สวัสดีครับผมทกข์ใจมากๆแต่ก่อนพอทนได้ทนมีชีวิตไปวันๆหากำลังเติมให้ตัวเองตลอด ผมชายวัยกลางคนอายุ42 ที่ล้มเหลวในทุกๆด้าน

สวัสดีครับผมทกข์ใจมากๆแต่ก่อนพอทนได้ทนมีชีวิตไปวันๆหากำลังเติมให้ตัวเองตลอด ผมชายวัยกลางคนอายุ42 ที่ล้มเหลวในทุกๆด้าน ใช้ชีวิตอย่างเจียมตัวจะเรียนก็ไม่ทัน  เงินเรียนก็ไม่มีเเล้ว ทำงานเอาไว้ใช้หนี้ที่เราสร้างไว้..สมองตือตันไปหมด เลิกงานกลับก็อยู่ในห้องมืดๆคนเดียวเป็นมาอย่างนี้ตลอดคิดต่างๆนา..สำรวจตัวเองว่าพอมีค่าอะไรเหลือบ้างลืมตาขึ้นมาก็อยากตายเลยผมเป็นคนนอนดึกมากและต้องใช้ยาช่วยให้หลับเพราะกลัวตื่นมาเจอวันพรุ่งนี้วันที่ไม่มีความหวังมีแต่สิ้นหวังเหมือนทุกๆวันทุกๆปีดูหนังคนเดียวเดินคนเดียวคิดคนเดียวไร้จุดหมายถามตัวเองกูมีชีวิตอยู่เผื่ออะไรอยู่ก็ช่วยอะไรแม่ไม่ได้ เวลาจะคิดกำจัดชีวิตบัดซบตัวเองแอบมองหน้าแม่แก่ๆร่างกายเเย่ยังต้องทำงานอีกเปื่อช่วยเหลือครอบครัวผมร้องให้ห้องมืดคนเดียวระบายให้ใครฟังก็ไม่ได้ ผมลองหาข้อมูลว่าผมเป็นโรคซึมเศร้าใหมทำเเบบทดสอบของกรมสุขภาพจิตผลประเมินว่าผมเป็นโรคซึมเศร้า หาวิธีตายตามเน็ทเเบบใหนไม่ทรมาน  ชีวิตไร้ค่าสุดๆหาคุณค่าในตัวเองไม่เจอเลยจริงๆและผมคิดว่าผมอาจเป็นโรคจิต..ผมจะสร้างโลกมาอีกโลกหนึ่งอย่างเช่นผมจะมโนว่ารวยขับรถเบ็นหรูๆเป็นคนหล่อเท่ห์มีสาวๆมีชอบเยอะเป็นคนมีพลังพิเศษอะไรต่างๆนาที่มันตรงข้ามกับตัวผมเป็นอย่างนี้มานานมากแล้ว...และผมก็กลับมาสู่โลกความจริงสลับกันอย่างมาจนอายุเข้าไป42 ผมใช้ชีวิตอย่างนี้มาเรื่อยๆเมื่อไรอยากจะฏ่าตัวตายผมก็มองคนที่เเย่กว่าหากำลังเติมให้ตัวเองตลอดเผื่อจะมีชีวิตอยู่ให้ได้...จนมาวันหนึ่งผมได้พยายามสอบเป็นลูกจ้างรัฐได้ดีใจมากตั้งใจทำงานเต็มที่ทำมาได้2ปีจนมี จนท.ผู้หญิงเข้ามาใหม่คนหนึ่งครั้งเเรกที่ผมเห็นเธอเผลอไปมองตาเธอจนเธารู้ตัวหลบแทบไม่ทันผมรู้เลยว่าผมตกหลุดรักเธอแล้ว(ผมไม่รู้ว่าความรักมันเป็นยังไงไม่กล้าจีบใครเพราะใช้ชีวิตอย่างเจียมตัว อ้วน เตี้ย อัปลักษณ์ จน แต่ก่อนผมจะได้งานที่นี้ผมทำงานอยู่ที่หนึ่งชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่งเเต่เธอไปชอบผู้ชายคนหนึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานเขามีเมียอยู่เเล้วเเต่บิกเธอว่ากำลังจะเลิกกันเเล้วให้รอเขาเธอรอเขาเลิกกับเมียมา2ปีแล้วเธอก็มาปรึกษาผมว่าจะเลิกกับเขาทนกินน้ำใต้ศอกไม่ใหวปมถามเธอว่าไม่ชอบผมต้องใหน..