เรากับแฟนคบกันตั้งแต่เรียนมัธยมปลายจนเราจบมหาลัยด้วยกัน คบกันมา7ปีกว่าๆค่ะ ตัวติดกันเหมือนปาท่องโก๋ คือไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน ที่นั่นต้องมีเราอยู่ด้วย หลังจากเรียนจบเราก็กลับมาอยู่บ้านแฟนกัน เราก็ร่วมกันเริ่มคิดเรื่องอนาคตของเรา วางแผนครอบครัว ช่วงชีวิตกำลังไปได้สวยเลยค่ะ แต่อยู่ดีๆวันนึงเขาเดินมาบอกเราว่า ที่บ้านจะให้เขาไปเรียนโทเมืองนอก2ปี ? แต่หัวข้อที่ตั้งคำถามจุดที่เราคิดว่าควรพอ มาจากตรงนี้ค่ะ!!
หลังจากเรารับรู้ว่าเขาจะไปเรียน เราสองคนได้คุยกันว่า งั้นเราจะไปทำงานรอเธออยู่ที่กรุงเทพ เราเหงาเราจะไปอยู่กับพี่สาวรอนะ รอเธออยู่ที่นั้น เขาก็โอเค เขาบอกว่างั้นสองเดือนก่อนเขาจะบิน เขาจะไปอยู่กรุงเทพกับเรานะ จะไปเจอกันตั้ง2ปีขอใช้เวลาอยู่กับแฟนให้มากที่สุด แฟนเป็นคนน่ารักมากค่ะ^^
หลังจากเราปรึกษากันในห้องแล้ว เขาก็เลยจะไปบอกแม่เขาว่าจะไปอยู่กรุงเทพกับเราก่อน แม่เขาโวยวายค่ะ แม่ถามว่าใครจะไปไหน แฟนบอกแม่ว่าเราจะไปทำงานกรุงเทพไปอยู่กับพี่สาว แม่แฟนก็ถามแฟนเราต่อว่า แล้วจะไปกับเขาไหมละ??? ***จุดเปลี่ยนของชีวิตเรามันอยู่ตรงคำตอบนี้ค่ะ หลังจากแม่ถามเเฟนว่าจะไปกับเราไหม แฟนเราตอบว่า ไปด้วยกัน
แม่แฟนโมโหมาก เราก็อึ้ง! แล้วแม่แฟนก็พูดว่า อยากไปก็ไปเลย บอกให้ช่วยงานที่บ้าน ไม่ต้องไปไหน หมดกับเราตั้งกี่แสนแล้ว อยากไปเรียนมอดังๆแพงๆก็ให้ไป อยากอยู่คอนโดหรูๆก็ให้อยู่ (ตรงนี้คืองงใจมากพูดเหมือนเราเกาะเขาตลอด) ค่าเทอมเราคือที่บ้านเราจ่าย ค่าห้องเราก็แชร์กันตลอด เรานิ่งค่ะ ช็อคมาก! ก็ยังไม่จบ แม่แฟนก็พูดต่อไปอีก ว่าเราเวลาแต่งตัวก็ชอบแต่ตัวโป๋เปือย ชอบแต่งตัวยั่วๆ มาอยู่บ้านมันก็ขี้เกียจ (เราอยู่บ้านเขาเราทำทุกอย่างค่ะ พ่อแม่เราสอนตลอดอยู่บ้านคนอื่นถ้าขี้เกียจเขาจะว่าเราได้) เราเคยพูดกับแฟนหลายครั้งก่อนหน้านี้ว่า เราทำทุกอย่างแล้วนะ ทำไมดูเหมือนแม่ไม่ชอบเรา แฟนเราบอกเราคิดไปเอง ไม่ใช่แค่นี้นะคะ ดูถูกเราอีกหลายอย่างมาก TT
เรานั่งร้องไห้อยู่ในห้อง แม่แฟนตะโกนด่าเราอยู่หน้าห้องเลยค่ะ หลังจากเสียงแม่เงีบไปแล้ว แฟนเราเขาก็เดินเข้าห้องมา เขาเดินมากอดเราแน่นมาก เราทั้งสองร้องไห้ แฟนเราเขาพูดกับเราว่า เราจะสร้างบ้านของเรานะ ไม่ได้อยู่นี่หรอก เราจะมีทุกอย่างของเราเอง ให้รอเขานะ !
