อยากถามคนที่เคยไปหรืออยู่อาศัยที่นั่นครับ ว่าทางรัฐบาลเค้าสนับสนุนอะไรบ้าง ทำไมถึงดูดีด้านการท่องเที่ยวมาก
พอดีได้ดูรายการเที่ยวไต้หวันของ อ.เผ่า แกแล้วติดใจมากๆ หลายตอนในไต้หวันไล่ดูจนหมดเลย
จะพบว่า รัฐบาลมีนโยบายที่คิดถึงประชาชน และการท่องเที่ยวในหลายจุดอย่างจริงจังมาก จนน่าตกใจ!?
ทั้งที่ไต้หวันเองเป็นประเทศที่เพิ่งจะมาบูมด้านท่องเที่ยวไม่นาน (หรือผมเพิ่งทราบ)
แต่สิ่งที่รายการแสดงออกมา มันค่อนข้างชัดเจนว่า มีการพัฒนาอย่างจริงจังเป็นระบบมาก
ไม่ใช่แบบญี่ปุ่นที่เจริญในทุกๆ ด้านเป็นปกติ แต่ไต้หวันดูโฟกัสและตั้งใจกับเรื่องการท่องเที่ยวเป็นงานเป็นการเลย
- คนไต้หวัน : เข้าใจภาษาไทย และสนใจภาษาไทย คนไทย ไม่ต้องพรีเซ็นท์ รู้ว่าไทยก็ทักทายไทยไม่หนีหาย
- ร้านค้า : เป็นมิตรกับนักท่องเที่ยว โดยเฉพาะรายการโทรทัศน์ มีการแจกแถมตั้งใจบริการ
แม้จะไม่ได้ตั้งใจรีวิวเลย ก็ดูออกว่า เจ้าของตั้งใจมากๆ ที่จะให้ประทับใจ แม้แต่ป้ายร้านข้างทางก็ประยุกต์มีภาพมีการสื่อสาร ถึงจะไม่ Eng แต่ก็ชัดเจน
- สถานที่ต่างๆ : มีบริการที่โฟกัสการท่องเที่ยวเสมอ เมนูมีสองแบบให้เลือก สถานที่ท่องเที่ยวถูกจับมารวมกัน
พัฒนามีธีม มีการสนับสนุนทั้งทิวทัศน์ไปถึงสาธารณูปโภค เพื่อให้คนมาที่เดียว ได้เดินแบบ Street ได้จริงๆ
- การถ่ายทำ : มีบริการพิเศษ แบบขึ้นตึกก็มีคิวพิเศษ เข้าวัดก็บริการมีเจ้าหน้าที่เฉพาะดูแล ไม่ได้อภิสิทธิ แต่เป็นบริการที่ตั้งไว้เลยทุกกองถ่ายทำ
- อื่นๆ : ตามสถานีรถไฟ หรือที่ต่างๆ จะมีการจัดตั้งศูนย์ข้อมูล งานแสดง หรือศิลปะ ให้สามารถรู้จักเขตหรือของดีเล็กๆ ดูอลังการได้
แม้แต่ห้องน้ำหรือสาธารณะใช้สัญลักษณ์ภาพสากล ผสมเทคโนโลยี ทุกชาติทุกภาษาสามารถเข้าใจและรับทราบโดยไม่ต้องสอนกัน
ฯลฯ
คือรู้สึกได้ว่า คงไม่ใช่แค่ชุมชนคุยกัน หรือคนมีจิตสำนึก แต่เหมือนมีการรณรงค์บางอย่างไว้ล่วงหน้า รวมถึงเทรนนิ่ง
ตั่งแต่สถานที่ท่องเที่ยว ผู้คน จัดโซน บริการ สนับสนุนด้วยระบบรัฐ ไปถึงทางสถานที่และบริการก็มีการตั้งแผนงานชัดเจน
เพื่อให้เกิดประสบการณ์ท่องเที่ยวที่เต็มอิ่ม (ทั้งๆที่มันก็แค่ถนนธรรมดา แต่ก็ยังรู้สึกถ้าเดินก็คุ้มที่จะเหนื่อยไม่เสียดายค่าตั๋ว)
พอดูแล้วมองกลับมาประเทศเราเลย ประเทศเราดูดีกว่าเกือบทุกด้าน ทั้งอาหาร วัฒนธรรมและสถานที่
แต่เราดูกระจัดกระจายมาก โอท็อปทุกภาคเหมือนๆ กัน ที่เที่ยวก็ขับไปตั้งไกลได้ถ่ายรูปๆ เดียว
ขนาดคนไทยเองเวลาไปเที่ยวยังรู้สึกลำบาก ถ้าต่างชาติมาก็เข้าใจเลยว่าคงเครียด และไม่ได้สัมผัสความรู้สึกสุดพีคจริงๆ แน่ๆ
ทั้งที่เราโฟกัสกันมานานงบเยอะมหาศาลมาก แค่จะคุยกับแผงลอยให้สะอาดหน่อยก็ต้องประท้วงตีกันแล้ว...
