side by side แค่เอาออทิสติกของพี่ยิมเป็นจุดขาย แต่ความจริงนี่คือซีรีย์ครอบครัวที่สะท้อนชีวิตจิตใจของเด็กออทิสติกและคนที่ต้องคอยดูแลเด็กออทิสติกได้ดีมาก นานๆเราจะเจอซีรีย์ที่เราโกรธใครไม่ลง และเอาใจช่วยทุกตัวละครขนาดนี้
ที่ชอบที่สุดหลังจากดูมา 2 EP คือความลึกของตัวละครที่มีความเป็นมนุษย์มากๆ ตอนดูทีเซอร์เราว่ายังไงเราก็เสียน้ำตาให้พี่ยิมแน่นอน แต่พอถึงวันฉายจริง เรากลับเอาใจช่วยโด่งมากๆ เราชอบคาแรกเตอร์นี้มากเลยค่ะ เราขอชมใครก็ตามที่มีส่วนในการครีเอ็ทคาแรกเตอร์นี้ขึ้นมา โดยเฉพาะ ผกก
เราชอบทุกรีแอ็คของตัวละครตัวนี้เลย โดยเฉพาะเวลาพี่ยิมอาละวาด โด่งไม่เคยเก็บอาการเลยว่าเหนื่อยใจ รำคาญ ปวดกบาล แต่ในขณะเดียวการกระทำทุกอย่างที่โด่งทำก็บอกชัดมากว่าโด่งโคตรจะรักพี่ยิม เป็นความผูกพันของพี่น้องที่โตมาด้วยกัน ชอบซีนผูกเชือกรองเท้ามาก น่ารักสุดพลัง
ชอบความละเอียดอ่อนตรงนี้มากเลยค่ะ คือบทและเหตุการณ์มันทำให้สัมผัสความซับซ้อนในใจตัวละครได้หมด คนเราก็อย่างนี้ มีรัก มีรำคาญกันบ้างในบางมุม เป็นธรรมดาของคนที่อยู่ร่วมกัน
พอ EP2 มาเจอปมว่าโด่งอยากจะลองแยกไปเล่นเดียว เราก็ยิ่งสงสารโด่ง คือรู้อยู่แล้วว่าแม่แตงจะตอบอย่างนี้แหละ คือไม่ให้ไปเพราะสงสารพี่ยิม
คือเข้าใจทุกคนเลย สงสารโด่งที่ร้องไห้ออกมา ตอนมองคำว่าพี่ยิมรักน้องโด่งบนหน้าเค้ก รักพี่ก็รัก แต่ก็อยากทำเพื่อตัวเองเหมือนกัน
ชอบที่ซีรีย์หยอดฉากพี่ยิมขอฟังเพลง แล้วน้องโด่งขอไม่ฟังเพลงพี้เบิร์ด แต่สุดท้ายก็ต้องยอมพี่อยู่ดี ขออะไรไปก็ไม่เคยได้ มันสะท้อนความสัมพันธ์ภายในครอบครัวนี้ได้ชัดมาก ว่าโด่งอยู่ในจุดที่ต้องยอมตลอด ได้เหมือนกันแหละ แต่พี่ยิมได้ก่อนเสมอ
น้องสกายก็เล่นได้ดีเชียว เป็นโด่งที่เราเอ็นดูและเอาใจช่วย ชอบเวลาทำหน้ามุ่ยแล้วเคี้ยวแก้มตุ่ย 555 พูดชัดขึ้นกว่าตอนเล่น HL แล้วนะ ดูแล้วเชื่อว่านี่คือโด่งจริงๆ
(แต่ฉากที่เล่นกับพี่สู่ขวัญ ตอนแม่บอกว่าไม่ให้ไป คิดว่าน้องสกายยังใส่ได้อีก อีกนิดนึง ฉากนี้พี่สู่ขวัญเอาไปกิน น้ำตามาเป็นเม็ด ฟังแล้วใจจะสลายตามแม่แตง)
