ถ้าเคยอ่านกระทู้เก่า จะรู้ว่าเราเลิกกับสามีไปเมื่อประมาณหลายปีก่อน แต่ลืมไปละว่ากี่ปี
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพราะว่ามันไม่มีความชัดเจนว่าเลิกไปตอนไหนกันแน่ เพราะหลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามา เราก็บอกว่าเราเลิกกันไปเถอะ เหนื่อยกับเรื่องมือที่สามกันมามากพอแล้ว แต่เราก็ยังนอนด้วยกัน และหลังจากที่เค้าแต่งงานไปกันผู้หญิงคนนั้น เราก็ยังนอนด้วยกัน ถ้านับเป็นทางการน่าจะเลิกกันไปสามปี แต่ถ้านับพฤติกรรมการเลิกกันก็น่าจะประมาณปีนึง
ช่วงที่มีปัญหาหนักๆ เราก็ติดเฟซ แต่พอดึกๆ ก็จะเริ่มไม่มีคนออน เพื่อนหลับไปหมด ลูกก็หลับ ทำให้เราเหงาแล้วก็ทุรนทุรายกับความคิดเยอะมาก ร้องไห้เยอะมาก ป่วยถึงกับหมอให้ยาจิตเวชมากินเพราะว่าช่วงนั้นกินข้าวไม่ได้เลย กินได้แต่น้ำ กินแล้วก็อ้วก นอนไม่หลับติดต่อกันหลายคืน เวลานอนน้ำตาก็ไหลตลอดเวลา แบบเพิ่งเคยรู้ว่าร้องไห้จนไม่มีน้ำตามันมีจริง คือร้องจนตาแห้งและรู้สึกว่าร้อนในลูกตาไปหมด น้ำหนักลดลงเยอะมาก เราจึงเข้ามาเล่นพันทิปและก็ได้รู้ว่าถึงจะดึกดื่นยังไงก็มีบางคนที่ยังเล่นอยู่ และเราก็ติดพันทิปเพื่อให้ลืมสามีเก่า ในนี้มีเพื่อนที่เรารู้สึกผูกพันและเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ที่สุดคนนึง
แต่แล้วการมาเล่นพันทิปก็ทำให้รู้สึกไม่เชื่อมโยงกับใครอีกครั้ง เพราะว่ามันเริ่มเงียบๆ ซึ่งดูจากจำนวนกระทู้ที่ตั้งและตอบเราเยอะมาก คงเดาได้ว่าเราเหงาแค่ไหน โดยเฉพาะเวลาลูกหลับไปแล้ว เราเคยเหงามากจนปลุกลูกให้ตื่น หรือทำงานบ้านทั้งวัน แต่มันก็เหงาอยู่ดี เราก็เลยสมัครเล่นแทบทุกแอพโซเชียลที่มีบนโลกนี้เลย ยกเว้นบีทอล์กเพราะมันเป็นแอพที่น่าอันตรายมากกว่าที่จะสนุกสำหรับเรา และเราก็แก่เกิดกว่าจะเล่นแล้วด้วย
แต่ในชีวิตจริง เราเป็นคนที่ชอบอยู่ตามลำพัง ไม่ชอบคุยเรื่องสัพเพเหระกับใครเท่าไหร่ ยกเว้นมันเป็นเรื่องที่เราสนใจอยากรู้จริงๆ และเราก็มีธรรมชาติเป็นคนขี้สงสัย สงสัยในสิ่งที่เพื่อนๆ ตอบไม่ได้ซะส่วนใหญ่ ก็เลยต้องมาถามคนในโซเชียลเพื่อหาคำตอบและจะได้คุยในเรื่องที่เราสามารถคุยได้เป็นวรรคเป็นเวร ในด้านความรัก เราก็เป็นคนที่เหมือนอยากจะมีแฟน คือเป็นแบบวันนี้อยากมี อีกวันไม่อยากมี