เราเป็นบ่อยมากๆรู้สึกว่าไม่อยากคุยกับใคร อยากอยู่คนเดียว เบื่อคนรอบตัว เบื่อสังคมคนที่ต้องพบเจอทุกวัน รู้สึกสบายใจและเป็นตัวเองเวลากลับถึงบ้าน แต่เวลาไปอยู่ในกลุ่มคนเยอะๆ กลุ่มเพื่อน อยากที่จะนั่งนิ่งๆ ไม่อยากทักทาย ไม่อยากอ้าปากพูดกับใคร

เราชอบปลีกตัวเองไปหาที่สิงอยู่คนเดียว ไปอยู่ในห้องสมุดบ้าง ไปนั่งใต้อาคารดูลมชมวิวแล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเฉยๆ

บางครั้งฝืนตัวเองให้เป็นปกติ แต่ก็รู้สึกอึดอัด รู้ว่าตัวเองเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แต่ยิ่งโตขึ้นมันก็ยิ่งหนักขึ้นบ่อยขึ้นเรื่อยๆ

เป็นแบบนี้สำหรับตัวเรา เราโอเค แต่เรากลัวคนที่เขาไม่เข้าใจเรา เขาจะไม่โอเคมากกว่า
อยากรู้ว่าใครเป็นแบบเราบ้าง มันเกิดจากอะไร และ อาการความคิดความรู้สึกแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรเหรอคะ ?