บรรยากาศหลังเกม ไทย-ตุรกี นักวอลเล่ย์บอลสาวเดินขอบคุณแฟน ๆ รอบสนาม

ดูคลิปแล้วก็เหนื่อยแทนนักกีฬา แทนที่แข่งเสร็จจะได้กลับไปพักผ่อนเตรียมตัวแข่งสำหรับวันรุ่งขึ้น กลับยังต้องมาเดินขอบคุณแฟน ๆ ที่รอจับมือขอถ่ายรูป ขอลายเซ็นหลังเกมกันมากมาย โดยใช้เวลาอีกหลายสิบนาที
               
                ไม่อยากให้แฟนวอลเล่ย์บอลคิดเล็กคิดน้อยถ้านักกีฬาเขาเดินหนี หรือไม่เดินเข้ามาหาตามเสียงเรียกของเรา แค่ถ่ายรูปก็ว่าเหนื่อยแล้ว ยิ่งต้องแจกลายเซ็นด้วยนี่ ยิ่งใช้เวลามากกว่าอีกนะ

                เข้าใจความรู้สึกของแฟนวอลเล่ย์บอลเช่นกันที่อยากใกล้ชิดนักกีฬาคนโปรดได้ถ่ายรูปได้ขอลายเซ็น แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่ควรโกรธหรือไม่พอใจนักกีฬาอันนี้หมายถึงแฟนวอลเล่ย์บอลทั้งหมดนะครับ

                บางครั้งการถ่ายทอดเหตุการณ์ความประทับใจนักกีฬาคนหนึ่งที่ทำให้กับเรา กลับไปทำให้คนอ่านเกิดความรู้สึกที่ไม่ดีต่อนักกีฬาอีกคนหนึ่งจากคำบรรยายบอกเล่าของเราโดยไม่รู้ตัว แม้คนที่บอกเล่าจะไม่ได้คิดอะไร หรือไม่ได้ไม่พอใจอะไรนักกีฬาคนนั้นก็ตาม แต่สิ่งที่คุณบรรยายเล่ามามันมีข้อเปรียบเทียบให้เห็นว่า นักกีฬาคนหนึ่งอุตส่าห์ทำให้ฉันได้ขนาดนี้ ทำให้เกิดความประทับใจสุด ๆ กับคุณ แต่กับอีกคนหนึ่งล่ะ เขาไม่ได้ให้ความสนใจเราเลย แค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้คนอ่านเกิดความรู้สึกที่ไม่ดีต่อนักกีฬาอีกคนหนึ่งแล้ว

                คุณไม่ได้คิดอะไร แต่คนอื่นเขาอาจไม่ได้คิดอย่างเดียวกับคุณได้ เพราะฉะนั้นคุณควรระมัดระวังในการบอกเล่าเหตุการณ์ที่คุณได้เจอในลักษณะที่ทำให้คนอ่านเกิดความรู้สึกเปรียบเทียบระหว่างนักกีฬาสองคนว่าคนหนึ่งดีต่อฉัน อีกคนเฉยเมยต่อฉันด้วย

                ดูจากคลิป จะเห็นว่าน้องยกมือไหว้ตลอดขณะเดินผ่านหน้าแฟนวอลเล่ย์วอล นั่นแสดงว่าน้องขอบคุณแฟนทุกคนพร้อมกับขอโทษแฟนวอลเล่ย์บอลไปด้วย ถ้าน้องไม่ได้เดินเข้าไปหาเพื่อให้ถ่ายรูปด้วย

                เจอคำบอกเล่าที่บรรยายจากสิ่งที่เจอมาของแฟนวอลเล่ย์บอลคนเดียว อาจทำลายความรู้สึกที่ดีของแฟนวอลเล่ย์บอลส่วนใหญ่ที่มีต่อนักกีฬาคนนั้นไปเลยก็ได้