สวัสดีค่ะเรื่องมันมีอยู่ว่า เขาก็เป็นคนดีนะคะ ติดแค่เรื่องการพนัน ที่อยู่ในระยะเริ่มต้นนี่แหละ แต่ก็ลงไปเยอะน่าดู ตอนแรกที่คบกันเขาก็ถามว่ารับได้ไหม เขาเอาแต่ใจนะ เขาติดพนัน กินเหล้าติดเพื่อนด้วยความที่เราก็ชิลๆอยู่แล้วนิสัยผู้ชายเนอะ ก็เออรับได้ ไม่เป็นไร
เราต้องขอเล่าย้อนไปก่อนว่า จริงๆแล้วเราเคยคบกันใช่ช่วงม.ต้น แต่คบไม่นานแบบธรรมดาทั่วไปมากเหมือนไม่ได้คบกันด้วยซ้ำสุดท้ายเขาก็เลิกไป
จนวันนึงมาถึงช่วงวัยทำงานแล้ว เรากับเขาก็ได้กลับมาเจอกันอีกในเฟสบุ๊ค ไปๆมาๆเขาก็มาจีบเราอีก แต่ตอนนั้นเราไม่อยากคบใครดูเหมือนว่ามันจะเป็น
ไปไม่ได้ อีกอย่างตอนนั้นอยู่ไกลกันด้วย เรารู้สึกว่าเขาเอาแต่ใจมาก อย่าเอาแต่ชนะ ซึ่งเราก็เป็นคนแบบนั้นเหมือนกันเลยติดว่า ตายแน่ถ้าคบกันตอนนั้นเลยตัดสินใจไม่คบ แล้วเขาก็หายไปประมาณ 1 ปีแล้วก็กลับมาทักเราใหม่ด้วยแบบเดิม ว่ามีแฟนหรือยัง คบได้มั้ย ตอนนั้นเราก็ตอบอีกว่าไม่ จนอีกปีนึงก็เป็นแบบนี้อีก เป็นแบบนี้วนไปสามปี ทุกครั้งที่เราบอกว่าไม่คบเขาจะหายไปแล้วกลับมาใหม่ในอีกปีโดยประมาณอ่ะนะ แล้วคราวนี้พอเราย้ายมาอยู่ในจังหวัดเดียวกันกับเขา ก็เป็นช่วงที่เขาทักเรามาอีก จนในที่สุดก็เลย เออลองคบกันก็ได้ เขาก็ดีนะ เอาใจดูแลงี้ แต่จะมีแค่บางเรื่องที่ดูขัดๆ เขาจะมาหาเราแค่ในเวลาที่เขาอยากมา หรือพร้อมจะมา เขามักจะเลือกไปหาเพื่อนมากกว่าหาเรา ในวันที่เขาอยากมาหาเรา เขาจะอ้อนมากๆว่าอยากมาเจอแต่พอเจอเสร็จ เขาก็จะหายๆไปแล้วก็จะทักมาในช่วงเวลาที่เขาอยากคุย โทรศัพท์มาก็ไม่ค่อยมี ส่วนมากคุยไลน์กันอย่างเดียว เขาก็ไม่ได้เปิดเผยเรา หรือว่าปิดอะไรนะ แต่แบบไม่มีโมเม้นท์อะไรที่เหมือนแฟนกันเลย นอกจากตอนที่เจอกัน เราเคยเจอพ่อแม่เขานะ เขาบอกว่ายเขามั่นใจถึงได้พามาหาพ่อแม่ แต่สุดท้ายแล้วเราก็แบบ รู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวเกินไป ถึงเราจะชอบใช้ชีวิตคนเดียว แต่พอเรามีแฟนเราก็อยากได้รับการแสดงออกกับมาบ้าง ไม่ใช่แบบว่า อาทิตย์นี้เราอยากเจออ่ะ เขาก็มาเจอเราในเย็นวันศุกร์เผื่อไปดูหนังแต่เสาร์อาทิตย์เขาไม่ว่าง เพราะต้องไปเที่ยวกับเพื่อนมาหาไม่ได้ เราเจนอะไรแบบนี้บ่อยครั้งจนเราแบบ พอเถอะเราเหนื่อย แม่เรายังงงเลยว่าสรุปเรามีแฟนหรือไม่มีกันแน่ แม่รู้ว่ามีแต่เราทำตัวเหมือนเดิม เหมือนเราไม่ได้มีใคร ขนาดบ้านอยู่ในเขตเดียวกัน