Let’s  go --->  เริ่มจากการจองตั๋ว ก่อนเล้ยยย  DMK – SGN
เราเลือก ขาไปกับน้องหางแดง ถือว่าบริการเยี่ยมมาก (แอร์สวย) แต่ขากลับบินกับน้องนกไม่ประทับใจเท่าไหร่ แต่ก็โอเค้ๆ โดยรวม **ตั๋วโปร
จากกรุงเทพ บินไปสู่ โฮจิมินท์ ใช้เวลา 1ชม..30 นาที
---> สิ่งแรกที่คุณต้องเจอคือ ด่าน ตม.เข้าประเทศ  **ข้อดีของตม.ที่นี้คือ ไม่ต้องเขียนใบขาเข้าจร้า คือดีอ่ะ  ถือ พาสปอร์ตกับตั๋วเรือบินต่อแถวยาวๆ

---> ลำดับต่อไปเมื่อเข้ามาได้ก็ไปรับกระเป๋ากัน (*ลืมๆๆ ขณะที่เรารอ มีwifi สนามบินฟรีตลอดนะแจ้ะ)

---> สิ่งต่อไปที่เราต้องทำคือ แลกเงิน และซื้อซิม
***ทริคการแลกเงิน แนะนำให้เราแลกเงินดอลล่าไปจากไทย แล้วไปแลกเป็นเงินดองที่เวียดจะได้กำไรกว่านิดๆ  (อันนี้สำหรับคนที่งกมาก เช่นเรา
แต่หาไปแลกที่ร้านทอง ตลาดเบนถั่นจะได้เรทดีกว่านิสนึง (ห่างกันแค่ 10000 กว่าด็องเอง อย่าวุ่นวายเลยถ้าไม่จำเป็น 555 อันนี้สำหรับทะเลเรียกพี่ (เช่นเรา) จริงๆ แค่อยากรู้เลทการแลกเงินเฉย ๆ

---> ต่อไปการซื้อซิม ซื้อที่สนามบินได้เลย เดินออกมาจะเจอเคาเตอร์ขายมากมาย
*** แนะนำเลี้ยวซ้ายแล้วท่องไปเรื่อย มีเยอะมาก
*** แนะนำ ค่าย viettel เคาเตอร์ฟ้าๆ อันนี้ที่เราใช้ คือเน็ตดีเว่อ 4G ปรื้ดป้าด  (190000 ด็อง Net อย่างเดียว 5 Gb โทรไม่ได้ ใช่ได้ 7 วัน ) เหลือเฟือคะ ดู Youtube วนไป อิอิ ^_^

---> เมื่อเสร็จสิ้นกระบวนความ ก็เดินออกจากสนามบินค่า ก้าวแรกที่ออกมา อุ๊ต่ะ !!  ตกใจนิสนึง คือคนเยอะมากกก
*** ทริคในการไปขึ้นรถเมล์ ออกจากประตู เลี้ยวขวา ยาวๆๆ  แล้วเราจะเจอ บัสคันเขียวๆ เลข 152 จอดอยู่ ชำระค่าเสียหายตอนขึ้นรถเลยจร้า
คนละ 5000 ด็อง แต่ถ้าแลกเงินมาจากสนามบิน คุณจะมีแค่แบงค์ 10000 ด็อง ... และที่นี่คือ เวียดนามจ๊ะ เขาจะไม่ทอนนะจร้าๆๆ  
... แต่เราหน่ะไปกัน 2 คนเลยรอดจ่ะ หุหุ (เป็นทริปที่โครตระวังตัว เนื่องจากถูกเตือนมาตั้งแต่ไทย มาดูกันว่าเราจะรอดไหม 55555 #ขำ)
.... ไม่ค่อยมีรูปที่สนาามบิน เนื่องจากวุ่นวายขายถั่วกันอยู่ ไม่ทันยกกล้องมาแชะ เท่าไหร่ ขออภัย เวียดนามไม่น่ากลัวอย่างที่คิด ลองดูแล้วจะติดใจ ...
@@@@@ รีวิวมันจะยาวๆ หน่อย เนื่องจากเล่าแบบค่อยเป็นค่อยไป ใครขี้เกียจอ่าน Skip ไปได้เบย @@@@@


