สวัสดีครับ อันนี้เป็นกระทู้แรกของผมอาจจะยาวหน่อยและถ้าผมพิมไม่เข้าใจตรงไหนก็ขออภัยทุกๆท่านด้วย
เริ่มเลยละกัน...ผมคบกับแฟนคนนี้มาได้ 4 ปีกว่าๆ เราเริ่มคบตั้งแต่มหาลัยตอนปี1 จนถึงปัจจุบันตอนนี้เราเรียนจบและทำงานกันมาได้ 1 ปีแล้วผมเป็นคนขอไลน์และทักเธอไปก่อน เราคุยเข้ากันได้ดีผมจึงตัดสินใจขอเธอเป็นแฟน แล้วเธอก็ตกลง
ในช่วงปี1-ปี2 เป็นช่วงที่ถือว่ามีความสุขมากๆ เราเจอกันทุกวัน อยู่ด้วยกัน ทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกัน แทบจะตัวติดกัน ห่างกันแค่ตอนเรียนหรือเวลาเรากลับบ้าน เราเข้ากันได้ดีมาก เธอเป็นคนดีมากๆไม่เคยงี่เง่ากับผม ตอนตังเหลือไม่กี่ร้อยบาทเธอก็ยังอดไปกับผม ทุกอย่างๆมันทำให้คิดว่าคนนี้แหละใช่เลย แต่ขึ้นชื่อว่าความรักมันก็ต้องมีทะเลาะกันบ้างซึ่งเป็นรื่องปกติ มีเหตุการณ์นึงซึ่งผมกลับบ้านแต่เธออยู่หอ เธอโกหกผมว่าอยู่หอเพื่อนแต่ผมจับได้ว่าเธอแอบไปกินเหล้ากับพวกเพื่อนๆที่เป็น ผญ ด้วยกัน ผมจับได้ เธอให้เหตุผลว่าถ้าขอผมไปกินเหล้าผมคงไม่ให้ไป ซึ่งก็จริง เพราะผมจะไม่ให้เธอไปไหนเลยถ้าไม่มีผมอยู่ด้วย ในวันนั้นผมด่าเธอด้วยคำหยาบครั้งแรก ซึ่งเธอก็ขอโทษ ร้องไห้ และให้เพื่อนไปส่งที่หอ เหตุการณ์ครั้งนี้ผมเริ่มไม่ค่อยเชื่อใจเธอ ทำให้บางทีผมจะเป็นคนชวนทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่ว่าเรื่องนั้นผมผิดหรือถูก เธอจะเป็นคนง้อผมเสมอ ผมไม่แทบไม่เคยง้อเธอเลย แล้วผมเป็นคนอารมณ์ร้อน บางครั้งเลยมีกระทบกระทั่งทางคำพูดและทางกายกับเธอด้วย พอนานๆเข้าทำให้ผมได้ใจ เลยคิดว่าเธอเป็นของตาย เพราะเธอยอมผมทุกอย่าง
พอเริ่มช่วงปี3-ปี4 จะเริ่มมีงานเยอะขึ้น ประกอบกับเราต้องฝึกงาน ในช่วงนี้เราจะเจอกันน้อยมาก แต่รักของเราไม่เคยน้อยลงเลย เรายังคุยไลน์คุยเฟสกันทุกวันมีไปเที่ยว ดูหนังกันบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยได้บ่อยเหมือนช่วงปี1-ปี2 ช่วงปิดเทอมผมก็จะหยุด ส่วนเธอจะเรียนซัมเมอร์ ผมก็มาอยู่เป็นเพื่อนเธอ อยู่ด้วยกันทุกวัน จนเป็นปกติ แต่ก็เหมือนช่วงแรกๆเรายังคงทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆ ซึ่งก็เหมือนเดิมเธอต้องเป็นฝ่ายง้อผมทุกครั้ง ผมถึงเคยกับบอกเลิกเธอหลายครั้งเพราะคิดว่าเธอไม่ได้ดั่งใจหรือบางทีก็แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เธอร้องไห้อ้อนวอนแทบเป็นแทบตาย เธอบอกอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผม เธอรักผมมาก ทำให้เราก็ยังไปต่อกันได้เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกันไม่เคยมีเรื่องมือที่สามเข้ามาเลย
