จากกรณีที่มีกระแสเรื่องน้องเสียชีวิตเพราะเส้นเลือดใหญ่ในทรวงอกโป่งพองจนแตก
และมีกระสังคมด่าหมอ พยาบาล แบบมืดฟ้ามัวดิน ส่วนมากก็ด่าพร้อมพ่วงเหตุการณ์ของตัวเองมา บ้างก็ด่าด้วยอคติที่มี ด่าในมุมที่ตัวเองคิด
จนมีหมอ และพยาบาลหลายๆ ท่าน หมดกำลังใจ
เราขออนุญาติ เล่าในอีกมุมของเรา มุมของคนไข้ที่คุ้นชินกับ รพ. ใช้บริการทั้ง รพ. รัฐและเอกชน รักษาทั้งทางกายและทางใจ ยืนยันว่าเราไม่ใช่หมอหรือพยาบาล และไม่คนริบข้างทำงานตรงนี้ แน่นอน
**ไม่เกี่ยวกับกรณีน้องทีเสียชีวิต**
ช่วงสายของทุกวัน ใน รพ. รัฐฯ นี่มันช่างน่าเบื่อ ให้ตายเหอะคนเยอะอะไรขนาดนี่ อ่านหนังสือจบไปหนึ่งเล่มแล้วก็ยังไม่ถึงคิว เซ็งจริง ๆ ได้แต่นั่งกวาดสายตาไปมารอบ ๆ จนมาสะดุดกับ ชายตัวผอม นั่งบนเก้าอี้ ทำท่าตัวงอจนลำตัวแทบจะแนบกับต้นขา มือกุมท้องร้องโอดโอย ที่อยู่ถัดเราไปไม่ไกล
"ปวดท้อง โอ้ย ปวดท้อง ปวด ปวด ไม่ไหวแล้ว"
เรามองด้วยความสงสัยไปกินอะไรมานะ ท้องเสียหรือเปล่า สงสัยถ่ายมาก ดูท่าไม่มีแรง
แต่สิ่งที่ทำให้เราตกใจ ไม่ใช่เสียงร้องของชายตัวผอม หากแต่เป็นเสียงร้อง ไม่สิ ต้องบอกว่าตะโกน ของหญิงร่างท้วมใหญ่ ที่เห็นชัดด้วยคอสตูม กับกางเกงยืดขายาวสีเย็น สวมเสื้อแต่มีลูกเล่นตั้งแต่แขน คอ จั๊มเอว สายผูกโบว์และสีเหลือง สะพายกระเป๋าแบบไขว้ข้างเหมือนคิปลิ้ง ทาแป้งเฉพาะบริเวณหน้า และริมฝีปากสีชมพูเหมือนกางเกง แต่ที่ทำให้สะดุดตา น่าจะที่แขนที่คอ แหม่ะ อย่างกะร้านทองเคลื่อนที่ ยืนอยู่ข้างคนไข้ น่าจะเป็นเมียหรือเปล่านะ แต่เล่นใหญ่เบอร์รัชดาลัยเทียร์
"โอ้ยยยยย ทำอะไรกันอยู่ ก*รอมาหลายชั่วโมงแล้วนะโว้ยยยยย ทำงานยังไงกัน คนไข้จะตายห่าอยู่แล้ว จะให้ตายกันตรงนี้เลยหม๊ายยยย (นั่งลงตรงชายตัวผอม เอามือจับท้องจับหน้าจับตัว) เป็นไงมั่ง ไหวไหม๊ ไหวไหม๊ โอ้ยยยมาดูกันหน่อยได้ไหม๊ จะปล่อยให้ตายเลยรึไง เห็นก*ใช้บัตรทอง เลยต้องรอใช่ไหม๊ ก*จ่ายก็ได้ เงินก*มี"
พยาบาล 2 คนก็รีบวิ่งมา ทำท่าตื่นรน
พยาบาล 1 : วันนี้คิวเยอะมากเลยค่ะ หมอมีไม่กี่คน
หญิงร่างท้วม : รักษาก่อนไม่ได้หรือยังไง แหกตาดูหน่อย ไม่ใช่หมอยังดูออกว่าใครอาการหนักที่สุดตรงนี้
พยาบาล2: หันหน้าเหมือนคุยกับคนป่วย
หญิงร่างท้วม : ถามตรงนี้ แล้วรักษาตรงนี้เลยไหม๊ โอ้ยยยยย (เสียงสั่นแต่ดังมาก) ตาคม ชั้นไม่น่าพาแกมา รพ. นี้แต่แรก โรงบาลฆ่าสัตว์ ชุ่ยๆแบบนี้ โอ้ยยยยย
