เมื่อฉันซึมเศร้า
สิ่งที่คุณมองไม่เห็น
เสียงที่คุณไม่ได้ยิน
...กรณีศึกษา เคสผู้หญิง อายุ 31 ปี การศึกษาดี ทำงานองค์กรใหญ่ เข้าทำงานช่วงแรกด้วยความตั้งใจและอดทน ทำงานและปรับตัวตามคำเสนอแนะของเพื่อนร่วมงาน มีความตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดในทุกวัน
ชีวิตส่วนตัวเป็นคนมองโลกแง่บวก มองคนในแง่ดี มีพุทธรรมเป็นที่พึ่ง ชอบทำงานเพื่อสังคม
...เมื่อทำงานได้ถึงจุดหนึ่งก็เจอความกดดันตามธรรมชาติของงาน คอยให้กำลังใจตัวเองว่า เรายังอดทนไหว ยังพยายามมองสิ่งต่าง ๆ ในแง่ดีอยู่เสมอ
...พอถึงช่วงหนึ่งมีปัญหา เตียงดูด (ตื่นมาไม่มีเรี่ยวแรง) นอนผวาเพราะคิดว่า เดี๋ยวเราต้องเจออะไรอีกบ้าง (อันนี้เป็นความรู้สึกจากจิตใต้สำนึก)
...สิ่งที่คนภายนอกซึ่งไม่สนิทมากเห็นคือ ยังยิ้มแย้มและยังอดทนต่อไปได้อยู่...แต่สำหรับคนที่สนิทจะสังเกตเห็นความผิดปกติ (แต่ยังไม่พูดออกมา)
...พูดง่าย ๆ คือ "เราไม่มีความสุขเหมือนเดิม"
>>> เดชะบุญ โชคดีที่เป็นคนรู้จักตัวเองและรู้จักขีดจำกัดของตัวเอง จึงถอยได้ทันท่วงทีและโชคดีที่คนรอบข้างเข้าใจ
~~~ ถอดบทเรียน ประเด็นที่น่าสนใจ ~~~
☆ คนที่มีภาวะซึมเศร้า หลายครั้งเป็นคนที่ดูปกติมาก หน้าที่การงานดี เพียงแต่คุณจะมองเห็นสัญญาณขอความช่วยเหลือจากเขาหรือเปล่า...ทุกอย่างอยู่ที่การ "รับฟัง" ไม่ใช่ปลอบโดยเอาความคิดตัวเองไปครอบใส่คนอื่น การเข้าวัดไม่ช่วยอะไร
☆ ภาวะซึมเศร้าไม่ใช่ความอ่อนแอ ไม่ใช่การคิดเล็กคิดน้อย แต่เป็นอาการป่วยจากการฝืนทนมากเกินไป เป็นภาวะที่ต้องการการรักษา และเมื่อหายแล้วก็กลับมาสร้างประโยชน์ได้เหมือนเดิมหรือมากกว่าเดิม...เคยคุยแลกเปลี่ยนกับผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จมาก ๆๆ เขาก็บอกว่าเคยมีซึมเศร้าเพราะคนรอบตัวคาดหวังกับเขามากเกินไปเช่นกัน
☆ ชีวิตทุกคนไม่ได้ดี ต้องหมั่นสังเกตตัวเองเรื่อย ๆ การรู้จักขีดจำกัดของตัวเองเป็นสิ่งสำคัญ
☆ คุณค่าของเราไม่ต้องเหมือนกับของใคร เราไม่จำเป็นต้องเป็นตามที่ใครคาดหวังหากเป็นการฝืนตัวเองมากเกินไป การใช้ชีวิตต้องพอดี ๆ
☆ What doesn't kill you makes you stronger!
เมื่อฉันซึมเศร้า
สิ่งที่คุณมองไม่เห็น
เสียงที่คุณไม่ได้ยิน
...กรณีศึกษา เคสผู้หญิง อายุ 31 ปี การศึกษาดี ทำงานองค์กรใหญ่ เข้าทำงานช่วงแรกด้วยความตั้งใจและอดทน ทำงานและปรับตัวตามคำเสนอแนะของเพื่อนร่วมงาน มีความตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดในทุกวัน
ชีวิตส่วนตัวเป็นคนมองโลกแง่บวก มองคนในแง่ดี มีพุทธรรมเป็นที่พึ่ง ชอบทำงานเพื่อสังคม
...เมื่อทำงานได้ถึงจุดหนึ่งก็เจอความกดดันตามธรรมชาติของงาน คอยให้กำลังใจตัวเองว่า เรายังอดทนไหว ยังพยายามมองสิ่งต่าง ๆ ในแง่ดีอยู่เสมอ
...พอถึงช่วงหนึ่งมีปัญหา เตียงดูด (ตื่นมาไม่มีเรี่ยวแรง) นอนผวาเพราะคิดว่า เดี๋ยวเราต้องเจออะไรอีกบ้าง (อันนี้เป็นความรู้สึกจากจิตใต้สำนึก)
...สิ่งที่คนภายนอกซึ่งไม่สนิทมากเห็นคือ ยังยิ้มแย้มและยังอดทนต่อไปได้อยู่...แต่สำหรับคนที่สนิทจะสังเกตเห็นความผิดปกติ (แต่ยังไม่พูดออกมา)
...พูดง่าย ๆ คือ "เราไม่มีความสุขเหมือนเดิม"
>>> เดชะบุญ โชคดีที่เป็นคนรู้จักตัวเองและรู้จักขีดจำกัดของตัวเอง จึงถอยได้ทันท่วงทีและโชคดีที่คนรอบข้างเข้าใจ
~~~ ถอดบทเรียน ประเด็นที่น่าสนใจ ~~~
☆ คนที่มีภาวะซึมเศร้า หลายครั้งเป็นคนที่ดูปกติมาก หน้าที่การงานดี เพียงแต่คุณจะมองเห็นสัญญาณขอความช่วยเหลือจากเขาหรือเปล่า...ทุกอย่างอยู่ที่การ "รับฟัง" ไม่ใช่ปลอบโดยเอาความคิดตัวเองไปครอบใส่คนอื่น การเข้าวัดไม่ช่วยอะไร
☆ ภาวะซึมเศร้าไม่ใช่ความอ่อนแอ ไม่ใช่การคิดเล็กคิดน้อย แต่เป็นอาการป่วยจากการฝืนทนมากเกินไป เป็นภาวะที่ต้องการการรักษา และเมื่อหายแล้วก็กลับมาสร้างประโยชน์ได้เหมือนเดิมหรือมากกว่าเดิม...เคยคุยแลกเปลี่ยนกับผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จมาก ๆๆ เขาก็บอกว่าเคยมีซึมเศร้าเพราะคนรอบตัวคาดหวังกับเขามากเกินไปเช่นกัน
☆ ชีวิตทุกคนไม่ได้ดี ต้องหมั่นสังเกตตัวเองเรื่อย ๆ การรู้จักขีดจำกัดของตัวเองเป็นสิ่งสำคัญ
☆ คุณค่าของเราไม่ต้องเหมือนกับของใคร เราไม่จำเป็นต้องเป็นตามที่ใครคาดหวังหากเป็นการฝืนตัวเองมากเกินไป การใช้ชีวิตต้องพอดี ๆ
☆ What doesn't kill you makes you stronger!