.....
ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง ขอใช้กระทู้นี้เป็นกระทู้แก้บนละกันค่ะ 5555 เราบนไว้ว่าถ้าเราประสบความสำเร็จในเรื่องเรื่องหนึ่ง เราจะมาตั้งกระทู้เล่าความรักครั้งแรกของเรา คงเป็นการบนที่แปลกๆใช่ไหมคะ😊😊😊😊 เป็นกระทู้แรก อาจจะงงๆ ภาษาแปลกๆ ขออภัยด้วยนะคะ เนื้อหาบางส่วนจะเปลี่ยนจากความเป็นจริงนิดหน่อยนะคะ เผื่อคนรู้จักมาอ่านเจอค่ะ
เรารู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาล เราจำวันแรกที่เจอเขาไม่ได้ นึกยังไงก็นึกไม่ออกจริงๆ แต่อยู่ๆเราก็เป็นคู่กัด คู่แข่งกันมาตลอด แข่งกันแม้แต่เรื่องเล็กน้อย เช่น แข่งกันเดินเร็วจากรถโรงเรียนเข้าห้องเรียน แข่งกันไปซื้อของหน้าโรงเรียน เป็นต้น เราจะรู้สึกงงทุกครั้งเวลาเขาจะออกไปซื้อของหน้าโรงเรียนทำไมต้องมาขอเรา ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน เช่น เขาจะออกไปซื้อของได้ก็ต่อเมื่อเขาให้เราตีสิบที มันเป็นคำถามที่เราไม่เคยถามเขาเลยสักครั้ง
ตอนประถมเราได้อยู่ห้องเดียวกัน และเพราะบ้านเราใกล้กันเลยต้องขึ้นรถโรงเรียนคันเดียวกันเสมอ หลายๆครั้งเวลาคุณครูจัดที่นั่งเรียน เรากับเขามักได้นั่งใกล้กัน ข้างๆกันตลอด
เขาชอบแกล้งเรา ต้องมีมายั่วโมโหให้เราต้องวิ่งไล่จับตีเขาคืน ทำให้เพื่อนๆชอบล้อว่าเป็นแฟนกัน แต่ตอนนั้นเรายังเด็ก ยังเฉยๆไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไร
ครั้งหนึ่ง พี่สาวเขาเคยมาบอกเราว่าเขาชอบเรานะ แล้วถามเรารู้สึกยังไง เอาตามจริงตอนนั้นเราก็รู้สึกดีนะ ปลื้มๆไรงี้ แต่ก็ปากแข็งอ่ะบอกไปว่าเฉยๆ เล่นตัวจริงๆ555
เขาเป็นคนดีนะ นิสัยดี เรียนเก่ง ทำงานบ้านก็เป็น จำได้ว่าสอนเราถูห้องเรียนด้วย -__- แล้วยังทำให้คนนิสัยเสียเอาแต่ใจตัวเองได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง ไม่ใช่อะไรหรอกแค่อยากเป็นคนนิสัยดี ในสายตาเขาแค่นั้นเองงงง
ช่วงประถมปลาย จำได้ว่ามีการเปลี่ยนห้อง แล้วก็เปลี่ยนทุกปีด้วย เราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันแล้วค่ะ แต่เขาก็ยังมาทักทายมากวนที่ห้องเราเสมอ เวลาพักถ้าเจอก็ยังชอบแกล้งอยู่เหมือนเดิม ห้องเรียนเราอยู่คนละชั้นค่ะ แต่เขากับกลุ่มเพื่อนชอบมานั่งตรงบันไดที่ติดกับห้องเรา เลยเจอกันบ่อย
เพื่อนเขาเล่าให้เราฟังว่า เขามีสมุดอยู่เล่มนึง ไว้เขียนว่าเขาชอบ/รู้สึกดีกับใคร แล้วเห็นว่าเขาเขียนชื่อเราเป็นคนแรก ตอนนั้นเป็นครั้งแรกเลยที่ใจเต้น เริ่มรู้สึกแล้วว่าเราคงชอบเขามั้ง puppy love แน่ๆ แต่เราก็ไม่เคยถามเขานะ ก็ปล่อยให้มึนๆอยู่งี้แหละ แต่!!! แต่!!! แต่!!! มันไม่ได้มีแค่ชื่อเราไง มีชื่อคนอื่นด้วยย คือไรคะ???
