///// เธอ...แห่งเกมถุงมือ /////

ณ ห้องถนนนักกวี แห่งเว็บไซต์พันสรรสาระ...หนึ่งในเว็บไซด์ชื่อดังอันดับต้นๆ

ชูศรี ล๊อกอินดังและอยู่ห้องนี้มานานนับสิบปี เพิ่งจะตั้งกระทู้เปิดเกมซึ่งเกี่ยวกับการแต่งบทกวีให้เพื่อนๆสมาชิกในห้องนี้ได้ร่วมสนุกกัน โดยการแต่งบทกวีชนิดที่แต่ละคนถนัด เสร็จแล้วให้ตั้งนามแฝงให้ตนเองโดยขึ้นต้นด้วยคำว่า "ถุงมือ" ตามด้วยชื่อที่ต้องการ แล้วส่ง "ข้อความหลังไมค์" มาให้ตน เพื่อตนจะได้ตั้งกระทู้แล้วให้เพื่อนๆสมาชิกอ่านแล้วทายกันว่า เจ้าของ "ถุงมือ" แต่ละคนๆ ที่แท้ คือใคร...

จุดเริ่มต้นของเกมนี้ มาจากรายการ THE MASKED SINGER ซึ่งออกอากาศทางทีวี และโด่งดังมาก คนดูติดกันงอมแงม จน ธารธรณี ล๊อกอินสุภาพบุรุษคนหนึ่งอดรนทนไม่ได้ จึงตั้งกระทู้ๆหนึ่งขึ้นมาชักชวนเพื่อนสมาชิกในห้องให้เล่นเกมเลียนแบบรายการที่ว่านี้ ผลปรากฏว่าได้รับการตอบรับทันที มีผู้แสดงความจำนงตอบกระทู้สมัครร่วมเล่นเกือบยี่สิบคน ธารธรณีจึงปรึกษากับชูศรี และได้ผลสรุปว่า ชูศรี เป็นกรรมการดำเนินการและควบคุมเกม

วันนี้เป็นวันเปิดเกม ชูศรีตั้งกระทู้แรกเสร็จแล้ว ก็ตั้งกระทู้ที่สอง...ที่สาม และที่สี่ เป็นกระทู้สุดท้าย หนึ่งกระทู้ สำหรับ "หนึ่งถุงมือ" ตั้งมากกว่านี้ไม่ได้แล้วเนื่องจากกฏของเว็บไซต์ตั้งไว้ว่า ให้สมาชิกหนึ่งคนตั้งกระทู้ได้วันละ 4 กระทู้ต่อวัน ดังนั้นเธอจึงต้องให้สมาชิกคนอื่นที่สนิทกันช่วยตั้งกระทู้เพิ่มอีก 4 กระทู้ วันแรกของเกมจึงมีกระทู้รวมทั้งหมด 8 กระทู้

เกมดำเนินไปอย่างสนุกสนาน สมาชิกแต่ละคนๆ ทั้งวิพากษ์วิจารณ์ ทั้งแซวกันด้วยสารพัดมุก และทายชื่อเจ้าของถุงมือกันไปต่างๆนานา ตลอดทั้งกลางวัน ยาวไปจนถึงช่วงกลางคืน

ถุงมือหลายๆ ชื่อ เล่นงานผู้ทายจำนวนมากหัวหมุน มึนงงสับสน อันเนื่องมาจากการแต่งบทกวีซึ่งใช้วิธีการที่เรียกว่า "ลบลายมือตัวเอง" เพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ได้โดยง่าย...หนึ่งในจำนวนนั้นคือ "ถุงมือ INVISIBLE"

เพียงแค่ชื่อก็มึนแล้วสำหรับหลายๆคน แต่คนที่นั่งอมยิ้มอยู่หลังจอมอนิเตอร์คือ ชูศรี ผู้ทำหน้าที่กรรมการซึ่งรู้ว่าถุงมือไหนคือใครบ้างนั่นเอง เธอได้รับบทกวีทางหลังไมค์จากถุงมือนี้เมื่อตอนเที่ยงคืนเศษๆ ของเมื่อคืนนี้เอง เจ้าของ "ถุงมือมองไม่เห็น" คนนี้ ใช้ชื่อล๊อกอินว่า "อังศุมาลิน" ซึ่งเป็นชื่อของนางเอกในนิยายเรื่อง "คู่กรรม" อันโด่งดังจนมีการสร้างเป็นทั้งภาพยนตร์และละครทีวีมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง อังศุมาลินเพิ่งเข้ามาเล่นในห้องกวีนี้ไม่นานนัก ประมาณสองเดือนเท่านั้น แต่ผลงานกวีของเธอฝากไว้ในห้องนี้มากพอสมควร ทั้งโคลง ฉันท์ กาพย์ และกลอน แต่เธอถนัดกาพย์ยานี 11 มากกว่าอย่างอื่น และงานของเธอภายใต้ชื่อ "ถุงมือ INVISIBLE" นี้ก็เช่นกัน เป็นกาพย์ยานีอีกตามเคย โดยใช้ชื่อเรื่องว่า "ชีวิตนี้ ไม่มีอะไรแน่นอน"

