เคยอยากลองประชดชีวิตตัวเองบ้างมั้ย เวลาเจอปันหา เจออะไรแย่ๆ เคยทนกับชีวิตแบบนี้นานรเะ จนมันรู้สึกทนไม่ไหวงัย บางครั้งก็คิดนะ ถ้าลองทำตัวเองปล่อยตัวเองให้ท้อง อยู่กับผู้! ก็จบๆไป
เอาเห๊อะ มาถึงขั้นนี้ก็อยากระบายหน่อยอ้ะ
คือตัวเองเนี้ยอายุก็17-18 ปี ลักษณะก็ สูงราวๆ160ซม. นน.นี้ชั่งล่าสุด56 อึ่มมั้ยระดับหนึ่งภายนอกคนชอบคิดว่าแรดดิกนะ ฟังจากปากเพื่อน เราก็ไม่ว่าคัย ความคิดคนห้ามกันไม่ได้ เราเป็นอย่างไงมันอยู่ที่คนเขาพูดกัน เด็กอยู่ยอมรับ มีแฟนยอมรับ คบกับแฟน 3-4 ปี ไม่เคยมีรัยกัน #สาบาล ส่วนตัวเรียนอยู่ม.ปลาย แฟนเรียนปวส.คอม เรากับแฟนน่าตาระดับหนึ่ง ไม่ขี้เหร่ ไม่สวยหล่อด้วย ไม่เคยทำเรื่องอย่างว่า นิสัยเราเป็นคนตลกเฟลนลี่ สนิทกับทุกคนที่เข้าใกล๊ แต่มันแค่ภายนอกอ่ะนะ จิตใจเราคือแบบ เศร้านะ เหนื่อยกับทุกอย่าง โลกส่วนตัวสูงด้วยร้ะ ที่เป็นแบบนี้เพราะส่วนตัวรับภาระคือ ส่งตัวเองเรียน ส่งหลานชายอีกคน และก็ส่งเงินให้ลูกพี่ลูกน้องอีกคนใช้ ที่มีภาระแบบนี้คือพอแม่ก็ส่งเราเรียนนะ แต่มันไม่พอใช้กับค่าเทอมเราแถมค่าใช้จ่ายในบ้านสูง ก็เลยหาเงินใช้เอง อีกอย่างเวลาถ้าขอเงินท่านทำรายงานบ้างโปรเจ็คบ้างกิจกรรมบ้าง ท่านก็ชอบบ่น เราเป็นไมเกรนด้วยงัย เจอเรื่องอดไรนิส ก็เอามาคิด เลยหางานทำฟรีแลนช์ พลาสไทม์บ้าง และที่ส่งหลานเพราะว่าสงสารพี่ชายที่เขาต้องรับผิดชอบอะไรหลายอย่าง พี่มีลูกติดและก็ต้องส่งหลานของเมียเขาเราเห็นเราช่วยส่งค่าขนมให้ ภาระก็ใช้ได้อยู่เนอะ หลายชายเรียนเอกชน ลูกพี่ลูกน้องเรียนวิทลัยเดียวกับแฟนแต่อยู่ปี2 ส่งแบบนี้มา2ปีกว่าร่ะ คือเรื่องของเรื่องคือเดือนสองเดือนเนี้ย เราช๊อตงัย เราก็พอใช้เพราะได้เงินแฟน และนี้เราจะเอาเงินไปใช้ต่อมหาลัยด้วยเดี๊ยวต้องเสียค่า Get-pat อะไรอีกเรา เราก็คุยกับท่านคือ อธิบายไปจิงๆนะเราเป็นอารมร้อน เเต่เราก็ใจเย็นกับท่าน เราถามท่านว่าเอ่อเนี้ยหนูเริ่ทเหนื่อยร้ะ จบมาเนี้ย จะให้ต่อมหาลัยหรือการอาชีพดี ถ้ามหาลัยใช้เงินเยอะนะ ส่วนการอาชีพ ไม่เสียรัยเยอะมาก คำตอบที่ได้คือ จะเรียนรัยก็เรียนไป คิดว่าเรียนไหวก็เรียน อย่าไม่ไหวก็ไม่ต้องต่อเดี้ยวจะเสียเงินป่าวๆ เราก็เลยบอกว่าถ้ามันไม่ไหว ก็คงไม่ไหวแต่แรกที่เรียนม.