เรื่องของเราอาจจะดูงี่เง่า สำหรับใครบางคน แต่ก็อยากรับฟังคนที่มีปัญหาคล้ายๆ เรา
คือว่า เราก็อายุ ขึ้นหลักสี่ ไม่นานนี่ ก็มีชีวิตเป็นโสดหลังจากเลิกกับแฟนคนสุดท้าย เกือบสิบปี จนมาจนแฟนคนปัจจุบัน พี่เขาอายุมากกว่าเรา 6 ปี คนกับมาจะ 2 ปีแล้ว แต่ตลอดเวลาที่คบกันมา ไม่เหมือนคู่รักอื่นๆ ที่เพิ่งเริ่มต้น เพราะไม่มีการไปเที่ยวไหนกัน ไม่ได้เจอกันบ่อยๆ คือพี่เขาเป็นช่างซ่อมเครื่องจักรอุตสาหกรรม ช่วงวันหยุดยาว เช่นปีใหม่ สงกรานต์ เขาต้องทำงาน ซ่อมบำรุงเครื่องจักร ช่วงเวลาปกติ ก็ทำงาน เหมือนกัน ทำงานแบบไม่มีวันหยุดเลย จะบอกแต่ว่า ไว้พี่ว่างแล้วจะพาไปเที่ยวกันนะ แต่เกือบสองปีที่ผ่านมาไม่เคยมีคำว่าว่างเลย ขนาดเวลาเจอกัน ก็เดือน หรือสองเดือน เจอกัน 3 ชม กินข้าว หรือ มารับกินข้าว แล้วก็มีอะไรกัน แต่คือ สอง - สามเดือนถึงจะเจอกันครั้ง ด้วยเวลาแค่นั่น แต่ก็มีคุยกันทุกวันไม่เคยขาด บางวันก็หลายครั้ง ครั้งละ สิบนาที ถึงครึ่งชม. ถ้าทะเลาะกันเรื่องเวลา ก็จะเกือบชม. และถ้าช่วงไหนพี่เขาเครียด ก็จะบอกว่า พี่ขอปิดสวิต ไปถือศีล 3 วัน ทำจิตใจให้สงบ แล้วพอกลับมา ก็เหมือนเดิม งานยุ่ง ไม่มีเวลาให้เลย ลืมบอกไป พี่เขาต้องรับผิดชอบงานทุกอย่างคนเดียวในบริษัท เพราะเจ้าของบริษัทเขาไม่ค่อยคล่อง เจ้าของบริษัทเป็นรุ่นพี่ที่มาเปิดบริษัท แต่ไม่ถนัดงานช่าง พี่เขาต้องทำตั้งแต่ หาลุกค้า คิดราคา ไปรับเครื่องจักรมาซ่อม วิ่งหาอะไหล่ ซ่อมเองประกอบการงาน โดยมีลูกน้องช่วง 4-5 คน บ่อยครั้งที่ต้องวิ่งไปรับงานถึงต่างจังหวัดดึกดื่น บางครั้งลูกค้าก็โทรตามดึก ก็ต้องวิ่งไปซ่อม เขาก็จะบอกแต่ว่า งานเซอร์วิส ก็แบบนี้ แต่มันคือการทำงานแบบไม่มีเวลาของตัวเองเลย เป็นแบบนี้มาตลอด จนบางครั้งก็มีว่าๆ ไป ก็จะมีการหาเวลาให้ แต่หาเวลาให้คือมารับไปกินข้าว แล้วก็จบที่มีอะไรกัน แต่จะแบบ 2-3 เดือนเจอกันครั้ง ทั้งที่อยู่ไม่ไกลกันเลย ถ้าช่วงไหนเขาเครียดแล้วพักหายเงียบ พอกลับมาทำงาน ก็จะยุ่งมากกว่าเก่า เพราะเวลาเขาไม่อยู่ ก็จะไม่มีคนทำงาน ทำแบบเรื่อยๆ ไม่รีบ แต่งานมันรีบ เพราะลูกค้ารอ
ช่วงนี้ ก็เป็นอีกแล้ว คือ เครียดอีกแล้ว แล้วก็เหมือนเดิม ก็มีทักไลน์ตอนเช้า คุยกันนิดหน่อย ตอนกลางวัน พอกลางคืน ก็เงียบ ปิดเครื่อง เงียบ เพราะไม่อยากรับรู้อะไร บอกเครียดเรื่องงาน เรื่องพี่น้อง จะเป็นแบบนี้บ่อย ก็เลยสงสัยว่า แล้วเราคืออะไร เครียดเรื่องอื่นๆ เราก็โดนไปด้วย คือ ไว้พี่จะติดต่อนะ พี่เครียดไม่มีอารมณ์ เวลาจะเจอกันที่ ก็จะบอกว่า ไว้พี่ว่างก่อนนะ ช่วงนี้เครียดไม่มีอารมณ์เจอกัน
ตอนนี้คือว่า กำลังคิดว่า กลับไปเป็นโสดเหมือนเดิม ดีกว่า ก็ทุกวันนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเป็นโสด เพราะ ก็ยังไปดูหนังคนเดียว ทำอะไรหลายๆ อย่างคนเดียว