ชีวิตของคนเรา...........อะไรเล่า แน่นอนได้
ทุกวันเปลี่ยนผันไป.....มีสิ่งใด อาจคาดการณ์
ทำงานอยู่ดีดี.............จำต้องหนี ขอบอกผ่าน
ทั้งที่ตนชำนาญ..........สุขสราญอยู่ทุกวัน
ต้องเจอเรื่องปวดหัว....รบกวนตัวเองอยู่นั่น
เหลืออดความกดดัน....ออกละกัน ฉันขอลา
สัมพันธ์ฉันเธอเล่า ?.....เป็นเรื่องเศร้าเสน่หา
ขื่นขมตรมอุรา.............สมน้ำหน้าแม่ตัวดี!
แรกรักสลักใจ.............ทุ่มเทใจให้เต็มที่
สุดท้ายกายฉันนี้..........ก็ยอมพลีให้เขาไป
เชยชมสมอุรา..............กลายเป็นว่าเราใจง่าย
โง่เขลา...เขาเบื่อหน่าย..ก็ห่างหายไม่กลับคืน
ไม่มีใดแน่นอน.............ใจร้าวรอนถอนสะอื้น
อยากหลับโดยไม่ตื่น.....มิต้องฝืนอยู่ต่อไป
มีแต่มรณา..................แน่นอนกว่าเป็นไหนไหน
เหนือยิ่งกว่าสิ่งใด.........ทุกคนได้เจอแน่นอน

"ถุงมือ INVISIBLE"

คำใบ้ " ยังไงก็ไม่มีใครเห็นหรอกจ้ะ!! แต่ถ้าใครตอบถูก อาจจะให้เห็นหน้านะจ๊ะ..."

หลังจากอ่านช้าๆ จนจบ สมาชิกชายอีกคนหนึ่ง ชื่อล๊อกอินว่า "หว่องกิต" ก็ส่ายหน้า ขมวดคิ้ว

"ใครวะเนี่ย ???" บ่นออกมา แล้วเอื้อมมือคว้าบุหรี่กับไฟแช็กบนโต๊ะมาจุดสูบ จากนั้นหันไปข้างๆเก้าอี้ด้านขวามือ เปิดกระติกน้ำ หยิบเบียร์ซึ่งดื่มค้างไว้ยังไม่หมดยกขึ้นดื่มหมดกระป๋องแล้วโยนลงตะกร้า หันมาอ่านกาพย์ยานีนั้นซ้ำอีกรอบ

" ท้าทายเสียด้วยนะ แม่คุณ! ตอบถูกแล้ว อาจจะได้เห็นหน้า ยังงั้นเหรอ ? " เขาพึมพำ " ใครหว่า ? ผู้หญิงจริงหรือเปล่า หรือว่าผู้ชายแปลงร่างกันแน่ ??" นึกคาดคะเนต่อไป เป็นไปได้! เพราะเท่าที่ดูมาทั้ง 8 กระทู้ ตอบยากทุกกระทู้ ไม่เห็นใครแบบชัดเจนสักคน

"เอาเจ้าเหมียวส่ายหางไปก่อนละกันวะ!" ล๊อกอินชื่อจีนยิ้ม แล้วโพสต์รูปแมวของโปรดลงไป


"ของเรา ก็ยังไม่มีใครตอบถูกเหมือนกัน ฮ่าๆ " เขาหัวร่ออย่างพึงพอใจ ก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาแขวนบนข้างฝา นึกในใจ ...จะตี 1 แล้ว นอนดีกว่า...พรุ่งนี้เช้าต้องไปสอนหนังสือแล้ว...ครั้นคิดได้อย่างนั้นแล้วก็ปิดคอม ลุกจากเก้าอี้ไปนอนบนเตียงซึ่งอยู่ข้างซ้ายมือนี่เอง สักพักก็หลับไป โดยไม่ได้ปิดไฟแต่อย่างใด เขาไม่เคยปิดไฟนอน เพราะกลัวความมืดมานานแล้ว!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เกมถุงมือรอบแรกผ่านพ้นไป....มีถุงมือซึ่งไม่มีใครทายถูกเข้ารอบสุดท้ายไป 7 คน หว่องกิต เป็นหนึ่งในนั้น และ ถุงมือ INVISIBLE ก็เข้ารอบด้วยเช่นเดียวกัน ชูศรีผู้เป็นกรรมการ ให้เวลาเจ้าของถุงมือทั้ง 7 สองวันสำหรับการแต่งบทกวีใหม่ และให้เปลี่ยนชื่อถุงมือใหม่ด้วย

สองวันหลังจากนั้น....

ชูศรีกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง ช่วยกันตั้งกระทู้ดำเนินเกมต่อไป จนครบทั้ง 7 กระทู้ ส่วนตัวของชูศรีเองนั้นได้เตรียมตุ๊กตาน่ารักไว้สองตัวซึ่งเธอทำเองกับมือไว้เป็นของรางวัลสำหรับผู้ชนะที่ 1 และผู้ตอบได้คะแนนมากที่สุด

หว่องกิต ยังครุ่นคิดอยู่ว่า "ถุงมือ INVISIBLE" ในรอบแรก มารอบตัดสินนี้ คือถุงมืออะไร...หลังจากอ่านกระทู้ครบทั้ง 7 กระทู้แล้ว ก็รู้สึกสะดุดกับกระทู้สุดท้าย ซึ่งเป็นบทกลอนของ "ถุงมือคนเดินทาง"

ห้องกวีนี้หนาหรรษานัก
ได้ความรักมากมายให้เสน่หา
ทุกเพื่อนพ้องน้องพี่ที่มีมา
ล้วนแต่พาสุขสำราญเบิกบานใจ
เคยวิโยคโศกศัลย์นั้นมามาก
พอได้ฝากตัวเราเข้ามาได้
ทุกวันคืนรื่นเริงบันเทิงไป
ดวงฤทัยก็คลายเหงาเศร้าระทม
บ้านแห่งนี้แสนดีเป็นที่รัก
ก็คิดปักหลักอยู่ไปให้สุขสม
เพื่อนพี่น้องต้องใจให้ชื่นชม
อภิรมณ์ยิ่งแล้วห้องแก้วกวี
แต่ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกรา
อาลัยหาเพื่อนผองและน้องพี่
หากหนูได้รางวัลหนอขอวานที
พี่ชูศรีคนตอบได้ให้เขาไป

"ถุงมือคนเดินทาง"

คำใบ้..."มีกิจด่วนจำเป็นต้องเดินทางไกลจ้า"

"ฮืมม......" ล๊อกอินภาษาจีนกวางตุ้งคราง "ใครน้อ.....และต้องเดินทางไปไหน ถึงได้แต่งกลอนอำลาแบบนี้ ?"

เขาอ่านคอมเม้นท์ของทุกคนในกระทู้ ดูว่าแต่ละคนๆนั้นตอบชื่อใครบ้าง เขาคิดว่า จะตอบไม่ให้เหมือนคนอื่น วิธีการตอบแบบนี้ ทำให้เขาได้คะแนนจากรอบแรกมาแล้ว ถึงจะได้แค่ 3 คะแนนก็เถอะน่ะ !! ขอลองอีกสักที ขำๆไป

หลังจากตรวจเช็คดูแล้วอย่างถี่ถ้วน หว่องกิตก็ตาลุกวาว เพราะมีชื่อหนึ่งที่ไม่มีใครทายในกระทู้นี้.....อังศุมาลิน !!!

เขาพิมพ์ชื่อนี้ และคลิ๊กปุ่มส่งข้อความทันที พร้อมกับลากเสียงยานคาง เอ่ยประโยคภาษาอังกฤษออกมา และยิ้มร่า

" อ่ายย......ก๊อตต.....ยูว์ว์ว์......"

เหลือบมองดูนาฬิกา....อ้อ... 4 ทุ่มเอง ราตรียังเยาว์.....เขานึกในใจ หันไปเปิดกระติกน้ำแข็งหยิบเบียร์ที่แช่ไว้เต็มกระติกมากระป๋องหนึ่ง ดึงฝาเปิด...แก๊กก ได้เวลาย้อมใจแล้วเว้ย.....เดี๋ยวจะส่งหลังไมค์ไปถามเค้าซักหน่อย...น่ารักดีเหมือนกันนะคนนี้....คิดแล้วก็ดื่มเบียร์เข้าไปอึกหนึ่ง ก่อนจะกด F5 เพื่อดูกระทู้นั้นซ้ำอีกที แล้วก็สะดุดตาที่มุมบนขวา....มีข้อความใหม่ !!

ใครหลังไมค์มาหว่า ? นึกสงสัย เพราะวันนี้ยังไม่ได้ส่งหลังไมค์ไปหาใครเลย....ไหนลองคลิ๊กดูหน่อยซิ...

