ช่วงนี้เรารับรู้เรื่องราวการจากไปของคนที่รักผลิตหลายต่อหลายคน ในฐานะที่เป็นคนออกมาเขียนสโลแกนให้ผลิตว่า “รักผลิต...รักไม่ผิดคนแน่นอน” เรารู้สึกใจหาย เสียดาย และยิ่งรู้สึกเสียใจเมื่อได้รู้ว่าคนที่เขาตัดสินใจไป เขาก็ไปอย่างเจ็บ ไม่แพ้คนที่ถูกจากไปเลย คนไปเขาไปอย่างใจพังๆ พังชนิดที่แม้แต่คำขอโทษก็ไม่อาจรั้ง คนที่ “รักผลิตแล้วผิดหวัง” เอาไว้ได้เลย ซึ่งจุดนี้เราเคารพการตัดสินใจของคนที่เลือกปล่อยมือทุกคนนะคะ และก็ได้แต่หวังว่า คนที่คิดว่า ...“ตอนนี้ผลิตเดินอยู่ท่ามกลางแสงดาวมากมาย ถึงแสงหิ่งห้อยอย่างพวกเราจะดับลง ก็คงไม่มีผลกระทบใดๆกับผลิตหรอก” ...จะกลับมาช่วยกันเปล่งแสงน้อยๆ อีกครั้ง เพราะถึงอย่างไร เราก็ยังเชื่อมั่นเสมอว่า ผลิตคิดว่าแสงของพวกคุณยังสำคัญกับผลิตทุกแสงอยู่เหมือนเดิม แม้ว่าตอนนี้รอบตัวเขาจะมีแต่แสงสปอตไลท์ที่ส่องให้ความสว่างอยู่รอบทิศทางแล้วก็ตามที
นุชใจบาง ตอนนี้เธอไปอยู่ที่ไหน
ฉันเคารพเหตุผลที่เธอตัดสินใจ
แต่...ถ้าขอพรจากฟ้าข้อหนึ่งได้
จะขอให้เธอกลับมา อย่าเพิ่งจากไป
(ทำนองเพลง หน้าหนาวที่แล้ว)
ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพนะคะ
ในทางกลับกัน หลังจากจิตตกเพราะรับพลังลบ เราได้ค้นพบว่าท่ามกลางคนที่ “ไป” เรากลับได้รับพลังบวกจากคนที่ “มา” หรือคนที่ “ยังอยู่ ไม่ไปไหน” อีกหลายต่อหลายคนเช่นกัน และได้ย้ำรู้ว่า ชื่อของผลิตโชคนั้น ตอนนี้ได้ผลิตหลายสิ่งหลายอย่างมากมายเกินกว่าเจ้าตัวจะรู้เสียแล้ว เรื่องราวต่อไปนี้ถือเป็นเพียงส่วนน้อยจากหลายร้อยเรื่องราว ที่เราขอยกตัวอย่างความเป็น “ผลิตโชค” มาเขียนให้ได้อ่านกัน ซึ่งเรื่องทั้งสองเรื่องนี้ คนเล่าเล่ามาทางหลังไมค์เพราะได้เห็นคลิปที่ผลิตให้กำลังใจ "มะพลาย" ลูกชายของเรา และเราก็ได้ขออนุญาตเจ้าตัวเรียบร้อยแล้วนะคะ
คนเราเวลามีความทุกข์มันก็เหมือนเวลาตอนกลางคืนค่ะ บางคนทรมานอยู่ท่ามกลางความมืดมิด รอจะให้ถึงเช้า แต่มันก็ไม่ถึงเช้าสักที กว่าเวลาจะผ่านไปจนถึงเช้าได้ ชีวิตกลางคืนของบางคนจึงยาวนานมาก เช่นเดียวกับชีวิตของคุณพ่อท่านนี้ คุณพ่อที่เล่าว่า เขาเกือบจะหมดหวังที่จะรอให้ถึงเช้าพรุ่งนี้ แต่โชคดีที่....
