เราปิดสถานะตัวเอง รู้แต่คนในบ้าน พี่น้องแม่ ป้า เพื่อนสนิท เราให้พ่อของลูกมาเยี่ยมมาค้างได้ พ่อของลูกเค้าก็มา3-4เดือนครั้ง คนนอก จะเห็นเหมือนครอบครัวปกติที่พ่อไปทำงานไกล ลูกเราก็ยังโลกสวยไป เราอยากให้เค้าโลกสวยไปก่อน แบบไม่มีใครมาล้อว่าลูกไม่มีพ่อ หรือมาถามให้เด็กเป็นปมว่าพ่อไปไหนไรงี้ พ่อมาเยี่ยมก็พาเที่ยวมีความสุขตามประสาเด็ก ลูกเราเคยชินกะพ่อแบบนี้มานานแล้วตั้งแต่เกิด เค้าเลยไม่รู้สึกแปลกที่พ่อไม่อยู่ด้วย เราคิดว่าจะบอกความจริงเค้าตอนลูก 12ขวบ เหมาะไหมคะ ลูกโตขึ้นทุกวัน และฉลาดมากด้วย เราอยากให้เค้ารู้จากเราดีกว่าจากที่อื่น อย่างน้อยเพื่อให้เค้ามีภูมิคุ้มกันตัว ลูกเราเป็นลูกสาวนะคะ และยังไม่อยากให้คิดเรื่องแฟนในวัยเรียน ประสบการณ์แม่เอาไว้สอนลูกเลย ให้เค้าเห็นความไม่แน่นอน ความไม่เที่ยง ของชีวิต ความเป็นเช่นนั้นเองของชีวิต ไม่ได้เพื่อเกลียดชัง เราให้อภัยหมดแล้วค่ะ
ปัจจุบันเราก็สอนธรรมะพื้นๆให้ลูกอยู่นะ โดยเฉพาะเรื่องตาย เพื่อให้อยู่ในความไม่ประมาท เราจะสอนลูกข้ามถนน ชี้ชวนดูสัตว์ คางคก งู ลูกไก่ ที่โดนรถเหยียบ แล้วสอนว่าถ้าข้ามไม่มองรถก็จะตาย ข้ามถนนต้องดูให้ดี ให้รถไปก่อนแน่นอนปลอดภัยไรงี้ บ้านเราติดถนนเป็นร้านค้า
ความเพียรเราก็สอนลูก ลูกเราไปแข่งเล่านิทานมาเมื่อต้นเดือน1กรกฎา60ก่อนไปแข่ง เราซ้อมๆๆๆๆๆ นับถอยหลัง อีก 10วัน เล่านิทาน แม้ วันนี้ หนูดี จะยังคงเล่านิทานได้ โดยต้องให้แม่บอก เป็นช่วงๆ แต่แม่เชื่อว่า หนูทำได้ เมื่อวานซืนหนูดีให้พรแม่ว่า ให้เป็นเด็กดี บลาๆๆๆๆๆและที่จำได้เลยคือ ไม่แกล้งเพื่อน(แอบฮานิ๊ดนึง) พอถึงตาแม่ๆ นึกอะไรดีๆได้ ก็เลยให้พรหนูดีว่า” ขอให้หนูดี มีความเพียร เหมือนพระมหาชนก ที่ว่ายน้ำในมหาสมุทร 7วัน7คืน จนเทวดาเห็นและมาช่วย เทวดาช่วยผู้กระทำความเพียร คนอื่นๆจมน้ำตายกันหมดแล้ว นอกจากความเพียรแล้ว พระมหาชนกยังใช้ปัญญา หาทางเอาตัวรอด หากเรือจม เราจะทำให้ท้องอิ่มจะได้มีแรงว่ายในมหาสมุทรนานๆ ผ้าชุบน้ำมันจะทำให้ตัวเบาและลอยในน้ำได้ สายลมจะพัดเราไปให้พ้นจากฝูงปลาฝูงเต่าที่มากินคนตอนสำเภาล่ม หนูดีเอามาใช้กับการร้องเพลง ที่ผ่านมาหนูร้องเพลงพระราชาในนิทานไม่ได้ แต่เพราะหนูฟังบ่อยๆ ร้องบ่อยๆ หนูก็ร้องได้ การเล่านิทานก็เหมือนกัน ถ้าหนูฟังบ่อยๆ เล่าบ่อยๆ แม้ว่าตอนนี้หนูจะยังให้แม่บอกเป็นช่วงๆ แต่แม่เชื่อว่า ในวันที่ขึ้นเวที หนูจะเล่าได้เอง โดยไม่มีแม่คอยบอก(don’t lost your ways .you come so far. Don’t throw it away .faith hope and glory.)