ปลายหรอกใครๆเขาก็ไม่ไหว ที่เรียนทุกวันนี้ได้ก็เพราะพยายามแค่นั้นจากนั้นทะเลาะกันใหญ่เลย เมื่อกี้นี้เองเห้อออ!!!! ลางครั้งก็คิดนะ เราทนกับแบบนี้ได้งัย มันไม่มีความสุขเลย ปล่อยตัวเองท้องดีมั้ย ได้ไม่ต้องเหนื่อยรัย แฟนบ้านก็มีฐานะอยู่ เราไม่ต้องมามีภาระเรียนภาระงาน แค่เราดูแลลูกกับแฟนก็จบ มันยังมีอีกหลายเรื่องนะทร่เหนื่อยกับมัน อย่างเหมือนพ่อเราเขาไมค่ออยสนใจเรานะ ขนาดวันเกิดเราไม่เคยจัดเรยเค้กสักก้อนยังไม่มีของขวัญไม่เคยได้ โทรสัพที่ใช้อยู่ตอนนี้น่าจะสิ่งแรกที่ได้ เสื้อผ้าเราก็แทบไม้ได้ซื้อส่วนมากมาจากพี่สะใภ้ วันเกิดลูกเพื่อนพ่อ เราทำงานอยู่ เขาบังคับให้เราไปด้วย แม่ก็ไป ไปถึงเราก็ให้แกจอดซื้อของเราจะซื้อผ้าเอาไปตัดให้หลานตัวเล็ก เราซื้อเสจเราก็เห็นพ่อถือกล่องของขวัญขค้นรถ คิดในใจ โห๊ว ขนาดนั้นเลยหรอว่ะ เราก็ไม่พูด เก็บไว้ ตอนอยู่งานนะ พ่ออิชั้นนี้ดูแฮปปี่มากกกก ร้องเพลงให้ ให้พร เรานี้ตอนกราบเท้าพอไม่เคยได้พรเลย เห้อ พอกลับบ้าน ระหว่างทางพ่อก็ลงไปซื้อของ เหลือเรากับแม่ แม่เราเป็นคนดูคนออกนะ แม่ก็ถามว่าเป็นไรเห้นง๋อยมาเป็นชั่วโมง เรานี้พยายามกลั้นน้ำตานะ อยู่ดีๆมันก็ไหล ทีนี้ร้องโฮเรย เราก็บอกน้อยใจอ่ะ ไม่เคยได้เเบบน้องเขารย อื๊มมม นี้เเค่น้ำจิ้มนะ มีอีกหลายเรื่อง เเละไอ้เรื่องพวกนี้ร้ะ ทำให้เราไม่ค่อยคุยกับคัยในบ้านเช้าออกจากบ้าน6โมง กลับ้านกว่ารถจะถึงบ้านก็เกือบ6โมงเย็น กลับบ้านทำงานบ้าน ทำงานบ้านเสจก็ทหงานที่ต้องส่งคนอื่น การบ้าน เสจก็นอน เป็นอย่างงี้หลายเดือนร้ะ ในใจทรมานอ้ะ แต่พูดรัยไม่ได้ เที่ยวเราก็ไม่เที่ยวนะนอกจากบ้านเพื่อนกับไปเที่ยวกับแฟน มันก็นานๆทีอ้ะ เห้อออ
อยากพูดให้หมดน้ะ แต่ขี้เกียจพิมพ์
แต่ทีอยากรู้ตอนนี้คือ
-ถ้าเราท้องจะดีมั้ย
-เราจะทำงัยดีอ้ะตอนนี้ มันทรมารใจอ้ะ
-ปลอบเราหน่อยนะ งื๊ออออออ😂
555555 ตอนแรกพิมพ์ไปร้องไป พอพิมพ์เลื่อยๆมันดีขึ้นเเห๊ะ รู้งี้มาสร้างกระทู้นานร้ะ
#ไม่ต้องด่านะ ขี้เกียจมาสนใจ
อยากลองประชดชีวิต! อย่าหัวสูง อย่าโลกสวย!