พยาบาลทั้งคู่ตกใจ จนมีหมอและบรุษพยาบาล(เรียกงี้ไหม๊นะ) วิ่งและเข็นเตียงมา และไม่รู้พากันเข็นไปไหน หายเข้าไปในประตูฉุกเฉิน
ไม่รู้ว่าผลตรวจชายตัวผอมเป็นยังไง แต่พยาบาลบอกว่าไม่ได้สาหัสอะไร ทำเอาซะตกอกตกใจ
แต่ยังไม่ทันได้หายใจ เสียงร้องตกใจของใครบางคนก็ดังขึ้นอีก เมื่อหันไปตามเสียง ก็เห็นหญิงมีอายุราวๆ 40-50 คนนึง กำลังคว้าเด็กผู้ชายที่น่าจะหมดสติ ขึ้นมากอดไว้ เหตุการณ์เริ่มวุ่นวาย ทั้งหมอและพยาบาลวิ่งมา ไม่รู้ว่าทำอะไรกัน แต่สักพักก็พากันหายไปในประตูกระจกไป
และไม่รู้ว่าเหตุการณ์ข้างในเป็นยังไง เห็นแต่หญิงวัยกลางคนนั่งร้องไห้ฟูมฟาย พร้อมด่าสาปแช่งหมอและพยาบาล "ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ถ้าไม่แซงคิวกันลูกฉันก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้ เพราะเป็นแค่ชาวไร่ชาวนา ไม่มีเส้นมีสาย เลยไม่พิเศษอะไร พวกม** เป็นใคร มีสิทธิ์อะไรเหนือคนอื่น ให้รอคิวนานแล้วยังมาแซงคิวกันอีก ถ้าจะปล่อยให้ตาย จะมาเป็นหมอกันทำไม ไม่ใช่คนในครอบครัวตัวเองใช่ไหม๊ ถึงจะปล่อยให้ตายยังไงก็ได้"
และอีกมากมาย วนไป วนมา
ว่าแต่... หมอยังอยู่ข้างในไม่ใช่หรอ ยังไม่มีใครตายนี่
และผู้เห็นเหตุการณ์อย่างเรา ก็ได้แต่ตำหนิตัวเองชุดใหญ่ ที่เคยด่า(ในใจ) เวลาต้องรอนานๆ
สงสารหมอและพยาบาล งานก็หนัก(คนชอบคิดว่าสบาย หึหึ ต้องแบกหามเท่านั้นหรอถึงเรียกว่าหนักได้) แต่ก็ต้องโดนด่าตลอด ทำถูกต้อง แต่ไม่ถูกใจก็โดนด่า ทำถูกใจอีกคนแต่ขัดใจอีกคนก็โดนด่า ทำตามระบบระเบียบยังโดนด่า ต้องทำยังไงถึงถูกใจทุกคน ไม่ใช่เรื่องที่จะทำกันได้ นี่ละน่าาาา "ทำดีเสมอตัว ไม่ได้ทำชั่วก็โดนด่าอยู่ดี" เห้อออออออ
เป็นกำลังใจให้หมอและพยาบาลทุกคนที่กำลังท้ออยู่ตอนนี้นะคะ อาจจะเป็นกำลังใจเล็กๆ แต่เรามั่นใจว่ามีคนไม่น้อย เข้าใจการทำงานของพวกคุณ สู้ ๆ นะคะ สักวันทุกอย่างคงจะดีขึ้น ^^
อาจจะเป็นส่วนน้อย แต่ก็อยากให้รู้ว่ามี
ปล.เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง ทั้ง2เหตุการณ์ไม่ใช่วันเดียวกันแต่ รพ.เดียวกัน ขี้เกียจแบ่งพาท และอาจมีการเติมแต่งเพื่ออรรถรส งิงิ
ปล.2 แต่เหตุการณ์ที่ 2 มีการแซงคิวขึ้นจริง เพราะเข้าประตู รพ. มาก็เข็นเข้าห้องไปเลย น่าจะฉุกเฉินนะ
ปล.3 เคยคุยกับพยาบาลเค้าเคยบอกว่า เหนื่อยกับคนป่วยเท่าไหร่ เหนื่อยกับญาติคนป่วย คูณไป 2 เท่า