ช่วงเราเรียนจบต่างคนต่างไปทำหน้าที่ของตัวเอง เธอได้งานแถวบ้าน ผมก็ได้งานแถวบ้านผม ซึ่งระยะห่างก็ไกลพอสมควร ทำให้เวลาที่เราจะเจอกันยิ่งน้อยมากขึ้น ประกอบกับเธอทำงานหยุดแค่วันอาทิตย์และวันเสาร์เว้นเสาร์ แต่เราก็ยังหาเวลาเจอกันไปเที่ยวกันได้ และก็ยังเหมือนเดิมเรายังคงทะเลาะกันจากเรื่องไม่เป็นเรื่องซึ่งก็คือผมเป็นคนเริ่ม อะไรนิดหน่อยผมก็จะโมโหหงุดหงิด แล้วลงที่เธอ แต่ก็เป็นเธอที่คอยตามง้อผมตลอด
จนล่าสุดเราก็ทะเลาะกันปกติ เธอก็ยังคุยกับผมเหมือนเดิมทุกอย่าง บอกฝันดี คอยถามผมตลอดเวลา แต่ก็เป็นผมที่ตอบแต่ อืม เออ ไล่ให้ไปนอน แต่วันนั้นผมไม่รู้คิดอะไรเข้าไปดูเฟสเธอ จากปกติที่ไม่ค่อยเข้าไปดู แล้วเอะใจว่ามี ผช คนนึงคอยกดไลท์รูปเธอตลอด จึงเข้าไปดูเฟส ผช คนนั้น ผมเลื่อนลงมาดูเรื่อยๆจนเจอภาพๆนึง มันทำให้ผมหน้าชา เพราะเป็นรูปที่ ผช คนนั้น วีดีโอคอลกับแฟนของผมซึ่งที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและตั้งแคปชั่นรูปว่ากู๊ดไนท์พร้อมกับรูปหัวใจ ตอนนั้นผมอารมณ์เดือดขึ้นทันที โทรถามเธอว่ามันคืออะไรตอนแรกเธอไม่ยอมรับ แต่ผมถามหนักเข้าจนเธอยอมรับว่าคุยกับน้องอีกคนเธอบอกมาว่าคุยกันแค่ 1-2 อาทิตย์ ทำให้ผมรู้สึกจุกมากเพราะไม่คิดว่าแฟนผมซึ่งซื่อสัตย์กับผมมาตลอดจะทำแบบนี้ เราคุยกันนานมาก เธอเอาแต่ร้องไห้และบอกขอโทษ ผมจึงให้เธอเลือก แล้วเธอก็เลือกผมและบล็อค ผช คนนั้นไป วันต่อมาซึ่งเป็นวันหยุดพอดีผมร้อนใจมากจึงขับรถไปหาเธอที่บ้าน ผมก็ถามเธอว่าเลิกคุยกันแล้วใช่ไหม แต่คำตอบคือ ยัง! ผมจึงพูดกับเธอ ขอร้อง อ้อนวอนเธอ บอกเธอว่าผมไม่อยากเสียเธอไป ผมรักเธอมาก เธอบอกกับผมว่าสับสนเพราะผมไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้มาก่อน เธอบอกให้คำตอบผมยังไม่ได้ ผมก็ถามว่าคุยกันมา1-2 อาทิตย์จริงหรอ? เธอจึงสารภาพว่าจริงๆคุยกันมา 2-3 เดือนแล้ว วินาทีนั้นผมรู้สึกมันปวดไปหมดทั้งตัว