อีกเรื่องที่อยากขอความเห็นและกำลังใจ (ด่าได้แต่อย่าแรงนะคะ เราสับสนจริงๆ ยังลังเลอยู่เลย)
คนใหม่ที่เจอ เหมือนบังเอิญ เรารู้จักกันไม่นาน เค้าเป็นครูสอนร้องเพลงลูกเรา เจอกันตอนลูกปิดเทอม 1เดือน คือเวลาลูกไปเรียนเราเข้าไปด้วย ลูกเรายังเด็กอ่านหนังสือไม่ออกใช้จำเอา และเราประทับใจ ลูกเราร้องเพลงชั่วโมงสุดท้าย ลูกร้องpoud of U แบบออกท่าทางประกอบ ใช้เวลาจำเนื้อเพลง2อาทิตย์ เราเลยขอเพลงผ่านทางเฟสบุคโรงเรียน เปิดเทอมไม่ได้เรียนร้องเพลงละละ บอกว่าจะไปเรียนอีกทีตอนปิดเทอม เพื่อเตรียมตัวเด็กให้จำเนื้อเพลง แอดมินบอกจะแจ้งครูให้ แต่เงียบไม่มีคำตอบจากครู แล้วอีก1อาทิตย์ทางโรงเรียนชวนลูกเราไปขึ้นเวทีร้องเพลงที่โรงเรียน ครูของลูกโพสวิดีโอลูกเราร้องเพลงบนface bookเค้า แทกทามไลน์โรงเรียน เราก็เลยแอดface book กัน แล้วถามเพลงอีกครั้ง เพราะเราต้องเตรียมลูกให้จำเพลงได้ เค้าก็ตอบมา เราก็เกริ่นๆไปแหละว่าลูกเราได้2ภาษา เราสอนเอง แล้วโชวีดีโอ ลูกเล่านิทาน สมัยเมื่อ2ขวบ10เดือนให้ดู เป็นนิทานที่มีร้องเพลงด้วย เราเลี้ยงแบบใกล้ชิด ร้องเพลงเพราะรักที่จะร้อง สนุกกับมัน เค้าดูจะประทับใจพวกเรา พอรู้ตัวว่าคุย(ในกล่องข้อความ)แล้วรู้สึกดี ก็แค่ไม่กี่อาทิตย์ เค้าให้เราโพสเพลงใหม่ที่ลูกร้องให้ดู คือจะดูและชี้แนะให้ ในกล่องข้อความ ก็รู้สึกดีนะคะ เค้าก็แนะนำมา มีชมลูกเรา้บางไรบ้าง เหมือนมีคนรับฟัง เราเลิกคุยเพราะเราเริ่มรู้สึกดี กลัวจะไปชอบเค้า กลัวใจตัวเอง แต่ใช้วิธี โพสในทามไลน์ของตัวเองแทน โพสส่วนใหญ่ก็เรื่องลูกชีวิตประจำวันของเรากะลูก เค้าเข้ามาlikeทุกโพส จนเรารู้สึกแปลกใจ ว่าครูสอนร้องเพลงเค้าต้องขนาดนี้เลยเหรอ คิดไปเองหรือเปล่า ก็ไปส่องเฟสเค้าบ้าง เจอเค้าโพสเพลงback at one และขึ้นสถานะตกหลุมรัก ตอนแรกงงมาก เพราะเค้าเคยเล่าว่าประสบปัญหาชีวิต แต่พอผ่านไปได้2-3วัน เราลองไปฟังเนื้อเพลงดู oh my god นี่มันเพลงรักนี่หว่า ก็อารมณ์อยากรู้ล้วนๆ แบบคิดไปเองรึป่าวน๊ะ เราเลยโพสเพลงนี้บ้าง ไม่ขึ้นสถานะอะไร แต่พิมไปว่า I don't know why someone don't scare but i'm really scare (แบบไม่ได้คิดถึงผลที่จะตามมา) เค้ามากดไลค์ เรามาเจอเราก็ลบโพสทิ้งเลย 