คิดถึงสยามเมืองยิ้มกันมั้ย

ผมโคตรคิดถึงเลยอะครับ

วันนี้ผมมารับลูกที่โรงเรียนฝนตกหนัก รถติดในโรงเรียน
เวลาจอดรถ จะเอาหน้าเข้า เวลาออกก็ถอยหลังออก
รถมันก็ติดยาวๆ คนที่จะถอยหลังออก ถ้ารถไม่จอดให้ออก อย่าหวังว่าจะได้ออก
(เคยแล้ว เข็ดเลย และไม่คิดจะจอดแบบนั้นอีกแล้ว เพราะต้องให้คนในรถไปหยุดรถให้เราได้ออก)
เนื่องจากเรารู้ว่า มันออกยากแค่ไหน พอผมเห็น ผมก็หยุดให้เค้าออก
ที่นี้มันมีหลายคัน ออกกันเป็นลูกโซ่
ที่มันน่าสนใจคือ แทนที่คันที่เราให้ออกคันแรกจะหยุดให้คันที่อยู่ข้างๆเค้าได้ออกมาด้วย
เค้ากลับเลือกที่จะขับไปขวางไม่ให้คันข้างหน้าออก ทั้งที่รถมันก็ติดอยู่แบบนั้น
และที่น่าสนใจคือ ดันเป็นงี้ทุกคันด้วย ที่รู้เพราะเราให้ออกทุกคัน มันก็ติดกันแบบนี้ทุกคัน
มันตลกดี ตรงที่ อยู่ในโรงเรียน ก็เห็นยิ้มให้กัน เกรงใจกัน แต่ทำไมพอขึ้นรถเหมือนกลายร่างเป็นอีกคนนึงไปได้

สยามเมืองยิ้ม รักกันไว้นะครับ 20 ปีก่อน แม้จะไม่เจริญเหมือนทุกวันนี้ที่มีมือถือ มีเน็ตเร็วๆ แต่อยู่แล้วรู้สึกมีความสุขดีนะครับ