นึกว่าจะจบแต่ก็ไม่จบ แม่แฟนถามแฟนเราว่าแล้วจะไม่ไปเรียนแล้วใช่ไหม แฟนเราคงตอบตามที่ใจรู้สึกว่า ไม่อยากไปเลย แม่เขายิ่งโมโหค่ะ พูดต่อว่าแฟนจะไปอยู่กรุงเทพ? แคร์เขาขนาดนั้นหรอ เขาแคร์ไหม รักเขาเขารักตัวเองบ้างรึป่าวละะ ถ้ารักเขาจะไปกรุงเทพทำไหม คิดเอาเลยย !!!!!!!!! เราอึ้ง ทั้งชอค! น้ำตาที่ไหลท่วมหน้าค่อยๆจางลง เรารู้ตอนนั้นเลยว่าความพยายามที่เราพยามมาตลอด7ปีไม่ได้ทำให้แม่แฟนรู้สึกดีกับเราเลย ทำไมเขาถึงได้เกลียดเราขนาดนั้น พยายามจะแยกเราหลายครั้ง
แฟนเราร้องไห้ ตอนนั้นสงสารแฟนมาก แฟนเราเขาเป็นคนดีมากๆพ่อแม่อยากให้เขาทำอะไร เขาจะชอบหรือไม่ชอบเขาทำได้เขาก็ทำให้หมด เป็นคนที่แคร์ความรู้สึกของทุกคน เรารู้สึกโชคดีที่มีเขาเป็นแฟน แต่วันนี้แม่เขาพูดกับเราขนาดนี้เราคิดว่าไม่น่าจะไปด้วยกันต่อได้
ทำยังไงต่อไปดีค่ะ???
* ถอยดีไหม เลิกเลยดีกว่า ยังไงแม่แฟนก็ไม่ชอบเรา และนั่นก็แม่แฟนเรา แม่จะดีจะเลวยังไงนั่นก็แม่! อนาคตถ้าแม่เขาให้เลิก เขาก็คงเลิก ถ้าแบบแอบคบเราก็คงไม่มีความสุข
*เหมือนเราน่าสงสารที่โดนแบบนี้ แต่ทำไมเรารู้สึกสงสารแฟนเรามากกว่า นี่ก็แฟน นั่นก็แม่
*******ชีวิตจริงยิ่งกว่าในละครค่ะ ละครยังดีกว่าที่ยังมีตอนจบ แต่ชีวิตเราไม่รู้จะจบลงยังไง********
แบบนี้ควรพอหรือไปต่อดีค่ะ?
หลังจากเรารับรู้ว่าเขาจะไปเรียน เราสองคนได้คุยกันว่า งั้นเราจะไปทำงานรอเธออยู่ที่กรุงเทพ เราเหงาเราจะไปอยู่กับพี่สาวรอนะ รอเธออยู่ที่นั้น เขาก็โอเค เขาบอกว่างั้นสองเดือนก่อนเขาจะบิน เขาจะไปอยู่กรุงเทพกับเรานะ จะไปเจอกันตั้ง2ปีขอใช้เวลาอยู่กับแฟนให้มากที่สุด แฟนเป็นคนน่ารักมากค่ะ^^
หลังจากเราปรึกษากันในห้องแล้ว เขาก็เลยจะไปบอกแม่เขาว่าจะไปอยู่กรุงเทพกับเราก่อน แม่เขาโวยวายค่ะ แม่ถามว่าใครจะไปไหน แฟนบอกแม่ว่าเราจะไปทำงานกรุงเทพไปอยู่กับพี่สาว แม่แฟนก็ถามแฟนเราต่อว่า แล้วจะไปกับเขาไหมละ??? ***จุดเปลี่ยนของชีวิตเรามันอยู่ตรงคำตอบนี้ค่ะ หลังจากแม่ถามเเฟนว่าจะไปกับเราไหม แฟนเราตอบว่า ไปด้วยกัน
