สิบเอ็ดโมง แพ๊คกระเป๋า สตาร์รถ บิดคันเร่ง
Pangong lake คือที่หมาย
156 คือระยะทาง
อย่างช้าๆ 6 ชม. คงถึง เจ้าของร้านมอไซค บอกมาอย่างงั้น
แวะปั้ม เติมเต็มถัง สิบลิตร
บวกถังนอกอีกห้าลิตร
เช็คลมยาง
รถพร้อม คนพร้อม
" pangong lake chana hae,come we go together "
เป็นคำเชิญชวนจาก
กลุ่มมอไซค์เล็กๆสามคัน กับคนห้าคน
"ก็เอาสิ
รถพร้อม
คนพร้อม
เราขี่เป็นขบวนเล็กๆ
จากถนนลาดยางสู่ลูกรัง
จากราบเรียบสู่ทางชัน
จากในเมืองสู่ขุนเขา
ขับได้สองชั่วโมงกว่า ก็แวะจอด กินข้าวที่ค่ายทหาร จึงได้รู้ว่าหนึ่งในนั่นเป็นทหาร เเละเคยสังกัดแถวนี่เมือสองปีที่แล้ว
Pangong lake อีก 123 km
ต้องทำเวลาหน่อยแล้ว
ฟ้าสวย ใช่ว่าฝนจะไม่ตก
ฝนทีตั้งเค้าตั้งแต่ในเมือง
ตอนนี้เริ่มทำหน้าที่ของมัน และตกหนักขึ้นพอๆกับทางที่ชันขึ้น
มอไซค์เริ่มอ่อนเรง แต่ใจยังสู้อยู่
ฝนเริ่มซา แต่ทางเป็นโคลน ล้อติด รถดับ
อาจเพราะทางยิ่งสูง ชัน หรือเพราะ ซีซีของเครื่อง
ตอนนี้รถดับสนิท บนเนิน กับฝนโปรยๆ
กลุ่มที่มาด้วยกัน ล่วงหน้าไปไกลแล้ว
ไม่เหลือใคร มีแต่เรา กับมอไซค(ดับ)หนึ่งคัน
ฝรั่งชาวอังกฤษ จอดแวะถามอาการ ก่อนจะพูดไทยชัดๆว่า
"ไม่เป็นไร สบายๆ "
พร้อมให้ช่างส่วนตัวที่มาด้วย เช็คอาการให้
บรึ๊นน รถติด แต่ทว่า แรงของรถเหมือนจะอ่อนแรงลงไป
"เจอกันที่ Changla "
แล้วแกกับแก็งค์ ก็บิดรถออกไป
.
ส่วนเราก็ค่อยๆไต่เขาขึ้นไป
ไม่นานก็มาถึง changla
(Changla เป็นถนนที่สูงอันดับสามของโลก ด้วยความสูงที5036 m)
ฝนหยุด แต่หิมะตก และเจอกับเดอะแก็งค์
และมันก็พาเรามาถึงchangla ด้วยอาการอิดโรยทั้งคนและรถ ไม่ทันได้กางแสตนด์ หิมะ ก็สาดเข้ามา ก่อนที่เดอะแกงค์เรียกให้เข้าเคมป์
อีกครั้งที่เป็นแคมป์ทหาร มีเครื่องทำความอุ่น และถังอ๊อกซิเจนวางอยู่เรียงราย พร้อมสำหรับการรักษา
หิมะยังคงตกอยู่ และทำท่าว่าจะไม่หยุดง่ายๆ แต่ใช่ว่าจะหยุดหัวใจไบเกอร์เล็กๆของพวกเราได้
พวกเราตัดสินใจ ขี่มันท่ามกลางหิมะ
หากรอให้หยุด คงไปถึงดึกแน่ และแน่นอนมันย่อมอันตรายกว่า
ขี่กลางฝนว่ายากแล้ว กลางหิมะนั่นยากกว่า
ทางข้างหน้าเห็นแต่สีขาวโพลน
มีเพียงรอยล้อรถล่วงหน้าที่ทิ้งไว้ คล้ายเป็นเครื่องนำทาง
หิมะหยุด แดดออก บนถนนทางเรียบลาดยาง
ขี่ผ่านเลาะไปได้สองเขา หิมะหยุด เจอแดด
บนถนนทางเรียบลาดยาง
ใครบางคนตะโกนว่า
"หยุดก่อนไหม แดดกำลังดี "
เราทุกคนหยุดรถ พักตรงนั่น และเดอะแกงค์ก็ลงมาโอบกอดกัน คล้ายกับว่า เพิ่งผ่านสงครามมา
จะพูดอย่างงั้นก็ไม่เชิง เพราะถนนหนทางและสภาพภูมิอากาศที่ผ่านมานั่น ช่างทารุณเสียเลยเกิน
.
