ทำไมการแอบชอบเพื่อนมันถึงทรมานต่อหัวใจจังคะ

ผู้ชายมีตั้งมากมาย ทำไมไม่ชอบ ดันมาชอบเพื่อนตัวเอง พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากที่เคยเป็นคนไม่ชอบแต่งตัว ไม่ชอบแต่งหน้า ตอนนี้กลายมาเป็นคนรักสวยรักงามไปเพราะเค้า แต่รู้สึกเหมือนเค้าไม่เห็นในสิ่งที่เราทำเลย เค้าเป็นเพื่อนที่เราสนิทน้อยสุดในกลุ่ม เค้าเรียนที่ ตปท เลยไม่ค่อยได้เจอกัน ทุกคร้งที่เค้ากลับไป เราคอยเฝ้านับวันเวลารอเค้ากลับมา ชวนเพื่อนๆออกไปเที่ยวทุกวันเพื่อที่จะได้เจอหน้าเค้า แต่พอเจอกันกลับไม่ค่อยได้คุยกันเลย ได้แต่แอบมองอยุ่ห่างๆ เมื่อก่อนแค่แอบปลื้ม เพราะเค้าหน้าตาดี แต่พอรู้จักกันมากขึ้นดันไปรักเค้าเข้าตอนไหนไม่รู้  อยากจะระบายเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังก็ไม่ได้ ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียว อึดอัดมาก เคยลั่นปากออกไปว่าจะไม่ชอบเพื่อนในกลุ่มเด็ดขาด แต่ตอนนี้ดันมากลืนน้ำลายตัวเอง เมื่อก่อนเราเคยพูดกันเยอะกว่านี้ตอนที่รู้จักกันแรกๆ เค้าพูดกับเราบ่อยมาก ชอบแกล้ง นั้นคงเป็นสาเหตุที่ทำให้เราหวั่นไหว พอผ่านมาปีกว่า เค้ากลับมาครั้งนี้ทำไมเค้าดูเปลี่ยนไป ไม่ค่อยพูดกับเรา เวลานั่งใกล้กันก็จะเกรงๆ ไม่ค่อยพูด ไม่เหมือนเมื่อก่อน  อยากบอกเค้าว่าเราชอบเค้า แต่ถ้าบอกไป ความสำพันของพวกเราไม่เหมือนเดิมแน่ อาจจะไม่คุยกันอีก คงไม่ได้ไปเที่ยวไหนมาไหนด้วยกัน ละก็ไม่รู้ว่าเพื่อนในกลุ่มจะคิดไงกับเรื่องนี้ ตอนนี้ไม่รู้ว่าต่อไปเราควนทำตัวยังไงเวลาเจอหน้าเค้า กลายเป็นคนที่ปิดกั้นคนอื่นที่เค้ามาไปเลย ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ คือถ้าเอาจริงๆ ถึงเค้าจะคิดกับเราเกินเพื่อนเหมือนกัน เราก็คงไม่คบกับเค้านะคะ(งงมั้ย นี่ก็งงตัวเองเหมือนกัน)แต่รู้สึกอยากดูแลเค้า อยากอยู่ข้างๆเค้า ในเวลาที่สุกหรือทุก อยากจะคอยช่วยเหลือในเวลาที่เค้าลำบากได้แต่รอเวลาที่ทำใจยอมรับว่ายังไงเรื่องนี้มันก็เป็นไปไม่ได้...

ปล. แค่อยากจะมาระบายค่ะ แต่ถ้าใครเข้ามาอ่านและให้คำแนะนำก็จะขอบคุณมากๆเลยค่ะ