นัดเดียว....เปลี่ยนชีวิต!!
สวัสดีค่ะ...
ก่อนอื่นเลยขออภัยแฟนๆที่ติดตามอลหม่านหลังม่านวันดีเดย์ที่ต้องหยุดเขียนไปสักระยะหนึ่ง
เพราะกว่าจะถึงมาสิบหกตอนนี่ก็ใช้เวลาทั้งฤดูหนาวเลยนะคะ แฟนคลับก็น่ารักเหลือเกินฝากการบ้านให้ชนิดว่าต้องดิ่งลึกลงไปในประวัติและข้อมูลประกอบที่ต้องไปหาในหนังสือจำนวนสิบๆเล่มที่ตั้งคอยอยู่บนโต๊ะ...ในยามฤดูหนาว อากาศอึมครึม ได้แต่นั่งๆนอนๆอยู่กับบ้านก็ไม่กระไร...เพราะมีเวลาเหลือเฟือ แต่พอเริ่มอากาศดีขึ้นมา ก็ต้องขอเวลาไป get a life เพราะกิจกรรมมีตามมาเป็นหางว่าว...เริ่มจาก
เมื่อต้นเดือนพฤษภาคม...เพื่อนโทรมาชวนให้ไปเล่นกอล์ฟอันเป็นการแข่งขันระหว่างชมรมอาวุโส (อายุห้าสิบอัฟ) ที่สนาม
Val Secret อันเป็นสนามที่ขึ้นชื่อว่าสวยงามสนามหนึ่งในแชมเปญ-อาร์เดนน์ และอยู่ค่อนข้างไกลจากเราไปประมาณ 60-70 กิโล
ดิฉันรีบตอบรับเพราะว่าโอกาสที่ติดสอยห้อยตามอย่างนี้ไม่ได้มาบ่อยๆ และอยากไปลองสนามใหม่ๆด้วย เรื่องแข่งเขิ่งอะไรนั่น ไม่ได้อยู่ในหัวเลย เพราะเรามันประเภท"ตามดูแห่" เขาเท่านั้น
เพราะดิฉันเป็นเพียงสมาชิกที่ไม่มีพันธะ คือ นึกจะเล่นก็เข้าไปลงชื่อ
อันว่าทีมแข่งนั้น คือ สมาคมของเราจะต้องมีการแข่งขันกับสมาคมของสนามกอล์ฟอื่นทุกวันพฤหัส (บางทีก็วันอังคาร) การแข่งขัน ตัดสินกันที่คะแนนรวมสูงสุดของท็อปแปดคน ของแต่ละฝั่ง
ทั้งคะแนนที่ไม่ได้รวมแต้มต่อ ที่เรียกว่า brut และ รวมแต้มต่อ เรียกว่า net แล้วเอามาเทียบกัน
ฝั่งไหนได้คะแนนมากกว่า คือ ชนะ...
การแข่งขันจึงมักจะอยู่ในความรับผิดชอบของกลุ่มที่มีแต้มต่อต่ำๆ และ เป็นกลุ่มที่รวมตัวกันเป็นทีม
เพื่อที่จะรักษา"หน้า" ของสนามเรา เพราะในการไปแข่งที่สนามอื่นพวกเขาต้องระวังให้มากกว่าปรกติ เนื่องจากเจ้าถิ่นมักจะได้เปรียบกว่าด้วย local knowledge...
ในการเล่นวันนั้น ก๊วนหนึ่งคือสี่คน คือ จากสนามเราสอง และจากสนามเจ้าถิ่นสอง ดิฉันเล่นได้ดีเกินคาด อาจเป็นเพราะเฮงกับการที่ไม่มีความกดดัน (ว่าต้องเล่นให้ชนะ) สนามสวย อากาศดี...และไม่เล่นเสี่ยง วางได้ก็วาง ระวังลูกสั้น และ ใช้เวลาดูแนวก่อนพัตต์
เล่นเสร็จก็เช็คแต้มระหว่างทีม เซ็นชื่อ ไปรวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน...
พอถึงเวลาของหวานและกาแฟ...คือการประกาศแต้ม...ที่เรียกเสียงฮือฮามาก เพราะ
ผู้ชนะที่หนึ่ง...ทำคะแนนสูงสุด...นำทีมแปดคนจากสนามเรา ด้วยคะแนน brut (ไม่รวมแต้มต่อ)
คือ ดิฉัน...คนที่ไม่ได้อยู่ในสายแข่งกะเขาเลย...นับว่าเป็นม้าที่มืดมาก
และในแต้ม net ดิฉันก็เป็นหนึ่งในแปดเช่นกัน เรียกว่า กวาดและโกยคะแนนมาโข
(กอล์ฟนัดนี้เอง...ที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปเยอะเลย...เยอะมากจนไม่มีเวลาเข้ามาทักทายแฟนๆอย่างเมื่อก่อนจริงๆ...ขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วยค่ะ)
ปฏิทินแม่บ้านปัจฉิมวัย....ในฝรั่งเศส!! ตอนยี่สิบเอ็ด
สวัสดีค่ะ...
