เมื่อฉันอยากให้พ่อเลี้ยงเลิกกับแม่ฉัน
สวัสดีค่ะ จขกท. ขอเรียกตัวเองว่าเรานะคะ กว่าเราจะตัดสินใจมาตั้งกระทู้ก็คิดอยู่นานพอสมควร แต่วันนี้ตัดสินใจดีแล้วค่ะ แม่ของเรา เค้าจดทะเบียนสมรส กับคนๆหนึ่ง ที่แม่เรารู้จักตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แล้วเค้าก็ได้มาคุยกันแล้วก็คบหาจดทะเบียนสมรสอยู่ด้วยกัน (แม่เราเลิกกับพ่อแท้ๆเราได้ 8 ปีแล้วค่ะ ส่วนพ่อเลี้ยงไม่มีลูกติด แต่เคยมีภรรยามาแล้ว แล้วก็เลิกกันไป ถึง 2 คน ด้วยเหตุผลที่เค้าบอกแม่เราว่า ภรรยาคนเก่าที่เค้าเคยคบหนีเขาไป) ซึ่งเค้าบอกแม่เราว่าเค้าธรรมมะ ธรรมโม ซึ่งเราก็ดูพฤติกรรม เค้าอยู่ช่วงแรก เค้าก็ดูธรรมมะ ธรรมโมจริงๆ เค้าชอบสวดมนตร์ ก่อนนอนวันละ 30 นาที อันนี้คือเราขึ้นมาอยู่กรุงเทพ กับ แม่และพ่อเลี้ยงแล้วนะคะ แต่หลังจากที่เรามาอยู่ได้ ประมาณเดือนหนึ่ง เค้าก็เริ่มแปลกๆ เค้าชอบทำตัว วางตัวและบอกว่าตัวเองมีธรรมะ เป็นคนดี แต่เค้าชอบมีเรื่องกับคนข้างห้องบ่อยๆ คนที่ทำงานของเค้า รวมไปถึงเราด้วย จุดเริ่มต้นของการทะเลาะคือเรื่องไข่ปลาตอนทานข้าว เค้าชอบสอน ชอบนั่นนี่ เนี้ยนะ กินไข่ปลาแล้วมันบาป เพราะเรากินไปหลายชีวิต พอสักพักหนึ่งหลังจากพูดจบ เค้าก็ตักไข่ปลาไปกิน เราก็เลยแซวว่าระวังบาปนะคะพ่อ เค้าจริงจังมากโกรธเรา เค้าเลยจะเปิดวิดีโอเรื่องกินไข่ปลาให้เราฟังในวงทานข้าว เราก็บอกว่า ไม่เอาๆไม่เปิดๆค่ะ เค้าก็ว่าเราใหญ่เลยว่า เรามีอคติกับเค้า เค้ายังไม่บอกเลยว่าจะเปิดอะไรให้ฟัง ซึ่งจริงๆแล้วเค้าจะเปิดเรื่องไข่ปลาแหละค่ะเรารู้ไต๋ หลังจากนั้นเราก็ไม่พูดกับเค้าอีกเลย เค้าก็ชอบมาว่าเราให้แม่เราฟัง จนมีอยู่วันหนึ่ง เค้าให้เราไปเก็บรองเท้าหน้าบ้าน เราก็ไปเก็บ แต่เค้าไม่รู้ เค้าด่าเราว่าพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง แล้วก็ชี้หน้าด่าเราต่อหน้าแม่ว่า ชาตินี้ชาติหน้า อย่าได้พบได้เจอกันอีก คือเรางงมาก เราร้องไห้เลย คือแม่เราก็ไม่เคยด่าเราขนาดนี้ เค้าด่าเราบ่อยมาก ด่าว่าเราจองหองบ้างแหละ หยิ่งบ้างแหละ คือเราทำอะไรก็ดูผิดไปหมด เราเลือกที่จะไม่พูดอะไรมาก มันน่าเจ็บใจมาก เวลาเค้าทำผิดอะไรเค้าไม่เคยโทษตัวเองเลย โทษเรากับแม่ตลอดอันนี้เรื่องจริงค่ะ เจ็บกายพอหายแต่เจ็บใจนี้หายยากกว่า เค้ามองโลกในแง่ลบมากค่ะ เค้ามองคนดีเป็นคนไม่ดี เค้ามองคนไม่ดีเป็นคนดี ตั้งแต่แม่เรามาอยู่กับเค้าแม่เราร้องไห้บ่อยมาก รวมทั้งเราด้วย สภาพจิตใจย่ำแย่มากๆค่ะ เค้าไม่พูดให้กำลังเลยค่ะมีแต่ซ้ำเติม ดูถูก และโยนความผิด เค้าไม่ได้ช่วยแก้ไขปัญหาเลย ที่บ้านเปิดธุรกิจส่วนตัวด้วยค่ะ กิจการไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เค้าก็โทษแม่ โทษเรา คือเค้าเอาเงิน 40000 ไปปลูกผม แต่เค้าไม่พูดถึงตรงนั้น เค้าโทษแต่แม่ โทษแต่เราว่าพวกเราเป็นสาเหตุ ก่อนที่แม่จะมาคบกับเค้า