ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะ!!
อยากบอกให้ทุกคนรอบข้างเข้าใจ!! การที่เราชอบอยู่คนเดียวในห้อง เราไม่ได้เศร้า ไม่ได้ทุกข์ ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น แต่กลับกัน เรามีความสุขมาก รู้สึกดีมาก แต่ทุกคนจะไม่ค่อยเข้าใจ
ก่อนหน้านี้เราอยู่กับแฟน อยู่กับแฟนมานาน แฟนเข้าใจเรา เรามีความสุขมาก เขาเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด ง่ายๆ ใจดี แต่ด้วยเหตุผลมากมายทำให้เราต้องแยกกัน เราตัดสินใจกลับบ้าน วันที่เราตัดสินใจ เราโทรหาพี่ พี่คนนี้เราสนิทหน่อย แบบอยู่ด้วยแล้วไม่อึดอัด เราโทรไปปรึกษาพี่ว่าจะขอไปอยู่ด้วย พี่ก็ไม่ถามไรมาก ยินดี บอกมาเลยจะมาตอนไหนก็มา
แต่เราก็คิดหนัก เพราะที่บ้านเป็นครอบครัวใหญ่ บ้านญาติพี่น้องอยู่ติดๆๆกัน และเราก็ไม่สนิทกับใครเลย ไม่สนิทแถมมีแผลในใจกันด้วย แต่ไม่ได้ทะเลาะกันนะ สุดท้ายก็ถึงวันที่เราต้องกลับ ไม่มีทางอิ่น กลับก็กลับ!!
เรามีการพูดคุยกับพี่คนนี้ในโทรศัพท์อยู่หลายครั้ง ย้ำกับเขาว่า เรามีปัญหานะ คือ เรา **ชอบอยู่คนเดียว ชอบอยู่ในห้องเงียบๆๆ พี่บอกทุกครั้งว่าไม่มีปัญหา ก็มีห้องส่วนตัวให้ ถ้าอยากอยู่คนเดียวก็ขึ้นห้องไป เราก็โอเค ตามนั้น
แต่ตอนนี้พอมาถึงความจริง มันไม่ใช่แบบนั้น ความสุขเราหายไป เวลาจะไปไหนทุกคนต้องรู้หมด เพราะมันจะมีพี่อยู่คนนึงบ้านติดกันชอบสอดรู้สอดเห็น นิสัยไม่ดี ขี้อิจฉา พูดให้คนเข้าใจผิดกันตลอด เอาตัวเองดี น่าเบื่อมาก!! จะไปไหนก็ต้องชวน ไม่ชวนก็โกรธ ไปเป็นขบวน ทุกวันเราต้องใช้ความพยายาม เราเข้าใจนะว่าทุกคนคงจะหวังดี คงกลัวเราเหงา หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่เราอยากจะบอกทุกคนว่า เราอยากอยู่คนเดียว มันคือความสุขของเรา ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลย พูดก็ไม่ได้!!
แต่บ้านพี่ที่เรามาอยู่ด้วยอะดีกับเราทุกอย่างนะ ครอบครัวเขาดีกับเรามาก แต่ญาติพี่น้องเนี่ยทำเราจิตตกตลอดเลย
การที่เราชอบอยู่คนเดียว มันแย่มากเลยหรอ??
เพื่อนเราก็ไม่มีนะ คือเราไม่ชอบไปไหนกับใครนะ ใครชวนไปไหนก็จะไม่ไป เขาก็เลิกชวน แถมโกรธเราด้วย เฮ้อ!!!
เราเป็นตัวปัญหาเองแหละ!! อยู่กับใครก็ยากไปหมด แย่จัง
อึดอัดใจใครจะรู้!!
อยากบอกให้ทุกคนรอบข้างเข้าใจ!! การที่เราชอบอยู่คนเดียวในห้อง เราไม่ได้เศร้า ไม่ได้ทุกข์ ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น แต่กลับกัน เรามีความสุขมาก รู้สึกดีมาก แต่ทุกคนจะไม่ค่อยเข้าใจ
ก่อนหน้านี้เราอยู่กับแฟน อยู่กับแฟนมานาน แฟนเข้าใจเรา เรามีความสุขมาก เขาเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด ง่ายๆ ใจดี แต่ด้วยเหตุผลมากมายทำให้เราต้องแยกกัน เราตัดสินใจกลับบ้าน วันที่เราตัดสินใจ เราโทรหาพี่ พี่คนนี้เราสนิทหน่อย แบบอยู่ด้วยแล้วไม่อึดอัด เราโทรไปปรึกษาพี่ว่าจะขอไปอยู่ด้วย พี่ก็ไม่ถามไรมาก ยินดี บอกมาเลยจะมาตอนไหนก็มา
แต่เราก็คิดหนัก เพราะที่บ้านเป็นครอบครัวใหญ่ บ้านญาติพี่น้องอยู่ติดๆๆกัน และเราก็ไม่สนิทกับใครเลย ไม่สนิทแถมมีแผลในใจกันด้วย แต่ไม่ได้ทะเลาะกันนะ สุดท้ายก็ถึงวันที่เราต้องกลับ ไม่มีทางอิ่น กลับก็กลับ!!
เรามีการพูดคุยกับพี่คนนี้ในโทรศัพท์อยู่หลายครั้ง ย้ำกับเขาว่า เรามีปัญหานะ คือ เรา **ชอบอยู่คนเดียว ชอบอยู่ในห้องเงียบๆๆ พี่บอกทุกครั้งว่าไม่มีปัญหา ก็มีห้องส่วนตัวให้ ถ้าอยากอยู่คนเดียวก็ขึ้นห้องไป เราก็โอเค ตามนั้น
แต่ตอนนี้พอมาถึงความจริง มันไม่ใช่แบบนั้น ความสุขเราหายไป เวลาจะไปไหนทุกคนต้องรู้หมด เพราะมันจะมีพี่อยู่คนนึงบ้านติดกันชอบสอดรู้สอดเห็น นิสัยไม่ดี ขี้อิจฉา พูดให้คนเข้าใจผิดกันตลอด เอาตัวเองดี น่าเบื่อมาก!! จะไปไหนก็ต้องชวน ไม่ชวนก็โกรธ ไปเป็นขบวน ทุกวันเราต้องใช้ความพยายาม เราเข้าใจนะว่าทุกคนคงจะหวังดี คงกลัวเราเหงา หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่เราอยากจะบอกทุกคนว่า เราอยากอยู่คนเดียว มันคือความสุขของเรา ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลย พูดก็ไม่ได้!!
แต่บ้านพี่ที่เรามาอยู่ด้วยอะดีกับเราทุกอย่างนะ ครอบครัวเขาดีกับเรามาก แต่ญาติพี่น้องเนี่ยทำเราจิตตกตลอดเลย
การที่เราชอบอยู่คนเดียว มันแย่มากเลยหรอ??
เพื่อนเราก็ไม่มีนะ คือเราไม่ชอบไปไหนกับใครนะ ใครชวนไปไหนก็จะไม่ไป เขาก็เลิกชวน แถมโกรธเราด้วย เฮ้อ!!!
เราเป็นตัวปัญหาเองแหละ!! อยู่กับใครก็ยากไปหมด แย่จัง