เย็นแวะมาหาหน่อยก็บอกว่า รถติดไม่อยากออกไป ทำงานใกล้ๆกัน กลางวันแวะมากินข้าวด้วยกันหน่อยสิ เขาก็บอกว่าเป็นความคิดที่ดี แต่เขาก็ไม่เคยทำทั้งๆที่ห่างกัน 2 ซอยแค่นี้ เราเลยตัดสินใจ เลิกไปจะได้ไม่ต้องสนใจหรือเสียสุขภาพจิตอีกเพราะเรารู้สึกว่า เราพังมาสักพักนึงแล้ว เราขี้น้อยใจนะ แต่ดูเหมือนเรื่องต่างๆมันจะพาให้เราน้อยใจและความรู้สึกของเราลดน้อยลงไปหมดเลย
จนมาถึงวันนี้เขาหายไป2-3เดือนเขากลับมาอีกแหละด้วยความที่เราเปลี่ยนเบอร์ เขาจึงไม่มีเบอร์ไม่ไมีไลน์เรานอกจากเฟส เขาก็ทักแบบเดิมๆ พยายามคอลเฟสหาเราแต่เราไม่รับ พยายามจะชวนเราคุย แต่เราไม่ได้อยากคุยแบบนั้นแล้ว เราเลยบอกเขาไปตรงๆว่าเราไม่อยากคบใคร เราอยากอยุ่คนเดียว แล้วเขาก็หายไป เดือนนึงได้กลับมาอีกในรูปแบบเดิม คราวนี้เขาว่าว่าอยากได้เรากับมา ทุกอย่างต้องดีกว่าเดิม คือ เราก็บอกเขาว่าแต่เราไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว
เราออกไปเย็นชาไปสักนิด แต่เราก็รักตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆเวลาที่เราโดนทำร้าย เราแคร์ครอบครัวเรามากด้วยว่า ถ้าเราคบใครเขาจะโอเคมั้ย แน่นอนว่าคนคบคือเราไม่ใช่ครอบครัว แต่ครอบครัวสร้างเรามาแล้วเราต้องอยู่กับครอบครัว เราจึงแคร์ความรู้สึกของพวกเขา
เราก็ไม่รู้หรอกว่ากลับไปคบกันแล้วมันจะโอเคมั้ย เพราะความรู้สึกอะไรมันก็หายไปหมดแล้ว เขาดีนะเวลาที่อยู่ด้วยกัน แต่ในบ้างครั้งเราก็รู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินของเขา เราเลยอยากเอาตัวเองออกมา เราอายุ 28จะ29แล้ว ไม่ได้สวย อ้วนก็อ้วน ไม่ได้ดูแลตัวเองเลยสักนิด เซฮร์ๆดำๆด้วยซ้ำ ดูหยิ่งๆเย็นชาอีกด้วย แต่เราก็อยากเจอคนที่ทำให้เรายิ้มได้มากกกว่าร้องไห้
ถ้าใจบอกว่าไม่ ก็ไม่ควรคุยหรืออะไรต่อถูกมั้ย พยายามตัดได้ก็ตัดไป เราคิดแบบนี้มันถูกแล้วใช่มั้ย เราเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่พูดตรง พูดทีก็จะแรง และดูเหมือนเขาจะได้รับคำที่เย็นชาจากเราไปเยอะพอสมควรแต่ก็ยังทักมาเรื่อยๆ แต่ความรู้สึกเรากลับบอกว่าที่เขาทักมา แค่เมื่อเขาต้องการเท่านั้นเอง เราใจร้ายไปมั้ยคือมองอะไรแง่ร้ายขนาดนี้
ถ้าถามเราตอนนี้ติดพนัน กินเหล้าติดเพื่อนเราโอเคมั้ย เราคงตอบว่าไม่ ถ้าจะมีเราอยากให้มันดีกว่าตอนไม่มีใคร โสดก็ไม่เห็นเป็นไรเลยเนอะ อยู่กับโอปป้าทั้งหลายไปวันๆก็พอ
