ตอนนี้อายุ15-16เองค่ะ คือเรามีเรื่องวิลัย เท่าที่มีเรื่องคือเราไม่เกี่ยวนะคะแต่โดนลูกหลงไปด้วย เลยต้องขึ้นสน. (รถเราโดนฟัน) เราก็เลยบอกพ่อ คำแรกที่พ่อพูดเลยค่ะว่า... (คำไม่สุภาพนะคะ) -ึงไม่ต้องเรียนแล้วไป!! แต่เราบอก เราจะเรียน เขาก็เงียบๆไป จนกลับบ้านมาเราก็เงียบ เขาก็พูดแบบเลิกเรียนแล้วทีหลังก็รีบกลับนะ เราก็ฟังนะ โอเคเดี๋ยวหนูจะรีบกลับ เราก็พูด พอดึกๆเรายังไม่นอน เขาก็เปิดประตูออกมาเข้าห้องน้ำเขาก็บอก -ึงนอนได้แล้วไม่ไปเรียนไง้ เราก็ไปกำลังรีดผ้าอยู่ พอพ่อออกมาจากห้องน้ำ เขาก็พูด ตูว่า-ึงไม่ต้องเรียนแล้วแหละ เราก็สวนกลับอย่างไวว่า ก็หนูจะเรียน พ่อก็...ตูไม่ให้เรียน เรา..ก็จะเรียนอ่ะ (อารมตอนนั้นพ่อโมโหมาก) เราก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าในห้อง พ่อก็พูด...-ึงจะเรียนก็เรื่องของ-ึง ตูไม่ให้ตัง-ึงเรียน แล้วเขาก็เดินเข้าห้อง เราก้เดินถือเสื้อผ้าออกมาจะมารีดแล้วเท้าไปเตะเตารีดหล่นเสียงดัง พ่อเปิดประตูออกมา ถาเป็นเ-ี้ยอะไร เราก็...อะไร!!เตารีดมันหล่น พ่อ...-ึงอยากลองดีหรอ เรา..ลองดีอะไรก็เตารีดมันหล่อ (ตอนนั้นเสียงเราสั่นแบบคนจะร้องให้) แล้วพ่อก็พูดต่อเรื่อย จนเราน้ำตาไหลร้องไห้ทั้งที่รีดผ้าและนั่งพิม


คือพ่อไล่ออกจากบ้าน เราควรทำไง เราอยากเรียนมากๆไม่เคยคิดจะหยุดเลยสักวัน จะหยุดทีนี่นอนคิดแล้วคิดอีก รักการเรียนแผนกนี้มากๆ ควรทำยังไง
เปิดไปดูกระทู้พ่อแม่ไล่ออกจากบ้านไม่เห็นเจอเคสแบบเราเลย เราเครียดมาก แล้วรถเราก็โดนยึดด้วย ไม่มีรถไปเรียนอีก เห้ออออ