เอาเห๊อะ มาถึงขั้นนี้ก็อยากระบายหน่อยอ้ะ
คือตัวเองเนี้ยอายุก็17-18 ปี ลักษณะก็ สูงราวๆ160ซม. นน.นี้ชั่งล่าสุด56 อึ่มมั้ยระดับหนึ่งภายนอกคนชอบคิดว่าแรดดิกนะ ฟังจากปากเพื่อน เราก็ไม่ว่าคัย ความคิดคนห้ามกันไม่ได้ เราเป็นอย่างไงมันอยู่ที่คนเขาพูดกัน เด็กอยู่ยอมรับ มีแฟนยอมรับ คบกับแฟน 3-4 ปี ไม่เคยมีรัยกัน #สาบาล ส่วนตัวเรียนอยู่ม.ปลาย แฟนเรียนปวส.คอม เรากับแฟนน่าตาระดับหนึ่ง ไม่ขี้เหร่ ไม่สวยหล่อด้วย ไม่เคยทำเรื่องอย่างว่า นิสัยเราเป็นคนตลกเฟลนลี่ สนิทกับทุกคนที่เข้าใกล๊ แต่มันแค่ภายนอกอ่ะนะ จิตใจเราคือแบบ เศร้านะ เหนื่อยกับทุกอย่าง โลกส่วนตัวสูงด้วยร้ะ ที่เป็นแบบนี้เพราะส่วนตัวรับภาระคือ ส่งตัวเองเรียน ส่งหลานชายอีกคน และก็ส่งเงินให้ลูกพี่ลูกน้องอีกคนใช้ ที่มีภาระแบบนี้คือพอแม่ก็ส่งเราเรียนนะ แต่มันไม่พอใช้กับค่าเทอมเราแถมค่าใช้จ่ายในบ้านสูง ก็เลยหาเงินใช้เอง อีกอย่างเวลาถ้าขอเงินท่านทำรายงานบ้างโปรเจ็คบ้างกิจกรรมบ้าง ท่านก็ชอบบ่น เราเป็นไมเกรนด้วยงัย เจอเรื่องอดไรนิส ก็เอามาคิด เลยหางานทำฟรีแลนช์ พลาสไทม์บ้าง และที่ส่งหลานเพราะว่าสงสารพี่ชายที่เขาต้องรับผิดชอบอะไรหลายอย่าง พี่มีลูกติดและก็ต้องส่งหลานของเมียเขาเราเห็นเราช่วยส่งค่าขนมให้ ภาระก็ใช้ได้อยู่เนอะ หลายชายเรียนเอกชน ลูกพี่ลูกน้องเรียนวิทลัยเดียวกับแฟนแต่อยู่ปี2 ส่งแบบนี้มา2ปีกว่าร่ะ คือเรื่องของเรื่องคือเดือนสองเดือนเนี้ย เราช๊อตงัย เราก็พอใช้เพราะได้เงินแฟน และนี้เราจะเอาเงินไปใช้ต่อมหาลัยด้วยเดี๊ยวต้องเสียค่า Get-pat อะไรอีกเรา เราก็คุยกับท่านคือ อธิบายไปจิงๆนะเราเป็นอารมร้อน เเต่เราก็ใจเย็นกับท่าน เราถามท่านว่าเอ่อเนี้ยหนูเริ่ทเหนื่อยร้ะ จบมาเนี้ย จะให้ต่อมหาลัยหรือการอาชีพดี ถ้ามหาลัยใช้เงินเยอะนะ ส่วนการอาชีพ ไม่เสียรัยเยอะมาก คำตอบที่ได้คือ จะเรียนรัยก็เรียนไป คิดว่าเรียนไหวก็เรียน อย่าไม่ไหวก็ไม่ต้องต่อเดี้ยวจะเสียเงินป่าวๆ เราก็เลยบอกว่าถ้ามันไม่ไหว ก็คงไม่ไหวแต่แรกที่เรียนม.