พิมพ์มาจนจบแล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองต้างการอะไร สงสัยอยากหาที่ระบายมั้ง 555555
ทำไงเมื่อแฟนเก่าขอคืนดี
เราต้องขอเล่าย้อนไปก่อนว่า จริงๆแล้วเราเคยคบกันใช่ช่วงม.ต้น แต่คบไม่นานแบบธรรมดาทั่วไปมากเหมือนไม่ได้คบกันด้วยซ้ำสุดท้ายเขาก็เลิกไป
จนวันนึงมาถึงช่วงวัยทำงานแล้ว เรากับเขาก็ได้กลับมาเจอกันอีกในเฟสบุ๊ค ไปๆมาๆเขาก็มาจีบเราอีก แต่ตอนนั้นเราไม่อยากคบใครดูเหมือนว่ามันจะเป็น
ไปไม่ได้ อีกอย่างตอนนั้นอยู่ไกลกันด้วย เรารู้สึกว่าเขาเอาแต่ใจมาก อย่าเอาแต่ชนะ ซึ่งเราก็เป็นคนแบบนั้นเหมือนกันเลยติดว่า ตายแน่ถ้าคบกันตอนนั้นเลยตัดสินใจไม่คบ แล้วเขาก็หายไปประมาณ 1 ปีแล้วก็กลับมาทักเราใหม่ด้วยแบบเดิม ว่ามีแฟนหรือยัง คบได้มั้ย ตอนนั้นเราก็ตอบอีกว่าไม่ จนอีกปีนึงก็เป็นแบบนี้อีก เป็นแบบนี้วนไปสามปี ทุกครั้งที่เราบอกว่าไม่คบเขาจะหายไปแล้วกลับมาใหม่ในอีกปีโดยประมาณอ่ะนะ แล้วคราวนี้พอเราย้ายมาอยู่ในจังหวัดเดียวกันกับเขา ก็เป็นช่วงที่เขาทักเรามาอีก จนในที่สุดก็เลย เออลองคบกันก็ได้ เขาก็ดีนะ เอาใจดูแลงี้ แต่จะมีแค่บางเรื่องที่ดูขัดๆ เขาจะมาหาเราแค่ในเวลาที่เขาอยากมา หรือพร้อมจะมา เขามักจะเลือกไปหาเพื่อนมากกว่าหาเรา ในวันที่เขาอยากมาหาเรา เขาจะอ้อนมากๆว่าอยากมาเจอแต่พอเจอเสร็จ เขาก็จะหายๆไปแล้วก็จะทักมาในช่วงเวลาที่เขาอยากคุย โทรศัพท์มาก็ไม่ค่อยมี ส่วนมากคุยไลน์กันอย่างเดียว เขาก็ไม่ได้เปิดเผยเรา หรือว่าปิดอะไรนะ แต่แบบไม่มีโมเม้นท์อะไรที่เหมือนแฟนกันเลย นอกจากตอนที่เจอกัน เราเคยเจอพ่อแม่เขานะ เขาบอกว่ายเขามั่นใจถึงได้พามาหาพ่อแม่ แต่สุดท้ายแล้วเราก็แบบ รู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวเกินไป ถึงเราจะชอบใช้ชีวิตคนเดียว แต่พอเรามีแฟนเราก็อยากได้รับการแสดงออกกับมาบ้าง ไม่ใช่แบบว่า อาทิตย์นี้เราอยากเจออ่ะ เขาก็มาเจอเราในเย็นวันศุกร์เผื่อไปดูหนังแต่เสาร์อาทิตย์เขาไม่ว่าง เพราะต้องไปเที่ยวกับเพื่อนมาหาไม่ได้ เราเจนอะไรแบบนี้บ่อยครั้งจนเราแบบ พอเถอะเราเหนื่อย แม่เรายังงงเลยว่าสรุปเรามีแฟนหรือไม่มีกันแน่ แม่รู้ว่ามีแต่เราทำตัวเหมือนเดิม เหมือนเราไม่ได้มีใคร ขนาดบ้านอยู่ในเขตเดียวกัน เย็นแวะมาหาหน่อยก็บอกว่า รถติดไม่อยากออกไป ทำงานใกล้ๆกัน กลางวันแวะมากินข้าวด้วยกันหน่อยสิ เขาก็บอกว่าเป็นความคิดที่ดี แต่เขาก็ไม่เคยทำทั้งๆที่ห่างกัน 2 ซอยแค่นี้ เราเลยตัดสินใจ เลิกไปจะได้ไม่ต้องสนใจหรือเสียสุขภาพจิตอีกเพราะเรารู้สึกว่า เราพังมาสักพักนึงแล้ว เราขี้น้อยใจนะ แต่ดูเหมือนเรื่องต่างๆมันจะพาให้เราน้อยใจและความรู้สึกของเราลดน้อยลงไปหมดเลย