ทางข้างหน้า เป็นทางเรียบลาดยาง pangong lake อีกเพียง 40 กิโล
Ride to pangong lake
Pangong lake คือที่หมาย
156 คือระยะทาง
อย่างช้าๆ 6 ชม. คงถึง เจ้าของร้านมอไซค บอกมาอย่างงั้น
แวะปั้ม เติมเต็มถัง สิบลิตร
บวกถังนอกอีกห้าลิตร
เช็คลมยาง
รถพร้อม คนพร้อม
" pangong lake chana hae,come we go together "
เป็นคำเชิญชวนจาก
กลุ่มมอไซค์เล็กๆสามคัน กับคนห้าคน
"ก็เอาสิ
รถพร้อม
คนพร้อม
เราขี่เป็นขบวนเล็กๆ
จากถนนลาดยางสู่ลูกรัง
จากราบเรียบสู่ทางชัน
จากในเมืองสู่ขุนเขา
ขับได้สองชั่วโมงกว่า ก็แวะจอด กินข้าวที่ค่ายทหาร จึงได้รู้ว่าหนึ่งในนั่นเป็นทหาร เเละเคยสังกัดแถวนี่เมือสองปีที่แล้ว
Pangong lake อีก 123 km
ต้องทำเวลาหน่อยแล้ว
ฟ้าสวย ใช่ว่าฝนจะไม่ตก
ฝนทีตั้งเค้าตั้งแต่ในเมือง
ตอนนี้เริ่มทำหน้าที่ของมัน และตกหนักขึ้นพอๆกับทางที่ชันขึ้น
มอไซค์เริ่มอ่อนเรง แต่ใจยังสู้อยู่
ฝนเริ่มซา แต่ทางเป็นโคลน ล้อติด รถดับ
อาจเพราะทางยิ่งสูง ชัน หรือเพราะ ซีซีของเครื่อง
ตอนนี้รถดับสนิท บนเนิน กับฝนโปรยๆ
กลุ่มที่มาด้วยกัน ล่วงหน้าไปไกลแล้ว
ไม่เหลือใคร มีแต่เรา กับมอไซค(ดับ)หนึ่งคัน
ฝรั่งชาวอังกฤษ จอดแวะถามอาการ ก่อนจะพูดไทยชัดๆว่า
"ไม่เป็นไร สบายๆ "
พร้อมให้ช่างส่วนตัวที่มาด้วย เช็คอาการให้
บรึ๊นน รถติด แต่ทว่า แรงของรถเหมือนจะอ่อนแรงลงไป
"เจอกันที่ Changla "
แล้วแกกับแก็งค์ ก็บิดรถออกไป
.
ส่วนเราก็ค่อยๆไต่เขาขึ้นไป
ไม่นานก็มาถึง changla
(Changla เป็นถนนที่สูงอันดับสามของโลก ด้วยความสูงที5036 m)
ฝนหยุด แต่หิมะตก และเจอกับเดอะแก็งค์
และมันก็พาเรามาถึงchangla ด้วยอาการอิดโรยทั้งคนและรถ ไม่ทันได้กางแสตนด์ หิมะ ก็สาดเข้ามา ก่อนที่เดอะแกงค์เรียกให้เข้าเคมป์
อีกครั้งที่เป็นแคมป์ทหาร มีเครื่องทำความอุ่น และถังอ๊อกซิเจนวางอยู่เรียงราย พร้อมสำหรับการรักษา
หิมะยังคงตกอยู่ และทำท่าว่าจะไม่หยุดง่ายๆ แต่ใช่ว่าจะหยุดหัวใจไบเกอร์เล็กๆของพวกเราได้
พวกเราตัดสินใจ ขี่มันท่ามกลางหิมะ
หากรอให้หยุด คงไปถึงดึกแน่ และแน่นอนมันย่อมอันตรายกว่า
ขี่กลางฝนว่ายากแล้ว กลางหิมะนั่นยากกว่า
ทางข้างหน้าเห็นแต่สีขาวโพลน
มีเพียงรอยล้อรถล่วงหน้าที่ทิ้งไว้ คล้ายเป็นเครื่องนำทาง
หิมะหยุด แดดออก บนถนนทางเรียบลาดยาง
ขี่ผ่านเลาะไปได้สองเขา หิมะหยุด เจอแดด
บนถนนทางเรียบลาดยาง
ใครบางคนตะโกนว่า
"หยุดก่อนไหม แดดกำลังดี "
เราทุกคนหยุดรถ พักตรงนั่น และเดอะแกงค์ก็ลงมาโอบกอดกัน คล้ายกับว่า เพิ่งผ่านสงครามมา
จะพูดอย่างงั้นก็ไม่เชิง เพราะถนนหนทางและสภาพภูมิอากาศที่ผ่านมานั่น ช่างทารุณเสียเลยเกิน
.
ทางข้างหน้า เป็นทางเรียบลาดยาง pangong lake อีกเพียง 40 กิโล