ปกติกลุ่มเราจะมีกัน4คนคะ เป้นเพื่อนกันตั้งเเต่ม1คะ ตอนนี้ก้ม3แล้ว เรื่องมีอยุว่า อยุๆก้มีเพื่อนคนนึงคะขอแทนว่า พิม นะคะคนนี้เคยเปนคนที่เราไว้ใจ เป้นคนที่สามารถปรึกษาได้ทุกๆเรื่อง จนทำให้เราหลงเชื่อเขาคะ เพราะเราได้เล่าเรื่องว่าเราไม่ชอบเพื่อนคนในกลุ่มคนนึงคะ แล้วก้บอกเหตุผลว่าทำไมเราถึงไม่ชอบ เบ้น(ชื่อสมมติ) แล้วพีม เขาก้ยังบอกกับเราว่าเขาเองก้ไม่ชอบที่ เบ้นทำนิสัยเเบบนี้เหมือนกันคะ เราก้เลยคุยกันถูกคอ ส่วนอีกคนแทนว่า ริน นะคะ เขาเป่นคนที่แอ้บๆ ดูไม่มีพิษมีภัย แต่จริงๆนางร้ายใช่ย่อยนะคะ เข้าเรื่องเลยละกันเนอะ555555 เรื่องมีอยุว่า ตอนแรกๆที่เปิดเทอมทุกๆอย่างมันดูปกติคะยังไม่ได้เกิดเรื่องอะไร แต่พอเปิดมาสักพัก มีอยุวันนึงคะที่ไม่มีใครอยากจะคุยกับเราเลย ถามอะไรก้ตอบแบบไม่อยากตอบ ฟิลแบบไม่อยากคุยด้วย แบบเกลียดเลยคะ ตอนนั้นก้เฉยๆนะคะเพราะคิดว่าคงไม่มีอะไร จนเป้นแบบนี้มา3วัน
เราก้เริ่มรู้สึกว่ามันต้องมีเรื่องอะไรเเน่ๆ แต่เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรให้เขา(เริ่มรู้สึกตั้งเเต่วันที่2แล้วคะแต่วันแรกกับวันที่สองพอมีบ้างจนวันที่3แทบจะไม่คุยเลย) ทำให้เราเป้นฝ่ายที่ต้องอึดอัดเพราะว่า เหมือนเราไม่ได้อยุกลุ่มเขา เราไม่ได้เป้นเพื่อนสนิทเขา เขาทำตัวเหมือนเราเป้นอากาศ เราพยายามจะชวนคุยต่างๆนานา แต่เขาไม่ตอบเราเลยคะ เขาคุยกันอยุ3คน หัวเราะนู้นนี่นั่น แล้วเราก้อยุนิ่งๆคะ เดินอยุข้างหลังความรู้สึกช่วงนั้นเป้นอะไรที่เเย่มากๆ เป้นแบบนี้มาประมาน 2อาทิดคะ เราอึดอัดใจตลอดทั้ง2อาทิดเลย เพราะเรามีเพื่อนอยุแค่นั้นที่เหลือคือไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ พอคุยได้ จนช่วงหลังเขาไม่คุยกับเราเลยคะซึ่งเราคิดว่า พีมเป้นคนที่เป่าหูอีก2คนแน่นอนคะ เพราะว่าเวลามีใครจะมาคุยกับเรา เขาจะดึงตัวคนที่คุยกับเราไป เพื่อให้เราอยุคนเดียว ประมานว่าเขาจะให้เราออกจากกลุ่มของเขา ทั้งๆที่พีมลืมไปว่าเราเป้นคนเอาเขาเข้ากลุ่มของเราเพราะตอนแรกกลุ่มของเราไม่ชอบพีมเลย ไม่คิดจะเอาเข้าด้วย แต่เราก้ไม่คิดว่าพีมจะทำกับเราเเบบนี้ จนกระทั่งถึงความอดทนสุดท้ายวันนั้นเราไปแอบร้องไห้ที่ห้องน้ำโรงเรียนคะ เพราะเราทนไม่ไหวแล้วจริงๆ คือมันกลั้นไม่ได้แล้ว ยิ่งเวลาเห้น พีม เบ้น ริน ยั่งคุย หัวเราะกัน เรายิ่งจะร้องให้คะ เราเลยเลือกที่จะร้องไห้ให้เส้ดก่อนแล้วค่อยเดินตามเขาไป