แต่วันนั้นเราก็ยังใช้ชีวิตกันปกติ ผมยังคุยกับพ่อและแม่ของแฟนผมปกติ แต่มันก็ทำให้ผมจุกและเจ็บเพราะขนาดผมอยู่ด้วยเธอยังแอบไปคุยกับโทรศัพท์กับ ผช คนนั้น ผมโกรธมากได้แต่บอกเธอซึ่งเธอบอกผมกลับมาว่า อย่ามายุ่ง! ตอนนั้นผมรู้สึกเคว้งไปหมด จนผมให้เธอเลือกซึ่งคำตอบก็คือ เธอเลือก ผช คนนั้นไม่ใช่ผม ผมพยายามใจเย็นและพูดกับเธอดีๆพูดถึงระยะเวลา 4 ปีของเรา แต่ก็ยังไม่ได้ผล คืนนั้นผมจึงไม่กลับบ้าน ขออยู่บ้านเธอต่อซึ่งเธอก็ให้อยู่ จนคืนนั้นเราก็คุยกันเหมือนปกติมาก แล้วเราก็มีอะไรกันปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่คำตอบเธอก็ยังเหมือนเดิมคือเลือก ผช คนนั้น แต่เธอยังบอกว่ารักผมอยู่
จนถึงวันนี้ผมกลายเป็นเหมือนเธอเมื่อตอนเมื่อก่อนจากเธอเป็นคนคอยตามง้อผม กลับกลายเป็นว่าเป็นผมที่คอยตามทักหาเธอ ถามเธอ โทรหาเธอ เธอก็ยังคุยกับผมเหมือนปกติตอนที่เรายังรักกัน ซึ่งคำตอบยังเหมือนเดิมเธอเลือกคนนั้น แต่ยังรักผมอยู่
อยากรู้ว่าตอนนี้ผมควรถอยหรือไปต่อดีครับ ? แล้วอยากรู้ว่ามีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้จนแต่งงานกัน มีลูก สร้างครอบครัวกันได้บ้าง ? ขอบคุณครับ
เลิกกันเพราะมือที่สาม มีโอกาสจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ?
เริ่มเลยละกัน...ผมคบกับแฟนคนนี้มาได้ 4 ปีกว่าๆ เราเริ่มคบตั้งแต่มหาลัยตอนปี1 จนถึงปัจจุบันตอนนี้เราเรียนจบและทำงานกันมาได้ 1 ปีแล้วผมเป็นคนขอไลน์และทักเธอไปก่อน เราคุยเข้ากันได้ดีผมจึงตัดสินใจขอเธอเป็นแฟน แล้วเธอก็ตกลง
ในช่วงปี1-ปี2 เป็นช่วงที่ถือว่ามีความสุขมากๆ เราเจอกันทุกวัน อยู่ด้วยกัน ทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกัน แทบจะตัวติดกัน ห่างกันแค่ตอนเรียนหรือเวลาเรากลับบ้าน เราเข้ากันได้ดีมาก เธอเป็นคนดีมากๆไม่เคยงี่เง่ากับผม ตอนตังเหลือไม่กี่ร้อยบาทเธอก็ยังอดไปกับผม ทุกอย่างๆมันทำให้คิดว่าคนนี้แหละใช่เลย แต่ขึ้นชื่อว่าความรักมันก็ต้องมีทะเลาะกันบ้างซึ่งเป็นรื่องปกติ มีเหตุการณ์นึงซึ่งผมกลับบ้านแต่เธออยู่หอ เธอโกหกผมว่าอยู่หอเพื่อนแต่ผมจับได้ว่าเธอแอบไปกินเหล้ากับพวกเพื่อนๆที่เป็น ผญ ด้วยกัน ผมจับได้ เธอให้เหตุผลว่าถ้าขอผมไปกินเหล้าผมคงไม่ให้ไป ซึ่งก็จริง เพราะผมจะไม่ให้เธอไปไหนเลยถ้าไม่มีผมอยู่ด้วย ในวันนั้นผมด่าเธอด้วยคำหยาบครั้งแรก