เธอบอกว่าผมเป็นดี เป็นคนซื่อ คงเอาตัวไม่รอด ***จนทุกวันนี่ผมคิดว่าผู้หญิงดูผู้ชายแค่หน้าตา..สูง..หน้าที่การงานดี สันดานไว้ทีหลัง..ขนาดผมได้งานที่ใหมหนี้ไม่พ้นที่เห็นคนมีความรักเเต่กลับไม่รักษามันไว้โหยหาเเทบตายกลับไม่ได้..ผมรู้จักคนหนึ่งหล่อสูงเขามีเมียเป็น ขรก.อยู่ต่างจังหวัดเกมือนรายได้หลักไม่ต้องส่งให้เมียเเละลูกเมียคงรวยมาอยู่ที่นี้ได้ไปหลายคนพอจับได้ว่าเมียเเล้วก็เลิกไปวันนั้นเห็นโดนเหยื่อรายใหม่เป็นถึง ขรก.ตบเอาจับได้มีเมียเเล้วปมมองว่าตายก็ยังคุ้มเลย..ขอให้หล่อสูงการงานดีสันดานเอาไว้ทีหลังผมพบเจอคนเบบนี้มาตลอด...เลยอดทนใช้ชีวิตอย่างเจียมตัว..จนมาเจอผู้หญิงคนนั้นเข้าบอกเลยซวยจริงๆใหนต้องทนมีชีวิตอยู่ไปวันๆยังต้องเจอผู้หญิงที่เราเเอบรักเขาอีกทรมานมากๆไม่กล้าเเม้แต่จะมองหน้าหาข้อมูลเขาต่างในเน็ทโดยพิมชื่อเธอเจอตามลิ้งต่างๆเจอเฟสเธอขอแค่เห็นรูปเขาก็พอแอบดูเฟสเขาก็กลัวเขาจะรู้เข้าออกเข้าเฟสเขาเป็นสิบๆรอบพยายามหาทางตัดใจให้ได้เคยคิดว่าจะแอบบอกความในใจให้เขารู้ทางข้อความเฟสเลยจะดีใหมแต่ไม่กล้ากลัวเขารู้ผมคงตกงานเเน่คงไม่กล้าสู้หน้าเขาได้และก็เห็นมีคนมาจีบเขาแอบถามเพื่อนที่ทำงานรู้ว่าชายคนนั้นมีแฟนอยู่เเล้วแต่เธอก็ให้เขาจีบแต่พักหลังไม่เห็นเขาไปใหนด้วยกันเเล้ว..เคยเห็นในห้างด้วยกันรู้สึกหดหู่และอิจฉาผู้ชายคนั้นเหลือเกินขนาดเขามีเเฟนแล้วยังจีบติดเพราะเขาหล่อสูงเท่ห์นี้เอง..ทุกวันนี้หยุดงานบ่อยเปื่อจะได้ไม่เจอเขาหลยได้หลบหนี้ได้หนีขนาดคิดตะออกงานถ้าทนไม่ใหวตอนนี้ต้องอดทนมากๆกรรมอะไรหนักหนาที่ต้องให้มาเจอผู้หญิงคนนี้แต่ก่อนทนมาได้ตลอดไม่เคยคิดชอบใจเพราะตัวเองต่ำตอย..ยิ่งตอนนี้ยิ่งหนักคิอสับสันไปหมดหาทางออกไม่เจอใหนจะเเม่ใหนจะหนี้สิ้นใหนจะเเอบรักทำงานก็ไม่ได้สมองตือไปหมดฟังพระเทศน์ก็แล้วผมยังไม่อยากตายเลยตอนนี้แต่ก็ไม่อยากเหมือน2ความคิดมันตีกันไปมาตลอด...ถอยคำการเรียบเรียงเนื้อเรื่องอาจไม่ประติดประต่อกันตามสมองคิดได้ก็เขียนไป..ยังไงก็ขอบคุณท่สนสมาชิกมากนะครับที่เสียเวลาอ่าน..พอมีวิธีช่วยผมบ้างใหมผมจะเดินไปทางใหนได้บ้างใหมชีวิตเหมือน4เหลี่ยมมืดๆหากนทางออกไม่เจอคนเราอยู่ได้เพราะความหวัง..เเต่ผมไม่มี...ขอบคุณมากครับ