ชอบคาแรกเตอร์แม่แตงมากด้วย แม้แม่จะตามใจพี่ยิมมากกว่า แต่ก็รักโด่งมาก แอบคิดถึงพ่อแม่ตัวเอง คือเรารู้ว่าท่านรักลูกทุกคนแหละ แต่วิธีการแสดงออกต่างกัน เพราะมองว่าลูกอ่อนแอ แข็งแกร่งไม่เท่ากัน (ซึ่งมันก็ส่งผลต่อใจเด็กแต่ละคนต่างกันไปด้วย)
สรุปก็คือชอบตัวละครในเรื่องนี้ทุกตัวเลยค่ะ แม่ตั้ม ปู่หนุ่ม น้องหน่อยเราก็ชอบ ทุกคนคาแรกเตอร์ชัดมาก นักแสดงเล่นดีทุกคนด้วย (น้องต่อรอเข้าชิงนำชายได้เลย ได้ไม่ได้ไม่รู้แหละ แต่มีชื่อเข้าชิงแน่ๆ)
คิดออกอยู่คำเดียวตอนนี้สำหรับ side by side คือกลมกล่อมและกลมกลืน สิ่งละอันพันละน้อยในเรื่องดูลึกและมีชั้นเชิง ทั้งการให้ความรู้เรื่องกติกาแบตแบบกำลังดี จับเอาความรู้เล็กๆมาเป็นปมขัดแย้ง ให้เรื่องมันขับเคลื่อนไป (พี่ยิมทะเลาะกับน้องๆผู้หญิงว่าใครชนะ) การเลือกใช้ซาวน์ โทนสี และที่ขอชมอีกอย่างคือการไทด์อินสินค้า ดูไม่ยัดเยียดและไม่เบรกอารมณ์จนเกินไป กลืนไปกับเรื่องเลยเนียนๆ (ยิ้มได้ทั้งสปอนเซอร์และคนดู 555)
ผกก เก่งมากเรื่องความกลมกล่อม ถ้าเปรียบเป็นครีมหน้าเค้กนี่คือตีทุกอย่างที่ใส่เข้ามาจนเนียนเป็นเนื้อเดียวกันจริงๆ
คิดว่าถ้าไม่มีอะไรพลิกโผ (ในอีก 6 ep) Side by Side น่าจะเป็นงานอีกชิ้นของ gdh (นาดาว) ที่เราชอบที่สุดอีกเรื่องนึงเลยค่ะ
<Side By Side> ชอบการตีความตัวละครโด่งมาก ประทับใจในความเป็นมนุษย์แท้ๆของตัวละคร
ที่ชอบที่สุดหลังจากดูมา 2 EP คือความลึกของตัวละครที่มีความเป็นมนุษย์มากๆ ตอนดูทีเซอร์เราว่ายังไงเราก็เสียน้ำตาให้พี่ยิมแน่นอน แต่พอถึงวันฉายจริง เรากลับเอาใจช่วยโด่งมากๆ เราชอบคาแรกเตอร์นี้มากเลยค่ะ เราขอชมใครก็ตามที่มีส่วนในการครีเอ็ทคาแรกเตอร์นี้ขึ้นมา โดยเฉพาะ ผกก
เราชอบทุกรีแอ็คของตัวละครตัวนี้เลย โดยเฉพาะเวลาพี่ยิมอาละวาด โด่งไม่เคยเก็บอาการเลยว่าเหนื่อยใจ รำคาญ ปวดกบาล แต่ในขณะเดียวการกระทำทุกอย่างที่โด่งทำก็บอกชัดมากว่าโด่งโคตรจะรักพี่ยิม เป็นความผูกพันของพี่น้องที่โตมาด้วยกัน ชอบซีนผูกเชือกรองเท้ามาก น่ารักสุดพลัง
ชอบความละเอียดอ่อนตรงนี้มากเลยค่ะ คือบทและเหตุการณ์มันทำให้สัมผัสความซับซ้อนในใจตัวละครได้หมด คนเราก็อย่างนี้ มีรัก มีรำคาญกันบ้างในบางมุม เป็นธรรมดาของคนที่อยู่ร่วมกัน