ขอเป็นกำลังใจเล็ก ๆ ส่งถึงคุณหมอและพยาบาลในตอนนี้
และมีกระสังคมด่าหมอ พยาบาล แบบมืดฟ้ามัวดิน ส่วนมากก็ด่าพร้อมพ่วงเหตุการณ์ของตัวเองมา บ้างก็ด่าด้วยอคติที่มี ด่าในมุมที่ตัวเองคิด
จนมีหมอ และพยาบาลหลายๆ ท่าน หมดกำลังใจ
เราขออนุญาติ เล่าในอีกมุมของเรา มุมของคนไข้ที่คุ้นชินกับ รพ. ใช้บริการทั้ง รพ. รัฐและเอกชน รักษาทั้งทางกายและทางใจ ยืนยันว่าเราไม่ใช่หมอหรือพยาบาล และไม่คนริบข้างทำงานตรงนี้ แน่นอน
**ไม่เกี่ยวกับกรณีน้องทีเสียชีวิต**
ช่วงสายของทุกวัน ใน รพ. รัฐฯ นี่มันช่างน่าเบื่อ ให้ตายเหอะคนเยอะอะไรขนาดนี่ อ่านหนังสือจบไปหนึ่งเล่มแล้วก็ยังไม่ถึงคิว เซ็งจริง ๆ ได้แต่นั่งกวาดสายตาไปมารอบ ๆ จนมาสะดุดกับ ชายตัวผอม นั่งบนเก้าอี้ ทำท่าตัวงอจนลำตัวแทบจะแนบกับต้นขา มือกุมท้องร้องโอดโอย ที่อยู่ถัดเราไปไม่ไกล
"ปวดท้อง โอ้ย ปวดท้อง ปวด ปวด ไม่ไหวแล้ว"
เรามองด้วยความสงสัยไปกินอะไรมานะ ท้องเสียหรือเปล่า สงสัยถ่ายมาก ดูท่าไม่มีแรง
แต่สิ่งที่ทำให้เราตกใจ ไม่ใช่เสียงร้องของชายตัวผอม หากแต่เป็นเสียงร้อง ไม่สิ ต้องบอกว่าตะโกน ของหญิงร่างท้วมใหญ่ ที่เห็นชัดด้วยคอสตูม กับกางเกงยืดขายาวสีเย็น สวมเสื้อแต่มีลูกเล่นตั้งแต่แขน คอ จั๊มเอว สายผูกโบว์และสีเหลือง สะพายกระเป๋าแบบไขว้ข้างเหมือนคิปลิ้ง ทาแป้งเฉพาะบริเวณหน้า และริมฝีปากสีชมพูเหมือนกางเกง แต่ที่ทำให้สะดุดตา น่าจะที่แขนที่คอ แหม่ะ อย่างกะร้านทองเคลื่อนที่ ยืนอยู่ข้างคนไข้ น่าจะเป็นเมียหรือเปล่านะ แต่เล่นใหญ่เบอร์รัชดาลัยเทียร์
"โอ้ยยยยย ทำอะไรกันอยู่ ก*รอมาหลายชั่วโมงแล้วนะโว้ยยยยย ทำงานยังไงกัน คนไข้จะตายห่าอยู่แล้ว จะให้ตายกันตรงนี้เลยหม๊ายยยย (นั่งลงตรงชายตัวผอม เอามือจับท้องจับหน้าจับตัว) เป็นไงมั่ง ไหวไหม๊ ไหวไหม๊ โอ้ยยยมาดูกันหน่อยได้ไหม๊ จะปล่อยให้ตายเลยรึไง เห็นก*ใช้บัตรทอง เลยต้องรอใช่ไหม๊ ก*จ่ายก็ได้ เงินก*มี"
พยาบาล 2 คนก็รีบวิ่งมา ทำท่าตื่นรน
พยาบาล 1 : วันนี้คิวเยอะมากเลยค่ะ หมอมีไม่กี่คน
หญิงร่างท้วม : รักษาก่อนไม่ได้หรือยังไง แหกตาดูหน่อย ไม่ใช่หมอยังดูออกว่าใครอาการหนักที่สุดตรงนี้
พยาบาล2: หันหน้าเหมือนคุยกับคนป่วย
หญิงร่างท้วม : ถามตรงนี้ แล้วรักษาตรงนี้เลยไหม๊ โอ้ยยยยย (เสียงสั่นแต่ดังมาก) ตาคม ชั้นไม่น่าพาแกมา รพ. นี้แต่แรก โรงบาลฆ่าสัตว์ ชุ่ยๆแบบนี้ โอ้ยยยยย