แล้วตอนนั้นในหัวเรามันก้เริ่มคิดแล้วคะว่าจะออกดีไหม แล้วถ้าออกจะอยุกลุ่มใคร คิดสารพัดเลยคะ จนตอนเย้นของวันนั้นเราทักไลน์กลุ่มไปคะ ว่า พวกเปนไรกันรึป่าว แต่เขาก้ยังเห้นเป้นเรื่องเล่นๆคะ ตอบว่าสบายดีบ้าง ปวดหัวตัวร้อนนิดหน่อย ปะมานนี้คะ เราก้เลยตอบว่าขอจริงจัง พีมก้บอกไม่เป้นไรแล้วจะให้บอกว่าเป้นไรละเอ้อะ (ตอบแบบกวนๆอะคะ) เราก้เลยเข้าเรื่องเลยว่า จะให้เราออกจากกลุ่มเลยไหมหรือยังไง พีมก้บอกอะไรของ เราก้เลยตอบไปประมานว่าก้ที่เป่นอยุตอนนี้คือไม่รุ้อะไรเลยหรอ เขาก่ตอบไม่รุ้(แต่จริงๆนางรู้คะ) เราก้ถามแล้วถามอีกพยายามจะเข้าเรื่องจนพีมเขา พิมมาว่า ทำอะไรน่าจะรู้ตัวดีนิ เราก้ยังไม่รุ่คะว่าอะไร รินก้เลยพิมอีกว่า ทำอะไรไว้จำไม่ได้หรอ เราก้บอกจำไม่ได้ไวถึงมาถามว่าเปนไรกัน ถามไปถามมากลายเป้นว่าเราไม่ทราบสาเหตุคะ รู้เเต่ว่า เราไปเล่าอะไรให้ใครฟังจนเรื่องไปถึงไหนต่อไหน ซึ่งจริงๆแล้วเราไม่ได้เล่าอะไรให้ใครฟังนอกจากคนในครอบครัวเลยคะ เราก้เลยพยายามจะอทอบายให้เขาฟังว่าเราไม่ได้ตั้งใจจะให้เป้นแบบนี้เเล้วเราก้ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย แต่ที่เรื่องมันไปถึงเราก้ไท่รุ้เหมือนกันว่าเพราะอะไรแต่ไม่ใช่เพราะเราเเน่ๆ แต่เวลาจะพุดจะอทิบายอะไรไปทเขาก้ไม่ฟังอะไรเลยคะ ทำให้เรารู้ว่า เขาตั้งใจจะให้เราออก แล้วก้รู้ว่าเพื่อนในกลุ่มนี้ไม่มีไครที่จะเชื่อใจเราฟังเหตุผลอะไรเราเลย มีแต่จะให้เราผิดอย่างเดียว สุดท้ายเราก้เลยบอกว่างั้นเดวกุออกเองเวลาพวกจะนินทาอะไรใครกุจะได้ไม่ต้องมารุ้ว่าพวกคุยอะไรกันจะได้สบายใจ แล้วเราก้ย้ำแบบงั้นกุออกนะ พีมก้บอกว่าจะออกก้ออกไปดิ กุยื้อไว้หรอ เราก้เลยแบบโอเคงั้นกุออกเอง ตอนที่เราไลน์ไปปรับความเข้าใจตอนนั้นเราร้องให้เลยคะ ซึ่งหลังจากที่ออกจากกลุ่มเราก้ได้รุ้ว่าเรื่องจิงๆมันไม่ได้มีอะไรเลยคะ แค่มีคนมองเขาด้วยสายตาที่ไม่ดี เขาก้เลยคิดไปต่างๆนานาว่าเราต้องเป้นคนเล่าอะไรให้คนอื่นฟังเเน่ๆ แต่จริงๆแล้วเป่นเพราะพีมคะที่ชอบไปมองจิกคนอื่น คนอื่นก้เลยไม่ชอบเลยจิกกลับแต่คนที่จิกกลับเราดันรุ้จักเขาพีมเลยคิดว่าต้นเหตุเป้นเพราะเราคะ จนสุดท้ายเราก้ออกคะแล้วก้ไปอยุกับอีกกลุ่มซึ่งนิสัยดีมากกก เเล้วเราเองก้รู้สึกว่าเราคิดไม่ผิดจริงๆที่ออกเพราะถ้าเราอยุเราคงจะต้องอึดอัดตลอดเเน่ๆแล้วที่เราออกก้เพราะว่า เราคิดว่าถ้าเขาไม่เห้นค่าของเราเราก้ไม่จำเป้นต้องแคร์อะไรเขาไม่ต้องสนใจเขาแล้วก้ไม่ต้องทนอยุกับเขา
------------------ขอบคุนทุกคนที่อ่านเรื่องที่เราระบายให้ฟังนาาา--------------------------------
มาระบายเรื่องเพื่อนให้ฟังคะ
เราก้เริ่มรู้สึกว่ามันต้องมีเรื่องอะไรเเน่ๆ แต่เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรให้เขา(เริ่มรู้สึกตั้งเเต่วันที่2แล้วคะแต่วันแรกกับวันที่สองพอมีบ้างจนวันที่3แทบจะไม่คุยเลย) ทำให้เราเป้นฝ่ายที่ต้องอึดอัดเพราะว่า เหมือนเราไม่ได้อยุกลุ่มเขา เราไม่ได้เป้นเพื่อนสนิทเขา เขาทำตัวเหมือนเราเป้นอากาศ เราพยายามจะชวนคุยต่างๆนานา แต่เขาไม่ตอบเราเลยคะ เขาคุยกันอยุ3คน หัวเราะนู้นนี่นั่น แล้วเราก้อยุนิ่งๆคะ เดินอยุข้างหลังความรู้สึกช่วงนั้นเป้นอะไรที่เเย่มากๆ เป้นแบบนี้มาประมาน 2อาทิดคะ เราอึดอัดใจตลอดทั้ง2อาทิดเลย เพราะเรามีเพื่อนอยุแค่นั้นที่เหลือคือไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ พอคุยได้ จนช่วงหลังเขาไม่คุยกับเราเลยคะซึ่งเราคิดว่า พีมเป้นคนที่เป่าหูอีก2คนแน่นอนคะ เพราะว่าเวลามีใครจะมาคุยกับเรา เขาจะดึงตัวคนที่คุยกับเราไป เพื่อให้เราอยุคนเดียว ประมานว่าเขาจะให้เราออกจากกลุ่มของเขา ทั้งๆที่พีมลืมไปว่าเราเป้นคนเอาเขาเข้ากลุ่มของเราเพราะตอนแรกกลุ่มของเราไม่ชอบพีมเลย ไม่คิดจะเอาเข้าด้วย แต่เราก้ไม่คิดว่าพีมจะทำกับเราเเบบนี้ จนกระทั่งถึงความอดทนสุดท้ายวันนั้นเราไปแอบร้องไห้ที่ห้องน้ำโรงเรียนคะ เพราะเราทนไม่ไหวแล้วจริงๆ คือมันกลั้นไม่ได้แล้ว ยิ่งเวลาเห้น พีม เบ้น ริน ยั่งคุย หัวเราะกัน เรายิ่งจะร้องให้คะ เราเลยเลือกที่จะร้องไห้ให้เส้ดก่อนแล้วค่อยเดินตามเขาไป
