“อิฐอย่ายุ่งกับของฉันนะ” เสียงของบัวขอร้องกับอิฐ ซึ่งอิฐกำลังแกล้งยื้อแย่ง ตุ๊กตาของรักของหวงบัวอยู่
“อาย ปลาย ช่วยด้วยยยย ” เสียงของบัวเรียกผู้ที่เป็นเพื่อนสนิท เมื่อโดนผู้ชายร่างยักษ์อย่างอิฐแกล้ง  อายได้วิ่งเข้ามาช่วยบัวอย่างเร็วครัน
“ไอ้อิฐ แกแกล้งอายมันทำไม” น้ำเสียงดุดันของอาย ตะโกนด่าทออิฐด้วยความโกรธพร้อมวิ่งด้วยความเร็วเพื่อที่จะมาช่วยเพื่อนรักของเขา ปลายได้วิ่งเข้ามาหาบัว กอดบัวเพื่อปลอบ “ไม่เป็นไรแล้วนะ!”
“จะหวงอะไรหนักหนา กะอีแค่ตุ๊กตาตัวเดียว” อิฐเอ่ยปากด้วยความสงสัย พร้อมน้ำเสียงที่จริงจัง
“ของของใครใครก็รัก บัวมันก็รักตุ๊กตาของมัน ทีแกละยังรักหุ่นยนต์ของแกเลย” น้ำเสียงของอายเต็มไปด้วยความโกรธ เมื่ออายพูดจบอิฐก็เดินออกไปแล้วทิ้งตุ๊กตาของบัวลงพื้นอย่างไม่ใยดี บัวเห็นอิฐทิ้งตุ๊กตาสุดรักของตัวเองลงพื้น ก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจพร้อมกับเดินช้าๆมาเก็บตุ๊กตาแล้วกอดแน่น ร้องไห้โฮ
“ตุ๊กตาตัวนี้เป็นสิ่งสุดท้ายที่พ่อกับแม่ของฉันให้ก่อนที่ท่านจะเสีย” บัวได้พูดพร่ำเบาๆกับอายและปลาย บัวยังกอดตุ๊กตาตัวนี้และร้องไห้อยู่พักใหญ่
“นังอาย!” น้ำเสียงดุดันตะโกนมาแต่ไกล
“แกจะไม่ช่วยฉันทำมาหากินเลยหรือไงมาทำอะไรไร้สาระอยู่ตรงนี้ พ่อแม่แกไม่เคยคิดจะส่งเงินมาให้แล้วยังมาทิ้งภาระไว้ให้ฉันอีก แทนที่จะช่วยกันทำมาหากิน” ยายของอายตะโกนดุอายอย่างไม่กลัวอายจะอายเพื่อนแต่อย่างใด
“ฉันไปก่อนนะ ไว้ฉันจะหนียายมาหาพวกเธอใหม่” เสียอายกระซิปบอกบัวและปลาย ทั้งสองก็พยักหน้ารับ “แล้วเจอกัน!” ปลายเอ่ย
บัว ปลาย และอายเป็นเพื่อนสนิทกัน บ้านอยู่ในละแวกเดียวกัน เรียนอยู่ชั้นเดียวกันและทั้ง 3คนนี้มีความฝันที่เหมือนกันนั่งก็คือ การเป็นนางงาม การได้สวมมงกุฎยืนโบกมืออยู่บนเวทีมีผู้คนมากมายชื่นชมได้รับเสียงปรบมือสนั่นและการได้เข้าเป็นดารานักแสดง มีชื่อเสียงมีผู้คนรู้จักมากมาย

เดี่ยวมาต่อนะค่ะ^^  มีส่วนแนะนำตรงไหน แนะนำได้นะค่ะ