ใครเคยเป็นแบบอยู่แบบวันๆ ไม่มีเป้าหมายบ้างครับ

เรียนจบแล้ว ทำงานไปวันๆ รู้สึกชีวิตไม่มีเป้าหมายอะไรเลย รู้สึกมาสักพักแล้วตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยมั้งครับ แม่ก็อยู่แบบสุขสบายแล้ว พ่อไม่มีเพราะพ่อเสียมาตั้งแต่2ขวบ เรื่องความรักนี่อกหักประจำ จนเบื่อๆ ไม่อยากเจ็บแล้ว ไม่รู้เป็นเพราะเราขาดความอบอุ่นตั้งแต่เด็กๆรึเปล่า เพราะแม่ทำงานหนักมากส่วนมากอยู่กับปู่ พอมีคนมทำดีด้วย มีคนมาเทคแคร์ ก็รักเขาหมดใจ ภายในระยะเวลาเพียงสั้นๆ ชอบคิดไปเอง สิ่งที่เคยทำแล้วชอบสมัยก่อน ตอนนี้พอทำแล้วกลับเบื่อๆ ตื่นเช้ามา ก็ไม่อยากจะทำอะไรสักอย่าง แต่ต้องทำงานเพราะมันคือหน้าที่ ทำแบบไม่มีใจให้ผ่านไปวันๆเท่านั้น ส่วนเวลาอยู่กับเพื่อนก็คุยๆไปงั้นๆ ไม่มีไรมาก ตอนนี้ติดทหาร รอไปผลัด2 ไม่รู้พอเป็นทหารแล้ว จะมีอะไรน่าตื่นเต้นบ้างไหม ใครเคยเป็นแบบนี้ แล้วผ่านไปได้ก็ช่วยๆกันแชร์เล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