พอคลิ๊กที่รูปซองจดหมายเท่านั้น เขาก็รู้สึกตื่นเต้นปนกับความทึ่ง เพราะชื่อผู้ส่งคือ อังศุมาลิน !! และเธอเขียนหัวข้อมาว่า

"ยินดีด้วยค่ะ เก่งจังนะ พี่แอ๊ดดี้ !!!"

ยินดีด้วย ??? แปลว่าอะไรหว่า ?? เราตอบถูกว่าเป็นเธอจริงๆหรือ ?  ครั้นคิดแล้วก็เปิดอ่านข้อความทันที

"หวัดดียามดึกค่า พี่แอ๊ดดี้ พี่ตอบชื่ออังในทู้ที่ 8 ถูกต้องเน้อ เป็นคนเดียวที่ตอบถูกด้วย รู้ได้ไงเนี่ย ? ฮึฮึ...รางวัลอยู่ข้างล่างนี้จ้า... "

มีสปอยล์สีเหลืองแสบตา อยู่ข้างล่างคำพูดของเธอ...เขาคลิ๊กดูทันที....แล้วก็ยิ้ม.....

สิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ในสปอยล์ คือภาพของหญิงสาววัยประมาณสามสิบต้นๆ ผมยาวประบ่า ผิวขาวนวล หน้าตาออกหมวยๆหน่อย ถูกสเป็กเขาพอดี มองๆไป ก็รู้สึกเหมือนคนในภาพก็กำลังจ้องมองเขามาอยู่เหมือนกัน

"มองกล้องดีแท้ๆ น้องเอ๊ย..." หว่องกิตยิ้ม เอามือแตะริมฝีปากตัวเองแล้วยื่นไปแตะที่ริมฝีปากของรูปบนจอมอนิเตอร์ ก่อนจะเลื่อนเพจลงไปอ่านข้อความลงท้ายซึ่งอยู่ข้างล่างรูป

"อังไปก่อนนะคะ มีกิจต้องเดินทางด่วน แล้วคุยกันใหม่ค่าา..."

ข้อความจบ ตามด้วยรูปดอกไม้และหัวใจสีแดง

เขาหัวใจพองโต เริ่มวาดฝัน ....เธอคงสนใจเราเหมือนกันนะ หาเพลงเหมาะๆ ซึ้งๆ ส่งให้เธอสักเพลงดีกว่า ....คิดแล้วก็เข้ายูทูปเพลง นึกในใจอยู่ครู่หนึ่ง เอาเพลงนี้ละวะ! บอกความในใจให้รู้กันไปเล้ย !!

ไวเท่าความคิด พิมพ์ชื่อเพลงลงไปในช่องเสิร์ช " CAN'T FALLING IN LOVE WITH YOU " แล้วกด ENTER

เพลงที่ต้องการขึ้นมาให้เลือกหลายอัน เพราะมีหลายเวอร์ชั่น มีศิลปินนักร้องหลายคนร้องเพลงนี้ เขาเลือก เอลวิส เพรสลีย์ เพราะเห็นว่า ราชาเพลงร็อกแอนด์โรลผู้ล่วงลับ ร้องเพลงนี้ไว้ได้เพราะที่สุดแล้ว...จากนั้นก็เอาไปแปะในหลังไมค์ซึ่งเปิดค้างไว้ พิมพ์ข้อความ...

"แต๊งกิ้วสำหรับภาพอันแสนจะน่ารักจ้ะ ฝากเพลงจากใจมาให้ฟังจ้า" ตามด้วยดอกไม้และหัวใจสีแดงเหมือนกับที่เธอส่งมา แล้วก็กดส่ง
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สามวันต่อมา.....  

หว่องกิต เข้าเว็บไซต์พันสรรสาระในตอนเย็น หลังจากกลับจากทำงาน กะว่าจะเข้าห้องกวี หลังจากอ่านกระทู้บางกระทู้ในห้องกีฬา แต่แล้ว เขาก็ต้องตกตะลึง เมื่อสายตามองเห็นลิ้งค์ข้อความประกาศด่วน ด้านบนเพจ

"เว็บไซต์พันสรรสาระ ขอแสดงความเสียใจและอาลัย ต่อการจากไปของล๊อกอิน "อังศุมาลิน" และขอเชิญสมาชิกร่วมแสดงความอาลัยต่อการจากไปของเธอ ที่นี่ !!!"

"เฮ้ยย !!! " เขาร้องเสียงหลง รีบคลิ๊กเปิดลิ้งค์ตรงนั้นทันที

และหลังจากอ่านข้อความในกระทู้ซึ่งตั้งโดย WM จบ เขาก็รู้สึกเหมือนมืออ่อนเท้าอ่อน...

ข้อความในกระทู้นั้น สรุปว่า อังศุมาลิน เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง ที่โรงพยาบาล เวลา 6 โมงเย็น เมื่อ 5 วันที่ผ่านมา.....