เริ่มแรก จขกทจะเล่าถึงลูกพี่ลูกน้องที่เจอมา  ตั้งแต่จำความได้ ตอนเด็กๆอาศัยกับครอบครัวของป้า ถูกญาติที่เป็นลูกของป้าใช้กำลัง(ตี)แบบแรงมากๆ
เพื่อเป็นการสั่งสอน ถ้าเกิดว่าท่องเอบีซีไม่ได้ ตอนนั้นอยู่อนุบาล2 ช่วงนั้นกลัวมากๆทำไมต้องตีขนาดนั้น ตั้งท่าแล้วง้างมือแบบตั้งใจทำมาก
พอจขกทโตขึ้น พอนึกแล้วกับเด็กอนุบาลจำเป็นต้องขนาดนี้? หลังจากที่จขกทย้ายไปต่างจังหวัดทุกปีจะมีวันรวมญาติแล้วก็ต้องมาเจอกับลูกพี่ลูกน้องคนนี้อีก ขออนุญาตตั้งนามสมมุตินะคะชื่อพี่บี พี่บีเป็นผช.เค้าเป็นคนชอบออกคำสั่ง หรือเผด็จการนั่นเองค่ะ ทุกครั้งที่ใครมีเรื่องหรือหาเหตุผลมาเถียงพี่บีได้เค้าจะชอบขึ้นเสียงใส่ แล้วบอกว่ากูเป็นพี่ ก็ต้องเชื่อฟัง พี่เค้าจะมีคำคมอุดมคติมากมาย ทุกสเตตัสจะสอนนู่นี่นั่นเอาง่ายๆคือพยายามสร้างภาพให้ตัวเองดูดี แต่ที่ทุกคนเห็นมันขัดแย้งกันหมดเลย พี่บีมีนิสัยชอบกดคนอื่นให้ต่ำ ชอบใช้คำพูดดูถูกดูแคลน จนหลายๆคนในเครือญาติเอือมกับนิสัยพี่บี แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ล่าสุดที่จขกทเจอมา ก็คือ เราจะไปเอาของที่อยู่กับพี่บี เราโทรถามพี่บีว่า พี่บีจะให้เราไปเอาของตอนไหน เค้าก็ถามเราว่าจะมาเอาตอนไหน ตอนแรกเราบอกว่าเราจะไปเอาของเช้าของอีกวันพี่บีโอเคมั้ยแต่ว่าจะเข้าไปเอาตอนเช้าๆ เพราะเราต้องใช้ค่อนข้างด่วน เค้าบอกเราว่า งั้นเดี๋ยวฝากให้แฟนพี่เค้า ให้เค้าเอาของให้นะไปเอาของแถวๆที่ทำงานแฟนพี่เค้าที่อยู่ในย่านรถติดแห่งนึง เราก็ถามกลับไปว่าให้ไปรับของกี่โมง เค้าบอก11โมงมั้ง แล้วแต่แฟนเค้าตื่นไปทำงาน ก็คิดในใจ เอ้าแล้วแต่ไม่ได้นะ รีบใช้ของสำคัญ ก็เลยจะเปลี่ยนไปเอาของที่บ้านแฟนเค้าแทน พี่บีก็บอกว่ามันใช่หน้าที่ที่เค้าต้องตื่นมาเอาของให้เราแต่เช้ารึเปล่า กูก็เอ้า แล้วจะให้เอาไง โอเค ไม่อยากรบกวนวุ่นวายกะเค้ามากเลยเปลี่ยนเป็นวันนี้เลยละกัน พี่เค้าก็โอเค เราไปบ้านพี่เค้าแถวๆอชท.