555คือเฟสสเราเป็นเฟสที่คนในหมู่บ้านเยอะมาก เราไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราสถานะไหน แต่สุดท้ายเราก็ถามอายุครูเค้า คือเรารู้อยู่แล้วว่าเค้าเด็กกว่า พอรู้ว่าห่างกัน10ปี ก็ตัดใจง่ายดีนะเราเองก็ปฎิเสธเค้าไปโดยบอกว่า เราชอบเพลง แต่คนเราไม่รู้(ก็รู้จักกันแค่2เดือนเอง มันเร็วไปที่จะคบ ดูอารมณ์ตัวเองแล้วน่าจะทุกข์มากกว่าสุข คือดีใจที่มีคนชอบ กังวลกลัวชีวิตคู่ที่มันเหมือนซื้อหวยจะรู้ตัวตนจริงๆตอนใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว ไม่แน่ใจ และเพราะอายุที่ต่างเราคงหึงแน่ๆ คนอยู่ด้วยคงอึดอัด ทั้งๆที่เราไม่ใช่คนขึ้หึงนะ แต่เพราะคนเก่าเราไว้ใจ ปล่อย ไม่หึงไม่หวง จนเค้ามีคนใหม่5555 )ก็เหมือนการปฎิเสธไปในตัว ทั้งๆที่เสียดายยยยยยยยยมากกกกกกก ลึกๆก็อยากมีใครซักคนดูแลกันไปจนแก่เฒ่า5555 จบละเค้าก็สารภาพว่าประทับใจพวกเรา เราเลี้ยงลูกเก่งไรงี้ เค้าก็ลบเพลงนี้ในทามไลน์ของเค้าเหมือนกัน รู้สึกผิดไงไม่รู้เหมือนไปให้ความหวังคนแล้วไปหักอกเค้า ยังไงไม่รู้ แต่จากนั้นเค้าก็ไม่เคยแนะนำไรเราอีก แต่ก็มาไลท์ในทามไลน์เราบ้าง
แต่เพราะเรามีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ที่จะทำจะมุ่งไป ไม่อยากเสียเวลาหลงทางกะอะไรแล้ว ชีวิตนี้เหลือน้อยเต็มทีแล้ว วันตายเราก็ไม่รู้
จริงๆลึกๆแล้ว เราก็อยากใช้ครึ่งชีวิตที่เหลืออยู่กะตัวเอง (แต่ถ้ามีใครเข้ามามันก็สับสนบ้างเราก็คน ยังไม่บรรลุอะไรทั้งนั้น555) เพราะปัจจุบันเรากลับมาอยู่บ้านดูแลพ่อที่เป็นอัลไซเมอร์ระยะแรก ยังไม่หลงมาก แค่หลานสวัสดีเรียกกินข้าวไปโรงเรียน ซักพักก็ลืม ตาก็จะถามหลานไปไหนไม่เห็นเรียกกินข้าวไรงี้ แม่เราเป็นกระดูกทับเส้น ทายาหม่องน้ำมันทั้งวันผ่ามาแล้ว2รอบ เพราะเราได้เห็นความแก่ ความเจ็บ ของพระในบ้าน เราได้เห็นทุกข์(อาจจะครบเครื่อง พลัดพราก แก่ เจ็บ ทุกข์ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง) ที่ภายหน้าถ้าเราไม่ตายก่อน เราคงเจอ เหมือนกัน เราก็ตั้งเป้าไว้ว่ายังไงซะเราขอใช้ชีวิตที่เหลือดูแลลูกและพ่อแม่ ควบคู่กับการศึกษาธรรมจะดีกว่า (เราอยากเกิดให้น้อยชาติ ขอแค่10ชาติแล้ว ไม่ต้องเกิดอีกไม่ต้องเจอทุกข์ซ้ำๆเดิมอีกก็น่าจะดี อาจจะดูบ้ามาก แต่เราคิดแบบนั้นจริงๆ เวียนเกิดเวียนตายมาก่ชาติ จนทุกข์แบบเดิมๆมากี่หน ไม่เข็ดบ้างหรือ )เราอยู่กะการทำหน้าที่ชีวิตเราน่าจะงดงามกว่าการวิ่งหาคนใหม่ ต้องศึกษาต้องปรับตัว แค่คิดก็เสียเวลาเสียพลังงานละ5555555
จริงๆเราอาจจะโชคดีกว่าตรงที่มีลูก เค้าคือกำลังใจที่ให้ก้าวผ่านในทุกเรื่องราว ชึวิตเรางดงามยามอยู่กะลูก เหมือนเพลงif we hold on together เราก้าวผ่านทุกเื่องราวได้เพราะมีลูก
เราเป็นsingle mum เมื่อไหร่คือเวลาที่สมควรบอกความจริงลูก และขอกำลังใจให้โสดต่อไปทียังสับสนอยู่เลย
ปัจจุบันเราก็สอนธรรมะพื้นๆให้ลูกอยู่นะ โดยเฉพาะเรื่องตาย เพื่อให้อยู่ในความไม่ประมาท เราจะสอนลูกข้ามถนน ชี้ชวนดูสัตว์ คางคก งู ลูกไก่ ที่โดนรถเหยียบ แล้วสอนว่าถ้าข้ามไม่มองรถก็จะตาย ข้ามถนนต้องดูให้ดี ให้รถไปก่อนแน่นอนปลอดภัยไรงี้ บ้านเราติดถนนเป็นร้านค้า
ความเพียรเราก็สอนลูก ลูกเราไปแข่งเล่านิทานมาเมื่อต้นเดือน1กรกฎา60ก่อนไปแข่ง เราซ้อมๆๆๆๆๆ นับถอยหลัง อีก 10วัน เล่านิทาน แม้ วันนี้ หนูดี จะยังคงเล่านิทานได้ โดยต้องให้แม่บอก เป็นช่วงๆ แต่แม่เชื่อว่า หนูทำได้ เมื่อวานซืนหนูดีให้พรแม่ว่า ให้เป็นเด็กดี บลาๆๆๆๆๆและที่จำได้เลยคือ ไม่แกล้งเพื่อน(แอบฮานิ๊ดนึง) พอถึงตาแม่ๆ นึกอะไรดีๆได้ ก็เลยให้พรหนูดีว่า” ขอให้หนูดี มีความเพียร เหมือนพระมหาชนก ที่ว่ายน้ำในมหาสมุทร 7วัน7คืน จนเทวดาเห็นและมาช่วย เทวดาช่วยผู้กระทำความเพียร คนอื่นๆจมน้ำตายกันหมดแล้ว นอกจากความเพียรแล้ว พระมหาชนกยังใช้ปัญญา หาทางเอาตัวรอด หากเรือจม เราจะทำให้ท้องอิ่มจะได้มีแรงว่ายในมหาสมุทรนานๆ ผ้าชุบน้ำมันจะทำให้ตัวเบาและลอยในน้ำได้ สายลมจะพัดเราไปให้พ้นจากฝูงปลาฝูงเต่าที่มากินคนตอนสำเภาล่ม หนูดีเอามาใช้กับการร้องเพลง ที่ผ่านมาหนูร้องเพลงพระราชาในนิทานไม่ได้ แต่เพราะหนูฟังบ่อยๆ ร้องบ่อยๆ หนูก็ร้องได้ การเล่านิทานก็เหมือนกัน ถ้าหนูฟังบ่อยๆ เล่าบ่อยๆ แม้ว่าตอนนี้หนูจะยังให้แม่บอกเป็นช่วงๆ แต่แม่เชื่อว่า ในวันที่ขึ้นเวที หนูจะเล่าได้เอง โดยไม่มีแม่คอยบอก(don’t lost your ways .you come so far. Don’t throw it away .faith hope and glory.)
อีกเรื่องที่อยากขอความเห็นและกำลังใจ (ด่าได้แต่อย่าแรงนะคะ เราสับสนจริงๆ ยังลังเลอยู่เลย)
คนใหม่ที่เจอ เหมือนบังเอิญ เรารู้จักกันไม่นาน เค้าเป็นครูสอนร้องเพลงลูกเรา เจอกันตอนลูกปิดเทอม 1เดือน คือเวลาลูกไปเรียนเราเข้าไปด้วย ลูกเรายังเด็กอ่านหนังสือไม่ออกใช้จำเอา และเราประทับใจ ลูกเราร้องเพลงชั่วโมงสุดท้าย ลูกร้องpoud of U แบบออกท่าทางประกอบ ใช้เวลาจำเนื้อเพลง2อาทิตย์ เราเลยขอเพลงผ่านทางเฟสบุคโรงเรียน เปิดเทอมไม่ได้เรียนร้องเพลงละละ บอกว่าจะไปเรียนอีกทีตอนปิดเทอม เพื่อเตรียมตัวเด็กให้จำเนื้อเพลง แอดมินบอกจะแจ้งครูให้ แต่เงียบไม่มีคำตอบจากครู แล้วอีก1อาทิตย์ทางโรงเรียนชวนลูกเราไปขึ้นเวทีร้องเพลงที่โรงเรียน ครูของลูกโพสวิดีโอลูกเราร้องเพลงบนface bookเค้า แทกทามไลน์โรงเรียน เราก็เลยแอดface book กัน แล้วถามเพลงอีกครั้ง เพราะเราต้องเตรียมลูกให้จำเพลงได้ เค้าก็ตอบมา เราก็เกริ่นๆไปแหละว่าลูกเราได้2ภาษา เราสอนเอง แล้วโชวีดีโอ ลูกเล่านิทาน สมัยเมื่อ2ขวบ10เดือนให้ดู เป็นนิทานที่มีร้องเพลงด้วย เราเลี้ยงแบบใกล้ชิด ร้องเพลงเพราะรักที่จะร้อง สนุกกับมัน เค้าดูจะประทับใจพวกเรา พอรู้ตัวว่าคุย(ในกล่องข้อความ)แล้วรู้สึกดี ก็แค่ไม่กี่อาทิตย์ เค้าให้เราโพสเพลงใหม่ที่ลูกร้องให้ดู คือจะดูและชี้แนะให้ ในกล่องข้อความ ก็รู้สึกดีนะคะ เค้าก็แนะนำมา มีชมลูกเรา้บางไรบ้าง เหมือนมีคนรับฟัง เราเลิกคุยเพราะเราเริ่มรู้สึกดี กลัวจะไปชอบเค้า กลัวใจตัวเอง แต่ใช้วิธี โพสในทามไลน์ของตัวเองแทน โพสส่วนใหญ่ก็เรื่องลูกชีวิตประจำวันของเรากะลูก เค้าเข้ามาlikeทุกโพส จนเรารู้สึกแปลกใจ ว่าครูสอนร้องเพลงเค้าต้องขนาดนี้เลยเหรอ คิดไปเองหรือเปล่า ก็ไปส่องเฟสเค้าบ้าง เจอเค้าโพสเพลงback at one และขึ้นสถานะตกหลุมรัก ตอนแรกงงมาก เพราะเค้าเคยเล่าว่าประสบปัญหาชีวิต แต่พอผ่านไปได้2-3วัน เราลองไปฟังเนื้อเพลงดู oh my god นี่มันเพลงรักนี่หว่า ก็อารมณ์อยากรู้ล้วนๆ แบบคิดไปเองรึป่าวน๊ะ เราเลยโพสเพลงนี้บ้าง ไม่ขึ้นสถานะอะไร แต่พิมไปว่า I don't know why someone don't scare but i'm really scare (แบบไม่ได้คิดถึงผลที่จะตามมา) เค้ามากดไลค์ เรามาเจอเราก็ลบโพสทิ้งเลย 555คือเฟสสเราเป็นเฟสที่คนในหมู่บ้านเยอะมาก เราไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราสถานะไหน แต่สุดท้ายเราก็ถามอายุครูเค้า คือเรารู้อยู่แล้วว่าเค้าเด็กกว่า พอรู้ว่าห่างกัน10ปี