“ ตอนนี้ผมกินเหล้าเมาหนักทุกวันเลย ผมกินเพื่อให้ลืม เพราะผมอายที่ผมสอนลูกคนอื่นให้เป็นคนดีได้ แม้แต่ชาวป่าชาวเขาเขาก็ยังอยากมาโรงเรียนให้ผมสอนให้เขาเป็นคนดี แต่ผมกลับสอนลูกตัวเองไม่ได้ ปล่อยให้ลูกชายอายุ 13 กินเหล้าเมายา เกกมะเหรกเกเร ไปอยู่กินกับแม่ม่ายลูกติด (แม่ม่ายอายุ 16 ย้ำอีกที 16) และลาออกจากโรงเรียน ล่าสุดผมเพิ่งไปโรงพักมา ลูกถูกจับเพราะตรวจเจอฉี่สีม่วง (ร้องไห้)
ผมรักลูกและเข้าใจว่าลูกคงขาดความอบอุ่นเพราะผมกับแม่ของลูกต่างคนต่างแต่งงานมีครอบครัวใหม่ แต่ผมก็รับไม่ได้ที่ลูกเป็นแบบนี้ ชีวิตผมทรมานมาก แต่ช่วงที่ผมกำลังจะเสียคนตามลูกไป ผมบังเอิญได้อ่านชีวิตของเป๊ก-ผลิตโชคซึ่งผมเคยฟังเพลงของเขามานานแล้วแต่ไม่เคยสนใจตามประวัติอะไรของเขาเลย
จากการอ่านทำให้ผมได้รู้ว่า กว่าจะเป๊กจะผ่านมาถึงวันนี้ได้ เขาก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จในชีวิตมาตั้งแต่แรก พ่อแม่เขาเลิกกันเหมือนกับผมและแม่เด็ก เขาต้องเปลี่ยนโรงเรียนถึง 5 โรงเรียน บางโรงเรียนก็เชิญออก ทำให้ผมได้คิดว่า ถ้าผมอดทนเหมือนที่พ่อแม่เป๊กอดทนคอยประคองลูกให้กลับมาเดินในทางที่ถูกต้อง วันหนึ่งลูกของผมก็จะกลับมาเป็นเด็กดีได้เหมือนเป๊ก และที่โชคดีคือ ลูกผมชอบเป๊ก ผมจะเอาเป๊กมาเป็นแบบอย่างให้ลูก ผมจะยอมรับและเรียนรู้การก้าวพลาดของลูก และจะคอยประคองลูกให้กลับมาเดินในทางที่ถูกให้ได้แม้ว่าจะต้องใช้เวลานานสักแค่ไหนครับ”
ขอบคุณแสงจากผลิตโชคที่ช่วยทำให้ชีวิตกลางคืนของคุณพ่อท่านนี้ไม่มืดหม่นจนเกินไป
เรามาช่วยกันเป็นกำลังใจให้คุณพ่อก้าวข้ามผ่านคืนวันอันโหดร้ายไปให้ได้ด้วยกันนะคะ
นอกจากความทุกข์จะเหมือนกลางคืนแล้ว ความทุกข์ยังเหมือนการว่ายน้ำข้ามฝั่งด้วยค่ะ ไม่ว่าจะพยายามว่ายเท่าไหร่ ออกแรงแทบขาดใจแค่ไหน ก็ว่ายไม่ถึงฝั่งสักที แต่พี่ผู้หญิงคนนี้ ซึ่งเราเรียกเธอว่า “พี่นวล” โชคดีมากที่หลังจากว่ายวนอยู่ในความทุกข์แบบหาทางออกไม่ได้เลย กว่าครึ่งชีวิตที่ผ่านมา พี่นวลร้องไห้มาตลอด เริ่มจากแต่งงานแล้วสามีทิ้ง ปล่อยให้พี่นวลต้องเลี้ยงดูลูกที่เป็นออทิสติกเพียงลำพัง จนต่อมาพี่นวลได้แต่งงานกับสามีฝรั่ง ชีวิตกำลังจะดีวันดีคืน แต่แล้วสามีก็มาจากไปด้วยโรคมะเร็งอีก และอีกไม่นาน คุณแม่ของพี่นวลก็มาจากไปอย่างกะทันหันเช่นกัน เธอแบกรับความทุกข์มากมายมหาศาล แต่แล้วเธอก็กลับว่ายขึ้นฝั่งได้ง่ายๆ เพียงเพราะ