ปลายหรอกใครๆเขาก็ไม่ไหว ที่เรียนทุกวันนี้ได้ก็เพราะพยายามแค่นั้นจากนั้นทะเลาะกันใหญ่เลย เมื่อกี้นี้เองเห้อออ!!!! ลางครั้งก็คิดนะ เราทนกับแบบนี้ได้งัย มันไม่มีความสุขเลย ปล่อยตัวเองท้องดีมั้ย ได้ไม่ต้องเหนื่อยรัย แฟนบ้านก็มีฐานะอยู่ เราไม่ต้องมามีภาระเรียนภาระงาน แค่เราดูแลลูกกับแฟนก็จบ มันยังมีอีกหลายเรื่องนะทร่เหนื่อยกับมัน อย่างเหมือนพ่อเราเขาไมค่ออยสนใจเรานะ ขนาดวันเกิดเราไม่เคยจัดเรยเค้กสักก้อนยังไม่มีของขวัญไม่เคยได้ โทรสัพที่ใช้อยู่ตอนนี้น่าจะสิ่งแรกที่ได้ เสื้อผ้าเราก็แทบไม้ได้ซื้อส่วนมากมาจากพี่สะใภ้ วันเกิดลูกเพื่อนพ่อ เราทำงานอยู่ เขาบังคับให้เราไปด้วย แม่ก็ไป ไปถึงเราก็ให้แกจอดซื้อของเราจะซื้อผ้าเอาไปตัดให้หลานตัวเล็ก เราซื้อเสจเราก็เห็นพ่อถือกล่องของขวัญขค้นรถ คิดในใจ โห๊ว ขนาดนั้นเลยหรอว่ะ เราก็ไม่พูด เก็บไว้ ตอนอยู่งานนะ พ่ออิชั้นนี้ดูแฮปปี่มากกกก ร้องเพลงให้ ให้พร เรานี้ตอนกราบเท้าพอไม่เคยได้พรเลย เห้อ พอกลับบ้าน ระหว่างทางพ่อก็ลงไปซื้อของ เหลือเรากับแม่ แม่เราเป็นคนดูคนออกนะ แม่ก็ถามว่าเป็นไรเห้นง๋อยมาเป็นชั่วโมง เรานี้พยายามกลั้นน้ำตานะ อยู่ดีๆมันก็ไหล ทีนี้ร้องโฮเรย เราก็บอกน้อยใจอ่ะ ไม่เคยได้เเบบน้องเขารย อื๊มมม นี้เเค่น้ำจิ้มนะ มีอีกหลายเรื่อง เเละไอ้เรื่องพวกนี้ร้ะ ทำให้เราไม่ค่อยคุยกับคัยในบ้านเช้าออกจากบ้าน6โมง กลับ้านกว่ารถจะถึงบ้านก็เกือบ6โมงเย็น กลับบ้านทำงานบ้าน ทำงานบ้านเสจก็ทหงานที่ต้องส่งคนอื่น การบ้าน เสจก็นอน เป็นอย่างงี้หลายเดือนร้ะ ในใจทรมานอ้ะ แต่พูดรัยไม่ได้ เที่ยวเราก็ไม่เที่ยวนะนอกจากบ้านเพื่อนกับไปเที่ยวกับแฟน มันก็นานๆทีอ้ะ เห้อออ
อยากพูดให้หมดน้ะ แต่ขี้เกียจพิมพ์
แต่ทีอยากรู้ตอนนี้คือ
-ถ้าเราท้องจะดีมั้ย
-เราจะทำงัยดีอ้ะตอนนี้ มันทรมารใจอ้ะ
-ปลอบเราหน่อยนะ งื๊ออออออ😂
555555 ตอนแรกพิมพ์ไปร้องไป พอพิมพ์เลื่อยๆมันดีขึ้นเเห๊ะ รู้งี้มาสร้างกระทู้นานร้ะ
#ไม่ต้องด่านะ ขี้เกียจมาสนใจ