แม่บอกเค้าทุกอย่างว่าแม่มีค่าใช้จ่ายอะไรบ้างเค้าจะรับได้ไม๊ เค้าก็ยินดี ก่อนที่จะจดทะเบียนสมรสกัน เค้าก็โอนเงินให้แม่ใช้อยู่บ่อยครั้ง โดยที่แม่ไม่ได้ขออะไรเลย เค้าบอกเค้าเต็มใจให้ พอมาวันนี้เค้าพูดว่าเค้าไม่ได้ส่งเงินอะไรไปให้ทางบ้านเค้าเลย มีแต่ส่งมาให้ทางเรา คือเค้าพูดแนวๆว่าทางเราเป็นภาระเค้า ตอนนี้เราอยากกลับบ้านมาก อยากให้แม่เลิกกับเค้า แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างแม่จึงไม่สามารถเลิกกับเค้าได้ ตัวเราเองทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ค่าใช้จ่ายไม่พอใช้เท่าไหร่ เราอยู่กับพ่อเลี้ยงเหมือนมาอาศัยเค้าอยู่ บางทีจะกินอะไรก็ยังไม่กล้ากินเลย มันอึดอัดอ่ะค่ะ อยากกลับบ้าน อยากให้แม่เลิกกับเค้า ก่อนหน้านี้เราอยู่ด้วยกันแบบไม่มีเค้า เราก็ยังอยู่ได้ ไม่ขัดสนมาก ถึงจะไม่มีเงินเก็บแต่ก็มีเงินสำหรับใช้จ่ายในปัจจัยสี่ แต่ตอนนี้ไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้เหมือนเมื่อก่อนเลย มันคงเป็นเวรกรรมใช่มั้ยคะ ตอนนี้เราพอจะรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมภรรยาคนเก่าเค้าถึงหนีไป เราก็เพิ่งเคยเห็นกับตัวว่ามือถือสากปากถือศีลเป็นยังไงก็คราวนี้แหละค่ะ เรารู้สึกอึดอัดและท้อใจมาก ไม่รู้จะระบายกับใครอ่ะค่ะ เรื่องที่เค้าว่าเราและแม่ยังมีอีกเยอะที่ดูไร้เหตุผลมาก แต่ไม่รู้จะพิมพ์อันไหนก่อนอ่ะค่ะ มันอึดอัด ตื้อๆตันๆไปหมดเลยค่ะ TT
เมื่อฉันอยากให้แม่ฉันเลิกกับพ่อเลี้ยง
สวัสดีค่ะ จขกท. ขอเรียกตัวเองว่าเรานะคะ กว่าเราจะตัดสินใจมาตั้งกระทู้ก็คิดอยู่นานพอสมควร แต่วันนี้ตัดสินใจดีแล้วค่ะ แม่ของเรา เค้าจดทะเบียนสมรส กับคนๆหนึ่ง ที่แม่เรารู้จักตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แล้วเค้าก็ได้มาคุยกันแล้วก็คบหาจดทะเบียนสมรสอยู่ด้วยกัน (แม่เราเลิกกับพ่อแท้ๆเราได้ 8 ปีแล้วค่ะ ส่วนพ่อเลี้ยงไม่มีลูกติด แต่เคยมีภรรยามาแล้ว แล้วก็เลิกกันไป ถึง 2 คน ด้วยเหตุผลที่เค้าบอกแม่เราว่า ภรรยาคนเก่าที่เค้าเคยคบหนีเขาไป) ซึ่งเค้าบอกแม่เราว่าเค้าธรรมมะ ธรรมโม ซึ่งเราก็ดูพฤติกรรม เค้าอยู่ช่วงแรก เค้าก็ดูธรรมมะ ธรรมโมจริงๆ เค้าชอบสวดมนตร์ ก่อนนอนวันละ 30 นาที อันนี้คือเราขึ้นมาอยู่กรุงเทพ กับ แม่และพ่อเลี้ยงแล้วนะคะ แต่หลังจากที่เรามาอยู่ได้ ประมาณเดือนหนึ่ง เค้าก็เริ่มแปลกๆ เค้าชอบทำตัว วางตัวและบอกว่าตัวเองมีธรรมะ เป็นคนดี แต่เค้าชอบมีเรื่องกับคนข้างห้องบ่อยๆ คนที่ทำงานของเค้า รวมไปถึงเราด้วย จุดเริ่มต้นของการทะเลาะคือเรื่องไข่ปลาตอนทานข้าว เค้าชอบสอน ชอบนั่นนี่ เนี้ยนะ กินไข่ปลาแล้วมันบาป เพราะเรากินไปหลายชีวิต พอสักพักหนึ่งหลังจากพูดจบ เค้าก็ตักไข่ปลาไปกิน เราก็เลยแซวว่าระวังบาปนะคะพ่อ เค้าจริงจังมากโกรธเรา เค้าเลยจะเปิดวิดีโอเรื่องกินไข่ปลาให้เราฟังในวงทานข้าว เราก็บอกว่า ไม่เอาๆไม่เปิดๆค่ะ เค้าก็ว่าเราใหญ่เลยว่า เรามีอคติกับเค้า เค้ายังไม่บอกเลยว่าจะเปิดอะไรให้ฟัง ซึ่งจริงๆแล้วเค้าจะเปิดเรื่องไข่ปลาแหละค่ะเรารู้ไต๋ หลังจากนั้นเราก็ไม่พูดกับเค้าอีกเลย เค้าก็ชอบมาว่าเราให้แม่เราฟัง จนมีอยู่วันหนึ่ง เค้าให้เราไปเก็บรองเท้าหน้าบ้าน เราก็ไปเก็บ แต่เค้าไม่รู้ เค้าด่าเราว่าพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง แล้วก็ชี้หน้าด่าเราต่อหน้าแม่ว่า ชาตินี้ชาติหน้า อย่าได้พบได้เจอกันอีก คือเรางงมาก เราร้องไห้เลย คือแม่เราก็ไม่เคยด่าเราขนาดนี้ เค้าด่าเราบ่อยมาก ด่าว่าเราจองหองบ้างแหละ หยิ่งบ้างแหละ คือเราทำอะไรก็ดูผิดไปหมด เราเลือกที่จะไม่พูดอะไรมาก มันน่าเจ็บใจมาก เวลาเค้าทำผิดอะไรเค้าไม่เคยโทษตัวเองเลย โทษเรากับแม่ตลอดอันนี้เรื่องจริงค่ะ เจ็บกายพอหายแต่เจ็บใจนี้หายยากกว่า เค้ามองโลกในแง่ลบมากค่ะ เค้ามองคนดีเป็นคนไม่ดี เค้ามองคนไม่ดีเป็นคนดี ตั้งแต่แม่เรามาอยู่กับเค้าแม่เราร้องไห้บ่อยมาก รวมทั้งเราด้วย สภาพจิตใจย่ำแย่มากๆค่ะ เค้าไม่พูดให้กำลังเลยค่ะมีแต่ซ้ำเติม ดูถูก และโยนความผิด เค้าไม่ได้ช่วยแก้ไขปัญหาเลย ที่บ้านเปิดธุรกิจส่วนตัวด้วยค่ะ กิจการไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เค้าก็โทษแม่ โทษเรา คือเค้าเอาเงิน 40000 ไปปลูกผม แต่เค้าไม่พูดถึงตรงนั้น เค้าโทษแต่แม่ โทษแต่เราว่าพวกเราเป็นสาเหตุ ก่อนที่แม่จะมาคบกับเค้า แม่บอกเค้าทุกอย่างว่าแม่มีค่าใช้จ่ายอะไรบ้างเค้าจะรับได้ไม๊ เค้าก็ยินดี ก่อนที่จะจดทะเบียนสมรสกัน เค้าก็โอนเงินให้แม่ใช้อยู่บ่อยครั้ง โดยที่แม่ไม่ได้ขออะไรเลย เค้าบอกเค้าเต็มใจให้ พอมาวันนี้เค้าพูดว่าเค้าไม่ได้ส่งเงินอะไรไปให้ทางบ้านเค้าเลย มีแต่ส่งมาให้ทางเรา คือเค้าพูดแนวๆว่าทางเราเป็นภาระเค้า ตอนนี้เราอยากกลับบ้านมาก อยากให้แม่เลิกกับเค้า แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างแม่จึงไม่สามารถเลิกกับเค้าได้ ตัวเราเองทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ค่าใช้จ่ายไม่พอใช้เท่าไหร่ เราอยู่กับพ่อเลี้ยงเหมือนมาอาศัยเค้าอยู่ บางทีจะกินอะไรก็ยังไม่กล้ากินเลย มันอึดอัดอ่ะค่ะ อยากกลับบ้าน อยากให้แม่เลิกกับเค้า ก่อนหน้านี้เราอยู่ด้วยกันแบบไม่มีเค้า เราก็ยังอยู่ได้ ไม่ขัดสนมาก ถึงจะไม่มีเงินเก็บแต่ก็มีเงินสำหรับใช้จ่ายในปัจจัยสี่ แต่ตอนนี้ไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้เหมือนเมื่อก่อนเลย มันคงเป็นเวรกรรมใช่มั้ยคะ ตอนนี้เราพอจะรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมภรรยาคนเก่าเค้าถึงหนีไป เราก็เพิ่งเคยเห็นกับตัวว่ามือถือสากปากถือศีลเป็นยังไงก็คราวนี้แหละค่ะ เรารู้สึกอึดอัดและท้อใจมาก ไม่รู้จะระบายกับใครอ่ะค่ะ เรื่องที่เค้าว่าเราและแม่ยังมีอีกเยอะที่ดูไร้เหตุผลมาก แต่ไม่รู้จะพิมพ์อันไหนก่อนอ่ะค่ะ มันอึดอัด ตื้อๆตันๆไปหมดเลยค่ะ TT