ความหวัง (โคลง) toshare

พิบูลย์บุปผาไพรพฤกษ์ประดับพื้น ระบายชื้นชโลมช่อ ณ ขอบฟ้า คือกล้วยไม้ไท้แท้แผ่พรรณา สืบศรัทธาแผ่นดินถิ่นสยาม เอื้องคำทอง ผ่องผิวดั่งทิพย์แสง สุกแสดงดั่งสุริยาฉายประกายงาม ช่อนวลผ่องต้องลมระดมตาม คือเร

..แรมคืนว่าร้างนางสงวน ยังชกอกอวล ขาดร่างแนบข้างนางเชย แรมเดือนห่างย่างทางเคย รกหญ้าเกลื่อนเอย ยากชี้ทางลัดชัฏไพร แรมปีสิ้นอรุโณทัย สิ้นทั้งแขไข แค่นใดกระจ่างยังนวล เคยโบกเคยบินเสสรวล เคยพรรคพวกขบว