ควรจะทำไงกับเรื่องราวเหล่านี้..ใครพอทราบบ้าง..???? #ช่วยเราหน่อยนะ

เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ไม่เคยคบหากับใครเลยตั้งแต่สมัยเรียน แต่เรามีความรักนะ และนั่นคือรักแรกของเรา แต่มันเป็นไปไม่ได้ แต่ตอนนี้เรากับเค้าก็เป็นพี่น้องที่เป็นห่วงกันนะ ตอนนี้เรามีแฟนใหม่ คบหาดูใจกัน จนวันนึงเราตัดสินใจจดทะเบียนกันเมื่อปีที่แล้ว กลับบ้านไปเค้าก็ไปบ้านเรา เรากลับบ้านเราก็ไปบ้านเค้า บ้านเรากับบ้านเค้า ห่างกันราวๆ 60 - 70 กม. ประมาณนั้น เราก็มีความสุขนะ จนมีปัญหาวันนึง พี่คนที่เป็นรักแรกของเรา เค้ามาเยี่ยมแม่ พร้อมกับเราและเค้าที่กลับบ้าน หลังจากวันนั้นความสัมพันธ์ ระหว่างแฟนเรากับพ่อแม่ ไม่ได้ราบรื่นเหมือนวันก่อนๆ แต่เรื่องนี้เรากับเค้าก็เคลียร์กันเรียบร้อย จนวันนึงเรากับเค้าเกิดปัญหาจวนจะต้องเลิกกัน แต่เราทั้งคู่ก็ยังเดินกันต่อ หลังจากนั้น เราก็คุยกันเหมือนเดิม เเต่น้อยลง เค้าทำงาน เราก็ทำงาน แต่ช่วงนี้งานเค้าไม่ได้เยอะเหมือนเมื่อก่อน เค้าดูจะมีเวลาว่างกว่าเมื่อก่อนเสียด้วยซ้ำ แต่ทำไมน่ะ ทำไมเราถึงรู้สึกน้อยใจ.. ทำไมนะ.. ทำไมเราถึงได้รู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม.. หรือที่เค้าบอกกันว่า เซ้นส์ู้หญิง..มันแรง..หรือว่ามันจะจริง.. จนทำให้เราสมัครเฟสใหม่ เพื่อคุยกับเค้าในนามผู้หญิงคนอื่น ในนามว่าเราไปยุ่งกับแฟนคนอื่น ไปกินข้าวด้วยกัน แต่ด้วยความไม่เนียน เค้าก็รู้ว่าเป็นเรา เค้าเตือนเราแล้วว่า อย่าหาว่าเค้าไม่รู้ว่าคือใคร // เค้าไม่ได้โง่ เค้าไม่ได้กินหญ้า // ทำอย่างนี้ต้องการอะไร // เธอเคยทำแบบนี้กับใคร เราไม่รู้ แต่อย่าทำกับเรา // อย่าทำให้อะไรแย่ไปกว่านี้ // ความรู้สึกถ้าเสียไปแล้ว มันไม่กลับมาแล้ว และสุดท้ายเราเลือกที่จะไม่ยอมรับ พยายามสร้างเรื่องอีก จนประโยคสุดท้ายที่เค้าส่งมาให้เรา คือ เราก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว... หลังจากนั้น เรารู้นะ ว่าเราผิด จริงๆ เราก็รู้ตัวเเต่ตอนที่เราทำแล้วว่า มันผิด แต่เราเลือกที่จะทำ เราพยายามที่จะขอโทษ พยายามที่จะง้อ ทั้งโทร ทั้งแชท จนเราไมมีทางเลือก เราปรึกษาแม่เค้า เพื่อนเค้า เรายอมรับนะว่าเราเป็นคนชอบเครียด เครียดจนบางครั้งต้องแสดงออกอีกมุมนึง เพื่อให้ทุกคนรู้ว่าเราโอเคกับสิ่งที่เกิดขึ้น... จนวันนึงวันที่ 