คนโง่สายเปย์ที่รักเธอ ช่วยผมทีทุกข์ใจมาก เหนื่อแทบขาดใจ และอยากตาย

บุคลิกผมเป็นคนที่ดูเอ๋อๆเงียบๆพูดไม่เก่งไม่ค่อยยุ่งกับใคร.และ ขี้โม้. ขี้อวด รวมทั้งมักจะโกหกเพื่อให้มีเรื่องคุยกับเพื่อนๆแต่ยังไงเราก็ดูปัญญาอ่อน อยู่ดี และ. ไม่ค่อยมีใครอยากคบผมซักคน เป็นคนที่ไม่มีเพื่อนตั้งแต่เด็กจนตอนนี้เรียนมหาลัย. ด้วยความที่ดูเนิร์ดๆหน่อยๆทำให้มักมีคนเข้ามาคุยด้วยเพื่อที่จะเอาเลคเชอร์ทำให้ผมเริ่มมีคนเข้ามาพูดคุยด้วยมากขึ้น. ทั้งที่ผมเองก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาเข้ามาคุยกับผมเพราะหวังประโยชน์ตั้งแต่แรกแต่ผมก็ยอมเพื่อที่จะขจัดความเหงาในใจที่มีอยู่

   วันหนึ่งผมได้รู้จักกับคนๆนึงเพราะเขามาถามงานผมบ่อยๆจนผมรู้สึกชอบเขา. ในที่สุดผมได้ร่วมงานกับเขาแต่ก้พังไม่เป็นท่าเพราะความเอ๋อของผม เขาโกรธและเกลียดผมมาก. แต่โชคดีที่ผมมีเงินเป็นตัวช่วยผมใช้เงินเปย์ทุกอย่างตามที่ใจเขาต้องการ ตั้งแต่ตั๋วหนังราคาหลักร้อยจนหลักหลายพัน. ค่าอาหารมื้อละหลายบาท. เสื้อผ้า. ค่าสมาชิกฟิตเนสตั๋วเครื่องบิน ทุกอย่างทุกร้านที่เขาอยากได้ ผมจัดให้ไม่อั้น.  แต่สิ่งที่ได้รับถึงกับไปไม่เป็น. ทั้งคำด่าว่าสารพัดเวลาอยู่ด้วยกัน หรือเป็นเพียงการเล่นมือถือไปเรื่อยๆเพื่อให้หมดเวลา. และท่าทีที่ช่างหมางเมินของเค้าทุกครั้งที่อยู่ในกลุ่มเพื่อน เค้าไม่คุย. ไม่ทัก. ทำเหมือนผมไม่ได้อยู่ตรงนั้นทุกครั้ง. แต่กลับคุยอย่างสนุกสนานกับเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่ม. มันช่างทำให้ผมรู้สึกไร้ค่าไร้ราคามากจริงๆ. เค้าอยากได้อะไรก็จะชวนทะเราะให้เราง้อแล้วซื้อของให้เมื่อเขาต้องการ นั่นคือวิธีการที่เขาคุยกะเราคือด่าและชวนทะเลาะ

ผมอึดอัดและทุกข์ใจมากๆกับเหตุการณ์นี้ครับ. ผมจะทำอย่างไรต่อไปดี แค่คำว่าเพื่อนหน่ะครับชีวิตนี้ผมยังไม่เคยสัมผัสมันเลย. กับคำว่าคนรักชาตินี้ผมไม่หวังละผมเข็ดและไม่เชื่อแล้วว่ามิตรภาพของเพื่อนและความรักวัยหนุ่มสาวมันมีจริง