ตอนนี้ผมอายุ19ผมควรทำยังไงต่อกับชีวติตอนนี้ดีครับ??

ตอนนี้ผมอายุ19 กำลังเรียนต่อในระดับมหาลับปี.ตรี บริหารธุรกิจ คือเรื่องมีอยู่ว่าผมอยากเรียนต่อรด.ปี4แต่ว่าขอเล่าอันนี้ก่อนเดี่ยว งง คือผมอยู่กับพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็กๆพ่อแม่เลิกกันตั้งแต่เด็ก แต่แม่เลี้ยงเป็นน้องสาวของแม่แท้ๆของผม เลี้ยงผมมาตั้งแต่ที่บ้านนอกยังไม่มีอะไรเลยจนผมโตมาได้จนจบม.6 ผ่านอะไม่หมดทำไร่ทำสวน ทำนา ทำงานบ้าน ผมทำแทบได้ทุกอย่าง ผมไม่กินเหล้าไม่เที่ยวด้วยนะ การเรียนก็ปานกลาง มีช่วงขี้เกียจบ้างสอบไม่ผ่านบ้างแต่ก็เอาตัวรอดมาได้จนจบม.6 แล้วได้ย้ายกลับไปอยู่กับแม่แท้ๆ ของผมแล้วเรียนต่อในมหาลัย ระหว่างเรียนผมเป็นประธานสาขาเพราะผมพูดเก่งผมได้ท๊อปพวกการตลาด แล้วผ่านมาแล้ว2เทอม เกรด2กว่าๆเพราะบางวิชาไม่รู้เรื่องแต่ก็เอาตัวรอดได้ ระหว่างเรียนค่าใช้จ่ายเยอะมาก แล้วก็ระหว่างเรียนค่าใช้จ่ายเยอะมากครับในมหาลัยบวกกับกิจกรรมในมหาลัยต่างๆอีก แม่แท้ๆผมส่งอาทิตย์ละ1,500 ผมพยายามเซฟค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ทั้งไม่เที่ยวไม่ดื่มเหล้า และระหว่างเรียนอะไรที่หารายได้ได้แล้วมันไม่กะทบกับการเรียนผมทำแทบหมดทุกอย่างแบบว่าอะไรที่พอหาได้ไม่ต้องขอแม่เพิ่มก็ทำหมดถ้าอันไหนไม่ไหวจริงๆก็ค่อยขอ ทั้งเล่นดนตรีกลางคืนก็เคย รับถ่ายรูป รีบทำโลโก้ตัดต่อวิดีโอ ทั้งหาเงินในเกมส์ต่างๆ ทำช่องYoutube ดูแลเพจการ์ตูน แต่ผมไม่ทิ้งเรียนนะส่งงานประจำ แล้วปัจจุบันพ่อเลี้ยงผม(ผัวใหม่แม่แท้ๆ)ให้ทุนมาก้อนนึง เพราะผมชอบอาหารอีสานผมเลยเปิดร้านส้มตำแถวๆห้องพักที่ผมอยุ่ใกล้ๆมอ เชื่อมั้ยผมทำทุกอย่างอ่ะวันนึงผมได้1000+ ไม่ก้ใกล้เคียง แต่ด้วยว่าแม่ผมเน้นย้ำว่าห้ามทิ้งเรียนมีโอกาสแล้วต้องตั้งใจติดFมาเลิกส่งเรียนนะ ผมก็เลยทำอะไรได้ไม่ค่อยเต็มที่เพราะเรียนภาคปกติด้วย ส้มตำบางวันก้ไม่ขาย งานอื่นๆที่เข้ามาก็ต้องปฎิเสธไปเพราะต้องปั่นงานส่งอาจารย์อ่านหนังสือสอบ. ตอนนี้จบปี1 แล้วไม่มีFเกรด2กว่าๆ ผมเคยขอที่บ้านตอนอยุ่บ้านนอกกับแม่เลี้ยงว่าขอเล่นกนตรีกลางคืนได้มั้ย คืนนึงก้400-500 แล้วครับ แน่นอนทั้งแม่เลี้ยงแม่แท้ๆไม่ให้ผมทำ บอกว่าแล้วใครจะทำงานบ้านช่วยไปสวนยางอีกกลัวผมเป็ฯเด็กเกเรอีก เลยสั่งแค่ว่าเรียนไปก็พอ. แล้วพอวันไหนมีปากเสียงกันชอบเอาคนทำงานมาเปรียบเทียบกับผมว่าเห้นมั่ยเวลาว่างเขาทำงานหาเงินทำไมไม่เอาเขาเป้นตัวอย่าง (ผมเลยคิดในใจ  ไปก็ไปไม่ได้หรอกก็คงว่าไม่มีคนช่วยงานที่บ้านอีก) ตอนนี้ปิดเทอมปี1 ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะขอแม่แท้ๆทำหาเงินตอนปิดเทอม แต่ยังไม่ทันพูดอะไรแม่แท้ๆฒบอกว่ากลับไปช่วยงานที่บ้านนอกเลยนะจอตั๋วรถให้ผมแล้วด้วยผมเลยได้กลับมาช่วยงานที่บ้านนอกไม่ได้ทำงานแบบที่วางแผนเอาใว้ แล้วผมทำงานบ้านให้หมดตามท่านสั่งทุกอย่างไม่ออกจากบ้านเลยอยุ่ให้เรียกใช้ทุกวัน แน่นอนไปไหนไม่ได้ไม่ได้ทำงานเวลาว่างผมก็ทำได้แค่ปั้มไอดีเกมส์ใว้ขาย