วันนึงอยู่ๆเพื่อนเราก็ถามเขาว่ารู้สึกยังไงกับเรา ปกติเขาจะเงียบๆไม่ตอบ ถ้าถามว่าชอบเราล่ะสิก็จะไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธอะไร แต่วันนั้นจู่ๆเขาก็บอกว่า 'เคยชอบ แต่ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว' เท่านั้นแหละเป็นครั้งแรกเลยที่รู้สึกเจ็บที่หัวใจ แต่ไม่ได้ร้องไห้นะ รู้สึกว่าเสียใจแต่เหมือนเราเองก็ยังปฏิเสธตัวเองว่าไม่ได้ชอบเขา ยังสับสนอยู่ แต่พอเขาให้คำตอบที่ชัดเจน เรากับเขาก็ไม่ได้คุยหรือแกล้งกันแบบก่อนแล้ว เรียกได้ว่าหายหน้ากันไปเลย
ช่วง ป.6 จำได้ว่าซื้อสมุดให้เพื่อนเขียน friendship (ตอนนี้คงไม่มีแล้วมั้ง รู้สึกแก่555) เราไม่ได้ตั้งใจจะให้เขาเขียนหรอก แต่เพื่อนเราตัวดีเลยย บอกจะเอาไปเขียนเองแต่กลับเอาไปให้เขาเขียน ข้อความก็ทั่วๆไปค่ะ เขียนกวนๆ แต่มีวงเล็บมุมกระดาษว่า ( I love _ _ _) แล้วก็ไม่ลงชื่อคนเขียนด้วยค่ะ -_- แต่เราจำลายมือเขาได้ ยังไงก็ใช่อ่ะ เพื่อนก็ล้อกันว่าขีด3ขีด น่าจะคือ you แต่เราไม่คิดงั้นนะ ก็เขาบอกเองว่าไม่ได้ชอบแล้วเนอะ อย่าเข้าข้างตัวเองเลย
ช่วงมัธยม เราสอบติดโรงเรียนเดียวกัน (เจอกันอีกละ) แต่อยู่คนละห้องค่ะ เพื่อนจากโรงเรียนเก่าก็ยังชอบล้อว่าเรากับเขาเป็นแฟนกันเหมือนเดิม ทำให้เพื่อนใหม่ล้อไปด้วย -_- กับกลุ่มเพื่อนมัธยมเราสนิทกันมากๆ เราไม่เคยบอกเพื่อนนะว่าเรารู้สึกยังไงกับเขา แต่เพื่อนเรามันรู้อ่ะว่าเราชอบเขา เป็นช่วงที่ยอมรับกับตัวเองแล้วว่าเราชอบเขาจริงๆ(นานมากกว่าจะรู้สึก555) ซึ่งมันก็สายไปละเขาไม่ได้ชอบเราแล้ววว แต่ก็นะก็แอบชอบไง : )
ถึงจะอยู่คนละห้องแต่เวลาไปทัศนศึกษาหรือเข้าค่ายลูกเสือก็ต้องไปทุกห้อง ซึ่งเวลาไปเนี่ยเพื่อนเราชอบสะกิดว่า เขามองเราอยู่นะ เราก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่จริงๆแล้วก็แอบเหล่ๆอยู่5555 แต่ทุกครั้งที่เรามองกลับก็ไม่ได้เห็นว่าเขามองนะ เพื่อนอาจจะแกล้งหยอกมั้ง
มัธยมเป็นช่วงที่เราชอบอ่านแล้วก็แต่งนิยายมากๆ มีเรื่องนึงเราแต่งเป็นเรื่องสั้น ใช้ตัวละครคือเราและเขาเป็นพระเอกนางเอก ซึ่ง based on true story ก็ส่งให้เพื่อนสนิทอ่าน ซึ่งนางส่งให้เขาอ่านต่อจ้าาา คือมันมาจากเรื่องจริงอ่ะ ยังไงเขาต้องรู้แน่ๆว่าเป็นเรา แต่..เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรนะ
ช่วง ม.ปลาย ไม่รู้ว่าอะไรดลบันดาล เราอยู่ห้องเดียวกันค่ะ เอาจริงๆนะตั้งแต่เราเริ่มรู้ว่าเรารู้สึกยังไงกับเขา แล้วก็รู้ด้วยว่าเขาไม่ได้ชอบเรา เราก็พยายามเฉยๆ ทำเป็นไม่คิดอะไร พยายามตัดใจคิดว่าถ้าได้คุยหรือใกล้ชิดใหม่น่าจะไม่รู้สึกอะไรแล้วแหละ แต่มันไม่เป็นแบบนั้น พอได้อยู่ห้องเดียวกัน ก็ต้องคุยกันทำงานด้วยกัน ทำให้เรารู้ว่าเวลาที่ไม่ได้คุยกัน3-4ปี ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกของเราลดลงเลย ยังใจเต้นแรงเหมือนเดิม มากกว่าเดิมด้วยซ้ำมั้ง
