ที่บ้านทำกิจการจำหน่ายศาลพระพรม พระภูมิ เจ้าที่ เจดีย์ โต๊ะสนามสวยๆ โดยมาเช่าพื้นที่ขายครับ อยู่กับแฟน 2 คน แล้วก็จะมีจะมีเพื่อนบ้านติดเขตกันเลย เป็นร้านทำเบาะรถ 2 ผัวเมีย เกี่ยวกับโครงสร้างเหล็กครับ

วันแรกที่มาอยู่ใหม่ๆ ก็ยิ้มแย้มให้กัน แต่ไม่เคยคุยกัน พอเปิดมาได้ 2 เดือนให้หลัง ไอ้ข้างบ้านมีพฤติกรรมแย่ๆแล้วครับ เริ่มจากการติดป้ายหันเข้าร้านเราว่า "ค...ย" ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรคิดว่าด่าตัวเองละกัน ต่อมีผมได้ข้ามบ้านเค้าข้ามไปแค่ ก้าวเดียว ไปหยิบใบหูกวางแห้งๆมาให้กุ้งกิน ต้นไม้ติดกับเขตแดน เช้ามา เขาทำรั้วเหล็กกั้นเลยครับ แค่ใบไม้ตกพื้นหวงยังหวง

ต่อมาลูกแมวที่ร้านครับ โดนมันเอาอะไรไม่รู้ยิงที่หัวลูกแมวผม 1 ที ชักดิ้น ซ้ำทีที่ 2 น็อคตาค้างปากค้าง เกือบตายครับ เพียงแค่ข้าวรั้วไปวิ่งแค่ ไม่ถึงวานึง ยอมรับครับว่าผิดที่เลี้ยงไม่ดี แต่พูดถึงว่า ควรจะทำร้ายมันรุนแรงขนาดนี้ไหม

ต่อมาอีกครับ ที่ร้านจุดขยะใบไม้หน้าร้านครับ จุดได้ 5 นาที ข้างร้าน อินังเมียเดินมาบอกว่า สั่งให้ดับ เพราะเขาเหม็น โอเค แม่ผมก็ดับให้ แต่บ้านมันจุด ติดขอบรั้วร้านผม บ้านผมไม่เหม็นเลยครับ ไม่เหม็นเลย(ประชด)

ต่อมาครับ อันนี้เป็นประจำครับ บ่อยมาก ลูกค้าอิร้านทำเบาะ เป็นรถพ่วง ชอบให้มาจอดปิดหน้าร้านเรามิด ซึ่งไม่มีใครเห็นร้านเลย จอดกินพื้นที่ร้านเราอีกด้วย แม้กระทั่งป้ายร้านเราเองก็มองไม่เห็น จอดที ครึ่งวัน บางคันจอดเต็มวัน เหลือไว้เพียงทางเข้าออกด้านขวาของร้าน ถ้าจอดปิดไว้สักครึ่งนึง เราก็เข้าใจ ก้ไม่ว่าไม่หัวร้อน เพราะทำมาหากินเหมือนกัน

ต่อมาปัญหาป้ายร้าน นางกับผัวเดินมาบอกเราว่า ป้านเรามันกินเขตแดนเขาไป 10 เซ็น เราก็บอกว่า มาบอกเราไม่ได้ เราไม่ใช่เข้าของ โครงเหล็กติดป้าย เป็นของเจ้าของที่ ซึ่งเขาเองติดเอาไว้ก็นานแล้ว แค่เราอาศัยป้ายไวนิลมาติดเฉยๆ เราก็โทรเรียกเจ้าของที่มาคุย เจ้าของที่เองก็อยากจะตอกหน้า 2 ผัวเมียเหมือนกัน หลังบ้านมันกินพื้นที่ เข้ามาเป็นวา กับป้ายเรากินพื้นที่มันแค่ 10 เซ็น
ผมพอจะจับใจความความต้องการมันได้คือ มันจะบอกว่า ป้ายเราบังป้ายมัน จิงๆแล้ว ป้ายเรา บังป้ายมันแค่ตัวอักษรข้างหน้านิดเดียวเวลาขี่รถมาก็เห็น มันจะให้ป้ายเราเข้าไปอยู่ข้างในจะให้เห็นป้ายมันเต็มๆไม่เกะกะลูกตา