และก็ยังเหงาเหมือนเดิม มีแฟนก็เหงาเหมือนเดิม เป็นโสดก็เหงาเหมือนเดิม ก็เลยคิดว่า มีแฟนแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับตอนเป็นโสด
เคยมีแฟน ก็ไม่ใช่คนติดแฟน แต่เราก็จะมีเวลาให้กันสม่ำเสมอ จัดสรรเวลาให้กันได้ (ที่เลิกกับแฟนคนก่อนเพราะเขาเจ้าชู้) แต่กับพี่คนนี้ ไม่เคยมีคำว่าจัดสรรเวลา มีแต่ว่า ไว้พี่ว่างก่อน พี่เหนื่อย พี่อยากพัก เคยชวนไปพักสมอง ตอนเขาเครียดมากๆ เช่นไปทะเลา ไปภูเขา ให้เขาห่างจากงาน จะได้ไม่เครียด เขาก็ว่า ไว้ว่างก่อน แต่ก็ไม่เคยเห็นว่าง
คนที่มีแฟนวัยนี้ เจอแบบนี้มั้ยคะ คือ บอกก่อนว่า เราไม่ได้อยู่บ้านเดียวกัน เพราะเรายังอยู่กับพ่อกับแม่ ถึงแม้อายุเท่านี้ ก็ยังเหมือนคนสมัยก่อน ที่จะไม่ยอมไปอยู่กับแฟน ทำให้พ่อแม่เสียใจ (อายุเลขสี่ แล้วแต่ยังดูเหมือนเด็กเน้อ) แต่เราก็มีความสุขที่จะอยู่กับพ่อกับแม่แบบนี้นะ คงหัวโบราณนิดๆ
เล่ามาจนหาประเด็นไม่ได้ คือว่า เราจะทนต่อไปดีมั้ย ถ้าเจอคนที่เครียดเป็นช่วงๆ แบบนี้ แล้วเงียบหายไปแบบนี้ ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน หรือเป็นผู้ชายวัยนี้เขาเป็นกัน หรือจะเป็นเฉพาะบุคคล ก็รักพี่เขานะ เพราะ ความเจ้าชู้ไม่มีเลย เป็นคนบ้างานก็ว่าได้ แต่บางครั้งมันก็เกินไปนะ
ใครที่มีสถานะการณ์แบบเรา ทำยังไงกันคะ
จะกลับไปเป็นโสดเหมือนเดิมดี หรือว่า จะทนมีคู่แบบนี้
คือว่า เราก็อายุ ขึ้นหลักสี่ ไม่นานนี่ ก็มีชีวิตเป็นโสดหลังจากเลิกกับแฟนคนสุดท้าย เกือบสิบปี จนมาจนแฟนคนปัจจุบัน พี่เขาอายุมากกว่าเรา 6 ปี คนกับมาจะ 2 ปีแล้ว แต่ตลอดเวลาที่คบกันมา ไม่เหมือนคู่รักอื่นๆ ที่เพิ่งเริ่มต้น เพราะไม่มีการไปเที่ยวไหนกัน ไม่ได้เจอกันบ่อยๆ คือพี่เขาเป็นช่างซ่อมเครื่องจักรอุตสาหกรรม ช่วงวันหยุดยาว เช่นปีใหม่ สงกรานต์ เขาต้องทำงาน ซ่อมบำรุงเครื่องจักร ช่วงเวลาปกติ ก็ทำงาน เหมือนกัน ทำงานแบบไม่มีวันหยุดเลย จะบอกแต่ว่า ไว้พี่ว่างแล้วจะพาไปเที่ยวกันนะ แต่เกือบสองปีที่ผ่านมาไม่เคยมีคำว่าว่างเลย ขนาดเวลาเจอกัน ก็เดือน หรือสองเดือน เจอกัน 3 ชม กินข้าว หรือ มารับกินข้าว แล้วก็มีอะไรกัน แต่คือ สอง - สามเดือนถึงจะเจอกันครั้ง ด้วยเวลาแค่นั่น แต่ก็มีคุยกันทุกวันไม่เคยขาด บางวันก็หลายครั้ง ครั้งละ สิบนาที ถึงครึ่งชม. ถ้าทะเลาะกันเรื่องเวลา ก็จะเกือบชม. และถ้าช่วงไหนพี่เขาเครียด ก็จะบอกว่า พี่ขอปิดสวิต ไปถือศีล 3 วัน ทำจิตใจให้สงบ แล้วพอกลับมา ก็เหมือนเดิม งานยุ่ง ไม่มีเวลาให้เลย ลืมบอกไป พี่เขาต้องรับผิดชอบงานทุกอย่างคนเดียวในบริษัท เพราะเจ้าของบริษัทเขาไม่ค่อยคล่อง เจ้าของบริษัทเป็นรุ่นพี่ที่มาเปิดบริษัท แต่ไม่ถนัดงานช่าง พี่เขาต้องทำตั้งแต่ หาลุกค้า คิดราคา ไปรับเครื่องจักรมาซ่อม วิ่งหาอะไหล่ ซ่อมเองประกอบการงาน โดยมีลูกน้องช่วง 4-5 คน บ่อยครั้งที่ต้องวิ่งไปรับงานถึงต่างจังหวัดดึกดื่น บางครั้งลูกค้าก็โทรตามดึก ก็ต้องวิ่งไปซ่อม เขาก็จะบอกแต่ว่า งานเซอร์วิส ก็แบบนี้ แต่มันคือการทำงานแบบไม่มีเวลาของตัวเองเลย เป็นแบบนี้มาตลอด จนบางครั้งก็มีว่าๆ ไป ก็จะมีการหาเวลาให้ แต่หาเวลาให้คือมารับไปกินข้าว แล้วก็จบที่มีอะไรกัน แต่จะแบบ 2-3 เดือนเจอกันครั้ง ทั้งที่อยู่ไม่ไกลกันเลย ถ้าช่วงไหนเขาเครียดแล้วพักหายเงียบ พอกลับมาทำงาน ก็จะยุ่งมากกว่าเก่า เพราะเวลาเขาไม่อยู่ ก็จะไม่มีคนทำงาน ทำแบบเรื่อยๆ ไม่รีบ แต่งานมันรีบ เพราะลูกค้ารอ
ช่วงนี้ ก็เป็นอีกแล้ว คือ เครียดอีกแล้ว แล้วก็เหมือนเดิม ก็มีทักไลน์ตอนเช้า คุยกันนิดหน่อย ตอนกลางวัน พอกลางคืน ก็เงียบ ปิดเครื่อง เงียบ เพราะไม่อยากรับรู้อะไร บอกเครียดเรื่องงาน เรื่องพี่น้อง จะเป็นแบบนี้บ่อย ก็เลยสงสัยว่า แล้วเราคืออะไร เครียดเรื่องอื่นๆ เราก็โดนไปด้วย คือ ไว้พี่จะติดต่อนะ พี่เครียดไม่มีอารมณ์ เวลาจะเจอกันที่ ก็จะบอกว่า ไว้พี่ว่างก่อนนะ ช่วงนี้เครียดไม่มีอารมณ์เจอกัน
ตอนนี้คือว่า กำลังคิดว่า กลับไปเป็นโสดเหมือนเดิม ดีกว่า ก็ทุกวันนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเป็นโสด เพราะ ก็ยังไปดูหนังคนเดียว ทำอะไรหลายๆ อย่างคนเดียว
และก็ยังเหงาเหมือนเดิม มีแฟนก็เหงาเหมือนเดิม เป็นโสดก็เหงาเหมือนเดิม ก็เลยคิดว่า มีแฟนแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับตอนเป็นโสด
เคยมีแฟน ก็ไม่ใช่คนติดแฟน แต่เราก็จะมีเวลาให้กันสม่ำเสมอ จัดสรรเวลาให้กันได้ (ที่เลิกกับแฟนคนก่อนเพราะเขาเจ้าชู้) แต่กับพี่คนนี้ ไม่เคยมีคำว่าจัดสรรเวลา มีแต่ว่า ไว้พี่ว่างก่อน พี่เหนื่อย พี่อยากพัก เคยชวนไปพักสมอง ตอนเขาเครียดมากๆ เช่นไปทะเลา ไปภูเขา ให้เขาห่างจากงาน จะได้ไม่เครียด เขาก็ว่า ไว้ว่างก่อน แต่ก็ไม่เคยเห็นว่าง
คนที่มีแฟนวัยนี้ เจอแบบนี้มั้ยคะ คือ บอกก่อนว่า เราไม่ได้อยู่บ้านเดียวกัน เพราะเรายังอยู่กับพ่อกับแม่ ถึงแม้อายุเท่านี้ ก็ยังเหมือนคนสมัยก่อน ที่จะไม่ยอมไปอยู่กับแฟน ทำให้พ่อแม่เสียใจ (อายุเลขสี่ แล้วแต่ยังดูเหมือนเด็กเน้อ) แต่เราก็มีความสุขที่จะอยู่กับพ่อกับแม่แบบนี้นะ คงหัวโบราณนิดๆ
เล่ามาจนหาประเด็นไม่ได้ คือว่า เราจะทนต่อไปดีมั้ย ถ้าเจอคนที่เครียดเป็นช่วงๆ แบบนี้ แล้วเงียบหายไปแบบนี้ ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน หรือเป็นผู้ชายวัยนี้เขาเป็นกัน หรือจะเป็นเฉพาะบุคคล ก็รักพี่เขานะ เพราะ ความเจ้าชู้ไม่มีเลย เป็นคนบ้างานก็ว่าได้ แต่บางครั้งมันก็เกินไปนะ
ใครที่มีสถานะการณ์แบบเรา ทำยังไงกันคะ