ซึ่งเธอก็ขอโทษ ร้องไห้ และให้เพื่อนไปส่งที่หอ เหตุการณ์ครั้งนี้ผมเริ่มไม่ค่อยเชื่อใจเธอ ทำให้บางทีผมจะเป็นคนชวนทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่ว่าเรื่องนั้นผมผิดหรือถูก เธอจะเป็นคนง้อผมเสมอ ผมไม่แทบไม่เคยง้อเธอเลย แล้วผมเป็นคนอารมณ์ร้อน บางครั้งเลยมีกระทบกระทั่งทางคำพูดและทางกายกับเธอด้วย พอนานๆเข้าทำให้ผมได้ใจ เลยคิดว่าเธอเป็นของตาย เพราะเธอยอมผมทุกอย่าง
พอเริ่มช่วงปี3-ปี4 จะเริ่มมีงานเยอะขึ้น ประกอบกับเราต้องฝึกงาน ในช่วงนี้เราจะเจอกันน้อยมาก แต่รักของเราไม่เคยน้อยลงเลย เรายังคุยไลน์คุยเฟสกันทุกวันมีไปเที่ยว ดูหนังกันบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยได้บ่อยเหมือนช่วงปี1-ปี2 ช่วงปิดเทอมผมก็จะหยุด ส่วนเธอจะเรียนซัมเมอร์ ผมก็มาอยู่เป็นเพื่อนเธอ อยู่ด้วยกันทุกวัน จนเป็นปกติ แต่ก็เหมือนช่วงแรกๆเรายังคงทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆ ซึ่งก็เหมือนเดิมเธอต้องเป็นฝ่ายง้อผมทุกครั้ง ผมถึงเคยกับบอกเลิกเธอหลายครั้งเพราะคิดว่าเธอไม่ได้ดั่งใจหรือบางทีก็แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เธอร้องไห้อ้อนวอนแทบเป็นแทบตาย เธอบอกอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผม เธอรักผมมาก ทำให้เราก็ยังไปต่อกันได้เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกันไม่เคยมีเรื่องมือที่สามเข้ามาเลย
ช่วงเราเรียนจบต่างคนต่างไปทำหน้าที่ของตัวเอง เธอได้งานแถวบ้าน ผมก็ได้งานแถวบ้านผม ซึ่งระยะห่างก็ไกลพอสมควร ทำให้เวลาที่เราจะเจอกันยิ่งน้อยมากขึ้น ประกอบกับเธอทำงานหยุดแค่วันอาทิตย์และวันเสาร์เว้นเสาร์ แต่เราก็ยังหาเวลาเจอกันไปเที่ยวกันได้ และก็ยังเหมือนเดิมเรายังคงทะเลาะกันจากเรื่องไม่เป็นเรื่องซึ่งก็คือผมเป็นคนเริ่ม อะไรนิดหน่อยผมก็จะโมโหหงุดหงิด แล้วลงที่เธอ แต่ก็เป็นเธอที่คอยตามง้อผมตลอด
จนล่าสุดเราก็ทะเลาะกันปกติ เธอก็ยังคุยกับผมเหมือนเดิมทุกอย่าง บอกฝันดี คอยถามผมตลอดเวลา แต่ก็เป็นผมที่ตอบแต่ อืม เออ ไล่ให้ไปนอน แต่วันนั้นผมไม่รู้คิดอะไรเข้าไปดูเฟสเธอ จากปกติที่ไม่ค่อยเข้าไปดู แล้วเอะใจว่ามี ผช คนนึงคอยกดไลท์รูปเธอตลอด จึงเข้าไปดูเฟส ผช คนนั้น ผมเลื่อนลงมาดูเรื่อยๆจนเจอภาพๆนึง