สวัสดีฮ๊ะ! แรกๆมันอาจดูไร้สาระ ไม่อ่านก็ได้เพราะมันยาวมาก
ผมเคยเจอคนๆนึง ตอนสมัยประถมเราอยู่คนละคน ตอนนั้นบังเอิญเห็นเพื่อนที่รู้จักหนึ่งในนั้นนั่งเล่นอยู่ด้วย ผมเลยเดินเข้าไป ..นั้นคือครั้งแรกที่ผมเจอเขา
ต่อก่อนขึ้นมัธยมต้องสอบเลือกห้อง ซึ้งผมขี้เกียจมาก ในถึง 1นาทีกฤ็ฟทำข้อสอบเสร็จ ผลออกมาผมได้อยู่ ห้อง3 ซึ่งก็ไม่คิดเลยว่าจะได้อยู่ห้องเดียวกัน เพราะเหตุผลเดียวกันขี้เกียจทำข้อสอบ วันแรกของการเปิดเรียน (ห้องจัดเป็นโต๊ะแถวละคู่) เขานั่งกับเพื่อนที่ผมรู้จักคนเดิม เรานั่งห่างกันมากด้วยความที่ผมอยากรู้จักเลยเข้าไปคุยกับเพื่อนและถามชื่อเขา ประเด็นคือ เกือบ 1อาทิตย์ที่จำชื่อเล่นเขาไม่ได้? จนเพื่อนหมั่นไส้ทำป้ายแขวนชื่อเขา5555 จำได้เลย แต่ช่างเหอะ วันเวลาผ่านไปเกือบ 1เทอม เราได้สนิทกันมากขึ้น เพื่อนๆก็ต่างถามว่าผมชอบเขาไหม และถามเขาว่าเขาว่าผมไหม วันนั้นทำให้เราได้โทรคุยกัน โทรคุยกันได้สักพัก ก็ตกลงเป็นแฟนกัน เขาไม่เคยที่แฟนส่วยผมก็คนกระล่อ แต่ผมเลิกกระล่อนะพอได้คบกับเขา จากวันที่เราได้เป็นแฟนกัน ก็ได้เปลี่ยนมานั่งหลังห้องด้วยกัน เป็นคู่ที่ทั้งเพื่อนในห้องและต่างห้องก็แซวทุกคน และเขาเป็นคนเรียนเก่งส่วนผมก็ไม่ใช่ว่าเก่งแค่ส่งงานครบตลอดจะดีกว่า ปิดเทอมหรือวันครบรอบเขาจะซื้อของให้ตลอด เป็นคนที่น่ารักมากและขี้หึง เวลาโทรคุยก็จะคุยกันเป็นชั่วโมง แต่วันเวลามันก็มาถึงเราเลิกกัน เพราะสาเหตุไร้สาระ
เราเลิกกันได้ 4-5ปี ได้.. จนตอนนี้ต่างคนก็ต่างเขามหาลัย แต่ผมไม่เคยลืมเขาเลย เริ่มใหม่กับใครก็ไม่สมใจ เลิกกันแล้วแต่ยังคงคุยกัน เที่ยวกัน ครั้งสองครั้ง
วันนึงเขาได้แชทมาหาผมว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว ผมตอบกลับว่ายินดีด้วยทั้งๆที่อยากจะร้องไห้ ตอนนั้นคิดแล้วแหละว่าจะเริ่มต้นใหม่จริงจัง!! แต่เรื่องมันไม่จบ ผ่านไปเรื่อยหลายเดือนเราก็คุยกันบ้างนิดหน่อย และวันนึงเขาได้พิมมาว่า "ฉันไม่มีแฟนแล้ว" ผมก็ไม่รู้ว่ามาบอกผมทำไม? (4-5 ปีผ่านมาก็ตามง้อตลอดและแห้วตลอด) หลังจากที่เขสเลิกกับแฟนใหม่คนนั้น เราก็กลับมาคุยกัน ผมตอบเขาช้าลงเพราะผมอยากที่จะตัดใจเลิกง้อเขาซะ! เขากลับบล็อคผม ผมเลยให้เพื่อนถาม เขาตอบกลับมาว่า "ผมตอบช้า เหมือนไม่สะดวกคุย" (ไม่เข้าใจตอนง้อไม่เห็นจะสนใจที่งี้บล็อคเลย)
และก่อนเขาไปมหาลัยเขาได้บอกผมว่า เราเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้น..