ก่อนอื่นเลยขออภัยแฟนๆที่ติดตามอลหม่านหลังม่านวันดีเดย์ที่ต้องหยุดเขียนไปสักระยะหนึ่ง
เพราะกว่าจะถึงมาสิบหกตอนนี่ก็ใช้เวลาทั้งฤดูหนาวเลยนะคะ แฟนคลับก็น่ารักเหลือเกินฝากการบ้านให้ชนิดว่าต้องดิ่งลึกลงไปในประวัติและข้อมูลประกอบที่ต้องไปหาในหนังสือจำนวนสิบๆเล่มที่ตั้งคอยอยู่บนโต๊ะ...ในยามฤดูหนาว อากาศอึมครึม ได้แต่นั่งๆนอนๆอยู่กับบ้านก็ไม่กระไร...เพราะมีเวลาเหลือเฟือ แต่พอเริ่มอากาศดีขึ้นมา ก็ต้องขอเวลาไป get a life เพราะกิจกรรมมีตามมาเป็นหางว่าว...เริ่มจาก
เมื่อต้นเดือนพฤษภาคม...เพื่อนโทรมาชวนให้ไปเล่นกอล์ฟอันเป็นการแข่งขันระหว่างชมรมอาวุโส (อายุห้าสิบอัฟ) ที่สนาม
Val Secret อันเป็นสนามที่ขึ้นชื่อว่าสวยงามสนามหนึ่งในแชมเปญ-อาร์เดนน์ และอยู่ค่อนข้างไกลจากเราไปประมาณ 60-70 กิโล
ดิฉันรีบตอบรับเพราะว่าโอกาสที่ติดสอยห้อยตามอย่างนี้ไม่ได้มาบ่อยๆ และอยากไปลองสนามใหม่ๆด้วย เรื่องแข่งเขิ่งอะไรนั่น ไม่ได้อยู่ในหัวเลย เพราะเรามันประเภท"ตามดูแห่" เขาเท่านั้น
เพราะดิฉันเป็นเพียงสมาชิกที่ไม่มีพันธะ คือ นึกจะเล่นก็เข้าไปลงชื่อ
อันว่าทีมแข่งนั้น คือ สมาคมของเราจะต้องมีการแข่งขันกับสมาคมของสนามกอล์ฟอื่นทุกวันพฤหัส (บางทีก็วันอังคาร) การแข่งขัน ตัดสินกันที่คะแนนรวมสูงสุดของท็อปแปดคน ของแต่ละฝั่ง
ทั้งคะแนนที่ไม่ได้รวมแต้มต่อ ที่เรียกว่า brut และ รวมแต้มต่อ เรียกว่า net แล้วเอามาเทียบกัน
ฝั่งไหนได้คะแนนมากกว่า คือ ชนะ...
การแข่งขันจึงมักจะอยู่ในความรับผิดชอบของกลุ่มที่มีแต้มต่อต่ำๆ และ เป็นกลุ่มที่รวมตัวกันเป็นทีม
เพื่อที่จะรักษา"หน้า" ของสนามเรา เพราะในการไปแข่งที่สนามอื่นพวกเขาต้องระวังให้มากกว่าปรกติ เนื่องจากเจ้าถิ่นมักจะได้เปรียบกว่าด้วย local knowledge...
ในการเล่นวันนั้น ก๊วนหนึ่งคือสี่คน คือ จากสนามเราสอง และจากสนามเจ้าถิ่นสอง ดิฉันเล่นได้ดีเกินคาด อาจเป็นเพราะเฮงกับการที่ไม่มีความกดดัน (ว่าต้องเล่นให้ชนะ) สนามสวย อากาศดี...และไม่เล่นเสี่ยง วางได้ก็วาง ระวังลูกสั้น และ ใช้เวลาดูแนวก่อนพัตต์
เล่นเสร็จก็เช็คแต้มระหว่างทีม เซ็นชื่อ ไปรวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน...
พอถึงเวลาของหวานและกาแฟ...คือการประกาศแต้ม...ที่เรียกเสียงฮือฮามาก เพราะ
ผู้ชนะที่หนึ่ง...ทำคะแนนสูงสุด...นำทีมแปดคนจากสนามเรา ด้วยคะแนน brut (ไม่รวมแต้มต่อ)
คือ ดิฉัน...คนที่ไม่ได้อยู่ในสายแข่งกะเขาเลย...นับว่าเป็นม้าที่มืดมาก
และในแต้ม net ดิฉันก็เป็นหนึ่งในแปดเช่นกัน เรียกว่า กวาดและโกยคะแนนมาโข
(กอล์ฟนัดนี้เอง...ที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปเยอะเลย...เยอะมากจนไม่มีเวลาเข้ามาทักทายแฟนๆอย่างเมื่อก่อนจริงๆ...ขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วยค่ะ)