อยากทราบจริงๆ ว่าประเทศที่พัฒนาเค้ารณรงค์และมีแผนกันยังไงถึงสามารถสร้างค่านิยมของสถานที่ไปถึงผู้คนได้อย่างแนบเนียน
และลงถึงคนขายของข้างถนนขนาดนั้นได้ครับ ใครทราบแนะนำที น่าสนใจมากเลย
รัฐบาลไต้หวัน มีการรณรงค์และสนับสนุนยังไงให้คนในประเทศเป็นมิตรกับนักท่องเที่ยวแบบนี้ครับ (มีคลิปตัวอย่าง)
พอดีได้ดูรายการเที่ยวไต้หวันของ อ.เผ่า แกแล้วติดใจมากๆ หลายตอนในไต้หวันไล่ดูจนหมดเลย
จะพบว่า รัฐบาลมีนโยบายที่คิดถึงประชาชน และการท่องเที่ยวในหลายจุดอย่างจริงจังมาก จนน่าตกใจ!?
ทั้งที่ไต้หวันเองเป็นประเทศที่เพิ่งจะมาบูมด้านท่องเที่ยวไม่นาน (หรือผมเพิ่งทราบ)
แต่สิ่งที่รายการแสดงออกมา มันค่อนข้างชัดเจนว่า มีการพัฒนาอย่างจริงจังเป็นระบบมาก
ไม่ใช่แบบญี่ปุ่นที่เจริญในทุกๆ ด้านเป็นปกติ แต่ไต้หวันดูโฟกัสและตั้งใจกับเรื่องการท่องเที่ยวเป็นงานเป็นการเลย
- คนไต้หวัน : เข้าใจภาษาไทย และสนใจภาษาไทย คนไทย ไม่ต้องพรีเซ็นท์ รู้ว่าไทยก็ทักทายไทยไม่หนีหาย
- ร้านค้า : เป็นมิตรกับนักท่องเที่ยว โดยเฉพาะรายการโทรทัศน์ มีการแจกแถมตั้งใจบริการ
แม้จะไม่ได้ตั้งใจรีวิวเลย ก็ดูออกว่า เจ้าของตั้งใจมากๆ ที่จะให้ประทับใจ แม้แต่ป้ายร้านข้างทางก็ประยุกต์มีภาพมีการสื่อสาร ถึงจะไม่ Eng แต่ก็ชัดเจน
- สถานที่ต่างๆ : มีบริการที่โฟกัสการท่องเที่ยวเสมอ เมนูมีสองแบบให้เลือก สถานที่ท่องเที่ยวถูกจับมารวมกัน
พัฒนามีธีม มีการสนับสนุนทั้งทิวทัศน์ไปถึงสาธารณูปโภค เพื่อให้คนมาที่เดียว ได้เดินแบบ Street ได้จริงๆ
- การถ่ายทำ : มีบริการพิเศษ แบบขึ้นตึกก็มีคิวพิเศษ เข้าวัดก็บริการมีเจ้าหน้าที่เฉพาะดูแล ไม่ได้อภิสิทธิ แต่เป็นบริการที่ตั้งไว้เลยทุกกองถ่ายทำ
- อื่นๆ : ตามสถานีรถไฟ หรือที่ต่างๆ จะมีการจัดตั้งศูนย์ข้อมูล งานแสดง หรือศิลปะ ให้สามารถรู้จักเขตหรือของดีเล็กๆ ดูอลังการได้
แม้แต่ห้องน้ำหรือสาธารณะใช้สัญลักษณ์ภาพสากล ผสมเทคโนโลยี ทุกชาติทุกภาษาสามารถเข้าใจและรับทราบโดยไม่ต้องสอนกัน
ฯลฯ
คือรู้สึกได้ว่า คงไม่ใช่แค่ชุมชนคุยกัน หรือคนมีจิตสำนึก แต่เหมือนมีการรณรงค์บางอย่างไว้ล่วงหน้า รวมถึงเทรนนิ่ง
ตั่งแต่สถานที่ท่องเที่ยว ผู้คน จัดโซน บริการ สนับสนุนด้วยระบบรัฐ ไปถึงทางสถานที่และบริการก็มีการตั้งแผนงานชัดเจน
เพื่อให้เกิดประสบการณ์ท่องเที่ยวที่เต็มอิ่ม (ทั้งๆที่มันก็แค่ถนนธรรมดา แต่ก็ยังรู้สึกถ้าเดินก็คุ้มที่จะเหนื่อยไม่เสียดายค่าตั๋ว)
พอดูแล้วมองกลับมาประเทศเราเลย ประเทศเราดูดีกว่าเกือบทุกด้าน ทั้งอาหาร วัฒนธรรมและสถานที่
แต่เราดูกระจัดกระจายมาก โอท็อปทุกภาคเหมือนๆ กัน ที่เที่ยวก็ขับไปตั้งไกลได้ถ่ายรูปๆ เดียว
ขนาดคนไทยเองเวลาไปเที่ยวยังรู้สึกลำบาก ถ้าต่างชาติมาก็เข้าใจเลยว่าคงเครียด และไม่ได้สัมผัสความรู้สึกสุดพีคจริงๆ แน่ๆ
ทั้งที่เราโฟกัสกันมานานงบเยอะมหาศาลมาก แค่จะคุยกับแผงลอยให้สะอาดหน่อยก็ต้องประท้วงตีกันแล้ว...
อยากทราบจริงๆ ว่าประเทศที่พัฒนาเค้ารณรงค์และมีแผนกันยังไงถึงสามารถสร้างค่านิยมของสถานที่ไปถึงผู้คนได้อย่างแนบเนียน
และลงถึงคนขายของข้างถนนขนาดนั้นได้ครับ ใครทราบแนะนำที น่าสนใจมากเลย