนใจร้อน คือมองรถเมล์มันก็ต้องเผลอไปมองถูกบ้าง เราก็มองอย่างอื่นบ้างแล้วนะ เวลาเราอยู่ข้างนอกเราจะเผลอคิ้วขมวดทั้งๆที่เราไม่ได้คิดอะไรหรอก เรากำลังกังวลว่าจะทำอะไรต่อไปมากกว่า ฝนเพิ่งตกเสร็จรถเลยมาช้าหน่อย พอเผลอมองบ่อยหน่อยเท่านั้นแหละ พี่แกทำหน้าบูดๆแล้วเดินมาหาเราเลย ก่อนผ่านหน้าเรามีหยุดแหงนคอมามองหน้าเราด้วยแบบหาเรื่องเลยค่ะ แล้วค่อยผ่านไป ตอนนั้นเรายังมองรถเมล์อยู่แบบเดิมนะ มันเคืองอ่ะ เหมือนตูผิดอะไรว่ะ อยากรู้ว่าแบบนี้เป็นคุณจะทำอย่างไรคะ หรือช่วยพูดอะไรให้เราสบายใจที เราสัญจรแถวนั้นบ่อย ไม่อยากเจออีก
ขอบคุณมากค่ะ