ช่วงแรกๆ ก็ยังไม่ได้คุยกันมาก ห่างกันไปนานด้วยมั้ง แต่จู่ๆวันหนึ่ง เพื่อนผู้หญิงคนนึงที่สนิทกับกลุ่มเพื่อนผู้ชายมาบอกเราว่าเขาเล่าเรื่องเราตอนเด็กๆที่เรากับเขารู้จักกันได้ยังไงให้กลุ่มเพื่อนเขาฟัง เราก็ ฮะ?? เล่าทำไม เราไม่เข้าใจ มีใครเข้าใจบ้างไหมคะ ทุกวันนี้เรายังไม่เข้าใจเลยค่ะ แต่เราไม่ได้ถามรายละเอียดนะ ตอนนั้นรู้สึกงงๆเบลอๆ ใจก็เต้นแรงมาก เราตัดสินใจค่ะ เย็นวันนั้นโทรหาเขาทันทีเขาก็เล่าค่ะว่ารู้จักกันได้ยังไง (ขอไม่เล่านะ เผื่อคนรู้จักมาอ่านน>_<) เขาบอกว่าตอนนั้นเขารู้สึกดีกับเรามากๆ พอเขาพูดมารู้สึกหัวใจเราพองโตมากๆ เต้นแรงมากๆ วินาทีนั้นเราตัดสินใจว่าเราจะบอกว่าเรารู้สึกยังไงกับเขา แต่!!!! เขาขัดค่ะ!! เราถามเขาว่าอยากฟังเรื่องของเราบ้างไหม เขาตอบว่าไม่อยากฟัง ค่ะ!! จบค่ะ!!! เราก็ใสๆ ตอบไปว่าโอเค แค่นี่นะ เจ็บ+จุกเลยค่ะ
ไม่ใช่แค่นั้นค่ะวันต่อมา เขาเปิดตัวแฟนค่าาา โอ้ยยย เจ็บกว่านี้มีอีกไหม คือเหมือนเพื่อนๆกำลังจัดบอร์ดหน้าห้องกันอยู่ เขาเดินมากับแฟนแล้วโอบโชว์เลยค่า ทุกคนก็ล้อกัน ส่วนเราน้ำตาไหลเลยค่ะ มันเจ็บจริงๆนะ แต่คิดว่าน่าจะไม่มีใครสังเกตเห็นมั้ง เราฝืนมากๆอ่ะ จนทำบอร์ดเสร็จแล้วกลับไปร้องไห้ที่บ้าน อดทนได้อีกเนอะ แต่เจ็บอ่ะน่าจะเป็นวันที่ร้องไห้มากที่สุดแล้วมั้ง
จากตอนนั้นก็ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรแล้วค่ะ เราพยายามไม่ไปยุ่งกับเขาเองแหละ ตัดใจสักทีนะ!!! ข้ามมาถึงวันปัจฉิม ม.6 เลยละกันค่ะ ข้ามมานานทีเดียว55 เราเอาเสื้อให้เขาเขียน คิดว่าคงไม่ได้เจออีกแล้ว อยากเก็บอะไรไว้ให้นึกถึงสักหน่อย(ตัดใจไม่ได้จริงๆ) เขาไม่ได้เขียนอะไรเป็นพิเศษ (แอบหวังเล็กๆไง) ตอนกลับบ้านเพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน เลยกลับด้วยกัน เขาก็ช่วยถือของชวนคุยเรื่อยเปื่อย มันคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เราจะได้เดินข้างๆเขา (ดูเศร้าเนอะ) ตอนนั้นรู้สึกอยากให้รถเมล์มาช้าๆ5555
ลืมเล่าค่ะ เรารู้มาจากเพื่อนเขา ว่าเขาเป็นคนชอบอ่านพวกเรื่องรักๆในพันทิป (แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าติดมาจากที่เคยอ่านนิยายเรารึเปล่า555 เขาดูไม่ใช่ผู้ชายที่ต้องมาอ่านเรื่องพวกนี้อ่ะค่ะ)
เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ พอเข้ามหาลัยเรามาอยู่หอแล้วรู้สึกเหงา เลยซื้อกระต่ายมาเลี้ยง มีช่วงนึงที่กระต่ายป่วยเราก็โพสลงเฟสเรื่อยเปื่อยของเรา วันรุ่งขึ้นมีเบอร์โทรเข้ามา เป็นเบอร์เขาค่ะ แต่เหมือนเปิดเป็น speaker ไว้ เพื่อนเขาเป็นคนพูดกับเรา คำทักทายคือบอกว่า เขาคิดถึงเรา เลยให้โทรมา (เพื่อนคนนี้ต้องรู้อะไรแน่ๆ แต่เราล้วงความลับไม่ได้จริงๆค่ะ) ก็ถามสารทุกข์สุกดิบ ชีวิตเรื่อยเปื่อยกันค่ะ ถามถึงกระต่ายว่าเป็นไงบ้าง แล้วก็วางไป มันไม่มีอะไรจริงๆค่ะ แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงโทรมา
มาถึงช่วงสุดท้ายแล้วค่ะ จะจบแล้วอย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ>< ข้ามมาวันรับปริญญาเพื่อนในห้องค่ะ เราก็ไปร่วมงาน ก็คิดนะคะว่าอาจเจอเขา คิดว่าครั้งนี้น่าจะเฉยๆ ไม่ได้เจอกันนานน่าจะไม่ได้รู้สึกมาก ปรากฏไม่ใช่เลยค่าาาา ใจเต้นแรงมากๆๆๆ แรงจริงๆ เขาดูดีขึ้น ดูสูงขึ้นนะ แค่ทักเสียงเรายังสั่นเลยค่ะ โอ้ยยยย เขาพยายามเดินมาคุยกับเรา เดินข้างๆตลอด เรานี่ล่ะที่ชอบหนี5555 จนเขาต้องพูดว่าจะหนีทำไม เราก็บอกไม่ได้หนี เขาก็ชวนคุยต่อค่ะ
เขา : ทำไมไม่ไปหาเราที่คณะบ้าง
เรา : ห้ะ!!? ทำไมต้องไปอ่ะ
เขา : นั่นสิ ทำไมนะ แล้วก็ยิ้ม
เรา : .... (คืออะไรรรรร เราไม่เข้าใจจจจ)
เขา : (สงสัยเห็นเราไม่ตอบเลยพูดต่อ) มีเรื่องอยากคุยเยอะแยะเลย
แต่วันนั้นพอดีเขารีบกลับ เลยไม่ค่อยได้คุย เราเลยตัดสินใจทักเขาทางไลน์ เขาก็ตอบกวนๆไม่ได้ชวนคุยอะไรมากมายนะ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยค่าาาาา
เรารู้ดีค่ะว่ายังไงความสัมพันธ์ของเราก็คงไม่เปลี่ยนแปลง เพราะหากมันจะพัฒนา ก็คงพัฒนาไปนานแล้ว ถามว่าพอใจกับที่เป็นอยู่ไหม ก็ตอบได้ว่าพอใจค่ะ ไม่ได้คิดว่าจะต้องคบกัน รู้สึกว่าเรารู้จักกันมานานมากไป55555 กลัวว่าถ้าสมมติได้คบกันถ้าไม่รอด ความรู้สึกที่มีมานานมันจะจบลง อยากให้คงความสวยงามในความรู้สึกเรื่อยๆไป^_^ เราคิดว่าเขารู้นะคะว่าเรารู้สึกยังไง ถึงเราไม่เคยบอกตรงๆแล้วชอบทำตีเนียนใส่5555 เขาก็คงอยากรักษาความสัมพันธ์ระดับนี้ไว้เช่นกัน
ถ้าได้มาอ่านคงรู้แน่ๆว่าเป็นเรา อยากบอกไว้ว่าไม่ได้อยากให้เราเป็นมากกว่านี้ เราพอใจระดับความสัมพันธ์เท่านี้จริงๆ ถึงตอนนี้เรายังไม่เจอคนที่ทำให้เรารู้สึกได้มากเท่าเธอ ก็อาจจะแอบคิดถึงหรือนึกถึงเธอบ้าง แอบยิ้มบ้างเวลาเห็นเธออัพรูปใน Ig หรืออัพstatus ใน FB บ้าง หวังว่าคงไม่ทำให้เธอลำบากใจใช่ไหมนะ?
จบแล้วค่าาาา ถ้ามีอะไรอัพเดทจะมาโพสต่อค่ะ ^__^ เหมือนเป็นกระทู้ระบายเนอะ แต่เราก็อยากทราบความคิดเห็นของเพื่อนๆนะคะ คิดว่าเขารู้สึกยังไงกับเรา??
[กระทู้แก้บน] My puppy love ❤️ ❤️ : )
ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง ขอใช้กระทู้นี้เป็นกระทู้แก้บนละกันค่ะ 5555 เราบนไว้ว่าถ้าเราประสบความสำเร็จในเรื่องเรื่องหนึ่ง เราจะมาตั้งกระทู้เล่าความรักครั้งแรกของเรา คงเป็นการบนที่แปลกๆใช่ไหมคะ😊😊😊😊 เป็นกระทู้แรก อาจจะงงๆ ภาษาแปลกๆ ขออภัยด้วยนะคะ เนื้อหาบางส่วนจะเปลี่ยนจากความเป็นจริงนิดหน่อยนะคะ เผื่อคนรู้จักมาอ่านเจอค่ะ
เรารู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาล เราจำวันแรกที่เจอเขาไม่ได้ นึกยังไงก็นึกไม่ออกจริงๆ แต่อยู่ๆเราก็เป็นคู่กัด คู่แข่งกันมาตลอด แข่งกันแม้แต่เรื่องเล็กน้อย เช่น แข่งกันเดินเร็วจากรถโรงเรียนเข้าห้องเรียน แข่งกันไปซื้อของหน้าโรงเรียน เป็นต้น เราจะรู้สึกงงทุกครั้งเวลาเขาจะออกไปซื้อของหน้าโรงเรียนทำไมต้องมาขอเรา ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน เช่น เขาจะออกไปซื้อของได้ก็ต่อเมื่อเขาให้เราตีสิบที มันเป็นคำถามที่เราไม่เคยถามเขาเลยสักครั้ง
ตอนประถมเราได้อยู่ห้องเดียวกัน และเพราะบ้านเราใกล้กันเลยต้องขึ้นรถโรงเรียนคันเดียวกันเสมอ หลายๆครั้งเวลาคุณครูจัดที่นั่งเรียน เรากับเขามักได้นั่งใกล้กัน ข้างๆกันตลอด
เขาชอบแกล้งเรา ต้องมีมายั่วโมโหให้เราต้องวิ่งไล่จับตีเขาคืน ทำให้เพื่อนๆชอบล้อว่าเป็นแฟนกัน แต่ตอนนั้นเรายังเด็ก ยังเฉยๆไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไร
ครั้งหนึ่ง พี่สาวเขาเคยมาบอกเราว่าเขาชอบเรานะ แล้วถามเรารู้สึกยังไง เอาตามจริงตอนนั้นเราก็รู้สึกดีนะ ปลื้มๆไรงี้ แต่ก็ปากแข็งอ่ะบอกไปว่าเฉยๆ เล่นตัวจริงๆ555
เขาเป็นคนดีนะ นิสัยดี เรียนเก่ง ทำงานบ้านก็เป็น จำได้ว่าสอนเราถูห้องเรียนด้วย -__- แล้วยังทำให้คนนิสัยเสียเอาแต่ใจตัวเองได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง ไม่ใช่อะไรหรอกแค่อยากเป็นคนนิสัยดี ในสายตาเขาแค่นั้นเองงงง
ช่วงประถมปลาย จำได้ว่ามีการเปลี่ยนห้อง แล้วก็เปลี่ยนทุกปีด้วย เราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันแล้วค่ะ แต่เขาก็ยังมาทักทายมากวนที่ห้องเราเสมอ เวลาพักถ้าเจอก็ยังชอบแกล้งอยู่เหมือนเดิม ห้องเรียนเราอยู่คนละชั้นค่ะ แต่เขากับกลุ่มเพื่อนชอบมานั่งตรงบันไดที่ติดกับห้องเรา เลยเจอกันบ่อย
เพื่อนเขาเล่าให้เราฟังว่า เขามีสมุดอยู่เล่มนึง ไว้เขียนว่าเขาชอบ/รู้สึกดีกับใคร แล้วเห็นว่าเขาเขียนชื่อเราเป็นคนแรก ตอนนั้นเป็นครั้งแรกเลยที่ใจเต้น เริ่มรู้สึกแล้วว่าเราคงชอบเขามั้ง puppy love แน่ๆ แต่เราก็ไม่เคยถามเขานะ ก็ปล่อยให้มึนๆอยู่งี้แหละ แต่!!! แต่!!! แต่!!! มันไม่ได้มีแค่ชื่อเราไง มีชื่อคนอื่นด้วยย คือไรคะ???
