เคยเป็นกันมั้ยคะ แบบว่ากับครอบครัว หรือ เพื่อน โชคดีจขกทไม่เคยมีแฟนให้ช้ำใจ
จะช้ำใจกับครอบครัว หรือ เพื่อน รุ่นน้อง คนมากมาย ที่เราคาดหวังว่าเราดีด้วย เขาน่าจะดีกับเราบ้าง เขาน่าจะเห็นความดีเราบ้าง
เราเจอเรื่องกระทบใจ น้อยใจสะสม จนเริ่มเก็บตัวไม่พบใคร ไม่อยากพูดคุยหรือแสดงความรู้สึกกับใคร
เพราะไม่เคยมีใครแคร์จริงๆ เร็วๆนี้ เพื่อนสมัยมหาลัยนัดทริปเที่ยวด้วยกัน เราก็ไม่อยากไป อยากเก็บเงินไว้รอดูคอนเสิร์ตเมน
เรารู้สึกเฟล เหนื่อยกับความสัมพันธ์ทุกรูปแบบ เหนื่อยมากๆ
เหมือนเราให้ใจเพื่อนไป เพื่อนให้กลับมานิดนึง พูดจาห้วนๆ ไม่รักษาน้ำใจเรา ฟีลแบบรักเราไม่เท่ากัน
เราคงเป็นคนขี้น้อยใจแล้วไม่แสดงออกคนหนึ่ง คนเลยพากันเหยียบย่ำความรู้สึกเราอยู่เรื่อย
แต่พอเราเข้าทวิต เห็นหน้าเมนเรา เราชื่นใจ เหมือนเขาเป็นรางวัลหัวใจ ในวันที่เหนื่อยๆ วันที่ทุกคนแย่กับเรา แต่เขาไม่เคยทำเราผิดหวังเลย
เราเลยอยากเททุกคน หันหลังให้โลก ยอมเห็นแก่ตัวบ้าง เพื่อความสุขส่วนตัว ขอติ่งเมน อยู่ในโลกเล็กๆ ของเรา
เวลาทำงานหรือต้องเจอคนอื่น ก็ทำไปตามหน้าที่ แต่เวลาส่วนตัวเราอยากติ่งเมนอย่างเดียว
เงินที่เก็บได้ก็ไม่อยากให้ใครนอกจากพ่อแม่แล้วก็เอาไปติ่งเมน
เรากลัว ถ้าเราควักเงินไปเที่ยวทริปนี้ เราจะไม่มีเงินไปคอนเสิร์ต
เพื่อนอีกคนก็ยืมเงินเราไปอีก 5,000 กว่าบาท ไม่คืนสักที เราก็เคยใจดีเกิน ให้เพื่อนยืมเงินจำนวนมากขนาดนั้น
บางทีเราเหงาๆ เหนื่อยๆกับชีวิต เราก็ไปชวนเพื่อนคนที่ยืมเงินเราคุย แต่เพื่อนก็ยังไม่สนเรา
เราก็แบบ เอ้อ อะไรวะ แกยืมเงินชั้นไปครึ่งหมื่น เป็นเพื่อนคุยกับชั้นหน่อยไม่ได้เหรอ
เราก็กลัวไม่มีทุนไปดูคอน เลยอยากเททริปแล้ว อยากเก็บตัว เก็บเงิน เอาไปเปย์เมน ยังชื่นใจบ้าง
เอาไปลงกับเพื่อนแล้วไม่เห็นงอกเงยอะไรเลย น้อยใจมาก
เฮ้อ ถือซะว่ามาระบาย
[K-POP] เคยเฟลกับคนในชีวิตจริง จนสนใจแต่เมนบ้างไหม
จะช้ำใจกับครอบครัว หรือ เพื่อน รุ่นน้อง คนมากมาย ที่เราคาดหวังว่าเราดีด้วย เขาน่าจะดีกับเราบ้าง เขาน่าจะเห็นความดีเราบ้าง
เราเจอเรื่องกระทบใจ น้อยใจสะสม จนเริ่มเก็บตัวไม่พบใคร ไม่อยากพูดคุยหรือแสดงความรู้สึกกับใคร
เพราะไม่เคยมีใครแคร์จริงๆ เร็วๆนี้ เพื่อนสมัยมหาลัยนัดทริปเที่ยวด้วยกัน เราก็ไม่อยากไป อยากเก็บเงินไว้รอดูคอนเสิร์ตเมน
เรารู้สึกเฟล เหนื่อยกับความสัมพันธ์ทุกรูปแบบ เหนื่อยมากๆ
เหมือนเราให้ใจเพื่อนไป เพื่อนให้กลับมานิดนึง พูดจาห้วนๆ ไม่รักษาน้ำใจเรา ฟีลแบบรักเราไม่เท่ากัน
เราคงเป็นคนขี้น้อยใจแล้วไม่แสดงออกคนหนึ่ง คนเลยพากันเหยียบย่ำความรู้สึกเราอยู่เรื่อย
แต่พอเราเข้าทวิต เห็นหน้าเมนเรา เราชื่นใจ เหมือนเขาเป็นรางวัลหัวใจ ในวันที่เหนื่อยๆ วันที่ทุกคนแย่กับเรา แต่เขาไม่เคยทำเราผิดหวังเลย
เราเลยอยากเททุกคน หันหลังให้โลก ยอมเห็นแก่ตัวบ้าง เพื่อความสุขส่วนตัว ขอติ่งเมน อยู่ในโลกเล็กๆ ของเรา
เวลาทำงานหรือต้องเจอคนอื่น ก็ทำไปตามหน้าที่ แต่เวลาส่วนตัวเราอยากติ่งเมนอย่างเดียว
เงินที่เก็บได้ก็ไม่อยากให้ใครนอกจากพ่อแม่แล้วก็เอาไปติ่งเมน
เรากลัว ถ้าเราควักเงินไปเที่ยวทริปนี้ เราจะไม่มีเงินไปคอนเสิร์ต
เพื่อนอีกคนก็ยืมเงินเราไปอีก 5,000 กว่าบาท ไม่คืนสักที เราก็เคยใจดีเกิน ให้เพื่อนยืมเงินจำนวนมากขนาดนั้น
บางทีเราเหงาๆ เหนื่อยๆกับชีวิต เราก็ไปชวนเพื่อนคนที่ยืมเงินเราคุย แต่เพื่อนก็ยังไม่สนเรา
เราก็แบบ เอ้อ อะไรวะ แกยืมเงินชั้นไปครึ่งหมื่น เป็นเพื่อนคุยกับชั้นหน่อยไม่ได้เหรอ
เราก็กลัวไม่มีทุนไปดูคอน เลยอยากเททริปแล้ว อยากเก็บตัว เก็บเงิน เอาไปเปย์เมน ยังชื่นใจบ้าง
เอาไปลงกับเพื่อนแล้วไม่เห็นงอกเงยอะไรเลย น้อยใจมาก
เฮ้อ ถือซะว่ามาระบาย