ผม เต่าโง่ ครับ ผมมีเรื่องจะมาเเชร์ให้อ่าน เป็นเรื่องความรักของเราเอง เดียวนี้โลกเราเจอกันง่ายขึ้นไม่ว่าจะเป็น FB  IG หรือแอพหาคู่ต่างๆเรื่องที่ผมจะเล่าก็มาจากแอพพวกนี้เเระครับ เราได้รุ้จักแอพหนึ่งจากเพื่อน ตอนเเรกก็เล่นขำๆกวนคนอื่นไปทั่วจนวันหนึ่งเรามาเจอเธอคนนี้ เธอเปิดกล้องเเต่ปิดไฟเราก็ไม่รู้หลอกว่าเป็น ผู้ชายหรือผู้หญิง ก็กะว่าจะผ่านไปเเต่เธอกับพูดขึ้นมาว่า เป็นเกร์ใช่ป่าวตอนนั้นบอกเลยโครตจี๊ดเราเป็นคนไม่ชอบตุ๊ดอยู่เเล้วโดนหาว่าเป็นเกร์อีก เราก็เลยบอกว่าไม่ เเต่นางก้อไม่เชื่อเเถมยังกวนประสาทอีกก็คุยกับเเบบไม่เห็นหน้าสัก10นาทีได้ เเล้วเค้าก็เปิดไฟลุกขึ้นมาคุยกับเรา บอกเลยภาพเเรกที่เห็นเขิลมาก เค้ายิ้มสวย กวนประสาท ทำให้เรายิ้มตาม เเต้ก้อยังหาว่าเราเป็นเกร์อยู่หลังจากจบคืนนั้น เราก็คุยกันทุกวันผมจะทักไปปลุกเธอทุกเช้า เเล้วเค้าก็โทรกลับมาหน้าสดมาก555เราคุยกันเเบบนี้ทุกวันผมไม่รุ้มันกลายเป็นรักตั้งเเต่เมื่อไหร่จนวันหนึ่งผมมีงานซ่อมป้ายที่ จ สระเเก้ว วันนั้นฝนตกมากผมปีนขึ้นไปทำป้ายเสร็จก็กำลังจะลงเเต่เพาะฝนตกบันไดมันเลยลื่นผมร่วงลงมาโชคดีที่มือจับขั้นบันไดทัน อีกประมาน2เมตรถึงพื้น หลังลงมาสักพักผมตัดสินใจถามเค้าว่าผมไปเจอได้มั้ย ไม่รุ้เพราะตกใจหรืออะไร เเต่เราเคยสัญญาว่าจะไปเจอเค้า
หลังจากผมถามไปเค้าตอบมาว่าได้สิ
ผมไม่รออะไรเเล้วทิ้งงานตรงนั้นไปเลย วันนั้นตรงกลับวันเดินทางกลับช่วงวันหยุดยาวผมก้อไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย
จาก สระเเก้ว ผมต้อง ขึ้นรถไป ตราด จาก ตราด ไป จันทบุรี เพราะรถไป กทม เต็มหมด สุดท้ายผมได้ตั๋วเที่ยว 18:30 ไปเอกมัยใบสุดท้าย ผมบอกเค้าว่าคงถึงดึกตอนนั้นจำได้ว่า พึ่งจะเที่ยงนิดๆ ผมเลยโทรหาพี่ที่รุ้จักให้มารับไปกินเหล้ารอเวลาเดินทาง ผมอยู่กับพี่จนถึง หกโมงเย็น เเล้วก้อมาขึ้นรถ ผมก็นั้งจนถึงช่วงบ้านบึงก้อโทรไปหาเค้าบอกว่าอยู่ไหนเเล้ว เเต่เจ้ากรรม มองดูเเบตโทรศัพท์เหลือ12% เอาเเล้วไงจะไปถูกมั้ยเนี่ย ผมขอเบอร์ กับที่อยู่ไว้ (ผมลืมบอกเราคุยกันเเบบไม่มีเบอร์ไม่มีไลไม่มีfb แปลกดีใช้มั้ย556)หลังจากถึงเอกมัยผมก็หาเเท็กซี่เพื่อไปหาเค้า มีพี่วินคนหนึ่งบอกว่าไปวินก้อถึงเหมือนกัน555 ผมรีบมาเลยบอกพี่ไปรามอินทรา พร้อมขอยืมปากกา จดเบอโทรที่เธอให้ไว้ พอจดเสร็จเเบตเจ้ากรรมก้อหมดทันที วินเเว๊นเเรงมากบอกเลยว่าผมกลัววินมากกว่าตกป้ายอีก555เเล้วก็มาถึงปากซอย