แล้วตอนนั้นในหัวเรามันก้เริ่มคิดแล้วคะว่าจะออกดีไหม แล้วถ้าออกจะอยุกลุ่มใคร คิดสารพัดเลยคะ จนตอนเย้นของวันนั้นเราทักไลน์กลุ่มไปคะ ว่า พวกเปนไรกันรึป่าว แต่เขาก้ยังเห้นเป้นเรื่องเล่นๆคะ ตอบว่าสบายดีบ้าง ปวดหัวตัวร้อนนิดหน่อย ปะมานนี้คะ เราก้เลยตอบว่าขอจริงจัง พีมก้บอกไม่เป้นไรแล้วจะให้บอกว่าเป้นไรละเอ้อะ (ตอบแบบกวนๆอะคะ) เราก้เลยเข้าเรื่องเลยว่า จะให้เราออกจากกลุ่มเลยไหมหรือยังไง พีมก้บอกอะไรของ เราก้เลยตอบไปประมานว่าก้ที่เป่นอยุตอนนี้คือไม่รุ้อะไรเลยหรอ เขาก่ตอบไม่รุ้(แต่จริงๆนางรู้คะ) เราก้ถามแล้วถามอีกพยายามจะเข้าเรื่องจนพีมเขา พิมมาว่า ทำอะไรน่าจะรู้ตัวดีนิ เราก้ยังไม่รุ่คะว่าอะไร รินก้เลยพิมอีกว่า ทำอะไรไว้จำไม่ได้หรอ เราก้บอกจำไม่ได้ไวถึงมาถามว่าเปนไรกัน ถามไปถามมากลายเป้นว่าเราไม่ทราบสาเหตุคะ รู้เเต่ว่า เราไปเล่าอะไรให้ใครฟังจนเรื่องไปถึงไหนต่อไหน ซึ่งจริงๆแล้วเราไม่ได้เล่าอะไรให้ใครฟังนอกจากคนในครอบครัวเลยคะ เราก้เลยพยายามจะอทอบายให้เขาฟังว่าเราไม่ได้ตั้งใจจะให้เป้นแบบนี้เเล้วเราก้ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย แต่ที่เรื่องมันไปถึงเราก้ไท่รุ้เหมือนกันว่าเพราะอะไรแต่ไม่ใช่เพราะเราเเน่ๆ แต่เวลาจะพุดจะอทิบายอะไรไปทเขาก้ไม่ฟังอะไรเลยคะ ทำให้เรารู้ว่า เขาตั้งใจจะให้เราออก แล้วก้รู้ว่าเพื่อนในกลุ่มนี้ไม่มีไครที่จะเชื่อใจเราฟังเหตุผลอะไรเราเลย มีแต่จะให้เราผิดอย่างเดียว สุดท้ายเราก้เลยบอกว่างั้นเดวกุออกเองเวลาพวกจะนินทาอะไรใครกุจะได้ไม่ต้องมารุ้ว่าพวกคุยอะไรกันจะได้สบายใจ แล้วเราก้ย้ำแบบงั้นกุออกนะ พีมก้บอกว่าจะออกก้ออกไปดิ กุยื้อไว้หรอ เราก้เลยแบบโอเคงั้นกุออกเอง ตอนที่เราไลน์ไปปรับความเข้าใจตอนนั้นเราร้องให้เลยคะ ซึ่งหลังจากที่ออกจากกลุ่มเราก้ได้รุ้ว่าเรื่องจิงๆมันไม่ได้มีอะไรเลยคะ แค่มีคนมองเขาด้วยสายตาที่ไม่ดี เขาก้เลยคิดไปต่างๆนานาว่าเราต้องเป้นคนเล่าอะไรให้คนอื่นฟังเเน่ๆ แต่จริงๆแล้วเป่นเพราะพีมคะที่ชอบไปมองจิกคนอื่น คนอื่นก้เลยไม่ชอบเลยจิกกลับแต่คนที่จิกกลับเราดันรุ้จักเขาพีมเลยคิดว่าต้นเหตุเป้นเพราะเราคะ จนสุดท้ายเราก้ออกคะแล้วก้ไปอยุกับอีกกลุ่มซึ่งนิสัยดีมากกก เเล้วเราเองก้รู้สึกว่าเราคิดไม่ผิดจริงๆที่ออกเพราะถ้าเราอยุเราคงจะต้องอึดอัดตลอดเเน่ๆแล้วที่เราออกก้เพราะว่า เราคิดว่าถ้าเขาไม่เห้นค่าของเราเราก้ไม่จำเป้นต้องแคร์อะไรเขาไม่ต้องสนใจเขาแล้วก้ไม่ต้องทนอยุกับเขา
------------------ขอบคุนทุกคนที่อ่านเรื่องที่เราระบายให้ฟังนาาา--------------------------------