จนมาปัจจุบัน เขาได้ทักมาว่าอาทิตที่จะถึงผมว่างไหมจะชวนไปเที่ยว (ไม่เข้าอีกแหละชวนทำไม) ผมตอบกลับว่า "ว่าง" แต่ผ่านมาไม่อีกวันผมประสบอุบัติเหตุเล็กน้อยไปให้หมดเย็บที่เท้าจึงไปเที่ยวกับเขาไม่ได้ เขากลับถามอีก "แล้วหลังวันที่ตัดไหม ไม่ว่างเลยหรอ " ผมก็ยังคงว่าง
ผมไม่เข้าใจในเมื่อคำตออบก็ให้มาแล้วว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้น แต่ทำไมต้อง "ชวน" ต้อง "บอก" ต้อง "ทักมาคุย"
แล้วเมื่อไหร่ผมจะตัดใจเด็ดขาดได้ละ
เรื่องเล่าไม่เข้าใจของ แฟนเก่า
ผมเคยเจอคนๆนึง ตอนสมัยประถมเราอยู่คนละคน ตอนนั้นบังเอิญเห็นเพื่อนที่รู้จักหนึ่งในนั้นนั่งเล่นอยู่ด้วย ผมเลยเดินเข้าไป ..นั้นคือครั้งแรกที่ผมเจอเขา
ต่อก่อนขึ้นมัธยมต้องสอบเลือกห้อง ซึ้งผมขี้เกียจมาก ในถึง 1นาทีกฤ็ฟทำข้อสอบเสร็จ ผลออกมาผมได้อยู่ ห้อง3 ซึ่งก็ไม่คิดเลยว่าจะได้อยู่ห้องเดียวกัน เพราะเหตุผลเดียวกันขี้เกียจทำข้อสอบ วันแรกของการเปิดเรียน (ห้องจัดเป็นโต๊ะแถวละคู่) เขานั่งกับเพื่อนที่ผมรู้จักคนเดิม เรานั่งห่างกันมากด้วยความที่ผมอยากรู้จักเลยเข้าไปคุยกับเพื่อนและถามชื่อเขา ประเด็นคือ เกือบ 1อาทิตย์ที่จำชื่อเล่นเขาไม่ได้? จนเพื่อนหมั่นไส้ทำป้ายแขวนชื่อเขา5555 จำได้เลย แต่ช่างเหอะ วันเวลาผ่านไปเกือบ 1เทอม เราได้สนิทกันมากขึ้น เพื่อนๆก็ต่างถามว่าผมชอบเขาไหม และถามเขาว่าเขาว่าผมไหม วันนั้นทำให้เราได้โทรคุยกัน โทรคุยกันได้สักพัก ก็ตกลงเป็นแฟนกัน เขาไม่เคยที่แฟนส่วยผมก็คนกระล่อ แต่ผมเลิกกระล่อนะพอได้คบกับเขา จากวันที่เราได้เป็นแฟนกัน ก็ได้เปลี่ยนมานั่งหลังห้องด้วยกัน เป็นคู่ที่ทั้งเพื่อนในห้องและต่างห้องก็แซวทุกคน และเขาเป็นคนเรียนเก่งส่วนผมก็ไม่ใช่ว่าเก่งแค่ส่งงานครบตลอดจะดีกว่า ปิดเทอมหรือวันครบรอบเขาจะซื้อของให้ตลอด เป็นคนที่น่ารักมากและขี้หึง เวลาโทรคุยก็จะคุยกันเป็นชั่วโมง แต่วันเวลามันก็มาถึงเราเลิกกัน เพราะสาเหตุไร้สาระ
เราเลิกกันได้ 4-5ปี ได้.. จนตอนนี้ต่างคนก็ต่างเขามหาลัย แต่ผมไม่เคยลืมเขาเลย เริ่มใหม่กับใครก็ไม่สมใจ เลิกกันแล้วแต่ยังคงคุยกัน เที่ยวกัน ครั้งสองครั้ง
วันนึงเขาได้แชทมาหาผมว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว ผมตอบกลับว่ายินดีด้วยทั้งๆที่อยากจะร้องไห้ ตอนนั้นคิดแล้วแหละว่าจะเริ่มต้นใหม่จริงจัง!! แต่เรื่องมันไม่จบ ผ่านไปเรื่อยหลายเดือนเราก็คุยกันบ้างนิดหน่อย และวันนึงเขาได้พิมมาว่า "ฉันไม่มีแฟนแล้ว" ผมก็ไม่รู้ว่ามาบอกผมทำไม? (4-5 ปีผ่านมาก็ตามง้อตลอดและแห้วตลอด) หลังจากที่เขสเลิกกับแฟนใหม่คนนั้น เราก็กลับมาคุยกัน ผมตอบเขาช้าลงเพราะผมอยากที่จะตัดใจเลิกง้อเขาซะ! เขากลับบล็อคผม ผมเลยให้เพื่อนถาม เขาตอบกลับมาว่า "ผมตอบช้า เหมือนไม่สะดวกคุย" (ไม่เข้าใจตอนง้อไม่เห็นจะสนใจที่งี้บล็อคเลย)
และก่อนเขาไปมหาลัยเขาได้บอกผมว่า เราเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้น..
จนมาปัจจุบัน เขาได้ทักมาว่าอาทิตที่จะถึงผมว่างไหมจะชวนไปเที่ยว (ไม่เข้าอีกแหละชวนทำไม) ผมตอบกลับว่า "ว่าง" แต่ผ่านมาไม่อีกวันผมประสบอุบัติเหตุเล็กน้อยไปให้หมดเย็บที่เท้าจึงไปเที่ยวกับเขาไม่ได้ เขากลับถามอีก "แล้วหลังวันที่ตัดไหม ไม่ว่างเลยหรอ " ผมก็ยังคงว่าง
ผมไม่เข้าใจในเมื่อคำตออบก็ให้มาแล้วว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้น แต่ทำไมต้อง "ชวน" ต้อง "บอก" ต้อง "ทักมาคุย"
แล้วเมื่อไหร่ผมจะตัดใจเด็ดขาดได้ละ