“สำหรับดิฉัน เป๊ก ผลิตโชค ไม่ใช่แค่นักร้องแต่เป็นคนที่เกิดมา " คู่ควรค่า " กับความรักของเราเป็นครั้งแรกที่รักคนอื่นที่ไม่ใช่ลูกของตัวเองด้วยความรู้สึก " ไร้เงื่อนไข " แบบนี้ ขอบคุณ เป๊ก ผลิตโชค ที่ก้าวเข้ามาในชีวิต มาสร้าง ชีวิต ให้มี " ชีวา " มาสร้างชีวิตใหม่ให้สดใส สดชื่น ชีวิตคนแก่วัย 50 ที่อยู่ท่ามกลางความสูญเสียสามีและแม่ จนเกือบกลายเป็นโรคซึมเศร้า หน้ากากจิงโจ้มาเคาะประตูใจในวันรอบรอบวันเกิด 50 ปี เมื่อ 1 มีนาคม ด้วยเพลง One last cry และนั่นก็เป็นการร้องไห้ ให้กับการสูญเสียครั้งสุดท้ายของดิฉันเช่นกัน
ขอบคุณผลิตโชค คุณคือของขวัญ คือดอกไม้แสนงาม ที่เปล่งออร่าเข้ามาในท่ามกลางมนุษย์ที่ต่างขาดแคลนความรักค่ะ ”
ช่วงนี้แม้ผลิตโชคอาจจะทำตัวไม่น่ารักในสายตาของใครหลายๆ คน แต่ก็ยังมีคนอีกหลายคนที่เข้าใจความเทาของเขา และมีเขาเป็นแรงบันดาลใจไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง คุณละคะ ได้รับแรงบันดาลใจหรือได้รู้ว่ามีใครได้แรงบันดาลใจมาจากเขาบ้างหรือเปล่า ถ้ามี เราอยากฟังมากเลยค่ะ และเชื่อว่าเพื่อนๆ ก็คงอยากฟังเช่นกัน
ส่วนตัวเรานั้น เราได้แรงบันดาลใจจากผลิตหลายเรื่อง เรื่องหนึ่งก็คือ
การให้และรับโอกาส
ถ้าเราได้รับโอกาสจากใคร ทั้งๆที่เราแทบหมดโอกาสแล้ว เราจะรักษาโอกาสนั้นไว้ให้ได้ยาวนานที่สุด เพราะโอกาสก็เหมือนไอติมค่ะ
โอกาสเหมือนไอติม ถ้าไม่รีบกิน มันก็จะละลาย
Opportunity is just like an ice cream. If you don't hurriedly eat it, it will be melted....
เราจะไม่ปล่อยให้โอกาสละลายไปง่ายๆ เด็ดขาด
เรื่องหลังไมค์--ใจพังๆ--พลังบวกพลังลบ--เมื่อชีวิตได้พบ-- “ผลิตโชค”
นุชใจบาง ตอนนี้เธอไปอยู่ที่ไหน
ฉันเคารพเหตุผลที่เธอตัดสินใจ
แต่...ถ้าขอพรจากฟ้าข้อหนึ่งได้
จะขอให้เธอกลับมา อย่าเพิ่งจากไป
(ทำนองเพลง หน้าหนาวที่แล้ว)
ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพนะคะ
ในทางกลับกัน หลังจากจิตตกเพราะรับพลังลบ เราได้ค้นพบว่าท่ามกลางคนที่ “ไป” เรากลับได้รับพลังบวกจากคนที่ “มา” หรือคนที่ “ยังอยู่ ไม่ไปไหน” อีกหลายต่อหลายคนเช่นกัน และได้ย้ำรู้ว่า ชื่อของผลิตโชคนั้น ตอนนี้ได้ผลิตหลายสิ่งหลายอย่างมากมายเกินกว่าเจ้าตัวจะรู้เสียแล้ว เรื่องราวต่อไปนี้ถือเป็นเพียงส่วนน้อยจากหลายร้อยเรื่องราว ที่เราขอยกตัวอย่างความเป็น “ผลิตโชค” มาเขียนให้ได้อ่านกัน ซึ่งเรื่องทั้งสองเรื่องนี้ คนเล่าเล่ามาทางหลังไมค์เพราะได้เห็นคลิปที่ผลิตให้กำลังใจ "มะพลาย" ลูกชายของเรา และเราก็ได้ขออนุญาตเจ้าตัวเรียบร้อยแล้วนะคะ
คนเราเวลามีความทุกข์มันก็เหมือนเวลาตอนกลางคืนค่ะ บางคนทรมานอยู่ท่ามกลางความมืดมิด รอจะให้ถึงเช้า แต่มันก็ไม่ถึงเช้าสักที กว่าเวลาจะผ่านไปจนถึงเช้าได้ ชีวิตกลางคืนของบางคนจึงยาวนานมาก เช่นเดียวกับชีวิตของคุณพ่อท่านนี้ คุณพ่อที่เล่าว่า เขาเกือบจะหมดหวังที่จะรอให้ถึงเช้าพรุ่งนี้ แต่โชคดีที่....
