ปัญหาใหญ่ของโค้ชไทยไม่ใช่เรื่อง Tactic แต่คือ EQ ด้านฟุตบอล

โค้ชไทยเก่งมากที่สุดเรื่อง ประชดประชัน ขยันขยายประเด็นออกไป
จากแค่เรื่องสนามแย่ ควรตำหนิฝ่ายจัดการแข่งขัน แต่พาลไปลากเมสซี มูรินโญ่ มาเป็นเกราะซะงั้น

สนามแฉะการคอนโทรลบอลทำได้ยาก ทั้งการเลี้ยง การจับบอลหรือแม้แต่การโยนบอลก็หวังผลได้ยาก
แล้วสนามแบบนี้ตามจริงมันไม่ควรจะแข่งขัน แต่เมื่อมันจำเป็นต้องแข่งเราควรจะเล่นแบบไหน
ทางออกที่ดีที่สุดคือ ถ่ายบอลออกด้านข้างแล้ววางบอลไปแถวมุมธง พยายามเล่นบริเวณนั้น

แฟนบอลเข้าใจถึงสภาพสนาม จะมีแฟนบางส่วนที่ไม่ชอบโค้ชโย่งอยู่แล้ว ออกมาผสมโรงละเลงโคลนใส่
แต่โค้ชโย่งก็น่าจะพูดจาดีๆ อธิบายตามหลักของฟุตบอล ไม่ใช่มาบอกว่า คุณยืนตากฝนเก่งกว่ามูรินโญ่

เรื่องแทคติค มันพัฒนากันได้ แต่การควบคุมอารมณ์ต่อเสียงวิจารณ์แง่ลบ ทำได้แย่มาก
โค้ชทีมชาติคนก่อน ที่มีปัญหากับแฟนบอลบางกลุ่ม ไม่ใช่เรื่องผลงาน แต่เป็นการตอบโต้แฟนบอลที่เห็นต่าง
แฟนบอลไม่ใช่พระเจ้า ไม่ต้องเอาใจ แต่ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องออกมารบกับแฟนบอล
หน้าที่ของโค้ชอยู่ในสนาม ไม่ใช่บนพื้นที่สื่อ เพราะยังไง บนสนามโซเชี่ยลคุณไม่มีทางชนะ โค้ชคีย์บอร์ด

ตั้งใจทำหน้าที่ในสนาม ตอบคำถามในคำถาม แล้วผลงานจะเป็นเกราะคุ้มครองที่ดีที่สุด
ขนาดโค้ชโย่งไม่เล่นโซเชียลนะเนี่ย  "คนหลังแป้นคีย์บอร์ดเก่งทุกคน"
"มูรินโญ่จะยืนตากฝนไหม?"  คงไม่มีวาทะเด็ดอะไรมาทำร้ายตัวเองอีกนะ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่