เรื่องมีอยู่ว่าเรากับอยู่กับสามีแต่มาหางานทำที่ ตจว. แล้วสามีเราได้งานแล้วแหละแต่เราก็พยายามหาแต่ก็ไม่มีที่ไหนเรียก ซึ่งสามีทำงานคนเดียวแต่การใช้จ่ายเยอะมากเราอยากจะระบายอยากจะช่วยเขา เราไม่มีงานทำ แต่เราก็ไม่ค่อยใช้เงินหรอกส่วนมากก็เป็นค่ากับข้าว แต่ละเดือนงวดรถค่าห้องค่าที่บ้านเราก็มีรับจ็อบบ้างเล็กน้อยแต่ไม่มีงานประจำสักที สามีก็ได้แต่บอกว่าห้ามเครียดห้ามคิดเยอะ พี่จะพยายามทำงาน เนื่องด้วยสามีทำงานบริษัทยังไม่บรรจุเงินเดือนมันเลยไม่คงตัว เราเครียดเราแค่อยากระบายกับใครสักคนแต่ไม่รู้จะระบายยังไง เรารู้สึกขอบคุณที่เขาดูแลเราได้ทุกอย่างแต่เราไม่มีดีอะไรเลยเราตอบแทนเขาได้เพียง ทำงานบ้าน ซักผ้า รีดผ้า ทำอาหารรอเขาเมื่อเขากลับมาจากทำงาน เราประหยัดมากนะแต่แต่ละเดือนก็ยังพออยู่ดี
บางทีเราสังเกตุเห็นสามีเหนื่อยเราก็รู้สึกไม่ดีที่เป็นภาระ แต่ยังดีเราไม่มีลูก แต่ต้องส่งทางครอบครัวเขาด้วยเพราะทางบ้านเขาเป็นคนดูแลครอบครัว บางทีเราหางานได้บ้างแล้วแต่ไกลจากบ้านมากไม่สะดวกราก็อยากไปทำนะเเต่สามีก็บออกไม่ต้องไปบางทีกลับคนเดียวอันตราย เขาแค่บอกว่า ไม่ต้องไปหรอกแค่นี้พี่สามารถดูแลเราได้ เขาทำงานหนักมาก เดือนหนึ่งเขาหยุดแค่2วัน เราอยากช่วยเขาแต่หาทางออกไม่เจอเราตัวเล็กหางานยากบางทีเขาก็ไม่อยากรับเราเครียดมากอยากระบายความอัดอั้นในใจ บางทีเราอยากให้เขาเจอคนทีดีๆมีพร้อมทุกอย่างนะเราเคยพูดกับเขาแต่เขาไม่ทำหรอก หางานจนเครียด
ผิดผลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
เครียดมากคิดเยอะกับเรื่องๆที่เป็นอยู่ทำไงไม่ให้คิดมาก
บางทีเราสังเกตุเห็นสามีเหนื่อยเราก็รู้สึกไม่ดีที่เป็นภาระ แต่ยังดีเราไม่มีลูก แต่ต้องส่งทางครอบครัวเขาด้วยเพราะทางบ้านเขาเป็นคนดูแลครอบครัว บางทีเราหางานได้บ้างแล้วแต่ไกลจากบ้านมากไม่สะดวกราก็อยากไปทำนะเเต่สามีก็บออกไม่ต้องไปบางทีกลับคนเดียวอันตราย เขาแค่บอกว่า ไม่ต้องไปหรอกแค่นี้พี่สามารถดูแลเราได้ เขาทำงานหนักมาก เดือนหนึ่งเขาหยุดแค่2วัน เราอยากช่วยเขาแต่หาทางออกไม่เจอเราตัวเล็กหางานยากบางทีเขาก็ไม่อยากรับเราเครียดมากอยากระบายความอัดอั้นในใจ บางทีเราอยากให้เขาเจอคนทีดีๆมีพร้อมทุกอย่างนะเราเคยพูดกับเขาแต่เขาไม่ทำหรอก หางานจนเครียด
ผิดผลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