ผมเดินหาตู้หยอดเหรียญโทรหาเค้า เค้าก้อบอกว่าไปยังไงเเละเเล้วผมก็ถึง จำได้เลย เค้าใส่ชุดนอนสีชมพูลงมารอหน้าตึกผมก้อไม่รอช้าเดินเข้าไปหาเเล้วเราก็เดินขึ้นห้องไปพร้อมกัน เรานั้งคุยกันจนสักตี3ผมบอกเดียวเรานอนข้างล่างเองเเต่เค่าไม่ยอมเรานอนมองหน้ากันจนผมเผลอไปจูบเค้าเราก้อนอนขำกันเค้าบอกว่าเค้าร้อนอยากอาบน้ำ พอพูดจบเค้าก้อถอดเสื้อผ้าออกผมก้อรีบหลับตาเลยเค้าก้อมาเเกล้งเห็นผมหลับตาเเล้วพูดว่าเป็นเกย์เเน่เลยผมก้อไม่โต้ตอบอะไรเค้าเลยชวนอาบน้ำด้วยผมบอกอาบก่อนเลยเเต่ยังไงเค้าก้อจะลากผมเข้าด้วยผมเลยเอาก้อเอาวะยอมอาบด้วยหลายๆคนคงคิดว่าเกาะเสม็ดเเน่  เเต่ป่าวเลย ผมไม่ได้มีอะไรกัน ผมบอกเค้าว่าไม่ใช่ไม่อยากทำนะเเต่ผมข่มใจตัวเองเพื่อให้เกียติเค้าพออาบน้ำเสร็จเราก้อนอนกันเลย เช้าเค้าก้อไปทำงาน ทิ้งกุญเเจกับคีการ์ดไว้ให้ผมก้อเริ่มสังเกตห้อง(ต่อไปที่จะเล่ามันเป็นเรื่องที่ผิดคงจะมีหลายคนอยากด่า)ผมเป็นคนช่างสังเกตบนหัวเตียงมันมีฝุ่นอยูเเต่มันมีหลายที่ๆฝุ่นไม่มีผมเดาว่าน่าจะเป็นกรอบรูปหรืออะไรเล็กที่เคยตั้งอยู่ ในใจก้อคิดละว่าเค้าอาจจะมีเเฟนอยุเเล้วเลยต้องเกลซ่อนพอเค้ากลับมาผมก็ไม่ได้ถามอะไรเค้าก้อคุยกับคนอื่นเยอะมากทั้งที่ผมอยู่นะ เธออยากได้อะไรก้อจะขอให้คนนั่นคนนี้หามาให้ เเต่เธอไม่ได้ขออะไรผมเลย สุดท้ายผมเลยตัดสินใจถามไปว่า มีเเฟนอยุ่เเล้วใช้มั้ยเค้าก้อบอกไม่ ที่คุยทั้งหมดไม่ใช่เเฟนนะเค้าบอกงี้ ผมเลยถามถึงกรอบรูปที่หายไป(ผมเดานะ)เค้าก้อตกใจถามว่าผมค้นห้องเหรอผมบอกป่าวเค้าก้อพยายามเปลี่ยนเรื่องเเต่สุดท้ายก้อยอมรับ ว่ามีเเฟนอยู่เเล้ว แฟนทำงานอยู่ต่างประเทศ เค้าคบกับเเฟนเพราะรวยเค้ามีครอบครัวต้องดูเเลเเฟนเค้าใช้เงินซื้อความสุขให้เเทบทุกอย่างเรานั้งคุยกันนานมาก ผมไม่ได้โกรธเค้านะ รุ่สึกผิดเเต่ผมก้อเลิกรักเค้าไม่ได้ไม่รู้ทำไม รุ้นะที่ทำทุกวันนี้มันเลวเเต่ผมก้อยังคุยกับเค้าอยู่เเละมันเจ็บมาก ผมไม่รุ้ทำไมถึงตัดใจไม่ได้มีคนเข้ามาหาผมก้อเยอะนะ ด้วยหน้าตาผมก้อพอไปวัดไปวาได้เเต่ผมก่อปัดทุกคนออก เพื่อที่จะรักเเค่คนเดียว ผมไม่ได้หวังครอบครอง ไม่ได้อยากเเย่งของใคร รู้ดีเลยมันผิดกับเเฟนของเค้า ผมเป็นคนโง่ที่ต่อให้ทำยังไงผมก็คงไม่เลิกรักคนนี้ เเต่ถ้าเค้าบอกให้ผมหยุดผมก้อจะหยุดนะ เเต่ก็คงยังรักต่อเเค่ไม่ได้คุยไม่ได้เจอ ผมรุ้ว่าผมเลว ด่าผมได้ ผมเเค่อยากมาเเชร์เรื่องโง่ๆของเต่าตัวนี้ให้เพื่อนอ่าน
        
        --------นาย เต่าโง่----------