มันทำให้ผมหน้าชา เพราะเป็นรูปที่ ผช คนนั้น วีดีโอคอลกับแฟนของผมซึ่งที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและตั้งแคปชั่นรูปว่ากู๊ดไนท์พร้อมกับรูปหัวใจ ตอนนั้นผมอารมณ์เดือดขึ้นทันที โทรถามเธอว่ามันคืออะไรตอนแรกเธอไม่ยอมรับ แต่ผมถามหนักเข้าจนเธอยอมรับว่าคุยกับน้องอีกคนเธอบอกมาว่าคุยกันแค่ 1-2 อาทิตย์ ทำให้ผมรู้สึกจุกมากเพราะไม่คิดว่าแฟนผมซึ่งซื่อสัตย์กับผมมาตลอดจะทำแบบนี้ เราคุยกันนานมาก เธอเอาแต่ร้องไห้และบอกขอโทษ ผมจึงให้เธอเลือก แล้วเธอก็เลือกผมและบล็อค ผช คนนั้นไป วันต่อมาซึ่งเป็นวันหยุดพอดีผมร้อนใจมากจึงขับรถไปหาเธอที่บ้าน ผมก็ถามเธอว่าเลิกคุยกันแล้วใช่ไหม แต่คำตอบคือ ยัง! ผมจึงพูดกับเธอ ขอร้อง อ้อนวอนเธอ บอกเธอว่าผมไม่อยากเสียเธอไป ผมรักเธอมาก เธอบอกกับผมว่าสับสนเพราะผมไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้มาก่อน เธอบอกให้คำตอบผมยังไม่ได้ ผมก็ถามว่าคุยกันมา1-2 อาทิตย์จริงหรอ? เธอจึงสารภาพว่าจริงๆคุยกันมา 2-3 เดือนแล้ว วินาทีนั้นผมรู้สึกมันปวดไปหมดทั้งตัว
แต่วันนั้นเราก็ยังใช้ชีวิตกันปกติ ผมยังคุยกับพ่อและแม่ของแฟนผมปกติ แต่มันก็ทำให้ผมจุกและเจ็บเพราะขนาดผมอยู่ด้วยเธอยังแอบไปคุยกับโทรศัพท์กับ ผช คนนั้น ผมโกรธมากได้แต่บอกเธอซึ่งเธอบอกผมกลับมาว่า อย่ามายุ่ง! ตอนนั้นผมรู้สึกเคว้งไปหมด จนผมให้เธอเลือกซึ่งคำตอบก็คือ เธอเลือก ผช คนนั้นไม่ใช่ผม ผมพยายามใจเย็นและพูดกับเธอดีๆพูดถึงระยะเวลา 4 ปีของเรา แต่ก็ยังไม่ได้ผล คืนนั้นผมจึงไม่กลับบ้าน ขออยู่บ้านเธอต่อซึ่งเธอก็ให้อยู่ จนคืนนั้นเราก็คุยกันเหมือนปกติมาก แล้วเราก็มีอะไรกันปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่คำตอบเธอก็ยังเหมือนเดิมคือเลือก ผช คนนั้น แต่เธอยังบอกว่ารักผมอยู่
จนถึงวันนี้ผมกลายเป็นเหมือนเธอเมื่อตอนเมื่อก่อนจากเธอเป็นคนคอยตามง้อผม กลับกลายเป็นว่าเป็นผมที่คอยตามทักหาเธอ ถามเธอ โทรหาเธอ เธอก็ยังคุยกับผมเหมือนปกติตอนที่เรายังรักกัน ซึ่งคำตอบยังเหมือนเดิมเธอเลือกคนนั้น แต่ยังรักผมอยู่
อยากรู้ว่าตอนนี้ผมควรถอยหรือไปต่อดีครับ ? แล้วอยากรู้ว่ามีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้จนแต่งงานกัน มีลูก สร้างครอบครัวกันได้บ้าง ? ขอบคุณครับ