แล้วอีกอย่างนะครับ หลังคาติดกระบะรถ มันทำไว้ขาย มันวางครอบไว้ระหว่างเส้นเขตเเดนเรา มันไม่พูดถึงเลยครับว่า ของมันวางบนพื้นที่วางของขายเรา คือมันล้ำมาเยอะมากครับ

วันนี้ครับ เมื่อกี้นี้ ป้ายขาดครับ เบอร์โทรยุ่ย ตัวป้ายขาดแหวก 2 รอย เป็นรอยคัดเตอร์หรือมีดของมีคมครับ ถ้าเป็นลมตีจนขาด ไม่น่าเป็นเส้นตรงครับ เมื่อคืนยังดีๆอยู่เลยครับ ป้ายก็ไม่ได้เก่านะ ยังใหม่อยู่ ก็เลยสันนิษฐานไว้เท่านั้น ใครเป็นคนทำเราก็แค่คิด แต่ไม่พูด ก็รู้ๆอยู่ ถ้าโทษโดยตรงก็บาปเพราะเราไม่เห็น

ผมกับแฟนก็ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยว ไม่เคยพูดด้วย ไม่เคยทำพฤติกรรมอะไรกับพวกมันเลย ทำไมพวกมันถึงมีปัญหา แต่ละอย่างๆๆไม่รู้จักจบสิ้น พวกขี้โกง อะไรที่มันเกินพื้นที่มัน มันมาลงที่เราครับ ซึ่งผมเองก็ไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ เพราะผมเองก็เพิ่งมาเช่าพื้นที่พร้อมบ้าน เจ้าของที่เองก็เอือมระอาเหมือนกัน จนต้องยอมมัน แล้วมาด่ามันลับหลัง
ผมกับแฟนนิ่งมาตลอด มันเอาปัญหาอะไรมาให้เรา เราก็นิ่งเฉย แล้วแก้ไขให้มันตลอด แต่มันก็เริ่มปัญหาตรงนู้นที ตรงนี้ทีไม่รู้จักหยุดหย่อน เราเองก็ทำมาหากินสุจริต ต้องการมีเพื่อนบ้านทำมาหากินเหมือนๆกันช่วยเหลือกันเท่านั้นพอ

บางคนถามว่าทำไมไม่คุยกันดีๆ เราก็ต้องการคุยกันดีๆ แต่อิร้านทำเบาะมันไม่เป็นมิตร มันชอบเหล่มองขวางตาขวางๆ คุยกันดีๆไม่ได้ครับ เราก็ได้แต่เงียบตลอด มันมีปัญหาเราก็แก้ให้ เจ้าของที่เขาก็ช่วยเราแก้ให้ คุยให้แต่มันก็ไม่ยอม
ผมก็เลยหวังว่า เวรกรรมมันคงจะลงโทษพวกมัน ที่ชอบเบียดเบียนทำมาหากินของคนอื่น อิจฉาริษยา
บ้านมันไม่เอาใครเลย เป็นขี้ปากคนแถวนั้นก็เยอะ
พื้นที่ที่เราเกิน เจ้าของที่ก็แก้ไขให้เรา แต่พื้นที่มันที่เกินมาฝั่งเรา มันไม่เคยพูดถึง

ผมกับแฟนที่นิ่ง ไม่พยายามอาฆาตรหรืออะไร เพราะนุ่งขาวห่มขาว สมาธิถือศีล ทุกวัน พยายามปล่อยวาง

เคยโมโหเกือบที่จะถึงขึ้นจะจุดธูปกลางแจ้งสาปแช่งด้วยซ้ำ แต่ระงับอารมณ์ไว้ได้ เพราะคิดว่าทำไปก็ไม่มีประโยชน์

ผมอยากรู้ว่า คนพวกนี้ เวรกรรมจะลงโทษพวกมันไหมครับ

เจ้าของที่ก็เลยนั่งปลอบใจว่า ไม่เป็นไร การโกงพื้นที่คนอื่น คนโกงเดี๋ยวมันก็เป็นอมพฤก ปากเบี้ยว นิ้วขาด ต่างๆนาๆ ที่ทำให้เสียร่างกาย
เเจ้งความไป เดี๋ยวมันก็หลุดคดี ขึ้นโรงพักจนตำรวจจำหน้าได้
เจ้าของที่แกก็ดี ดูแล ช่วยแก้ปัญหาตลอด พวกนี้จะไม่เจริญ