บางทีก็มโนว่าเราทำความสะอาดรีดเสื้อผ้าดูแลใครซักคน อยากเป็นคนที่ผู้ชายมาร้องไห้ระบายปัญหาให้ฟัง จับมือกันเดินเล่นคุยกันเกี่ยวกับชีวิต แต่อีกวันก็ไม่อยากมีแฟนเพราะรู้สึกว่าอาจจะปรับเข้าหากันไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องลูก เรากลัวลูกจะเสียใจและปรับตัวเข้ากับพ่อเลี้ยงไม่ได้ และมันก็ดูน่ากลัวสำหรับลูกสาวที่ต้องมีพ่อเลี้ยง ก็เลยลองคิดถึงการเป็น friend with benefit แอบคบกันข้างนอกบ้านไม่จริงจัง มันก็ตอบโจทย์เรื่องเซ็กส์นะ แต่มาคิดๆ ดู เราว่าเราต้องเสียใจแน่ๆ ไม่มีใครเป็นอย่างนั้นได้ตลอดไปหรอก แล้วเกิดท้องหรือร่างกายเสียหายเราเองก็เสียใจอยู่ฝ่ายเดียวอีก คืออายุมากแล้ว มีลูกแล้ว แต่ก็ต้องคิดเยอะๆ หน่อย ไม่อยากให้พวกคิดมาหลอกฟันเข้ามาได้ง่ายๆ เพราะพวกเสือผู้หญิงเป็นอันตรายต่อลูกสาวเรามาก และพวกผู้ชายที่คิดว่าผู้หญิงไม่บริสุทธิ์ไม่มีค่า ตรรกกะโบราณไม่ทันสมัยก็เยอะในสังคม และเราคิดว่าเราคงไม่เหมาะกับผู้ชายไทย เพราะความคิดเรามันสวนทางกับคนไทยโดยแท้จริงๆ
ทั้งหมดนี้ก็เลยเป็นที่มาของความเหงา การเข้าไปเล่นแอพโซเชียลทุกแอพ และกระทู้นี้ก็ตั้งขึ้นมาเพื่อบำบัดความเหงาของตัวเอง และ
เรายินดีรับเพื่อนใหม่ๆ ทั้งชายและหญิงนะคะ โดยความสนใจของเราก็คือ เพลง หนังสือ เราไม่ดื่มเหล้าเบียร์ ไม่เที่ยวกลางคืน ชอบดื่มกาแฟ ถ่ายรูป เดินป่า ชอบภูเขามากกว่าทะเล อยากมีเพื่อนที่สามารถแลกเพลงกับรูปที่แต่ละคนชอบได้ และอาจจะต้องมีความรู้รอบตัวเยอะนิดนึง เพราะเราขี้สงสัยและชอบคุยอะไรที่มันหนักๆ เช่น ปรัชญา วิเคราะห์วิชาชีพ ข่าวสาร ซึ่งในชีวิตจริงหายากจังคนที่จะคุยอะไรแบบนี้ด้วยกัน ส่วนมากเป็นผู้ชาย แต่การไปคลุกคลีอยู่กับผู้ชายเป็นกลุ่มมันทำให้เรารู้สึกแรดยังไงไม่รู้ ทั้งที่เราไม่ได้คิดชู้สาวอะไรกับพวกผู้ชายเลย แต่เราก็ไม่อยากให้พวกผู้หญิงหมั่นไส้ เราก็เลยไม่ชอบคุยอยู่ในกลุ่มผู้ชายเท่าไหร่ แต่เราชอบคุยในพันทิปนะคะ ไม่ค่อยตอบไลน์และไม่อยากให้เฟซ หรือพูดตรงๆ ไม่อยากเปิดเผยตัวจริงน่ะแหละ แฮ่
หวังว่าจะได้เพื่อนใหม่ๆ นะคะ ปล.เราอายุ 34 ค่ะ จะได้เรียกถูกว่าจะเรียกพี่หรือน้องดี จะรอน๊า
ขอบคุณที่อ่านกระทู้ไร้สาระอันนี้นะคะ ทุกคนที่อ่านทุกบรรทัดเป็นเพื่อนกับเราได้สบายๆ เลย เพราะดูท่าทางเป็นคนรักการอ่านใช่มะ ';)