ว่างปุ้ปผมเล่นทันที(ผมเป้นเจ้าของกลุ่มซื้อขายเกมส์ๆนึง) แล้วทีนี้ก้ทะเลาะกันประจำว่าเล่นแต่เกมส์งานการไม่สร้าง ผมไม่อยากเถียงเลยเงียบตลอดโดนด่าหลายอย่าง แต่ผมก็เลือกที่จะไม่พูดและเงียบไป เพราะเวลาทะเลาะกันจะชอบเอาผมไปเปรียบกับคนที่ไม่ได้เรียนแล้วเขาทำงานหาเงินส่งที่บ้านอะไรแบบนี้ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนึกในใจถามว่าผมทำแบบนั้นได้มั้ย ผมกล้าพูดเลยว่าผมทำได้และผมทำได้หลายอย่างด้วยแต่เพราะด้วยยังเรียนอยู่จึงทำอะไรได้ไม่มาก และโฟกัสเรียนเพราะแม่แท้ๆผมหวังกับใบปริญญาผมใว้มาก ผมก็เลือกไม่พูดและก้มหน้าฟังเวลาโดนด่าอะไร ผมเลยคิดในใจอีกว่าทำไมนะ เราก็ไม่ได้เกเรอะไร งานบ้านอะไรงานสวนอะไรเราก็ทำช่วยทุกอย่าง ไม่เที่ยวไม่กินเหล้า แทบไม่มีอบัยมุขเลยด้วยซ้ำ ทำไมเรายังถูกต่อว่าแบบนี้นะ แล้วก็เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่มัธยม ยันอยู่มหาลัย ผมไม่โกรธเคืองอะไรเลยนะ แค่น้อยใจในบางครั้งแค่นั้น แต่ก็คิดว่าเออเรามีโอกาสเรียนนะเราก็โชคดีเรียนๆไปเหอะ แล้ววันนี้ผมโทรไปขอแม่แท้ๆว่าอยากเรียน รด.ปี4อ่ะแม่ แม่ก็ถามว่าเรียนทำไมผมก็บอกว่าอยากเรียน(ก็อยากไปหาอะไรมันส์ๆในชีวิตทำแบบตามประชาผู้ชายล่ะครับ) แน่นอนแม่ไม่โอเคห้ามผม ผมก็คิดว่าแม่คงกลัวเราเรียนไม่ไหวไปกะทบกับเวลาเรียนที่มหาลัยละมั้งเลยห้ามเรา ผมเลยบอกแม่ว่า สองเทอมที่ผ่านมา ผมทำให้แม่ดูแล้วผมสอบผ่านทุกวิชา ผมขายส้มตำเวลาเลิกเรียนได้รับทำโน่นนี่นั่นได้ แต่ไม่ให้กะทบกับการเรียนแล้วโฟกัสเรียนตามที่แม่สั่งแล้วผมทำได้ แล้วก็วางสายไป แล้วแม่เลี้ยงผมก็คุยอะไรกันกับแม่แท้ๆผมทางโทรศัพท์อันนี้ผมไม่รู้ แล้วก็แม่เลี้ยงเรียกผมมาคุยว่า เคยคิดมั้ยว่าคนอื่นเขาจะลำบากใจกับผม เขาเหนื่อยที่หาเงินส่งแบบนั้นแบบนี้นะทำไมสร้างแต่ปัญหาให้เขาปวดหัวนะ ผมก็อึ้งไปพักนึง (เพราะที่ผมวางแผนใว้ที่จะเรียนต่อ รด.ปี4 คือผมจะหาเงินเรียนเองตัดชุดเองอะไรแบบนี้ เพราะผมพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง) แต่ทุกอย่างก็พังลงจบด้วยการทะเลาะเรื่องเดิมๆ เรื่อง ทำงานหาเงิน กับเรื่องเอาผมไปเปรียบเทียบกับคนที่ไม่ได้เรียนต่อ พอคุยกันเสร็จผมเลยมานั่งคิดถามตัวเองอยู่ว่าเราเอาไงต่อดีวะ เราอยากทำงานหาเงินแต่จะตายแต่แม่แท้ๆก็ดันให้เราเรียนอันนี้เราเข้าใจเราก็ทำตามที่เข้าตั้งใจอยา่กให้เราเรียน พอทะเลาะกันทีไรก็ตามนั้นแหละครับ ผมเลยคิดว่าเห้ยกุจะเรียนต่อดีไหมว่ะ ทำไมมันมีแต่ปัญหาเรื่องเดิมๆจังว่ะ จะไปทำงานไปเล่นดนตรีก็ไม่ให้ไป พอจะไปก็ส่งเรากลับมาช่วยงานแม่เลี้ยงที่บ้านนอก แล้วก็ให้ทำโน่นนี่นั่นช่วยทุกอย่าง ผมก็ทำตามทุกอย่าง แล้วสุดท้ายก็หาเรื่องกลับมาทะเลาะกันกับเรื่องเดิมๆจนได่
ผมเลยอยากถามความคิดเห็นคนที่ทำงานแล้วไม่ได้เรียนต่อหรือคนที่ไม่มีโอกาสได้เรียนต่อแล้วทำงานว่าผมควรทำยังไงต่อดีครับ ผมเครียด เหมือนผมเป็นหุ่นเลย ถ้าอ่านแล้วงงๆไม่เข้าใจก็ขออภัยนะครับ จริงๆยาวกว่านี้อีกมากแต่ผมพยายามย่อข้อความลงมาให้มาสั้นๆที่สุดแล้วครับ
ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะครับ