สรุปคือเราชอบหรือแค่หวั่นไหวหรืออะไร

กระทู้คำถาม

...ครั้งหนึ่งเราเข้ามาอยู่รร.ใหม่ก็สบายในระดับนึง แต่มีความซับซ้อนนิดๆเพราะเราอาจไม่คุ้นชิน เราก็ต้องเลือกเรียนในวิชาชุมนุม เราเลือกชุมนุมนั้นใครจะรู้ว่าจะได้เจอกับคนๆนึงและทำให้ความรู้สึกชอบของเรากลับมาอีกครั้ง เราเรียนชุมนุมภาษาประจำถิ่นแต่เขาพูดไม่ค่อยชัด5555 ตอนเเนะนำตัวเราคิดในใจเห้ยย!น่ารักว่ะ ชอบ จนพอมาถึงเราเเนะนำตัวเผลอพูดขื่อใครก็ไม่รู้มั่วไปหมด5555 ฝันนั้นเจอกันที่ร.อาหารซึ่งเราเดินก้มอยู่ อยู่ดีๆเขาก็มาสะกิดแล้วบอกว่า"หยิ่งจังเเล ไม่ทักกันเลย" ในใจเรานี่ตึกตักๆๆรัวไผสมอมยิ้ม เราสืบจนรู้ว่าเขาอยู่ห้องใหน ตอนเข้าเเถวเช้าก็สังเกตหาตลอด บางครั้งก็งงทำไมไม่เจอ55555เขาโดดเเถวมั้ง วันนั้นวันครูเขามาสายก็นั่งหลังๆเราเผลอหันไปมองตาปะกันพอดี เข้าใจครส.มั้ยแบบเขิลมากหันกลับมาแทบไม่ทัน แต่อยู่รร.ไม่ค่อยเห็นกันหรอกเค้าอยู่อีกอาคารซึ่งเค้าสร้างนอกรร. แต่เหมือนเราเเสดงกริยามากเกินไปต่างคนต่างไม่มองหน้ากัน. ไม่ทัก ไม่ยิ้ม เข้าขุมนุมแบบเฉยๆ เข้าช่วงกีฬาสีเราไปเชียร์วอลเลย์บอล เพื่อนคือบุคคลน่ากลัวมาก เขาเดินผ่านที่เรานั่งเชียร์ใง เพื่อนเราก็ทักแล้วชวนมานั่งด้วยเราก็ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์แต่หูอะฟังอยู่ ต่อมากิจกรรมคล้ายๆวิชาการ ก็มีการเเข่งขัน6รายการ เขาลงประกวดชุดแต่งกายคือแบบโอ้ยยยยชอบเขิล นั่งยิ้มอยู่คนเดียว แต่นั่นเเลช่วงเวลานั้นก็แปลกทำไมเผลอทักกันเเล้วยิ้มให้กัน555555 พอเข้าเรียนชุมนุมก็ปกคิอะยิ้มให้กันบ้าง แต่ก่อนหน้านั้นวันเสาร์เราไปเที่ยวงานประจำจังหวัดก็ได้สักพักมีเพื่อนของเราบอกว่าเขานั่งกินเลี้ยงปาร์ตี้อยู่เเถวชายทะเล เราก็เกิดอาการอยากไปจนตามไปแต่ไม่เจออะ5555. เลวฬ้ายกว่านั้น เพื่อนห้องอื่นนั่งรอเพื่อนห้องเรามั้งซื่งเขาน่าจะเป็นเพื่อนเก่ากัน พอเค้ามาเจอกันเเล้วพูดว่าไปนั่งตรงนู้ไปไอ...นั่งอยู่ คือแบบทำไมเราเดินออกมาจากตรงนั้นเเล้วมาร้องแบบไม่มีน้ำตาอยู่คนเดียว เราอยากกลับบ้านไม่ปาร์ตี้ละ เพื่อนก็ขับไปส่ง ด้วยความเพื่อนเป็นห่วงเห็นเราขับรถคนเดียวอยากไปส่งถึงบ้าน เราว่าไม่เป็นไรเเค่นี้พอ พอแยกทางกลับเพื่อนเราก็ร้องออกมาอะ555 แต่ตอนนี้น่าจะปกติอะต่างคนต่างปกติแต่ไม่ดีเกิน แต่ตอนนี้เรายังไม่รู้อะว่าเราขอบเขาไหมหรือแค่หวั่นไหว