ผมชอบคนๆนึงมา 6 ปีแล้วครับ เขาเป็นเพื่อนผมเอง ตอนแรกผมก็ไม่รู้ตัวหรอกครับ ผมรู้แค่ว่าผมชอบมองมัน มันไม่ใช่คนหน้าตาดีครับ แต่มันมีเสน่ห์ ผมก็มองมันมาเรื่อยๆแหละครับไม่มีอะไร แต่พอมา ม.2-3 มันเริ่มคุยกับคนนู้น มีข่าวจีบคนนี้ ผมก็เริ่มไม่พอใจ ผมชอบแช่งให้เขาไม่เอามัน น่าตลกน่ะครับ ผ่านไปตอน ม.5 มันมีแฟนครับ เหมือนคราวนี้สวรรค์จะไม่เป็นใจกับผมเลย คุณเคยอกหักทั้งๆที่ยังโสดไหมครับ จุกมากเลยน่ะครับ แต่คราวนี้นรกก็คงลงโทษผมที่คอยแต่แช่งให้มันไม่มีใครเอาอะครับ พอมันมีที ผมก็เทียบไม่ติด เขาคนนั้น ทั้งเรียนเก่ง พูดเพราะ นิสัยดี มีเหตุผล ต่างกับผมที่ ชอบพูดคำหยาบๆ เรียนกากมาก นิสัยก็ดีไม่เท่า และที่สำคัญ เขาคนนั้นเป็นผู้หญิง ซึ่งผมเป็นผู้ชาย ถึงโลกจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ยังไงซะ ผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิง อยู่ดี ผมพยายามแล้วน่ะครับที่จะลืม ผมพยายามบอกว่าไม่ได้ชอบมันแล้ว พยายามยิ้ม พยายามมีความสุขเหมือนเดิม แต่พอสายตาเหลือบำปเห็นมันกับแฟนมันแล้วผมก็ต้องเบนหน้าหนีทุกที ผมทนดูไม่ได้จริงๆ ที่ข้างๆตรงนั้นควรที่จะเป็นผมไม่ใช่เขา แต่เอาเถอะครับ เมื่อคนที่ผมรักมีความสุข ผมก็จะพยายามมีความสุขด้วย ผมควรทำยังไงดีครับถึงจะลืมคนที่ผมรักมาตลอด 6 ปี.
ทำไมเลิกชอบคนๆนึงมันยากจังครับ