พ่ออายุ 50 ครับ จบปริญญาตรี เค้าค่อนข้างจะไม่ศรัทธาในวิทยาศาสตร์เท่าไหร่ โดยเฉพาะเรื่องโรคทางจิตเวชครับ
ที่พูดบ่อยที่สุดคือเรื่องโรคซึมเศร้าครับ ผมเคยเป็นอยู่พักใหญ่(หาหมอกินยาอยู่หลายปี) ซึ่งพ่อจะชอบพูดกระแนะกระแหนตลอดครับ
เช่น
โรคพวกนี้มันไม่มีอยู่จริงหรอก คิดไปเองทั้งนั้น
กินยาอะไร ไม่เห็นจะช่วยอะไร
ฆ่าตัวตาย พวกนี้มันโง่ ขอบอกเลยโง่
หมอมันก็มีแต่หลอกเอาตังค์ไง ทำเป็นพูดๆๆแล้วก็ฟันเงิน
ตำราแพทย์พวกนี้ ฝรั่งมันเขียนมาหลอกทั้งนั้น
พวกที่บอกว่าเป็นนู่นนี่ พวกนี้เข้าไม่ถึงธรรมมะไง
แค่คิดว่าไม่คิดก็ไม่คิดแล้ว ไม่เห็นต้องทำอะไรเลย
ดูซิไปเสียตังค์ให้หมอ เหอะ

คือพ่อจะเป็นคนที่ค่อนข้างเชื่อมั่นในความคิดตัวเองมากครับ ไม่สามารถอธิบายได้เลย ตอนที่ไปหาหมอจิตเวชเคยพาพ่อไปด้วย พ่อกลับเอาแต่พูดแทนหมอ(แนวๆสอนหมอ) แล้วก็พูดแต่พวกนี้ใช้ธรรมมะรักษา ยาไม่เห็นต้องกิน แค่คิดเองก็ไม่มีอะไรแล้ว จนกระทั่งหมอแทบไม่ได้พูดเลย(ผมก็ไม่ได้คุยกับหมอ พ่อขัดหมด) หลังจากนั้นก็ไม่พยายามเอาพ่อไปด้วยอีกเลย แต่พ่อก็ยังเอาแต่พูดว่า"เนี่ยเห็นมั๊ย โรคทางจิต มีที่ไหน"

ปล.ที่บ้านคนอื่นๆคุยกันว่าพ่อเค้ามีอาการทางจิตอยู่เหมือนกันครับ แต่ไม่มีทางบำบัดได้แน่แบบนี้

ปล2.ครั้งแรกที่ไปหาหมอจิตเวชปี 2544 ตอนนั้นไปหาเอกชนครับ เค้าคิด 700 ไปอยู่ 2-3 ครั้งก็เลิกไป แล้วไปที่รามาแทน ครั้งนึงจ่ายไม่เกิน 70 บาท ไปอยู่หลายปีมาก แต่จนทุกวันนี้พ่อกลับเอาแต่พูดว่า "เนี่ยหมอจิตเวชอะไร ไร้สาระ ไปที 700 " ทั้งๆที่ไปนั้นไม่เกิน 3 ครั้ง ไปรามานับครั้งไม่ถ้วน(ที่พ่อไปพูดแบบสอนหมอที่รามานี่แหละครับ)

ปล3.พ่อผมไม่ชอบวิทยาศาสตร์ครับ ชอบบอกไร้สาระ ฝรั่งแต่งนิทานมาหลอกชาวพุทธ ทุกอย่างแก้ได้ด้วยธรรมมะ