วันนึงอยู่ๆเพื่อนเราก็ถามเขาว่ารู้สึกยังไงกับเรา ปกติเขาจะเงียบๆไม่ตอบ ถ้าถามว่าชอบเราล่ะสิก็จะไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธอะไร แต่วันนั้นจู่ๆเขาก็บอกว่า 'เคยชอบ แต่ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว' เท่านั้นแหละเป็นครั้งแรกเลยที่รู้สึกเจ็บที่หัวใจ แต่ไม่ได้ร้องไห้นะ รู้สึกว่าเสียใจแต่เหมือนเราเองก็ยังปฏิเสธตัวเองว่าไม่ได้ชอบเขา ยังสับสนอยู่ แต่พอเขาให้คำตอบที่ชัดเจน เรากับเขาก็ไม่ได้คุยหรือแกล้งกันแบบก่อนแล้ว เรียกได้ว่าหายหน้ากันไปเลย
ช่วง ป.6 จำได้ว่าซื้อสมุดให้เพื่อนเขียน friendship (ตอนนี้คงไม่มีแล้วมั้ง รู้สึกแก่555) เราไม่ได้ตั้งใจจะให้เขาเขียนหรอก แต่เพื่อนเราตัวดีเลยย บอกจะเอาไปเขียนเองแต่กลับเอาไปให้เขาเขียน ข้อความก็ทั่วๆไปค่ะ เขียนกวนๆ แต่มีวงเล็บมุมกระดาษว่า ( I love _ _ _) แล้วก็ไม่ลงชื่อคนเขียนด้วยค่ะ -_- แต่เราจำลายมือเขาได้ ยังไงก็ใช่อ่ะ เพื่อนก็ล้อกันว่าขีด3ขีด น่าจะคือ you แต่เราไม่คิดงั้นนะ ก็เขาบอกเองว่าไม่ได้ชอบแล้วเนอะ อย่าเข้าข้างตัวเองเลย
ช่วงมัธยม เราสอบติดโรงเรียนเดียวกัน (เจอกันอีกละ) แต่อยู่คนละห้องค่ะ เพื่อนจากโรงเรียนเก่าก็ยังชอบล้อว่าเรากับเขาเป็นแฟนกันเหมือนเดิม ทำให้เพื่อนใหม่ล้อไปด้วย -_- กับกลุ่มเพื่อนมัธยมเราสนิทกันมากๆ เราไม่เคยบอกเพื่อนนะว่าเรารู้สึกยังไงกับเขา แต่เพื่อนเรามันรู้อ่ะว่าเราชอบเขา เป็นช่วงที่ยอมรับกับตัวเองแล้วว่าเราชอบเขาจริงๆ(นานมากกว่าจะรู้สึก555) ซึ่งมันก็สายไปละเขาไม่ได้ชอบเราแล้ววว แต่ก็นะก็แอบชอบไง : )
ถึงจะอยู่คนละห้องแต่เวลาไปทัศนศึกษาหรือเข้าค่ายลูกเสือก็ต้องไปทุกห้อง ซึ่งเวลาไปเนี่ยเพื่อนเราชอบสะกิดว่า เขามองเราอยู่นะ เราก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่จริงๆแล้วก็แอบเหล่ๆอยู่5555 แต่ทุกครั้งที่เรามองกลับก็ไม่ได้เห็นว่าเขามองนะ เพื่อนอาจจะแกล้งหยอกมั้ง
มัธยมเป็นช่วงที่เราชอบอ่านแล้วก็แต่งนิยายมากๆ มีเรื่องนึงเราแต่งเป็นเรื่องสั้น ใช้ตัวละครคือเราและเขาเป็นพระเอกนางเอก ซึ่ง based on true story ก็ส่งให้เพื่อนสนิทอ่าน ซึ่งนางส่งให้เขาอ่านต่อจ้าาา คือมันมาจากเรื่องจริงอ่ะ ยังไงเขาต้องรู้แน่ๆว่าเป็นเรา แต่..เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรนะ
ช่วง ม.ปลาย ไม่รู้ว่าอะไรดลบันดาล เราอยู่ห้องเดียวกันค่ะ เอาจริงๆนะตั้งแต่เราเริ่มรู้ว่าเรารู้สึกยังไงกับเขา แล้วก็รู้ด้วยว่าเขาไม่ได้ชอบเรา เราก็พยายามเฉยๆ ทำเป็นไม่คิดอะไร พยายามตัดใจคิดว่าถ้าได้คุยหรือใกล้ชิดใหม่น่าจะไม่รู้สึกอะไรแล้วแหละ แต่มันไม่เป็นแบบนั้น พอได้อยู่ห้องเดียวกัน ก็ต้องคุยกันทำงานด้วยกัน ทำให้เรารู้ว่าเวลาที่ไม่ได้คุยกัน3-4ปี ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกของเราลดลงเลย ยังใจเต้นแรงเหมือนเดิม มากกว่าเดิมด้วยซ้ำมั้ง
