จากผู้หญิงเรียนก่อสร้าง พื้นฐานนิสัยชอบของข้างทาง แนวหน้าราม คลองถม ตะวันนา มาเป็นแม่บ้านดูแลครอบครัว โดยที่ครอบครัวรับเหมาก่อสร้างราคาหลักสิบล้าน ซึ่งสังคมก่อสร้างถือว่าเล็กๆ ใช้ของในแบบที่เป็นตัวของตัวเอง ชอบก็ซื้อ และไม่สนใจว่าจะแบรนด์อะไร

ชีวิตเปลี่ยนไป ต้องรับหน้าที่ดูแลงานก่อสร้างหลักหลายพันล้าน คัดเลือกผรม.ที่เหมาะสมเข้ารับงาน ต้องติดต่อผู้บริหารระดับสูงบ่อยๆ ก็ยังเป็นอย่างที่ตัวเองอยากเป็น เพราะมองว่าที่มาถึงตรงนี้ได้ ก็ความสามารถ จังหวะชีวิตและโอกาส

แต่เริ่มมีคนท้วงเรื่องการแต่งตัวและของใช้ แรกๆก็เฉยๆ ท้วงหลายคนเริ่มลังเล ว่าที่เราเป็นมันไม่เหมาะสมจริงรึเปล่า อยู่ในสังคม ฟังคนรอบข้างบ้างก้อดีมั้ง

ปัจจุบัน เวลาไปคุยงาน ใส่ชุดแซก รองเท้าคัทชู สะพายกระเป๋า
ทุกอย่างไม่มียี่ห้อ ชอบก็หยิบมาใส่
น้องที่สนิท เลยว่าเราแต่งตัวไม่สมราคางาน เลยขอความเห็นคนใช้ของแบรนด์ดีๆ มีอะไรแนะนำได้บ้างคะ

ตอนนี้กระเป๋า คิดว่าเป็นชาแนล คลาสสิค 10 ของที่ใส่ข้างในมีมือถือ กระเป๋าตัง แป้ง ลิป กระดาษเปียก พาวเวอรเเบงค์ และปากกา เอาอยู่มั้ย ตั้งใจว่าไปช็อป แต่มาถามก่อนเพราะเมื่อไปถึงอาจเจอแรงดึงดูดจนซื้อแบบไม่รอบคอบ ได้มาไม่เหมาะกับการใช้งานจริง คงเสียดาย

นาฬิกาข้อมือ จำเป็นมั้ย ถามใจตัวเอง มือถือมันก็บอกเวลาอยู่แล้ว แต่ด้วยภาพลักษณ์ มันจำเป็นแค่ไหน ในความคิดแต่ละคน

รองเท้า นี่หล่ะประเด็นใหญ่ เคยใช้ของไม่แพง ใส่ไม่สบายก็ยกให้คนอื่นไม่คิดอะไร ถ้าซื้อ มีแบรนด์ไหนแนะบ้างคะ ใจมองเฟอรากาโม่ แค่คิดนะ ต้องไปลองในช็อป ถามเผื่อมีใครเสนอแบรนด์อื่นค่ะ
เป็นคนเท้าไม่เล็กเรียว หารองเท้าผู้หญิงใส่ยากอยู่แล้ว ถ้าพลาดซื้อของที่ตอนลองเหมือนว่าใส่สบาย แต่เดินจริงๆมันไม่ใช่ เสียดายแย่

มีอะไรแนะนำเพิ่มเติม ออกความเห็นได้เต็มที่นะคะ ต้องปคุยงานประมาณสัปดาห์ละครั้ง ที่ต้องเป็นทางการ นอกนั้นออกหน้างาน ก็จะเป็นตัวของตัวเองอย่างที่อยากเป็นค่ะ

ขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

ปล. อะไรที่มันไม่ใช่ตัวตนของเรา มันน่าเบื่อจริงๆ

แนะนำแบรนด์ ที่มีช็อปในไทยนะคะ ไม่มีคิวได้ไปเมืองนอกเลยค่ะ นอกจากหน้างานในลาวกับเขมร