แม่แฟนโมโหมาก เราก็อึ้ง! แล้วแม่แฟนก็พูดว่า อยากไปก็ไปเลย บอกให้ช่วยงานที่บ้าน ไม่ต้องไปไหน หมดกับเราตั้งกี่แสนแล้ว อยากไปเรียนมอดังๆแพงๆก็ให้ไป อยากอยู่คอนโดหรูๆก็ให้อยู่ (ตรงนี้คืองงใจมากพูดเหมือนเราเกาะเขาตลอด) ค่าเทอมเราคือที่บ้านเราจ่าย ค่าห้องเราก็แชร์กันตลอด เรานิ่งค่ะ ช็อคมาก! ก็ยังไม่จบ แม่แฟนก็พูดต่อไปอีก ว่าเราเวลาแต่งตัวก็ชอบแต่ตัวโป๋เปือย ชอบแต่งตัวยั่วๆ มาอยู่บ้านมันก็ขี้เกียจ (เราอยู่บ้านเขาเราทำทุกอย่างค่ะ พ่อแม่เราสอนตลอดอยู่บ้านคนอื่นถ้าขี้เกียจเขาจะว่าเราได้) เราเคยพูดกับแฟนหลายครั้งก่อนหน้านี้ว่า เราทำทุกอย่างแล้วนะ ทำไมดูเหมือนแม่ไม่ชอบเรา แฟนเราบอกเราคิดไปเอง ไม่ใช่แค่นี้นะคะ ดูถูกเราอีกหลายอย่างมาก TT
เรานั่งร้องไห้อยู่ในห้อง แม่แฟนตะโกนด่าเราอยู่หน้าห้องเลยค่ะ หลังจากเสียงแม่เงีบไปแล้ว แฟนเราเขาก็เดินเข้าห้องมา เขาเดินมากอดเราแน่นมาก เราทั้งสองร้องไห้ แฟนเราเขาพูดกับเราว่า เราจะสร้างบ้านของเรานะ ไม่ได้อยู่นี่หรอก เราจะมีทุกอย่างของเราเอง ให้รอเขานะ !
นึกว่าจะจบแต่ก็ไม่จบ แม่แฟนถามแฟนเราว่าแล้วจะไม่ไปเรียนแล้วใช่ไหม แฟนเราคงตอบตามที่ใจรู้สึกว่า ไม่อยากไปเลย แม่เขายิ่งโมโหค่ะ พูดต่อว่าแฟนจะไปอยู่กรุงเทพ? แคร์เขาขนาดนั้นหรอ เขาแคร์ไหม รักเขาเขารักตัวเองบ้างรึป่าวละะ ถ้ารักเขาจะไปกรุงเทพทำไหม คิดเอาเลยย !!!!!!!!! เราอึ้ง ทั้งชอค! น้ำตาที่ไหลท่วมหน้าค่อยๆจางลง เรารู้ตอนนั้นเลยว่าความพยายามที่เราพยามมาตลอด7ปีไม่ได้ทำให้แม่แฟนรู้สึกดีกับเราเลย ทำไมเขาถึงได้เกลียดเราขนาดนั้น พยายามจะแยกเราหลายครั้ง
แฟนเราร้องไห้ ตอนนั้นสงสารแฟนมาก แฟนเราเขาเป็นคนดีมากๆพ่อแม่อยากให้เขาทำอะไร เขาจะชอบหรือไม่ชอบเขาทำได้เขาก็ทำให้หมด เป็นคนที่แคร์ความรู้สึกของทุกคน เรารู้สึกโชคดีที่มีเขาเป็นแฟน แต่วันนี้แม่เขาพูดกับเราขนาดนี้เราคิดว่าไม่น่าจะไปด้วยกันต่อได้
ทำยังไงต่อไปดีค่ะ???
* ถอยดีไหม เลิกเลยดีกว่า ยังไงแม่แฟนก็ไม่ชอบเรา และนั่นก็แม่แฟนเรา แม่จะดีจะเลวยังไงนั่นก็แม่! อนาคตถ้าแม่เขาให้เลิก เขาก็คงเลิก ถ้าแบบแอบคบเราก็คงไม่มีความสุข
*เหมือนเราน่าสงสารที่โดนแบบนี้ แต่ทำไมเรารู้สึกสงสารแฟนเรามากกว่า นี่ก็แฟน นั่นก็แม่
*******ชีวิตจริงยิ่งกว่าในละครค่ะ ละครยังดีกว่าที่ยังมีตอนจบ แต่ชีวิตเราไม่รู้จะจบลงยังไง********