---> รถบัสออกแล้ว... รถพาเราเข้าสู่เมืองโฮจิมินท์ สิ่งแรกเลยที่ขอชื่นชม คือเมืองนี้เป็นเมืองที่มีต้นไม้เต็มเมืองไปหมดเลย บรรยากาศดูร่มรื่น มีความกรีนๆ  สวนสาธารณะมีอยู่ทั่วเมือง และ เป็นสวนสาธารณะ มีความน่านั่งพักผ่อนมาก ๆ ทางเท้าแยกออกจากทางถนนรถวิ่ง คือ สุดยอดไปเล้ย !!
... นั้งไปชมเมืองไป อ้าวเชี้ย เลยแล้ว เลยป้ายตลาดเบนถั่นที่จะลงแว้วอ่าา  "เอาไงละ"  ก็นั้งต่อไปแระกาน เนื่องจากแอบแว็บๆ ว่า หนุ่มต่างชาติด้านหลังก็ยังไม่ลงเช่น ซึ่งดูแล้วก็น่าจะเป็นนักท่องเที่ยวคือกันกับเรา เลยกะเนียนลงตามเขา จนรถพาเรามาถึง ถนนเส้นนึงที่ ชื่อฟามงูหลาว อ้าวเห้ย!! นี่มันถนนที่เราตามหา  ตอนแรกคิดว่ารถจะไม่มาส่งที่ถนนนี้เลยกะจะลงตลาดเบนถั่น ลดการเดินได้ 1 กิโลเมตร คือดี๊ย์อ่ะ
(** ปล.ที่นี่คือเวียดนาม ประเทศราชที่มีมอไซขี่เต็มถนน บีบแตรเป็นรถขายไอติม นี่เรื่องปกติ จะข้ามถนนที ต้องมีท่อง นะโม พุทธายะ เรียกสติก่อน)
... หารูปไม่เจอแล้ว ขออภัย ... เอารูปนี้ไปแทน


---> ทริปนี้ เราซื้อทัวว์กับ บ.เวียตซี (สีฟ้าอีกเช่นเคย)
เนื่องจาก เรามาถึงโฮจิมินท์ เช้า เราเลยแปลนกันว่า เที่ยวในเมืองทั้งวัน แล้วค่อย ขึ้น SLEEP BUS ไปเช้าที่ดาลัดเลย
*** เราซื้อตั๋วแบบทีเดียวเลย จากโฮ - ดาลัด ... ดาลัด - มุยเน่ ... มุยเน่ - กลับมาโฮ ชำระค่าเสียหายไปคนละประมาณ 500000 ด็อง (นี่รวมทั้งหมดแระ)


(** อันนี้ถือว่าแพงนะ นิดนึง  หากไปหาซื้อที่ร้าน ส้มๆ ที่ชื่อ FUTA น่าจะได้ถูกกว่านี้อีก แต่เรามีเหหตุผลที่ซื้อร้านนี้ น่าาา)

เหตุผลคือ : 1. กล่าวก่อนเราไม่ได้จองโรงแรมที่ดาลัดไว้ กะว่าจะไปเดินสี่ยงดวงชะตา เผื่อจะเจอโชคดี 555 (มันคือ สไตล์ที่ไม่ควรเอาอย่าง) แต่ที่เวียตซีดูแลเราดีมาก เขาบอกให้เราไลน์บอกเมื่อได้โรงแรมที่ดาลัดแล้ว เพราะรถจะมารับเราที่หน้าโรงแรมในวันถัดไปที่เราจะไปมุยเน่ คือดีย์
2. เราสามารถโทรหาเขา เพื่อเปลี่ยนรอบรถ หากเรามีความขี้เกียจตื่นเช้า (อันนี้เจอกับตัว)  3. เราสามารถฝากกระเป๋าใบเท่าช้างที่เราแบกมาที่ออฟฟิตได้
4. เราสามารถแวะอาบน้ำให้ชุ่มฉ่ำก่อนจะไปขึ้น SLEEP BUS  นอนกันยาวๆ แบบสบายๆๆ ได้  5. ซื้อใจลูกค้าด้วยเซอร์วิส ประทับใจมากคะ

*** อยากจะบอกว่า เราต้องถอดรองเท้าใส่ถุงก็อปแก๊ป ก่อนขึ้นรถนะจ่ะ และ **ทริคอีกอย่างคือมันมีที่ใส่รองเท้าอยู่ใต้ที่เบาะนะจ่ะ
อันนี้บนรถแบบ ไม่ค่อยจะเห็นอะไร 55 เราถ่ายตอนขากลับเอาเลยดูสว่างๆ เอาจริงๆ มันปรับนอน แบบนอนเหยียดขาได้เลยยย !!

วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