สวัสดีครับ ชาวพันทิปทุกคน วันนี้ผมก็มีความคิดเห็นและคำถามมากมายที่อยากจะมาแชร์ในด้านความรู้สึกของผม
การที่ผมพึ่งจบมัธยมครับ และได้มาเรียนอยู่ในต่างประเทศและได้ทำงานหาเงินด้วยตัวเอง ทำให้รู้ว่าเด็กที่นี่ส่วนใหญ่พออายุ 13-14 ก็ถูกส่งไปทำงานในคาเฟ่ หรือพวกร้านMcdonaldกันแล้ว อยากได้อะไรก็ทำงานเก็บเงินซื้อเอง เก็บเกี่ยวประสบการณ์หาความฝันกันเอาเอง มันทำให้ชาวต่างชาติส่วนใหญ่เห็นคุณค่าของเงิน มากกว่าเห็นคุณค่าในสิ่งของ
ส่วนสังคมเด็กมัธยมในไทยสมัยนี้เราถูกตามใจมากนะครับ หลายๆคนก็ยังดีที่ได้เพราะมาจากเงื่อนไขของพ่อแม่ เช่นได้เกรดดีๆและอื่นๆ แต่กับบางคนได้ง่ายจนเคยตัว อยากได้นู้นนี่นั้นก็ต้องได้ พ่อแม่ที่มีมากก็ให้ลูกมากจนบางทีมากเกินไป ทำให้บางครั้งเกิดความเคยตัว พอวันนึงไม่ได้ขึ้นมาประชดพ่อแม่จะเป็นจะตายบ้าง ตัดพ้อลงหน้าFacebookบ้าง บางคนนี่อวดรวยอยากหนัก ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะภูมิใจอะไรนักหนากับการได้มาจากเงินพ่อแม่
ก็นะเพราะในโรงเรียน จะมีเด็กนักเรียนส่วนใหญ่ที่ Brandnameนิยมมาก ไม่ใช่แบรนด์ธรรมดานะ ต้องแพงด้วยถึงจะเท่ พวกเพื่อนๆพี่น้องเห็นก็พากันไปถล่มทลายซื้อมา ไอ่ตัวผมนี่ก็เกือบจะหลงตัวไปกับเขาละแหละ แต่นั้นแหละครับพอเอามาคิดแล้วมันก็เป็นของนอกตัวเนอะ มีไว้ก็ดี ไม่มีก็ไม่เป็นไร
อยากให้เด็กไทยเอาเงินพ่อแม่ไปทำอย่างอื่นที่มันมีประโยชน์กับตัวเองที่สุดดีกว่า หาสิ่งที่มีค่ากับตัวเองจริงๆ อาจจจะเป็นด้านการเรียน ไม่ก็ด้านความฝันของตัวเอง ไม่ใช่แค่เอาเงินไปเสียกับของที่มีค่าไว้ดูต่างหน้า ไอ่ของพวกนี้รอทำงานมีเงินของตัวเองแล้วไปซื้อด้วยเงินตัวเองมันจะรู้สึกภูมิใจกว่านะ พูดจริงๆ พอทำงานได้เงินมา แล้วไปซื้อของให้ตัวเองนะ แบบกูโตรรักของชิ้นนี้อ่ะ ไม่รู้สิ คนอื่นๆว่าอย่างไรครับ
ปล.ผมพิมพ์เน้นไปแล้วนะ ว่าส่วนใหญ่
ปล.ผมไม่ได้ว่าหรือด่าใคร แค่แสดงความเห็นว่าถ้าสังคมในโรงเรียนเปลี่ยน ไม่ใช่เน้นค่านิยมแบรน์เนม ก็คงจะดีกว่านี้
เด็กไทยส่วนใหญ่สมัยนี้ เป็นแบบไหนในสายตาของคุณ สำหรับผม ผมคิดว่าเด็กไทยส่วนใหญ่ถูกตามใจมาก
การที่ผมพึ่งจบมัธยมครับ และได้มาเรียนอยู่ในต่างประเทศและได้ทำงานหาเงินด้วยตัวเอง ทำให้รู้ว่าเด็กที่นี่ส่วนใหญ่พออายุ 13-14 ก็ถูกส่งไปทำงานในคาเฟ่ หรือพวกร้านMcdonaldกันแล้ว อยากได้อะไรก็ทำงานเก็บเงินซื้อเอง เก็บเกี่ยวประสบการณ์หาความฝันกันเอาเอง มันทำให้ชาวต่างชาติส่วนใหญ่เห็นคุณค่าของเงิน มากกว่าเห็นคุณค่าในสิ่งของ
ส่วนสังคมเด็กมัธยมในไทยสมัยนี้เราถูกตามใจมากนะครับ หลายๆคนก็ยังดีที่ได้เพราะมาจากเงื่อนไขของพ่อแม่ เช่นได้เกรดดีๆและอื่นๆ แต่กับบางคนได้ง่ายจนเคยตัว อยากได้นู้นนี่นั้นก็ต้องได้ พ่อแม่ที่มีมากก็ให้ลูกมากจนบางทีมากเกินไป ทำให้บางครั้งเกิดความเคยตัว พอวันนึงไม่ได้ขึ้นมาประชดพ่อแม่จะเป็นจะตายบ้าง ตัดพ้อลงหน้าFacebookบ้าง บางคนนี่อวดรวยอยากหนัก ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะภูมิใจอะไรนักหนากับการได้มาจากเงินพ่อแม่
ก็นะเพราะในโรงเรียน จะมีเด็กนักเรียนส่วนใหญ่ที่ Brandnameนิยมมาก ไม่ใช่แบรนด์ธรรมดานะ ต้องแพงด้วยถึงจะเท่ พวกเพื่อนๆพี่น้องเห็นก็พากันไปถล่มทลายซื้อมา ไอ่ตัวผมนี่ก็เกือบจะหลงตัวไปกับเขาละแหละ แต่นั้นแหละครับพอเอามาคิดแล้วมันก็เป็นของนอกตัวเนอะ มีไว้ก็ดี ไม่มีก็ไม่เป็นไร
อยากให้เด็กไทยเอาเงินพ่อแม่ไปทำอย่างอื่นที่มันมีประโยชน์กับตัวเองที่สุดดีกว่า หาสิ่งที่มีค่ากับตัวเองจริงๆ อาจจจะเป็นด้านการเรียน ไม่ก็ด้านความฝันของตัวเอง ไม่ใช่แค่เอาเงินไปเสียกับของที่มีค่าไว้ดูต่างหน้า ไอ่ของพวกนี้รอทำงานมีเงินของตัวเองแล้วไปซื้อด้วยเงินตัวเองมันจะรู้สึกภูมิใจกว่านะ พูดจริงๆ พอทำงานได้เงินมา แล้วไปซื้อของให้ตัวเองนะ แบบกูโตรรักของชิ้นนี้อ่ะ ไม่รู้สิ คนอื่นๆว่าอย่างไรครับ
ปล.ผมพิมพ์เน้นไปแล้วนะ ว่าส่วนใหญ่
ปล.ผมไม่ได้ว่าหรือด่าใคร แค่แสดงความเห็นว่าถ้าสังคมในโรงเรียนเปลี่ยน ไม่ใช่เน้นค่านิยมแบรน์เนม ก็คงจะดีกว่านี้