“ ตอนนี้ผมกินเหล้าเมาหนักทุกวันเลย ผมกินเพื่อให้ลืม เพราะผมอายที่ผมสอนลูกคนอื่นให้เป็นคนดีได้ แม้แต่ชาวป่าชาวเขาเขาก็ยังอยากมาโรงเรียนให้ผมสอนให้เขาเป็นคนดี แต่ผมกลับสอนลูกตัวเองไม่ได้ ปล่อยให้ลูกชายอายุ 13 กินเหล้าเมายา เกกมะเหรกเกเร ไปอยู่กินกับแม่ม่ายลูกติด (แม่ม่ายอายุ 16 ย้ำอีกที 16) และลาออกจากโรงเรียน ล่าสุดผมเพิ่งไปโรงพักมา ลูกถูกจับเพราะตรวจเจอฉี่สีม่วง (ร้องไห้)
ผมรักลูกและเข้าใจว่าลูกคงขาดความอบอุ่นเพราะผมกับแม่ของลูกต่างคนต่างแต่งงานมีครอบครัวใหม่ แต่ผมก็รับไม่ได้ที่ลูกเป็นแบบนี้ ชีวิตผมทรมานมาก แต่ช่วงที่ผมกำลังจะเสียคนตามลูกไป ผมบังเอิญได้อ่านชีวิตของเป๊ก-ผลิตโชคซึ่งผมเคยฟังเพลงของเขามานานแล้วแต่ไม่เคยสนใจตามประวัติอะไรของเขาเลย
จากการอ่านทำให้ผมได้รู้ว่า กว่าจะเป๊กจะผ่านมาถึงวันนี้ได้ เขาก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จในชีวิตมาตั้งแต่แรก พ่อแม่เขาเลิกกันเหมือนกับผมและแม่เด็ก เขาต้องเปลี่ยนโรงเรียนถึง 5 โรงเรียน บางโรงเรียนก็เชิญออก ทำให้ผมได้คิดว่า ถ้าผมอดทนเหมือนที่พ่อแม่เป๊กอดทนคอยประคองลูกให้กลับมาเดินในทางที่ถูกต้อง วันหนึ่งลูกของผมก็จะกลับมาเป็นเด็กดีได้เหมือนเป๊ก และที่โชคดีคือ ลูกผมชอบเป๊ก ผมจะเอาเป๊กมาเป็นแบบอย่างให้ลูก ผมจะยอมรับและเรียนรู้การก้าวพลาดของลูก และจะคอยประคองลูกให้กลับมาเดินในทางที่ถูกให้ได้แม้ว่าจะต้องใช้เวลานานสักแค่ไหนครับ”
ขอบคุณแสงจากผลิตโชคที่ช่วยทำให้ชีวิตกลางคืนของคุณพ่อท่านนี้ไม่มืดหม่นจนเกินไป
เรามาช่วยกันเป็นกำลังใจให้คุณพ่อก้าวข้ามผ่านคืนวันอันโหดร้ายไปให้ได้ด้วยกันนะคะ
นอกจากความทุกข์จะเหมือนกลางคืนแล้ว ความทุกข์ยังเหมือนการว่ายน้ำข้ามฝั่งด้วยค่ะ ไม่ว่าจะพยายามว่ายเท่าไหร่ ออกแรงแทบขาดใจแค่ไหน ก็ว่ายไม่ถึงฝั่งสักที แต่พี่ผู้หญิงคนนี้ ซึ่งเราเรียกเธอว่า “พี่นวล” โชคดีมากที่หลังจากว่ายวนอยู่ในความทุกข์แบบหาทางออกไม่ได้เลย กว่าครึ่งชีวิตที่ผ่านมา