ก็ตัดใจง่ายดีนะเราเองก็ปฎิเสธเค้าไปโดยบอกว่า เราชอบเพลง แต่คนเราไม่รู้(ก็รู้จักกันแค่2เดือนเอง มันเร็วไปที่จะคบ ดูอารมณ์ตัวเองแล้วน่าจะทุกข์มากกว่าสุข คือดีใจที่มีคนชอบ กังวลกลัวชีวิตคู่ที่มันเหมือนซื้อหวยจะรู้ตัวตนจริงๆตอนใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว ไม่แน่ใจ และเพราะอายุที่ต่างเราคงหึงแน่ๆ คนอยู่ด้วยคงอึดอัด ทั้งๆที่เราไม่ใช่คนขึ้หึงนะ แต่เพราะคนเก่าเราไว้ใจ ปล่อย ไม่หึงไม่หวง จนเค้ามีคนใหม่5555 )ก็เหมือนการปฎิเสธไปในตัว ทั้งๆที่เสียดายยยยยยยยยมากกกกกกก ลึกๆก็อยากมีใครซักคนดูแลกันไปจนแก่เฒ่า5555 จบละเค้าก็สารภาพว่าประทับใจพวกเรา เราเลี้ยงลูกเก่งไรงี้ เค้าก็ลบเพลงนี้ในทามไลน์ของเค้าเหมือนกัน รู้สึกผิดไงไม่รู้เหมือนไปให้ความหวังคนแล้วไปหักอกเค้า ยังไงไม่รู้ แต่จากนั้นเค้าก็ไม่เคยแนะนำไรเราอีก แต่ก็มาไลท์ในทามไลน์เราบ้าง
แต่เพราะเรามีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ที่จะทำจะมุ่งไป ไม่อยากเสียเวลาหลงทางกะอะไรแล้ว ชีวิตนี้เหลือน้อยเต็มทีแล้ว วันตายเราก็ไม่รู้
จริงๆลึกๆแล้ว เราก็อยากใช้ครึ่งชีวิตที่เหลืออยู่กะตัวเอง (แต่ถ้ามีใครเข้ามามันก็สับสนบ้างเราก็คน ยังไม่บรรลุอะไรทั้งนั้น555) เพราะปัจจุบันเรากลับมาอยู่บ้านดูแลพ่อที่เป็นอัลไซเมอร์ระยะแรก ยังไม่หลงมาก แค่หลานสวัสดีเรียกกินข้าวไปโรงเรียน ซักพักก็ลืม ตาก็จะถามหลานไปไหนไม่เห็นเรียกกินข้าวไรงี้ แม่เราเป็นกระดูกทับเส้น ทายาหม่องน้ำมันทั้งวันผ่ามาแล้ว2รอบ เพราะเราได้เห็นความแก่ ความเจ็บ ของพระในบ้าน เราได้เห็นทุกข์(อาจจะครบเครื่อง พลัดพราก แก่ เจ็บ ทุกข์ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง) ที่ภายหน้าถ้าเราไม่ตายก่อน เราคงเจอ เหมือนกัน เราก็ตั้งเป้าไว้ว่ายังไงซะเราขอใช้ชีวิตที่เหลือดูแลลูกและพ่อแม่ ควบคู่กับการศึกษาธรรมจะดีกว่า (เราอยากเกิดให้น้อยชาติ ขอแค่10ชาติแล้ว ไม่ต้องเกิดอีกไม่ต้องเจอทุกข์ซ้ำๆเดิมอีกก็น่าจะดี อาจจะดูบ้ามาก แต่เราคิดแบบนั้นจริงๆ เวียนเกิดเวียนตายมาก่ชาติ จนทุกข์แบบเดิมๆมากี่หน ไม่เข็ดบ้างหรือ )เราอยู่กะการทำหน้าที่ชีวิตเราน่าจะงดงามกว่าการวิ่งหาคนใหม่ ต้องศึกษาต้องปรับตัว แค่คิดก็เสียเวลาเสียพลังงานละ5555555
จริงๆเราอาจจะโชคดีกว่าตรงที่มีลูก เค้าคือกำลังใจที่ให้ก้าวผ่านในทุกเรื่องราว ชึวิตเรางดงามยามอยู่กะลูก เหมือนเพลงif we hold on together เราก้าวผ่านทุกเื่องราวได้เพราะมีลูก