โดยนั่งรถเมย์จากปธุมไป ก็โทรถามทางเรื่อยๆ พอมาถึงก็ถามพี่เค้าว่า พี่เค้าอยู่ไหนแล้ว เค้าเลี่ยงไม่ตอบเรา เค้าบอกให้เรารอเค้า ให้เราเดินเล่นที่อชท.ไปก่อน รอได้เกือบ3ชม.ตอนนั้น3ทุ่มแล้ว เรากลัวรถหมดก็เลยพยายามถามว่าอยู่ไหนแล้ว เค้าบอกเค้ายังไม่ถึง ก็รอ จนสามทุ่มครึ่ง ใจไม่ดีละกลัวรถจะหมดกลับปธุมไม่ได้เพราะไกลมาก พยายามโทรติดต่อไม่รับสาย ก็ปรึกษาแฟนว่าจะทำยังไงดีก็เลยช่วยกันโทรไปหาแฟนเค้า แฟนเค้าบอกว่ายังไม่ถึง ก็งงไหนบอกว่าบ้านใกล้ไงแปปเดียวก็น่าจะถึงป่าววะ รออีกหน่อยก็ได้วะ รอไปซักพักมันเริ่มไม่โอเคละ กูรออีกกูตกรถแน่ๆเลยโทรไปหาแฟนพี่เค้าอีกครั้งพี่เค้ากดตัดสายเราแล้วปิดเครื่องเลย ตอนนั้นแบบเอาไงวะ โกรธก้โกรธ เลยโทรไปหาแม่เล่าให้แม่ฟัง แม่เป็นห่วงเรามากบอกให้เรากลับเลยห้ามนั่งแท็กกลับคนเดียว บ่นเป็นชุดเลย เราก็ตัดสินใจด้วยกลัวรถหมดจะไม่เอาของละ ยังไงค่อยไปต่อรองกับทางนู้นทีหลัง ก็ลองโทรไปเบอร์พี่บี ปรากฎว่ารอบนี้รับ เราก็บอกด้วยน้ำเสียงเคืองๆว่าพี่บีอยู่ไหนแล้ว เค้าบอกเราอยู่บ้านพี่ที่ปรึกษาเค้า อีก20นาทีถึง เราก็แบบเอ้าไหนไม่บอกว่ามีธุระล่ะ ให้เรารอแบบนี้ทำไม เราบอกเค้าไปแล้วว่าเรามารถเมย์ไม่มีรถกลับ ทำไมไม่บอกว่าไปธุระไม่ว่างเอาของให้ เราก็เลยบอกเค้าว่าไม่เอาของแล้วเราจะกลับแล้วแม่ให้กลับเดี๋ยวไม่มีรถ เค้าก็บอกเราว่า จุดประสงค์คือจะมาทำอะไร ก็ต้องทำให้เสร็จสิ จะมาเอาของไม่ใช่หรอ เราก็บอกว่าไม่เป็นไรถ้ายังไม่มาก็ไม่เอาแล้ว เค้าก็บอกให้เรารอให้ได้ เดี๋ยวเค้าออกค่าแท็กให้200(จากอชทไปปธุมนะบ้าป่าวววโคตรไม่ได้อะไร)เป็นพันอะนั่งแท็ก พูดเลย ก็เลยโทรไประบายกับแม่ แม่ก็โทรไปว่าพี่เค้าว่าทำไมให้น้องกลับดึก น้องเป็นผญนะแม่เป็นห่วงให้ตายก็ไม่ให้นั่งแท็กกลับต้องไปส่งน้อง แล้วก็วางสาย ปรากฏพี่แกมาถึงตอน5ทุ่มจ้า แล้วก็โยนของให้ ตอนนั้นโกรธจริงเสียงสั่นมากได้แต่กัดปากเงียบๆไม่อยากพูดอะไร จนถึงปธุม เราได้แต่สงสัยนะว่าคำคมที่เค้าอ่านที่แชร์มา มีอันไหนที่พี่เค้าใจมันจริงๆบ้างมั้ยคะ หรือพี่กำลังฉาบกวีเหล่านั้นใส่สันดานพี่เอง