พี่นวลร้องไห้มาตลอด เริ่มจากแต่งงานแล้วสามีทิ้ง ปล่อยให้พี่นวลต้องเลี้ยงดูลูกที่เป็นออทิสติกเพียงลำพัง จนต่อมาพี่นวลได้แต่งงานกับสามีฝรั่ง ชีวิตกำลังจะดีวันดีคืน แต่แล้วสามีก็มาจากไปด้วยโรคมะเร็งอีก และอีกไม่นาน คุณแม่ของพี่นวลก็มาจากไปอย่างกะทันหันเช่นกัน เธอแบกรับความทุกข์มากมายมหาศาล แต่แล้วเธอก็กลับว่ายขึ้นฝั่งได้ง่ายๆ เพียงเพราะ
“สำหรับดิฉัน เป๊ก ผลิตโชค ไม่ใช่แค่นักร้องแต่เป็นคนที่เกิดมา " คู่ควรค่า " กับความรักของเราเป็นครั้งแรกที่รักคนอื่นที่ไม่ใช่ลูกของตัวเองด้วยความรู้สึก " ไร้เงื่อนไข " แบบนี้ ขอบคุณ เป๊ก ผลิตโชค ที่ก้าวเข้ามาในชีวิต มาสร้าง ชีวิต ให้มี " ชีวา " มาสร้างชีวิตใหม่ให้สดใส สดชื่น ชีวิตคนแก่วัย 50 ที่อยู่ท่ามกลางความสูญเสียสามีและแม่ จนเกือบกลายเป็นโรคซึมเศร้า หน้ากากจิงโจ้มาเคาะประตูใจในวันรอบรอบวันเกิด 50 ปี เมื่อ 1 มีนาคม ด้วยเพลง One last cry และนั่นก็เป็นการร้องไห้ ให้กับการสูญเสียครั้งสุดท้ายของดิฉันเช่นกัน
ขอบคุณผลิตโชค คุณคือของขวัญ คือดอกไม้แสนงาม ที่เปล่งออร่าเข้ามาในท่ามกลางมนุษย์ที่ต่างขาดแคลนความรักค่ะ ”
ช่วงนี้แม้ผลิตโชคอาจจะทำตัวไม่น่ารักในสายตาของใครหลายๆ คน แต่ก็ยังมีคนอีกหลายคนที่เข้าใจความเทาของเขา และมีเขาเป็นแรงบันดาลใจไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง คุณละคะ ได้รับแรงบันดาลใจหรือได้รู้ว่ามีใครได้แรงบันดาลใจมาจากเขาบ้างหรือเปล่า ถ้ามี เราอยากฟังมากเลยค่ะ และเชื่อว่าเพื่อนๆ ก็คงอยากฟังเช่นกัน
ส่วนตัวเรานั้น เราได้แรงบันดาลใจจากผลิตหลายเรื่อง เรื่องหนึ่งก็คือ
การให้และรับโอกาส
ถ้าเราได้รับโอกาสจากใคร ทั้งๆที่เราแทบหมดโอกาสแล้ว เราจะรักษาโอกาสนั้นไว้ให้ได้ยาวนานที่สุด เพราะโอกาสก็เหมือนไอติมค่ะ
โอกาสเหมือนไอติม ถ้าไม่รีบกิน มันก็จะละลาย
Opportunity is just like an ice cream. If you don't hurriedly eat it, it will be melted....
เราจะไม่ปล่อยให้โอกาสละลายไปง่ายๆ เด็ดขาด