24 กค. 60 วันที่เราเครียด จนเรานอนไม่หลับ เราเวียนหัว ปวดหัว แล้วเราก็ต้องทำงานกะดึก จนทำให้เรากินยาไปเกินขนาด แต่สุดท้ายมันก็นอนไม่หลับ คิดนู้นคิดนี่ไปต่างๆ นานา จนถึงเวลาที่เราไปทำงาน เพื่อนร่วมงานเห็นว่าเราไม่ไหว เลยพาเราส่งรพ. เรารับรู้ทุกอย่างว่ามันเกิดอะไรขึ้น จริงๆ กินยาเกินขนาด มันต้องล้างท้อง แต่เราไม่บอกหมอ หมอเลยรักษาไปในแนวทางอื่น เพราะเรามีผื่น หายใจไม่ออก เหมือนอาการแพ้ยาประมาณนี้.. แต่แฟนเราเค้าไม่รู้หรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ที่เราต้องเจอ.. เพื่อนเรามาหาด้วยความเป็นห่วง ทุกคนโทรหา แต่คนข้างกายกลับไม่รู้เลย.. ถ้าเค้ารู้ เค้าคงสมเพชเราไม่น้อยนะ :') จนเราแอบส่องเฟสเค้า เค้าโพสเพลงนึง แล้วมีใจความนึงในเนื้อเพลงให้เรากลับไปหาแฟนเก่า แล้วแสดงความรู้สึกว่ายินดี มันคืออะไรเหรอ.. แต่เราพยายามง้อ แชททิ้งไว้ เค้าก็เปิดอ่านนะ แต่ไม่ตอบ จนผ่านมา 2 วัน จนเราเป็นห่วงเค้า อยากรู้เป็นไงบ้าง ทักเพื่อนสนิทเค้าไป แต่ด้วยความหวังดีของเพื่อนที่อยากให้กลับมาดีกัน.. ฝ่ายนู้น เค้าขอให้เพื่อนแค็ปเจอร์ในสิ่งที่เราคุยกับเพื่อน โดยมีประโยคนึง อ่านแล้วร่างเราแทบทรุดกับพื้น "แค้ปเจอร์ส่งมาให้หน่อย ที่คุยกับเรา เพื่อประโยชน์ เวลาแม่เราไปคุยอะไรกับเค้า " (..คือเพื่อนเค้าขอ..ว่าขอแค้ปส่งนะ เผื่ออะไร จะดีขึ้น..เราเลยบอกว่า แค้ปเจอร์ได้ แต่แลกกัน..) อีกอย่างที่เราเจอ..คือการที่เรียกเราว่า ..มัน.. นี่แหละ สำหรับเราให้เราโกรธเค้าแค่ไหน.. เราไม่เคยเรียกอย่างนั้น แต่เราพยายามเข้าใจว่าคนเราไม่เหมือนกัน.. เพราะการที่เราเลือกคนๆนงมาใช้ชีวิตคู่ด้วยแล้ว เราต้องยอมรัในข้อเสียที่เค้ามี.. เราเรียนรู้มาอย่างนี้.. สำหรับเราไม่มีใครดีที่สุด ไม่มีใครดีพอสำหรับเราหรอก มันอยู่ที่เราว่าเราจะยอมรับได้ไหม..
....เราควรทำไงดีกับตอนนี้..ตอนนี้ผ่านไปอาทิตย์นึงแล้วที่เราไม่คุยกัน เกือบสองอาทิตย์ที่ระแคะระคายกัน....
....เราจะทำไงดี..ตอนนี้สำหรับเราเราทุกข์ไม่น้อย..แต่ตัวเค้า..เราไม่รู้..ขนาดแม่เค้าถามว่าคุยกับเรายัง..เค้าบอกว่ายัง แล้วก็เปลี่ยนเรื่อง....
....ที่เป็นอยู่ตอนนี้..ก็ไม่ต่างจากเลิกกันหรือป่าว..เราควรรอว่าวันนึงเค้าจะกลับมาคุยมาบอกอะไรกับเรา หรือเราควรจะปล่อยไว้อย่างนี้....
:'(