พยาบาลทั้งคู่ตกใจ จนมีหมอและบรุษพยาบาล(เรียกงี้ไหม๊นะ) วิ่งและเข็นเตียงมา และไม่รู้พากันเข็นไปไหน หายเข้าไปในประตูฉุกเฉิน
ไม่รู้ว่าผลตรวจชายตัวผอมเป็นยังไง แต่พยาบาลบอกว่าไม่ได้สาหัสอะไร ทำเอาซะตกอกตกใจ
แต่ยังไม่ทันได้หายใจ เสียงร้องตกใจของใครบางคนก็ดังขึ้นอีก เมื่อหันไปตามเสียง ก็เห็นหญิงมีอายุราวๆ 40-50 คนนึง กำลังคว้าเด็กผู้ชายที่น่าจะหมดสติ ขึ้นมากอดไว้ เหตุการณ์เริ่มวุ่นวาย ทั้งหมอและพยาบาลวิ่งมา ไม่รู้ว่าทำอะไรกัน แต่สักพักก็พากันหายไปในประตูกระจกไป
และไม่รู้ว่าเหตุการณ์ข้างในเป็นยังไง เห็นแต่หญิงวัยกลางคนนั่งร้องไห้ฟูมฟาย พร้อมด่าสาปแช่งหมอและพยาบาล "ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ถ้าไม่แซงคิวกันลูกฉันก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้ เพราะเป็นแค่ชาวไร่ชาวนา ไม่มีเส้นมีสาย เลยไม่พิเศษอะไร พวกม** เป็นใคร มีสิทธิ์อะไรเหนือคนอื่น ให้รอคิวนานแล้วยังมาแซงคิวกันอีก ถ้าจะปล่อยให้ตาย จะมาเป็นหมอกันทำไม ไม่ใช่คนในครอบครัวตัวเองใช่ไหม๊ ถึงจะปล่อยให้ตายยังไงก็ได้"
และอีกมากมาย วนไป วนมา
ว่าแต่... หมอยังอยู่ข้างในไม่ใช่หรอ ยังไม่มีใครตายนี่
และผู้เห็นเหตุการณ์อย่างเรา ก็ได้แต่ตำหนิตัวเองชุดใหญ่ ที่เคยด่า(ในใจ) เวลาต้องรอนานๆ
สงสารหมอและพยาบาล งานก็หนัก(คนชอบคิดว่าสบาย หึหึ ต้องแบกหามเท่านั้นหรอถึงเรียกว่าหนักได้) แต่ก็ต้องโดนด่าตลอด ทำถูกต้อง แต่ไม่ถูกใจก็โดนด่า ทำถูกใจอีกคนแต่ขัดใจอีกคนก็โดนด่า ทำตามระบบระเบียบยังโดนด่า ต้องทำยังไงถึงถูกใจทุกคน ไม่ใช่เรื่องที่จะทำกันได้ นี่ละน่าาาา "ทำดีเสมอตัว ไม่ได้ทำชั่วก็โดนด่าอยู่ดี" เห้อออออออ
เป็นกำลังใจให้หมอและพยาบาลทุกคนที่กำลังท้ออยู่ตอนนี้นะคะ อาจจะเป็นกำลังใจเล็กๆ แต่เรามั่นใจว่ามีคนไม่น้อย เข้าใจการทำงานของพวกคุณ สู้ ๆ นะคะ สักวันทุกอย่างคงจะดีขึ้น ^^
อาจจะเป็นส่วนน้อย แต่ก็อยากให้รู้ว่ามี
ปล.เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง ทั้ง2เหตุการณ์ไม่ใช่วันเดียวกันแต่ รพ.เดียวกัน ขี้เกียจแบ่งพาท และอาจมีการเติมแต่งเพื่ออรรถรส งิงิ
ปล.2 แต่เหตุการณ์ที่ 2 มีการแซงคิวขึ้นจริง เพราะเข้าประตู รพ. มาก็เข็นเข้าห้องไปเลย น่าจะฉุกเฉินนะ
ปล.3 เคยคุยกับพยาบาลเค้าเคยบอกว่า เหนื่อยกับคนป่วยเท่าไหร่ เหนื่อยกับญาติคนป่วย คูณไป 2 เท่า