สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อที่เราเขียนเลยค่ะ
เริ่มเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราเรียนอยู่ม.5 สายศิลป์อังกฤษ-ญี่ปุ่น เราเริ่มเครียดเรื่องเรียนต่อในระดับอุดมศึกษา เราเลือกไม่ถูกว่าเราจะเลือกช่วยครอบครัวหรือเราเลือกในสิ่งที่เราชอบ เพราะฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจนค่ะ เราชอบอ่านนวนิยายและวรรณกรรมมากๆ ประมาณว่ามีการบรรยายด้วยถ้อยคำสวยงามเยอะๆอะค่ะ พอได้อ่านมันก็เริ่มอยากเขียน เราอยากเป็นนักเขียนมาตั้งแต่ม.2 อยากตีพิมพ์ อยากให้มีคนชอบในสิ่งที่เราเขียนลงไป ตอนนั้นเราบอกความฝันให้ครอบครัวรู้ แน่นอนค่ะว่าพ่อไม่ยอมถ้าจะให้เราไปเป็นนักเขียน พ่ออยากให้เรารับราชการ เรารู้ค่ะว่าพ่อรักและห่วงเรา เราเลยยอมเอาสิ่งที่ชอบไว้ข้างหลัง เราเอาสิ่งที่เราชอบไว้ข้างหลังจนบางทีเราเสียความเปนตัวเองไปเลยค่ะ เราคิดมาตลอดว่าเราอยากเขียนนวนิยายแบบไหนให้คนอ่านชอบ แต่เราไม่มั่นใจที่จะทำมันเลยซักครั้ง พอขึ้นม.4เราเลือกเรียนภาษา พ่อก็ไม่ชอบอีกที่เราจะไปเป็นมัคคุเทศก์ เราบอกพ่อไปอีกครั้งว่าเราจะเรียนด้านการปกครองระหว่างประเทศ พ่อโอเคค่ะที่จะให้เป็น แต่บุคลิกเราไม่ให้ เราชอบที่จะทำงานและอยู่กับตัวเองเงียบๆ เราเลยเปลี่ยนความคิดอีกครั้งตอนขึ้นม.5 เราลงเรียนรด.ปี1 แต่เราสอบไม่ติด พ่อเลยเปลี่ยนความคิดบอกเราว่าเรียนอะไรก็ได้ตามใจ อย่าไขว้เขว แต่เรารู้ค่ะว่าพ่อไม่ได้อยากให้เราเป็นนักเขียน ซึ่งตัวเราเองด้วย เราอยากเรียนสูงเพื่อลบคำด่าทอของญาติ เราควรจะเรียนแบบไหนดีคะ เราไปหาทางปรึกษาใครไม่ได้แล้ว แม่ก็ให้คำอธิบายไม่ได้ พ่อเราก็ไม่อยากคุย ส่วนเพื่อนเราก็กลัวได้มาแต่คำตลกๆ ไม่รู้จะมีใครเข้าใจไหม แต่เราอยากได้คำปรึกษาที่ดีๆมากเลยค่ะ..
เลือกเรียนในสิ่งที่ชอบหรือเรียนเพื่อช่วยครอบครัวดี?
เริ่มเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราเรียนอยู่ม.5 สายศิลป์อังกฤษ-ญี่ปุ่น เราเริ่มเครียดเรื่องเรียนต่อในระดับอุดมศึกษา เราเลือกไม่ถูกว่าเราจะเลือกช่วยครอบครัวหรือเราเลือกในสิ่งที่เราชอบ เพราะฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจนค่ะ เราชอบอ่านนวนิยายและวรรณกรรมมากๆ ประมาณว่ามีการบรรยายด้วยถ้อยคำสวยงามเยอะๆอะค่ะ พอได้อ่านมันก็เริ่มอยากเขียน เราอยากเป็นนักเขียนมาตั้งแต่ม.2 อยากตีพิมพ์ อยากให้มีคนชอบในสิ่งที่เราเขียนลงไป ตอนนั้นเราบอกความฝันให้ครอบครัวรู้ แน่นอนค่ะว่าพ่อไม่ยอมถ้าจะให้เราไปเป็นนักเขียน พ่ออยากให้เรารับราชการ เรารู้ค่ะว่าพ่อรักและห่วงเรา เราเลยยอมเอาสิ่งที่ชอบไว้ข้างหลัง เราเอาสิ่งที่เราชอบไว้ข้างหลังจนบางทีเราเสียความเปนตัวเองไปเลยค่ะ เราคิดมาตลอดว่าเราอยากเขียนนวนิยายแบบไหนให้คนอ่านชอบ แต่เราไม่มั่นใจที่จะทำมันเลยซักครั้ง พอขึ้นม.4เราเลือกเรียนภาษา พ่อก็ไม่ชอบอีกที่เราจะไปเป็นมัคคุเทศก์ เราบอกพ่อไปอีกครั้งว่าเราจะเรียนด้านการปกครองระหว่างประเทศ พ่อโอเคค่ะที่จะให้เป็น แต่บุคลิกเราไม่ให้ เราชอบที่จะทำงานและอยู่กับตัวเองเงียบๆ เราเลยเปลี่ยนความคิดอีกครั้งตอนขึ้นม.5 เราลงเรียนรด.ปี1 แต่เราสอบไม่ติด พ่อเลยเปลี่ยนความคิดบอกเราว่าเรียนอะไรก็ได้ตามใจ อย่าไขว้เขว แต่เรารู้ค่ะว่าพ่อไม่ได้อยากให้เราเป็นนักเขียน ซึ่งตัวเราเองด้วย เราอยากเรียนสูงเพื่อลบคำด่าทอของญาติ เราควรจะเรียนแบบไหนดีคะ เราไปหาทางปรึกษาใครไม่ได้แล้ว แม่ก็ให้คำอธิบายไม่ได้ พ่อเราก็ไม่อยากคุย ส่วนเพื่อนเราก็กลัวได้มาแต่คำตลกๆ ไม่รู้จะมีใครเข้าใจไหม แต่เราอยากได้คำปรึกษาที่ดีๆมากเลยค่ะ..