ไม่มีใครเป็นที่พึ่งได้สักคน. ธรรมมะใจสู่ใจ

ไม่มีใครเป็นที่พึ่งเราได้ แม้กระทั่งเพื่อนสนิทหรือคนใกล้ตัว
  
นี้เราพูดจริง

  อย่างเช่น  คนรักเราตาย พ่อ แม่ พี่น้องเราตาย  
เราก็ไประบายให้คนใกล้ตัวฟัง หรือเพื่อนสนิทก็ตาม

คนใกล้ตัวหรือเพื่อนสนิทก็แค่บอกกับเรา  
เสียใจด้วยนะ  
คำว่าเสียใจ ก็แค่ออกมาจากความคิด
แต่ไ่ม่รู้สึกถึงสภาพจิตใจของเราอย่างแท้จริง

แต่จิตใจที่เราเสียใจ จะแชร์ให้มันไปรับรู้ความรู้สึกนั้น ยังทำไม่ได้เลย ว่า พ่อ แม่ เพื่อน ลูก  ตายความรู้สึกเสียใจเป็นอย่างนี้

ก็คือ ไม่มีใครรับรู้ สภาพจิตใจของตัวเองเท่ากับตัวเองได้เลย

ไม่มีใครเป็นที่พึ่งเราได้สักคน  แม้แต่ ลูก พ่อ แม่ เพื่อน  ครู
ไม่มีใครเป็นที่พึ่งเราได้
มีแต่ เรา ทั้งนั้น
ใจของเราดวงนี้ทั้งนั้น

ธรรมมะสัมมาสัมพุทธเจ้า
ย้อนเข้ามาสู่ใจ

วันใดวันนึงเราต้องพรัดพรากจากกัน
วันใดวันนึงเราต้องพบเจอปัญหา
วันใดวันนึง ทุกๆอย่างที่เราคุ้นเคยมันจะเปลี่ยนไป
เข้ามาเถิดน้อมใจ มาสู่ธรรม
เรียนรู้ความจริงของกายของใจ
มีแต่ความแปรปรวน ไม่คงที่ แม้แต่ความคิดเราเองยังสั่งไ่ม่ให้คิดยังไม่ได้เลย
กายนี้ใจนี้ทำงานไปด้วยกฏแห่งกรรม
มาพิสูจน์ด้วยตัวเอง
ธรรมสัมมาสัมพุทธ ไม่มีอะไรยิ่งไปกว่า ธรรม
คือก็ ตัวเรานั้นเอง. ไม่มีดีและชั่ว
เป็นสัจธรรมที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง