>>> กระทู้แรกของเราค่ะ ผิดพลาดแท็กผิดห้อง หรือใช้คำพูดไม่ถูกต้อง ขออภัยด้วยค่ะ <<<
สวัสดีค่ะ ขออนุญาตแนะนำตัวก่อน สมมุติชื่อเราว่า ก. อายุ 26 ปี มีแฟนชื่อ ง. อายุ 30 ปี เราคบกันได้ประมาณ 8 ปีแล้ว เดิมทีเราสองคนอาศัยอยู่ด้วยกันทำงานอยู่ที่ กทม. ด้วยอาชีพเราทำด้านโทรคมานาคม ส่วนแฟนทำชิปปิ้ง
จนมาถึงจุดนึงเราอยากกลับบ้านทำกิจการของตัวเอง ทำไร่ ทำสวน ค้าขายโดยแฟนกลับไปก่อนแล้วเราตามไปทีหลัง (ย้ายไปบ้านแฟนที่ ตจว.) แต่มีเงื่อนไขว่าเราต้องหางานอื่นทำด้วย จะทำไร่ ทำสวนอย่างเดียวไม่ได้ จะไม่พอค่าใช้จ่าย โอเคเรารับได้ ก็หางานทำสมัครผ่านทางเว็บสมัครงานต่างๆ จนมาได้ที่ทำงานเป็นโรงงาน ตำแหน่งธุรการทั่วไป เงินเดือนไม่มาก ต่างจากตอนอยู่ กทม. สองเท่า เราทำได้ประมาณ 4 เดือน ก็ลาออกเนื่องจากเกี่ยวกับเหตุผลภายในของบริษัท
เรามีความคิดว่าจะลงทุนปลูกผักขายตามตลาดนัดทั่วไป ส่งขายสหกรณ์ที่รับซื้อบ้าง รายได้พออยู่ได้ไม่ถึงกับต้องรวย เรามีเงินเก็บสะสมที่มาจากตอนทำงานในกรุงเทพอยู่จำนวนนึง ต้องเกริ่นก่อนว่าครอบครัวแฟนเรา พ่อแม่เป็นข้าราชการครู เป็นคนขยันมากๆ ว่างจากงานสอนก็ทำไร่ ทำสวนอยู่แล้ว ( มะนาว ลำไย มะเขือ กล้วย พริก ยางพารา กระท้อน ขนุน ฯ ) มีผลผลิตพร้อมขาย ปกติแม่ของแฟนก็ขายอยู่แล้ว เรามีความคิดที่แตกต่างอยากปลูกอย่างอื่น เช่น เมล่อน ผักบุ้ง ผักสวนครัวต่างๆ ลงทุนใช้เวลาระยะสั้นจะได้มีผลผลิตขาย แฟนเราก็โอเคเห็นด้วย ….แต่แล้วแฟนก็บอกเราว่า เค้าทำไม่ไหวนะ แค่งานของพ่อแม่ก็เยอะแล้ว จะเอาเวลาที่ไหนมาดูแลของตัวเอง คือเราเข้าใจได้นะว่าต้องช่วยเหลือครอบครัวด้วย ปกติมีการจ้างคนงานไว้ทำงานอยู่แล้ว ( ช่วยแต่ไม่ได้ให้เงินก้อนนะ พ่อมีแบ่งให้บ้างครั้งละ 1,000-2,000 ) …เราก็คิดอ่ะ ไม่รู้คิดมากไปหรือเปล่า แต่แบบนี้เราไม่โอเคเลย ตั้งแต่ย้ายมาทำไร่ทำสวนที่บ้าน แฟนเราใช้เงินเดือนเรา จ่ายค่าเน็ต ค่าน้ำมันรถ ซื้อกับข้าว ขนม กาแฟ และของใช้ส่วนตัวอื่นๆ ….
เราทนไม่ไหว เปิดอกคุยกับแฟนเลย ว่าเราควรทำอะไรเป็นของตัวเองบ้างนะ ตอนนี้เราก็ตกงานอยู่ เราสองคนจะได้มีรายได้เพิ่มขึ้น …แฟนเราพูดว่าจะทำไปทำไม ยังไงซะของพ่อแม่ก็คือของเราอยู่แล้ว ประโยคนี้เราอึ้งเลย ไม่ใช่อ่ะเราไม่ได้คิดแบบนี้ เราคิดว่าพ่อแม่ลงทุน รายได้ควรเป็นของเค้าน่ะถูกแล้ว อายุเรายังน้อยจะไปคาดหวังของของเค้าทำไม มีทุน มีแรงก็ทำเอาใหม่ …แต่ผลที่ได้ แฟนเรากลับว่าเรามีความคิดที่ปัญญาอ่อน พูดอะไรง่ายๆ มาถึงจุดนี้เราควรทำยังไงดี มันเป็นความรู้สึกที่อึดอัด พ่อแม่ถามเราตลอดเรื่องสมัครงานใหม่หรือยัง เราก็ตั้งใจสมัครนะ แต่เป็นชนบทเงินเดือน 9,000-10,000 และต้องขับรถไปทำงานไกล แฟนเราก็ด่าไม่ให้ไปทำ ต้องการให้สมัครงานที่เงินเดือน 15,000 ขึ้นไป ซึ่งมันไม่มีในแถบนี้เลย ….เราควรทำยังไงดี กลับไปทำงานที่ กทม. เหมือนเดิม หรือกลับบ้านของตัวเองไปตั้งหลักก่อน ตอนนี้เราอึดอัดแล้วก็ลำบากใจมากๆ
เราควรทำยังไงดีคะ ??
อนาคตฉัน ฝากไว้ที่เธอได้หรือเปล่า
สวัสดีค่ะ ขออนุญาตแนะนำตัวก่อน สมมุติชื่อเราว่า ก. อายุ 26 ปี มีแฟนชื่อ ง. อายุ 30 ปี เราคบกันได้ประมาณ 8 ปีแล้ว เดิมทีเราสองคนอาศัยอยู่ด้วยกันทำงานอยู่ที่ กทม. ด้วยอาชีพเราทำด้านโทรคมานาคม ส่วนแฟนทำชิปปิ้ง
จนมาถึงจุดนึงเราอยากกลับบ้านทำกิจการของตัวเอง ทำไร่ ทำสวน ค้าขายโดยแฟนกลับไปก่อนแล้วเราตามไปทีหลัง (ย้ายไปบ้านแฟนที่ ตจว.) แต่มีเงื่อนไขว่าเราต้องหางานอื่นทำด้วย จะทำไร่ ทำสวนอย่างเดียวไม่ได้ จะไม่พอค่าใช้จ่าย โอเคเรารับได้ ก็หางานทำสมัครผ่านทางเว็บสมัครงานต่างๆ จนมาได้ที่ทำงานเป็นโรงงาน ตำแหน่งธุรการทั่วไป เงินเดือนไม่มาก ต่างจากตอนอยู่ กทม. สองเท่า เราทำได้ประมาณ 4 เดือน ก็ลาออกเนื่องจากเกี่ยวกับเหตุผลภายในของบริษัท
เรามีความคิดว่าจะลงทุนปลูกผักขายตามตลาดนัดทั่วไป ส่งขายสหกรณ์ที่รับซื้อบ้าง รายได้พออยู่ได้ไม่ถึงกับต้องรวย เรามีเงินเก็บสะสมที่มาจากตอนทำงานในกรุงเทพอยู่จำนวนนึง ต้องเกริ่นก่อนว่าครอบครัวแฟนเรา พ่อแม่เป็นข้าราชการครู เป็นคนขยันมากๆ ว่างจากงานสอนก็ทำไร่ ทำสวนอยู่แล้ว ( มะนาว ลำไย มะเขือ กล้วย พริก ยางพารา กระท้อน ขนุน ฯ ) มีผลผลิตพร้อมขาย ปกติแม่ของแฟนก็ขายอยู่แล้ว เรามีความคิดที่แตกต่างอยากปลูกอย่างอื่น เช่น เมล่อน ผักบุ้ง ผักสวนครัวต่างๆ ลงทุนใช้เวลาระยะสั้นจะได้มีผลผลิตขาย แฟนเราก็โอเคเห็นด้วย ….แต่แล้วแฟนก็บอกเราว่า เค้าทำไม่ไหวนะ แค่งานของพ่อแม่ก็เยอะแล้ว จะเอาเวลาที่ไหนมาดูแลของตัวเอง คือเราเข้าใจได้นะว่าต้องช่วยเหลือครอบครัวด้วย ปกติมีการจ้างคนงานไว้ทำงานอยู่แล้ว ( ช่วยแต่ไม่ได้ให้เงินก้อนนะ พ่อมีแบ่งให้บ้างครั้งละ 1,000-2,000 ) …เราก็คิดอ่ะ ไม่รู้คิดมากไปหรือเปล่า แต่แบบนี้เราไม่โอเคเลย ตั้งแต่ย้ายมาทำไร่ทำสวนที่บ้าน แฟนเราใช้เงินเดือนเรา จ่ายค่าเน็ต ค่าน้ำมันรถ ซื้อกับข้าว ขนม กาแฟ และของใช้ส่วนตัวอื่นๆ ….
เราทนไม่ไหว เปิดอกคุยกับแฟนเลย ว่าเราควรทำอะไรเป็นของตัวเองบ้างนะ ตอนนี้เราก็ตกงานอยู่ เราสองคนจะได้มีรายได้เพิ่มขึ้น …แฟนเราพูดว่าจะทำไปทำไม ยังไงซะของพ่อแม่ก็คือของเราอยู่แล้ว ประโยคนี้เราอึ้งเลย ไม่ใช่อ่ะเราไม่ได้คิดแบบนี้ เราคิดว่าพ่อแม่ลงทุน รายได้ควรเป็นของเค้าน่ะถูกแล้ว อายุเรายังน้อยจะไปคาดหวังของของเค้าทำไม มีทุน มีแรงก็ทำเอาใหม่ …แต่ผลที่ได้ แฟนเรากลับว่าเรามีความคิดที่ปัญญาอ่อน พูดอะไรง่ายๆ มาถึงจุดนี้เราควรทำยังไงดี มันเป็นความรู้สึกที่อึดอัด พ่อแม่ถามเราตลอดเรื่องสมัครงานใหม่หรือยัง เราก็ตั้งใจสมัครนะ แต่เป็นชนบทเงินเดือน 9,000-10,000 และต้องขับรถไปทำงานไกล แฟนเราก็ด่าไม่ให้ไปทำ ต้องการให้สมัครงานที่เงินเดือน 15,000 ขึ้นไป ซึ่งมันไม่มีในแถบนี้เลย ….เราควรทำยังไงดี กลับไปทำงานที่ กทม. เหมือนเดิม หรือกลับบ้านของตัวเองไปตั้งหลักก่อน ตอนนี้เราอึดอัดแล้วก็ลำบากใจมากๆ
เราควรทำยังไงดีคะ ??