ช่วงแรกๆ ก็ยังไม่ได้คุยกันมาก ห่างกันไปนานด้วยมั้ง แต่จู่ๆวันหนึ่ง เพื่อนผู้หญิงคนนึงที่สนิทกับกลุ่มเพื่อนผู้ชายมาบอกเราว่าเขาเล่าเรื่องเราตอนเด็กๆที่เรากับเขารู้จักกันได้ยังไงให้กลุ่มเพื่อนเขาฟัง เราก็ ฮะ?? เล่าทำไม เราไม่เข้าใจ มีใครเข้าใจบ้างไหมคะ ทุกวันนี้เรายังไม่เข้าใจเลยค่ะ แต่เราไม่ได้ถามรายละเอียดนะ ตอนนั้นรู้สึกงงๆเบลอๆ ใจก็เต้นแรงมาก เราตัดสินใจค่ะ เย็นวันนั้นโทรหาเขาทันทีเขาก็เล่าค่ะว่ารู้จักกันได้ยังไง (ขอไม่เล่านะ เผื่อคนรู้จักมาอ่านน>_<) เขาบอกว่าตอนนั้นเขารู้สึกดีกับเรามากๆ พอเขาพูดมารู้สึกหัวใจเราพองโตมากๆ เต้นแรงมากๆ วินาทีนั้นเราตัดสินใจว่าเราจะบอกว่าเรารู้สึกยังไงกับเขา แต่!!!! เขาขัดค่ะ!! เราถามเขาว่าอยากฟังเรื่องของเราบ้างไหม เขาตอบว่าไม่อยากฟัง ค่ะ!! จบค่ะ!!! เราก็ใสๆ ตอบไปว่าโอเค แค่นี่นะ เจ็บ+จุกเลยค่ะ
ไม่ใช่แค่นั้นค่ะวันต่อมา เขาเปิดตัวแฟนค่าาา โอ้ยยย เจ็บกว่านี้มีอีกไหม คือเหมือนเพื่อนๆกำลังจัดบอร์ดหน้าห้องกันอยู่ เขาเดินมากับแฟนแล้วโอบโชว์เลยค่า ทุกคนก็ล้อกัน ส่วนเราน้ำตาไหลเลยค่ะ มันเจ็บจริงๆนะ แต่คิดว่าน่าจะไม่มีใครสังเกตเห็นมั้ง เราฝืนมากๆอ่ะ จนทำบอร์ดเสร็จแล้วกลับไปร้องไห้ที่บ้าน อดทนได้อีกเนอะ แต่เจ็บอ่ะน่าจะเป็นวันที่ร้องไห้มากที่สุดแล้วมั้ง
จากตอนนั้นก็ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรแล้วค่ะ เราพยายามไม่ไปยุ่งกับเขาเองแหละ ตัดใจสักทีนะ!!! ข้ามมาถึงวันปัจฉิม ม.6 เลยละกันค่ะ ข้ามมานานทีเดียว55 เราเอาเสื้อให้เขาเขียน คิดว่าคงไม่ได้เจออีกแล้ว อยากเก็บอะไรไว้ให้นึกถึงสักหน่อย(ตัดใจไม่ได้จริงๆ) เขาไม่ได้เขียนอะไรเป็นพิเศษ (แอบหวังเล็กๆไง) ตอนกลับบ้านเพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน เลยกลับด้วยกัน เขาก็ช่วยถือของชวนคุยเรื่อยเปื่อย มันคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เราจะได้เดินข้างๆเขา (ดูเศร้าเนอะ) ตอนนั้นรู้สึกอยากให้รถเมล์มาช้าๆ5555
ลืมเล่าค่ะ เรารู้มาจากเพื่อนเขา ว่าเขาเป็นคนชอบอ่านพวกเรื่องรักๆในพันทิป (แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าติดมาจากที่เคยอ่านนิยายเรารึเปล่า555 เขาดูไม่ใช่ผู้ชายที่ต้องมาอ่านเรื่องพวกนี้อ่ะค่ะ)
เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ พอเข้ามหาลัยเรามาอยู่หอแล้วรู้สึกเหงา เลยซื้อกระต่ายมาเลี้ยง มีช่วงนึงที่กระต่ายป่วยเราก็โพสลงเฟสเรื่อยเปื่อยของเรา วันรุ่งขึ้นมีเบอร์โทรเข้ามา เป็นเบอร์เขาค่ะ แต่เหมือนเปิดเป็น speaker ไว้ เพื่อนเขาเป็นคนพูดกับเรา คำทักทายคือบอกว่า เขาคิดถึงเรา เลยให้โทรมา (เพื่อนคนนี้ต้องรู้อะไรแน่ๆ แต่เราล้วงความลับไม่ได้จริงๆค่ะ) ก็ถามสารทุกข์สุกดิบ ชีวิตเรื่อยเปื่อยกันค่ะ ถามถึงกระต่ายว่าเป็นไงบ้าง แล้วก็วางไป มันไม่มีอะไรจริงๆค่ะ แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงโทรมา
มาถึงช่วงสุดท้ายแล้วค่ะ จะจบแล้วอย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ>< ข้ามมาวันรับปริญญาเพื่อนในห้องค่ะ เราก็ไปร่วมงาน ก็คิดนะคะว่าอาจเจอเขา คิดว่าครั้งนี้น่าจะเฉยๆ ไม่ได้เจอกันนานน่าจะไม่ได้รู้สึกมาก ปรากฏไม่ใช่เลยค่าาาา ใจเต้นแรงมากๆๆๆ แรงจริงๆ เขาดูดีขึ้น ดูสูงขึ้นนะ แค่ทักเสียงเรายังสั่นเลยค่ะ โอ้ยยยย เขาพยายามเดินมาคุยกับเรา เดินข้างๆตลอด เรานี่ล่ะที่ชอบหนี5555 จนเขาต้องพูดว่าจะหนีทำไม เราก็บอกไม่ได้หนี เขาก็ชวนคุยต่อค่ะ
เขา : ทำไมไม่ไปหาเราที่คณะบ้าง
เรา : ห้ะ!!? ทำไมต้องไปอ่ะ
เขา : นั่นสิ ทำไมนะ แล้วก็ยิ้ม
เรา : .... (คืออะไรรรรร เราไม่เข้าใจจจจ)
เขา : (สงสัยเห็นเราไม่ตอบเลยพูดต่อ) มีเรื่องอยากคุยเยอะแยะเลย
แต่วันนั้นพอดีเขารีบกลับ เลยไม่ค่อยได้คุย เราเลยตัดสินใจทักเขาทางไลน์ เขาก็ตอบกวนๆไม่ได้ชวนคุยอะไรมากมายนะ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยค่าาาาา
เรารู้ดีค่ะว่ายังไงความสัมพันธ์ของเราก็คงไม่เปลี่ยนแปลง เพราะหากมันจะพัฒนา ก็คงพัฒนาไปนานแล้ว ถามว่าพอใจกับที่เป็นอยู่ไหม ก็ตอบได้ว่าพอใจค่ะ ไม่ได้คิดว่าจะต้องคบกัน รู้สึกว่าเรารู้จักกันมานานมากไป55555 กลัวว่าถ้าสมมติได้คบกันถ้าไม่รอด ความรู้สึกที่มีมานานมันจะจบลง อยากให้คงความสวยงามในความรู้สึกเรื่อยๆไป^_^ เราคิดว่าเขารู้นะคะว่าเรารู้สึกยังไง ถึงเราไม่เคยบอกตรงๆแล้วชอบทำตีเนียนใส่5555 เขาก็คงอยากรักษาความสัมพันธ์ระดับนี้ไว้เช่นกัน
ถ้าได้มาอ่านคงรู้แน่ๆว่าเป็นเรา อยากบอกไว้ว่าไม่ได้อยากให้เราเป็นมากกว่านี้ เราพอใจระดับความสัมพันธ์เท่านี้จริงๆ ถึงตอนนี้เรายังไม่เจอคนที่ทำให้เรารู้สึกได้มากเท่าเธอ ก็อาจจะแอบคิดถึงหรือนึกถึงเธอบ้าง แอบยิ้มบ้างเวลาเห็นเธออัพรูปใน Ig หรืออัพstatus ใน FB บ้าง หวังว่าคงไม่ทำให้เธอลำบากใจใช่ไหมนะ?
จบแล้วค่าาาา ถ้ามีอะไรอัพเดทจะมาโพสต่อค่ะ ^__^ เหมือนเป็นกระทู้ระบายเนอะ แต่เราก็อยากทราบความคิดเห็นของเพื่อนๆนะคะ คิดว่าเขารู้สึกยังไงกับเรา??