พอ EP2 มาเจอปมว่าโด่งอยากจะลองแยกไปเล่นเดียว เราก็ยิ่งสงสารโด่ง คือรู้อยู่แล้วว่าแม่แตงจะตอบอย่างนี้แหละ คือไม่ให้ไปเพราะสงสารพี่ยิม
คือเข้าใจทุกคนเลย สงสารโด่งที่ร้องไห้ออกมา ตอนมองคำว่าพี่ยิมรักน้องโด่งบนหน้าเค้ก รักพี่ก็รัก แต่ก็อยากทำเพื่อตัวเองเหมือนกัน
ชอบที่ซีรีย์หยอดฉากพี่ยิมขอฟังเพลง แล้วน้องโด่งขอไม่ฟังเพลงพี้เบิร์ด แต่สุดท้ายก็ต้องยอมพี่อยู่ดี ขออะไรไปก็ไม่เคยได้ มันสะท้อนความสัมพันธ์ภายในครอบครัวนี้ได้ชัดมาก ว่าโด่งอยู่ในจุดที่ต้องยอมตลอด ได้เหมือนกันแหละ แต่พี่ยิมได้ก่อนเสมอ
น้องสกายก็เล่นได้ดีเชียว เป็นโด่งที่เราเอ็นดูและเอาใจช่วย ชอบเวลาทำหน้ามุ่ยแล้วเคี้ยวแก้มตุ่ย 555 พูดชัดขึ้นกว่าตอนเล่น HL แล้วนะ ดูแล้วเชื่อว่านี่คือโด่งจริงๆ
(แต่ฉากที่เล่นกับพี่สู่ขวัญ ตอนแม่บอกว่าไม่ให้ไป คิดว่าน้องสกายยังใส่ได้อีก อีกนิดนึง ฉากนี้พี่สู่ขวัญเอาไปกิน น้ำตามาเป็นเม็ด ฟังแล้วใจจะสลายตามแม่แตง)
ชอบคาแรกเตอร์แม่แตงมากด้วย แม้แม่จะตามใจพี่ยิมมากกว่า แต่ก็รักโด่งมาก แอบคิดถึงพ่อแม่ตัวเอง คือเรารู้ว่าท่านรักลูกทุกคนแหละ แต่วิธีการแสดงออกต่างกัน เพราะมองว่าลูกอ่อนแอ แข็งแกร่งไม่เท่ากัน (ซึ่งมันก็ส่งผลต่อใจเด็กแต่ละคนต่างกันไปด้วย)
สรุปก็คือชอบตัวละครในเรื่องนี้ทุกตัวเลยค่ะ แม่ตั้ม ปู่หนุ่ม น้องหน่อยเราก็ชอบ ทุกคนคาแรกเตอร์ชัดมาก นักแสดงเล่นดีทุกคนด้วย (น้องต่อรอเข้าชิงนำชายได้เลย ได้ไม่ได้ไม่รู้แหละ แต่มีชื่อเข้าชิงแน่ๆ)
คิดออกอยู่คำเดียวตอนนี้สำหรับ side by side คือกลมกล่อมและกลมกลืน สิ่งละอันพันละน้อยในเรื่องดูลึกและมีชั้นเชิง ทั้งการให้ความรู้เรื่องกติกาแบตแบบกำลังดี จับเอาความรู้เล็กๆมาเป็นปมขัดแย้ง ให้เรื่องมันขับเคลื่อนไป (พี่ยิมทะเลาะกับน้องๆผู้หญิงว่าใครชนะ) การเลือกใช้ซาวน์ โทนสี และที่ขอชมอีกอย่างคือการไทด์อินสินค้า ดูไม่ยัดเยียดและไม่เบรกอารมณ์จนเกินไป กลืนไปกับเรื่องเลยเนียนๆ (ยิ้มได้ทั้งสปอนเซอร์และคนดู 555)
ผกก เก่งมากเรื่องความกลมกล่อม ถ้าเปรียบเป็นครีมหน้าเค้กนี่คือตีทุกอย่างที่ใส่เข้ามาจนเนียนเป็นเนื้อเดียวกันจริงๆ
คิดว่าถ้าไม่มีอะไรพลิกโผ (ในอีก 6 ep) Side by Side น่าจะเป็นงานอีกชิ้นของ gdh (นาดาว) ที่เราชอบที่สุดอีกเรื่องนึงเลยค่ะ