จนมาถึงวันนี้เขาหายไป2-3เดือนเขากลับมาอีกแหละด้วยความที่เราเปลี่ยนเบอร์ เขาจึงไม่มีเบอร์ไม่ไมีไลน์เรานอกจากเฟส เขาก็ทักแบบเดิมๆ พยายามคอลเฟสหาเราแต่เราไม่รับ พยายามจะชวนเราคุย แต่เราไม่ได้อยากคุยแบบนั้นแล้ว เราเลยบอกเขาไปตรงๆว่าเราไม่อยากคบใคร เราอยากอยุ่คนเดียว แล้วเขาก็หายไป เดือนนึงได้กลับมาอีกในรูปแบบเดิม คราวนี้เขาว่าว่าอยากได้เรากับมา ทุกอย่างต้องดีกว่าเดิม คือ เราก็บอกเขาว่าแต่เราไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว
เราออกไปเย็นชาไปสักนิด แต่เราก็รักตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆเวลาที่เราโดนทำร้าย เราแคร์ครอบครัวเรามากด้วยว่า ถ้าเราคบใครเขาจะโอเคมั้ย แน่นอนว่าคนคบคือเราไม่ใช่ครอบครัว แต่ครอบครัวสร้างเรามาแล้วเราต้องอยู่กับครอบครัว เราจึงแคร์ความรู้สึกของพวกเขา
เราก็ไม่รู้หรอกว่ากลับไปคบกันแล้วมันจะโอเคมั้ย เพราะความรู้สึกอะไรมันก็หายไปหมดแล้ว เขาดีนะเวลาที่อยู่ด้วยกัน แต่ในบ้างครั้งเราก็รู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินของเขา เราเลยอยากเอาตัวเองออกมา เราอายุ 28จะ29แล้ว ไม่ได้สวย อ้วนก็อ้วน ไม่ได้ดูแลตัวเองเลยสักนิด เซฮร์ๆดำๆด้วยซ้ำ ดูหยิ่งๆเย็นชาอีกด้วย แต่เราก็อยากเจอคนที่ทำให้เรายิ้มได้มากกกว่าร้องไห้
ถ้าใจบอกว่าไม่ ก็ไม่ควรคุยหรืออะไรต่อถูกมั้ย พยายามตัดได้ก็ตัดไป เราคิดแบบนี้มันถูกแล้วใช่มั้ย เราเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่พูดตรง พูดทีก็จะแรง และดูเหมือนเขาจะได้รับคำที่เย็นชาจากเราไปเยอะพอสมควรแต่ก็ยังทักมาเรื่อยๆ แต่ความรู้สึกเรากลับบอกว่าที่เขาทักมา แค่เมื่อเขาต้องการเท่านั้นเอง เราใจร้ายไปมั้ยคือมองอะไรแง่ร้ายขนาดนี้
ถ้าถามเราตอนนี้ติดพนัน กินเหล้าติดเพื่อนเราโอเคมั้ย เราคงตอบว่าไม่ ถ้าจะมีเราอยากให้มันดีกว่าตอนไม่มีใคร โสดก็ไม่เห็นเป็นไรเลยเนอะ อยู่กับโอปป้าทั้งหลายไปวันๆก็พอ
พิมพ์มาจนจบแล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองต้างการอะไร สงสัยอยากหาที่ระบายมั้ง 555555